|
419 # Voor jongeren hun eigen bestwil # |
Gepost door Misdefinitie op 02-11-2009 om 22:34.
Hoewel we allemaal jong zijn geweest, zijn de verschillen in indrukken, ervaringen en leerprocessen tijdens de jeugdige periode enorm. Verschillen die ons gevormd hebben tot wat we nu zijn en voor een groot deel bepalen hoe we over opvoeding en ontwikkeling denken. Allemaal hebben we op basis van onze ervaringen bepaalde meningen over hoe het jongeren moet vergaan en wat er voor nodig is om van kinderen gehoorzame belastingbetalers sterke kritisch denkende volwassenen te kunnen maken. Aangezien het leerproces voornamelijk binnen het onderwijs plaatsvindt, zal het vaak gaan over de inrichting van het onderwijs. Concreet komen mensen dan met ideeën over wat voor onderwijsmethoden er gebruikt moeten worden, welk pedagogisch klimaat er moet heersen en op wat voor manier externe oorzaken vanuit de maatschappij gereguleerd kunnen worden. Allemaal natuurlijk met de beste bedoelingen. Deskundigen die allen beter lijken te weten wat goed is voor het bestwil van jongeren slaan de plank vaak totaal mis.
Losbandig gedrag van de jeugd.
Bekijken we wat de media zoal schrijven over het gedrag van jongeren, dan lijkt het net alsof jongeren in een wereld vol gevaren leven waar duivelse verlokkingen de kinderen uitdagen tot de meest extreme vormen van losbandig gedrag. Speelden wij vroeger met barbiepoppen: tegenwoordig is het wurgspelletje "Jeu du foulard" over komen waaien uit België. Doel van dit levensgevaarlijke spel is het creëren van een roes door zichzelf op te knopen met een sjaal of riem. Kinderen zouden niet beseffen dat het zuurstoftekort dat ze daardoor krijgen altijd onherstelbare hersenbeschadigingen veroorzaakt die nooit meer ongedaan te maken zijn. Belgische ouders die met het drama van overleden kinderen als gevolg van de actie te maken kregen, reageren al even daadkrachtig als de Nederlandse overheid. Waarschuwen in een speciale preventiecampagne zouden de kinderen van het gevaar moeten vrijwaren. Niemand spreekt over het feit dat die kinderen een teruggetrokken bestaan leiden waarin ze aangetrokken worden tot dit soort absurditeiten.
Activiteiten om een roes op te wekken waarin het gevoel ontstaat even te kunnen ontvluchten van deze keiharde wereld waarin iedereen elkaar naait, omvatten ook het misbruik van genotsmiddelen. Zo blijkt cannabisverslaving steeds vaker voor te komen onder jongeren. Klinieken zitten vol jong grut dat een bewustzijnsverandering wil realiseren door gebruik te maken van het licht verdovende effect van die troep. Diverse groepen jongeren roken de stickies die onder hen beter bekend staan als marihuana of wiet. Het doel is high en relax worden. Schadelijke effecten worden lachend weggehoond, maar blowen heeft wel degelijk veel risico's. Fysiek gaat het om kankerverwekkende stoffen die zo de longen ingaan. Psychologische effecten betreffen beïnvloeding van de hersenen. Stoornissen, angsten en negatieve effecten op de ontwikkeling. Ontwikkeling die cruciaal is voor het verdere leven. Onder mannen heeft de helft wel eens een joint opgestoken; onder vrouwen is dat een derde.
Jonge tieners van een jaar of 12 weten zich tijdens het carnavallen best te vermaken met jonge maagden drank. Kenners roepen dat het strikt naleven van leeftijdsgrenzen het alcoholprobleem zou moeten voorkomen, al hebben ze vooralsnog weinig succes. De jeugd zou zich veel te vaak op te jonge leeftijd vergrijpen aan de fles en dat zeker niet doen op plaatsen waar makkelijk gecontroleerd kan worden. Dit is uiteraard niet nieuw. Al jaren is het alcoholmisbruik onder jongeren een doorn in het oog. Het CPB dacht op basis van Amerikaans onderzoek te kunnen aangeven waarom jongeren zuipen als een spons. Koopzondagen zouden er de schuld van zijn dat jongeren massaal aan de alcoholische versnaperingen gaan. Gelegenheid zorgt er immers voor dat jongeren mogelijkheden krijgen in het bezit te komen van alcohol. Al wordt er geen rekening gehouden met het feit dat er overal zooi te koop is. Het blijft niet bij genotsmiddelen. Eerder hebben we kunnen vernemen dat de jeugd compleet losgeslagen kan reageren.
Onacceptabel gedrag dat niet beperkt blijft tot baldadig gedrag en overmatig alcoholmisbruik. Al jaren gaan criminele Marokkaanse jongeren in de wijk Terweijde in Culemborg volslagen los. Honderden inbraken werden gepleegd en heling is er aan de orde van de dag. Buurtgenoten van de Marokkaanse dieven maken zich schuldig aan heling van navigatiesystemen, televisies, telefoons en peperdure camera's. Auto's zijn een gewilde prooi en de overheid heeft aangegeven de zaak ernstig te betreuren omdat er over de inkomsten geen belasting wordt betaald. De politie schept op over het idee dat ze de situatie onder controle hebben, al moeten ze schoorvoetend toegeven dat jongere kinderen eveneens dreigen af te glijden. Elders gaat het al niet veel beter. Vanuit het hele land komen er signalen binnen dat de samenleving wordt geconfronteerd met keihard geweld vanuit de Marokkaanse gemeenschap. Poepend in hun broek van angst is justitie zo bang dat ze probleemjongeren geld, vakantiereisjes en extra privileges geven.
Broddelwerk van deskundigen.
Met zoveel aandacht voor de problemen kan het niet anders dan dat er vele deskundigen opstaan om hun zegje te doen over hoe zij vinden dat het een en ander moet worden opgelost. Jeugdzorg zou een professionele oplossing moeten kunnen bieden aan jongeren met problemen, maar recent werd weer bekend dat de jeugdzorg ernstig tekort schiet. Ditmaal eens niet vanwege de vele dodelijke incidenten die te betreuren zijn doordat jeugdzorg niet adequaat genoeg reageert. Men heeft geleerd uit het verleden en legt de problemen nu neer bij de formele kant van de wet. Jongeren zouden effectiever geholpen moeten worden en zorgverleners mogen niet meer langs elkaar heen werken. Uit de evaluaties bleek echter dat er teveel geoewehoerd wordt en te weinig goede zorg wordt geboden. Weg met de bureaucratie en neem verdomme eens de juiste mensen aan die het werk wel goed kunnen doen zouden we zeggen. Nu praten ze weer. Eindeloos praten terwijl kinderen van amper 7 grotere anale seksorgies hebben dan Kim Holland.
Wacht, misschien oordelen we wel te snel en is er een andere verklaring. Internetporno bijvoorbeeld. Men stelt dat als jongeren vrouwen als lustobjecten gaan zien, ze vaker naar porno zoeken op het web dan dat ze onze teksten gaan lezen. Verder zorgt de porno voor onzekerheid en worden jongeren minder tevreden over hun seksleven. De gedane peiling gaat vervolgens over jongeren tussen de 12 en de 17. Wellicht zijn wij wat ouderwets, maar spreken over een (volwaardig) seksleven van jongeren van die leeftijd is meer iets voor de Pedopartij Van De Naastenliefde (PnvD). "Generatie porno" worden de kinderen van nu liefkozend genoemd. Maakt u zich met de huidige christenfundamentalistische regering vooral geen zorgen, zij zullen hun normen en waarden wel weer dwingend maken door totalitaire controle. Wij hebben zo het idee dat de deskundigen weer eens met poep in de mond praten. Waarom durft niemand het te hebben over de gecreëerde chaos en gebrek aan discipline waardoor extreem afwijkend gedrag normaal is geworden?
Door praten komt er totaal niks van de grond. Daardoor zien we dat de professionals ons het antwoord op de vraag hoe bepaalde problemen op te lossen zijn schuldig moeten blijven. Neem het probleem van de verkwisting. Jongeren schijnen niet echt lekker met geld om te gaan. Seks, drugs en rock & roll gabberhouse maken de beurs zo plat als een dubbeltje. De Autoriteiten Financiële Markten (AFM) ontwikkelde een spel waarmee jongeren hun vaardigheden kunnen oefenen. Geniaal. Een instelling die toezicht moest houden op financiële markt en compleet verrast werd door de crisis en het omvallen van banken, gaat anderen adviseren over geld. Vanuit de overheid kwam eerder ook al zo'n initiatief. Ja jongens, zelf verantwoordelijk zijn voor miljardenschulden en dan denken jongeren iets te kunnen leren. Erg dom. Bijna zouden we willen stellen dat de grote geleerden beter te rade kunnen gaan bij de jongeren.
Zelfs problemen die relatief eenvoudig te overzien zijn, worden klungelig aangepakt. Veel jongeren lopen tegenwoordig met keiharde muziek op hun hoofd rond met als gevolg ernstige vormen van gehoorschade. Vroeger leerden we op school voldoende over geluid zodat we een weloverwogen beslissing konden nemen om de trommelvliezen op te blazen. Nu wil de overheid een begrenzer die nogal makkelijk te foppen is. Pure symptoombestrijding. Iets doen aan de mentaliteit van "schijt hebben aan alles"? Wel nee. Te lastig. Stichting Lezen & Schrijven hield een week van de alfabetisering met workshops voor jongeren. Zich afvragen waarom dat gespuis niet gewoon vanwege de leerplicht op school zit? Natuurlijk niet. Te klote. Men hoort dat de helft van de speeltoestellen voor kinderen onveilig zijn. Vroeger hebben we vaak genoeg onze smoel gebroken, want toen was het al helemaal niet veilig. Toch hebben we het overleefd. Kunnen de ouders van nu even wat beter op hun kinderen letten? Of is dat een te absurde oplossing?
Gebabbel van psychologen en pedagogen.
Binnen de sociale wetenschappen worden onderzoeken uitgevoerd waarvan de maatschappelijke relevantie groot is. Daarom is het belangrijk dat het onderzoeksproces professioneel verloopt. De onderzoeksvraag wordt veelal opgesteld na bestudering van wetenschappelijke literatuur. Onderzoekers treffen hiaten aan in de kennis en stellen hypothesen op naar aanleiding van (bestaande) theorieën, persoonlijke ervaringen en kennis van derden. Concepten worden gedefinieerd en variabelen die interessant zijn nader bestudeerd. Na het kiezen van een onderzoeksontwerp en het controleren of het ethisch allemaal door de beugel kan, worden er gegevens verzameld, geanalyseerd en gerapporteerd. De conclusies vormen bron voor verder onderzoek of worden in de dagelijks praktijk door deskundigen gebruikt. Anderen kunnen controleren door te proberen de resultaten te reproduceren. Pseudo-wetenschappers hebben maling aan de nette wetenschap. Zij merken iets op, trekken conclusies en leggen verkeerde verbanden.
Een prima voorbeeld vinden we in het betoog van ontwikkelingspsycholoog Ewald Vervaet over het idee dat vroeg leren lezen dyslexie kan veroorzaken. Hij verzamelt wat feiten: het aantal kinderen met dyslexie neemt toe, kinderen leren op bepaalde scholen iets eerder lezen dan vroeger en zitten na groep 8 op het niveau van groep 6. Even de theorie van Piaget over ontwikkelstadia lenen en dan keihard claimen dat de toename van het aantal gevallen van dyslexie te wijten is aan het te vroeg leren lezen. Onze huispsycholoog heeft een hekel aan psychologen en dat komt omdat ze makkelijk conclusies trekken uit een paar samengeraapte constateringen. De theorie van Piaget onderscheidt weliswaar ontwikkelfasen, maar was nooit bedoeld om die fasen zo precies te definiëren op basis van schooljaren. Sterker nog, Piaget was eveneens van mening dat de fase waarin abstract denkvermogen ontwikkeld wordt aan het einde van de puberteit bij veel mensen helemaal niet tot ontwikkeling komt. Onderwijs kent veel bredere problemen.
Het voert te ver om een volledige verhandeling te geven, maar we doen een korte poging. Sinds de opkomst van de multiculturele samenleving, krijgen basisscholen al in de peuterklassen te maken met groepen allochtone kinderen die een zeer lage woordenschat hebben. Zij hebben reeds een achterstand en halen dat nooit volledig in. Om hen niet buiten de boot te laten vallen, degradeert men al jaren het niveau van het onderwijs. Dus komen veel kinderen in groep 8 inderdaad niet verder dan vroeger in groep 6 gebruikelijk was. Van dyslexie weten we de oorzaak nog niet, maar we weten wel dat het probleem mogelijk veroorzaakt wordt door een koppeling in de hersenen tussen klank en lettertekens. Met die koppeling kan van alles mis zijn, maar het gebied waarin die koppeling zich bevindt moet getraind worden en u kunt het zich wellicht voorstellen wat er gebeurt als die training gewoon niet deugt. Nederlandse kinderen die te maken krijgen met slecht fonetisch onderwijs en Allah Akbar zingen zijn gedoemd tot dyslexie.
De oplossing is niet nog later beginnen met het goede onderwijs zoals de heer Vervaet wil. Vroeger werd het fonetische spellen na een tijdje al snel verlaten en vervangen door het alfabetische spellen. Letterdozen met losse letters om te spellen, boekjes en leesplankjes met daarop de lettergreepverdeling en spelling en grammatica waren de hulpmiddelen en methoden om goed te leren lezen en schrijven. Kinderen kwamen op gelijkwaardig niveau binnen met een bepaalde woordenschat die ze hebben opgedaan doordat hun Nederlandse ouders voor het slapen gaan een kinderboek voorlezen. Kennismaken met cijfers en letters gebeurde in de eerste twee groepen spelenderwijs. Leren lezen in groep 3, leren schrijven en rekenen in groep 4 en voortgezette kennis in groep 5. Groep 6 was een herhaling van groep 5, groep 7 behandelde een groot deel van de algemene kennis en groep 8 zette de puntjes op de i. Breng het oude systeem weer terug en het probleem is al grotendeels opgelost.
Overweging.
Problemen van de jeugd worden op schandalige wijze terzijde geschoven door zogenaamde deskundigen. Gaat het om alcoholmisbruik, blowen en ander ongezond gedrag, dan schreeuwt de politiek moord en brand dat ze verboden willen instellen. Hebben kleine kinderen een probleem, dan zijn ze aangewezen op bureaucratische instanties van de jeugdzorg waar nogal wat aan mankeert. Multicultureel gerelateerde problemen mogen sowieso niet openbaar besproken worden uit angst dat het stigma van de discriminatie weer opduikt. Gevaarlijke spelletjes ziet de politiek als ongewenst gedrag dat enkel met repressie overwonnen zou kunnen worden. Onveilige situaties worden zelden aangekaard en als het al ter sprake komt wordt de zwarte piet rondgespeeld zonder dat er ooit een oplossing komt. Gaat het om ingewikkelde maatschappelijke problemen, dan dragen psychologen een slappe hap aan. Politici willen vervolgens dat pubers extra in de gaten worden gehouden door de schoolarts.
Dit alles is gericht op pure symptoombestrijding. Er is actie en de politiek wil reactie. Zonder te beseffen dat veel problemen hooguit uiting zijn van het feit dat er iets mis is met de grotere achterliggende maatschappelijke processen. Ze zullen moeten beseffen dat jongeren niet zomaar opeens extreem (seksueel) gedrag gaan vertonen. Eerder hebben we betoogd dat het noodzakelijk is dat kinderen een veilige stabiele omgeving hebben waarin hen alles geleerd wordt wat ze nodig hebben om zich in deze wereld staande te kunnen houden. Gebeurt dat niet, dan zullen ze gaan compenseren met gedrag dat wij volwassenen doorgaans onwenselijk vinden. De jongeren op den duur ook, maar dan is het te laat en zullen ze ons verwijten dat we het zomaar hebben laten gebeuren. Die veilige omgeving begint thuis. Vaak is dat problematisch, want met het toenemen van het aantal bizarre culturen is een veilige thuishaven niet meer voor de meerderheid van de kinderen weggelegd. Voorts is de schoolomgeving de cruciale hoeksteen van de samenleving.
Kinderen hebben veel baat bij een schoolomgeving met discipline en tucht. Met een duidelijke structuur weten ze precies wat we van ze verwachten en hoeven ze zich geen zorgen te maken over onzekerheden van het systeem. Elke ouder hoort er zorg voor te dragen dat kinderen met een gemiddelde woordenschat op school komen. De school leert het kind vervolgens de benodigde vaardigheden. Geen pedagogisch gelul, zelfevaluatie en reflecteren. Wel lezen, schrijven, rekenen en algemene kennis. De discipline zorgt ervoor dat het kind leert en doet wat goed voor hem is. Sociale controle zorgt ervoor dat het kind niet buiten de boot valt. De structuur zorgt ervoor dat het kind niet verveeld raakt en zijn toevlucht moet zoeken in onacceptabel gedrag. Verder moet een kind gewoon kind kunnen zijn. Geen overvolle agenda, allerlei verplichtingen en praatsessies waarmee het kind geacht wordt snel volwassen te worden. Kinderen horen een zorgeloze jeugd te kennen. Volwassen worden gebeurt vanzelf en moet niet worden afgedwongen.
Feitelijk moeten we af van de "eeuwige gelul cultuur". Het kind komt naar school om te leren. Niet om te ouwehoeren. Er is een programma dat hij moet afwerken en daaraan kan hij altijd zijn steun ontlenen. Verplichte gesprekken met docenten over psychologisch welbevinden schrikken alleen maar af. Wanneer een jongere behoefte heeft om te praten, dan komt hij vanzelf. Politici willen graag jongeren aan de schoolarts, maar wij denken dat niet-verplichte beschikbaarheid veel beter werkt. Zorg dat er mogelijkheden zijn, dan worden ze vanzelf benut. Jammeren over genotsmiddelen moet eveneens afgelopen zijn. Ja, drank en drugs zijn slecht, maar als we er moeilijk over doen wordt het juist spannend. Zodra de structuur in het onderwijs goed is en jongeren niet zo nodig meer stoer hoeven te zijn, zal dat bijtrekken. Dan komen we meteen tot de kern van het probleem. Heeft iemand het de jongeren wel eens gevraagd? Jongeren worden vaak niet serieus genomen. Misdefinitie vindt dat die mentaliteit eens moet veranderen.
Reacties: 1 Pagina's: 1 |
Reactie door Moswolkje op 30-11-2009 om 00:34. |
De mentaliteit van pluche-plakkers en ambtenaren zouden radicaal moeten omslaan van het heden naar zo'n dik 40 jaar terug...niet aan de poen en de wachtgelden denkend, maar aan het belang van de jonge Hollandse kinderen!
|
Reactie toevoegen |
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|