|
| 804 # Onderwijsbalie dwaze bureaucratie # |
Gepost door Misdefinitie op 10-02-2015 om 23:51.
Onderwijsbalies vormen voor studenten aan hogescholen en universiteiten op de cruciale momenten in hun studie een belemmering. Formeel profileren ze zich als de dienstbare helpdesk die de domme studentjes die niet eens zelf kunnen lezen aan de hand nemen en de weg wijzen door het oerwoud aan regeltjes. Aan dit soort klapjosti's ontlenen zij dan ook hun goede naam. Huppelkutjes die helemaal in de wolken zijn omdat ze zo "goed" geholpen zijn nadat ze vroegen hoeveel studiepunten ze nog moesten halen. Intelligente mensen die zelf alles kunnen uitzoeken en onafhankelijk zijn, mijden die balies echter zoals ze in de stad met een boog om moslims heen lopen. Helaas is een confrontatie vaak onvermijdelijk. Doen die bureaucratische lamzakken bij de universiteit iets fout, dan is de onderwijsbalie de enige manier om dat te corrigeren. Doen zij hun werk niet goed of weigeren ze, dan kan dat zomaar einde studie betekenen. Veel ambtenaren achter onderwijsbalies zijn laaggeschoold, zelf student of anderszins achterlijk en halen gedupeerde studenten het bloed onder de nagels vandaan.
Schade door hersenloze bureaucratie.
Onze casus is het vervolg van ons onderzoek waar we vorig jaar over schreven. Aan de Universiteit van Amsterdam, in het bijzonder bij de Faculteit der Rechtsgeleerdheid, is het een en al bureaucratische puinzooi. Essentiële vakken die bij elke rechtenopleiding horen zoals strafrecht, werden er niet of op een verkeerde manier gegeven, de onderwijsbalie stuurt iedereen met een kluitje in het riet en tot overmaat van ramp is het niveau er om te huilen. Iedereen kan er zijn diploma halen, zo ook wij, maar dat relaas hebben we overal binnen het hoger onderwijs gezien. In dit artikel gaan we het hebben over herkansingen, de afhandeling ervan en de gevolgen als ambtenaren gaan weigeren om hun werk (goed) te doen. Ja, we weten het, herkansingen hebben de naam vooral misbruikt te worden door luie studenten die tijdens de reguliere studiemaanden niks anders deden dan zuipen, spuiten, slapen en veel neuken. Kunnen herkansen is echter een primair recht in het onderwijs aangezien er vele redenen kunnen zijn voor een herkansing.
Falen door niet geleerd te hebben voor een tentamen of examen, is slechts een van de redenen waarom herkansingen nodig zijn. Vakken kunnen in een periode gepland staan die de student niet uitkomt. Middels zelfstudie, kan hij dan via de herkansing die in een andere maand gepland staat, toch tentamen doen. Bureaucratische ongein zoals veranderingen in het curriculum, kunnen eveneens aanleiding zijn om van een herkansing gebruik te willen maken. Daarnaast zijn we allemaal mensen en maken we fouten. Als we in het leven de praktijk zouden handhaven dat een keertje falen meteen desastreus is, dan kan iedereen zijn diploma en baan wel inleveren. De discussie moet dan ook niet gaan over de vraag of herkansingen wel gewenst zijn, maar over de vraag waarom het recht op een herkansing wordt gefrustreerd. Vroeger, in het doctoraal-systeem dat we hadden voor de bachelor-masterstructuur, waren de herkansingen heel gewoon. Studenten konden altijd gebruik maken van een reguliere herkansing en een herkansing in augustus zodat ze nog konden afstuderen voor september.
Zelfstandigheid en onafhankelijkheid, worden echter niet meer gewaardeerd in de moderne universiteit die steeds schoolser wordt met zijn werkgroepen. Een vak dat in september wordt gegeven, willen ze het liefst in zeven weken gaan afraffelen en afronden. Eerst de moeilijke onderdelen afronden en dan in augustus even een rijtje makkelijke onderdelen scoren via herkansingen? Menig studieadviseur raadde het ons af, zelfs nadat we al 2 keer afstudeerden. Enfin, we betogen al meer dan 10 jaar hoe belangrijk het is dat opleidingen ervoor zorgen dat meerdere wegen naar Rome leiden. Immers, als er iets fout gaat, kan de student nog altijd zijn creativiteit aanspreken om alsnog te bereiken wat hij wil. Des te meer vrijheid en keuzemogelijkheden hij heeft, des te zelfstandiger hij door zijn studie gaat zonder op een gegeven moment schaakmat gezet te worden door bureaucratische flikkers en studieadviseurs. Nooit hebben wij de erkenning gekregen voor de manieren waarop wij de wereld de andere kant hebben laten draaien, maar goed, hun verlies.
Rekening houdend met de bureaucratie, wilden we al begin mei een gesprek aanvragen met een studieadviseur. Laat u vooral niet besodemieteren door de benaming "adviseur", want zoals vaste lezers ongetwijfeld weten is het de "adviseur" die min of meer subjectief beslist wat u voor elkaar kunt krijgen bij de examencommissie. Leest u de vacatures voor studieadviseurs er maar eens op na. Altijd staat er in de functiebeschrijving dat ze voor en namens de examencommissies spreken en handelen. Van onpartijdig advies is derhalve geen sprake. Hoe goed ze dat ook proberen te verbergen. Spreken met zo'n adviseur betekent dat u uw positie bij de commissie kan verbeteren, maar meestal verslechteren. Zo'n adviseur is er namelijk op getraind om u met een goed gevoel te laten weggaan, een beetje zoals werkgevers doen als u komt solliciteren, maar als puntje bij paaltje komt wordt u door hen genaaid. Studieadviseurs zijn echter bij steeds meer faculteiten niet meer direct benaderbaar. U moet dan langs, raad eens, de onderwijsbalie ...
Om te begrijpen waarom de bureaucratie zo stug en onmenselijk is, moeten we het proces van de veranderingen nauw volgen. Miljoenen mensen zouden er niet eens aan denken, maar wie al jarenlang meeloopt in het hoger onderwijs, ziet gewoon dat de bankschroef steeds verder wordt aangedraaid waardoor er geen ruimte meer is voor menselijke dienstverlening. Zo konden we in de tijd dat "De Misdefinitie van de HvA" werd geschreven nog vrijuit mailen naar de studieadviseurs. Daarvan maakten we dankbaar gebruik als de onderwijsbalie weer eens zijn plicht verzaakte. Opeens werden alle e-mailadressen van de adviseurs verwijderd van de openbare websites en geheim gehouden. Nu staat er dat als u toch mailt zonder eerder contact of toestemming, u niet eens meer een reactie krijgt. Vroeger konden we de telefoon grijpen en een afspraak maken. Opeens veranderde dat en moesten we toestemming aan de balie vragen. Zelfs voor het inloopspreekuur van de studieadviseur is nu toestemming vereist. U raadt het al: als de balie weigert, bent u de lul.
Onderwijsbalies fungeren als een betonnen muur tussen de student en de rest van de organisatie. Gewetenloze bureaucraten middenin het systeem, worden zo afgeschermd en hebben geen enkele andere verantwoordelijkheid meer behalve dan in beroepsprocedures. Tenminste, als u die kunt bereiken. Hoe dat kan uitpakken, hebben we menigmaal mogen meemaken. Vol goede moed meldden we ons bij de balie en verklaarden dat we recht hadden op een herkansing voor het laatste vak dat we nodig hadden. We willen graag met een studieadviseur gaan overleggen, want de procedure was nogal bizar. Dat vereist enige vorm van uitleg. Vroeger was een herkansing gewoon een regulier examen. Van te voren werd er een datum vastgesteld en iedere student kon zich daar via internet voor aanmelden. Geheel automatisch zonder poespas. Nu heeft deze faculteit ervoor gekozen om alle reguliere herkansingen in augustus te schrappen. Bezuinigingen, docenten die te lui zijn om een extra tentamen te maken en gemakzucht, lagen ten grondslag aan deze beslissing.
In plaats van dat studenten de zekerheid hebben dat ze hun laatste onderdeel kunnen herkansen via het oude objectieve systeem, is er nu een subjectief systeem gekomen. De studieadviseur gaat wel eventjes bepalen of u wel recht heeft op die herkansing. Bent u zielig? Heeft u iets rots meegemaakt? Bent u misschien een allochtoon? Allemaal redenen voor een individuele herkansing. Ze willen liever niet dat iedereen daar gebruik van maakt, anders is het alsnog teveel werk. Sterker nog, ze willen ook niet dat u erom komt vragen. Dus heeft de onderwijsbalie alvast de opdracht gekregen om dwars te liggen. "U kunt die herkansing niet aanvragen voordat alle andere onderdelen in het systeem zijn ingevoerd." Tja, en aangezien zij ook daar verantwoordelijk voor zijn, bent u de lul als zij hun werk niet goed doen. Ja, fuck you, we willen juist op tijd zijn met aanvragen en maken bezwaar tegen deze gang van zaken. "Jammer dan, u kunt de studieadviseur niet te spreken krijgen." Bizar, studenten hebben het recht om een studieadviseur te raadplegen.
"Meneer, wilt u weggaan, anders roepen we de beveiliging." Tuurlijk, u veegt onze rechten van tafel en als we protesteren, wordt er gedreigd met geweld. Dan begrijpen we wel waarom sommige studenten zo agressief worden dat ze die klojo's over de balie trekken. We vertrokken en besloten het over een andere boeg te gooien. Bij de onderwijsbalie zijn ze doorgaans slecht geïnformeerd, maar wat kunt u doen als zij een afspraak met de studieadviseurs weigeren? Van onze beheerder leerden we een belangrijk trucje. Vertel de onderwijsbalie nooit waar u voor komt. Want dan gaan zij met hun boerenlul en hersens vol stront bullshit lopen spuien en krijgt u geen kans meer. Dus we wachtten totdat die ene dwaas was vertrokken en we meldden ons met het verhaal dat we de studieadviseur wilden spreken vanwege persoonlijke problemen. Bingo, we kregen een afspraak! Ja, achterlijken kan je vermoorden of te slim af zijn. Zodoende konden we pas op 15 mei terecht bij de adviseur die ons heel raar aankeek. "De onderwijsbalie die afspraken weigert? Dat gebeurt niet!"
Bij de studieadviseur leggen we het probleem uit. Konden we vroeger gewoon afwachten tot de reguliere herkansingen van augustus en de garantie hebben dat het cijfer op tijd terug kwam om nog het huidige studiejaar af te kunnen studeren, is dat in het huidige systeem vervangen door de onzekerheid op het allerlaatste moment. Gezien onze ervaringen met de logge bureaucratie op de universiteit, hadden we er dan ook geen vertrouwen in dat het keurig geregeld zou worden. Vandaar dat we nu alvast die zooi komen regelen. Ruim op tijd zodat er geen misverstanden kunnen ontstaan. Immers, medio mei hebben ze nog 3,5 maand om hun werk goed te doen zodat het diploma eind augustus kan worden uitgereikt. De studieadviseur keek ons echter aan alsof ze water zag branden. Ambtenaren die hun werk niet doen? Van te voren iets aanvragen? Denken dat de procedures niet kloppen? Hoe durven we dat te suggereren? "Alle vakken stoppen eind juni en u kunt pas de laatste herkansing aanvragen als alles geregistreerd staat." * Kuch * Leugens.
Voor niet-ingewijden is dit allemaal taaie en theoretische kost, dat snappen wij ook wel, maar wij kennen het hoger onderwijs door en door. Zeker als we ons verdiept hebben in de casus en het opleidingsprogramma. We vertellen de adviseur dat haar beweringen onzin zijn omdat de universiteit net weer een nieuwe onderwijsindeling heeft ingevoerd. Op de UvA kent men het beruchte 884-systeem maar al te goed. Acht weken + acht weken + nog 4 weken college. Helder toch? Jawel, maar om die laatste 4 weken gaat het natuurlijk. Die vallen formeel weliswaar niet in augustus, maar de tentamens daarvan wel! "Onzin, vond de adviseur, dat is allemaal theoretisch gezwets." We pakken de studiegids erbij en wijzen erop dat er een aantal nieuwe vakken zijn gekomen die nog geen planning hebben. Hoewel de universiteit verplicht is om die planningen aan het begin van het studiejaar klaar te hebben, klopte het niet. "Ja en?" zei de adviseur. Wel, Murphy's wet. Als een ding fout gaat, gaat alles fout. Wedden dat die vakken laat in het jaar worden gepland?
Bijna werd de politie weer gebeld zodat we ons maar uit de voeten maakten. Niks aan te doen, we konden pas de herkansing aanvragen nadat alle andere vakken geregeld waren. Konden we in beroep gaan? Formeel wel, maar informeel zou de examencommissie precies hetzelfde beslissen als de studieadviseur aangezien zij ook die beslissing zou schrijven. In beroep bij het College van Bestuur dan maar? Ook dat behoorde niet tot de mogelijkheden, want de strop is inmiddels zover om de nekken van de studenten gehangen dat het juridisch allemaal dichtgetimmerd is. Bovendien zou de uitkomst van zo'n procedure veel te lang op zich wachten en dan is het niet meer nodig. Nog geen maand later kregen we gelijk. Twee van de onderdelen die nog behaald moesten worden, bleken helemaal aan het einde van het studiejaar in juli gepland te worden. Formeel op tijd, maar ja, dan komt het tentamen en de nakijktijd er nog bij. Met deze feiten in handen willen we ons bij de studieadviseur gaan beklagen, maar daar stak de onderwijsbalie een stokje voor.
"Ja ho eens, de vorige keer bent u met iets anders naar de studieadviseur gegaan dan persoonlijke problemen." Fuck you makker, nu zijn we depressief door al dat gelul. Met de nodige moeite kregen we dezelfde adviseur weer te spreken nadat die lulhannes bij de onderwijsbalie had gezegd dat zij niet beschikbaar was. Op de ouderwetse manier hadden we dat echter gecontroleerd. Iets met buiten door het raam naar binnen kijken in het kantoortje. Ja, wij kennen inmiddels zo onze trucjes. We hebben regelmatig wat tijd doorgebracht in zulke kamertjes om ambtenaren op te wachten. Daar zijn we goed in. Aan de adviseur leggen we uit dat als de twee onderdelen die we nog moeten pas zo laat worden gedoceerd, de aanvraag voor het allerlaatste onderdeel zoveel vertraging oploopt dat we geruïneerd zijn. Niet op tijd afstuderen zou immers betekenen dat we nog een jaar collegegeld moeten betalen en dat zuigt nogal. "Ach, wat maakt die 2 maanden dan uit?" zei de adviseur. Heel veel vuile sloerie, het instellingscollegegeld is meer dan 1000 euro per maand.
Vol overgave zochten we naar een oplossing voor een probleem dat met name wordt veroorzaakt door het falende bureaucratische systeem. Onze beheerder liet weten dat het vroeger mogelijk was om af te studeren in een vrij doctoraal. Onze kandidaat had ruim voldoende studiepunten om een dergelijk programma in te vullen. "Nee nee, dat bestaat allang niet meer. Dat is voor mijn tijd." Doe dan eens wat moeite bitch om het probleem op te lossen. Toch zagen we ondanks deze patstelling nog een gaatje. De twee nieuwe onderdelen waren feitelijk een opvulling in het nieuwe curriculum. Wij hadden nog recht om in het oude systeem af te studeren en hadden derhalve die vakken niet nodig. En al zouden ze wel nodig zijn, dan hadden we recht op vrijstellingen. Inhoudelijk waren het eerstejaarsvakken waarin een paper geschreven moest worden op een niveau dat we beheersen en waarop we al veel geschreven hebben. "Nee hoor, dat mag allemaal niet. Al hebt u 100 jaar ervaring, die vakken zijn nieuw, dus dat kan niet."
Praat geen poep domme doos dat u daar bent. Dat oude kennis onder een nieuwe vaknaam aan de man wordt gebracht, betekent niet dat wij niet over die kennis zouden beschikken om het vrijgesteld te krijgen. Het zou tevens een briljante oplossing zijn, want zodra de vrijstelling wordt toegekend kan de laatste herkansing alsnog op tijd aangevraagd worden. Jazeker, wij staan bekend om onze briljante oplossingen. Die in het verleden overigens aantoonbaar voor ons hebben gewerkt. "O, in dat geval moet u maar toestemming gaan vragen bij de examencommissie." Begin juli konden we dat dan eindelijk gaan doen. Op het dringende advies van de studieadviseur, betoogden we dat we die vakken niet nodig hadden, er eventueel vrijstelling voor willen en ruim voldoende punten hebben om af te studeren. Na 5 dagen kwam het verlossende antwoord: "Fuck you! Alle nieuwe vakken zijn gewoon verplicht en anders gaat u in beroep." Ondanks ons wettelijk recht om af te studeren binnen het curriculum waarin we ook begonnen zijn, werden onze rechten zo eenvoudig afgeserveerd.
Goed wetende dat iedere beroepsprocedure te laat resultaat zou geven en ze die toch met gemak winnen door vriendjespolitiek, kunnen ze op die manier hun verplichtingen verzaken. Dan maar even druk zetten bij die oelewapper die de laatste vakken geeft. Een paper schrijven we met een beetje zin zo in een weekendje, dus als hij nou even die meuk net zo snel nakijkt, zijn we er ook. Maar nee, dat kon allemaal niet. We moesten bovendien niet zo zeiken, want het betroffen eerstejaarsvakken en wie die vakken moet volgen, kan helemaal niet afstuderen. Zie hier het resultaat van onbezonnen vernieuwen. Situaties creëren waarvan niemand begrijpt dat het zo moet en ondertussen worden we van het kastje naar de muur gestuurd. Bovendien zou de docent binnenkort nog op vakantie gaan ook, dus dan konden we helemaal fluiten naar de punten. Even nog wat meer druk zetten. Diverse malen langsgaan, klagen, zeuren en zaniken. Op een gegeven moment kregen we het voor elkaar dat er eind juli een cijfer lag van het op een na laatste onderdeel.
Kankerend heen en weer lopen tussen de verschillende administraties heeft ervoor gezorgd dat iedereen ons leerde kennen op de meest fout manier, maar uiteindelijk kon de aanvraag voor de laatste herkansing de deur uit. Eind juli was het inmiddels, dus nog een maand om het tentamen af te nemen, na te kijken en in te voeren in het systeem. Dat moet ruimschoots kunnen toch? Toen er vroeger nog reguliere herkansingen werden gegeven, kwamen tentamens die medio augustus werden afgenomen ook nog op tijd. Nou, dat werd nog een hele strijd. Om te beginnen duurt het afhandelen van het verzoek via de commissie nogal lang. Vandaar dat we in mei al aangaven dat de lange procedures die op subjectieve gronden worden gevoerd een probleem zijn. Inmiddels liep de maand juli op zijn einde. Al bijna 2 weken hoorden we niks van de commissie. Straks is het te laat. Wat nu gedaan? Weer de onderwijsbalie: "U moet afwachten." "Studieadviseur spreken? Nee hoor, dat kan allemaal niet. Gewoon rustig blijven, dan komt alles wel goed."
Het kwam niet goed. Via het nodige kunst- en vliegwerk, meldden we ons voor het inloopspreekuur van een van de studieadviseurs. Weer de onderwijsbalie. "U bent te vroeg. Het is 5 minuten voor 10. En u mag u tegenwoordig pas om 10 uur melden." Wel godverdomme kamelenneukende snotaap, u weet niet wie wij zijn! Om het niet ingewikkeld te maken liepen we een rondje en stonden we, op hun klok, precies om 10 uur weer achter de balie. Dezelfde medewerker had een grijns op zijn gezicht. Hoewel er nog niemand om 10 uur langs geweest kon zijn, stonden we opeens in een wachtrij van 10 studenten. Die konden zich dus allen wel voor 10 uur melden. Willekeur? Discriminatie op huidskleur? Een homoseksuele ambtenaar die nog bij zijn moeder thuis woont en uitgescholden werd voor flikker toen hij met een pikzwarte neger thuiskwam? We kunnen er slechts naar gissen in de 60 minuten die we moesten wachten op de adviseur. Eenmaal binnen leggen we het probleem uit. Aan alle voorwaarden voldaan, verzoek ingediend, maar nu is iedereen verdomme op vakantie.
"Ja hoor eens, het is uw eigen schuld dat u zo laat bent." Wat de neuk? We zijn al op 15 mei naar de studieadviseur geweest. Daartussen hebben we al het mogelijke gedaan om de procedure in gang te zetten. We hebben, hoewel dat pas op 21 juni kon, ruim op tijd de afstudeerformulieren bij de onderwijsbalie ingeleverd. Nu is het al augustus en kunnen ze niks meer voor ons doen? Hadden we dit niet allang maanden geleden voorspeld? Werden we toen niet aangekeken alsof we mongolen waren? Ja dus. Alleen betekent gelijk hebben jammer genoeg niet dat we ook gelijk kregen. "Nou, ik zal wel kijken wat ik nog voor u kan doen." Twee dagen later kregen we een mail van de adviseur. Ons verzoek aan de examencommissie bleek op raadselachtige wijze verdwenen. Alleen de oude niet ter zake doende verzoeken waren er nog. Onzin, we zijn zo slim geweest het verzoek aangetekend te versturen en ook nog per e-mail. "O, nou ja, in dat geval hoort u er nog wel van." Hoe kan dat als het verzoek er niet meer is dan? "Het komt wel goed."
Continu druk zetten, langskomen en bureaucraten voor lul te zetten door ze te wijzen op hun falen, is een beproefde methoden die we al jaren gebruiken. En inderdaad, op 6 augustus kwam daar eindelijk de goedkeuring van de commissie. Nou ja, een goedkeuring onder het voorbehoud dat we alles zelf regelen, want inmiddels is iedereen op vakantie. Veel succes gewenst. Op naar de bekende onderwijsbalie, waar moeten we anders naar toe? Met de positieve beslissing in de hand, verzoeken we de balie om onmiddellijk iets voor ons te regelen. "Ja nou, dat kan echt niet hoor. Iedereen is weg. Kom in september maar weer terug." Potverdorie flubberkut, u wordt betaald om uw werk te doen. Doe dat dan ook. "Jammer, het is nu vakantie." Kunnen we dan een studieadviseur te spreken krijgen? "Nee, die gaat hetzelfde zeggen. Het kan niet." Nu lopen we resoluut op de kamer van de adviseur af en trappen daar net niet de deur in. Wat is dit voor geneuk? Maandenlang proberen we van alles te regelen en nu het eindelijk zo ver is, kan niemand meer iets voor ons doen?!
"O ja, wacht, dat is heel vervelend. Ik zal wel even voor je bellen." Terwijl we daar als een stel heikneuters als een imbeciel zitten te wachten, belt de studieadviseur vergeefs met een aantal secretariaten. Logisch, want we hadden natuurlijk allang gecontroleerd of daar iemand aanwezig was. Waarom zouden we anders weer de weg van de onderwijsbalie en de adviseur gekozen hebben die niet al te vruchtbaar bleek? "Eh, we gaan het regelen. Gaat u maar slapen, dan komt het wel goed." Na nog een aantal keren aandringen, kregen we op 13 augustus eindelijk goed nieuws. Het schijnt dat de bureaucraten langzaam maar zeker van hun vakantie terugkomen en eentje is bereid om een individueel examen af te nemen. Waarom er voor de grote en belangrijke vakken niet gewoon een reguliere herkansing is georganiseerd? "Nou moet u niet zo moeilijk doen, zo gaat dat gewoon." We bellen en krijgen uiteraard weer niemand te pakken. "Bent u daar nu alweer?" Ja, het is nog altijd niet geregeld. "Hij moet er morgen zijn hoor."
Geen tijd meer voor mails en telefoontjes. De komende dagen posten we voor de kamer van de professor die het befaamde tentamen zou moeten kunnen regelen. Uren wachten en talloze malen inlichtingen vragen bij het secretariaat van de afdeling, werden uiteindelijk beloond. We legitimeren ons en vragen de prof of hij inderdaad het tentamen kan afnemen. Ook vragen we waarom er vanuit de afdeling niet zorgvuldiger om wordt gesprongen met procedures en het regelen van tentamens. "Dat wordt ons van hogere hand ook maar opgelegd." Ja ja, en dan wordt er niet geprotesteerd of moeite gedaan om het te veranderen? "Ja, dat is allemaal politiek. Spelletjes waar we ons niet in moeten mengen." Hij moest eens weten hoe wij in staat zijn om in de poep te roeren en de resten los te weken. Enfin, terug naar de zaken die er echt toe deden. Kon het nu geregeld worden of niet? Dat kon wel, mits er een tweede beoordelaar komt. "Kom over een paar dagen maar weer terug, dan weet ik meer." We vragen of hij weet dat het voor september geregeld moet zijn. "Ja hoor, komt goed."
Op 20 augustus verwachten we dan eindelijk de grote dag. Aldaar aangekomen, troffen we de professor natuurlijk niet aan op het afgesproken tijdstip. Het ging weer te makkelijk, dat hadden we nooit mogen verwachten. Meneer was in geen velden of wegen te bekennen. Navraag bij het secretariaat leerde dat hij wel aanwezig moest zijn, dus dat was zoeken geblazen. Op alle deuren kloppen, overal naar binnen loeren en een half uur kwijt zijn: gelooft u ons, we zijn dit allemaal niet aan het verzinnen. Sterker nog, we kunnen niet eens alle details vertellen omdat we anders meerdere artikelen nodig zouden hebben. Opeens was onze afspraak daar. "Ja, uhm, het is een beetje een probleem." Hoezo dan? "In augustus is iedereen op vakantie." Godverdomme, dat hebben we ook al maanden lopen zeggen en al 100 keer gehoord. Desondanks zijn alle procedures zo brak op elkaar afgestemd dat het nu eenmaal niet anders kan. Kunnen we dan eindelijk ter zake komen? "Jawel, het tentamen wordt afgenomen op 27 augustus."
Tering, tyfus, pleuris, het is godnondeju niet waar! Drie dagen voor de absolute deadline nog een tentamen afnemen? Dat gaat nooit goedkomen met de bekende nakijktermijnen. Kunnen we niet wat anders regelen? Een mondeling examen ofzo? "Kan wel, maar dat is dan een half uurtje en een spervuur aan vragen. Feitelijk is dat veel moeilijker." Fijn, kan het niet vandaag, dan heeft de administratie meer tijd voor de verwerking. Helaas, dat kon niet. Waarom moet alles toch steeds op het allerlaatste moment? Op de dag des oordeels sturen we onze kandidaat het hol van de leeuw in. Uiteraard greep hij deze unieke kans met beide handen aan en slaagde ruimschoots. Een prachtig moment dat verder niet heel relevant is voor deze casus en de afhandeling daarvan. Wat volgde sloeg echter alles. Het resultaat is bij een mondeling examen meteen bekend. De onderwijsbalie vond echter dat ze 3 dagen hadden. Blijkt er in het Onderwijs en Examen Regelement (OER) een regel te bestaan dat de balie 3 dagen over de invoer mag doen.
Goed, zelfs met die 3 dagen was er geen probleem aangezien 30 augustus nog altijd voor 1 september ligt. Voor de zekerheid maar een beetje druk zetten. Op 28 augustus informeren we bij de balie hoe het staat met de verwerking van het cijfer. "Meneer, we hebben officieel 3 dagen, dus daar kunnen we niks over zeggen." Zijn ze nu echt te dom om te kakken? Eventjes iets nakijken valt naar onze mening gewoon onder de service die ze moeten leveren. "Dat kost teveel tijd meneer als alle studenten dat gaan vragen." Rot toch op, we neuken u allen de moeder. In die periode worden er geen tentamens afgenomen en hooguit wat cijfers van scripties ingevoerd. Zo'n moeite is het niet. "Wilt u weggaan meneer, u houdt de boel op." Dan maar bij het secretariaat informeren waar het cijfer vandaan komt. "We weten niet waar het cijfer op dit moment is. Het is doorgegeven aan de onderwijsbalie en komt heus wel." Drie dagen later was het cijfer nog altijd niet verwerkt. We gaan voor de zoveelste keer langs bij de onderwijsbalie. "Ja uhm, daarom."
Bij de balie wisten ze niks anders dan het standaardriedeltje dat ze 3 dagen hadden. "O die dagen zijn al voorbij? Dan is het jammer." Kijk dan nog eens of het resultaat niet ergens ligt. "Nee, het ligt hier niet." We lopen naar het secretariaat. "Jawel hoor, het is afgegeven." Nou moe, wie loopt ons nu te fucken? "Komt u over 3 dagen maar weer eens terug." Nee, dit is de laatste dag. Het moet nu geregeld worden. "Dan dient u maar een klacht in." Dezelfde dag nog dienen we een klacht in. Na een paar dagen krijgen we een reactie. "Had u dit jaar willen afstuderen, dan had u een afstudeerformulier moeten invullen. Die is er niet, dus u heeft pech." Bijna hadden we een jerrycan met benzine uitgegoten over de onderwijsbalie. Dat formulier hadden ze reeds sinds 21 juni in bezit. We hollen naar de balie alwaar we dezelfde sloerie aantroffen en lieten haar de formulieren naar voren halen. En daar was hij. "O, niet gezien. Maar uw laatste resultaat is er niet hoor."
Inmiddels is het allang en breed september geworden als we weer een bericht krijgen. De onderwijsbalie meldt dat we hun werk goed hadden gedaan. Het resultaat was op tijd binnen, maar niet verwerkt omdat het om een oud vak ging en het systeem de code niet herkende. Het zijn zulke leugens die de studenten tot waanzin drijven. We duwen die troela een uitdraai onder haar neus waaruit blijkt dat die code een jaar eerder prima verwerkt is. "O, nou, dan weet ik het niet." Wij weten het wel. U heeft uw werk niet goed gedaan en het cijfer met opzet te laat ingevoerd. Los het op en snel! "We kunnen de datum met terugwerkende kracht op 27 augustus zetten." Heel mooi. "Maar omdat het nu inmiddels september is, krijgt u het diploma pas eind oktober!" Nee, nee, nee, godverdomme, nee! U maakt fouten dus u hoort het te corrigeren! "We kunnen er niks aan doen, zo gaat het nu eenmaal. Dien anders een klacht in." Betalen ze haar salaris nu ook 2 maanden later?! Of mevrouw wel goed besefte dat we bij de uitreiking in oktober het begin van de voortgezette beroepsopleiding missen en dat 20.000 euro kost ...
Het mocht allemaal niet baten, naar hun mening hebben ze alles goed gedaan. Maandenlang bureaucratie, dralen, tijdrekken, documenten zoekmaken en aan het einde van het liedje de student de schuld geven. Walgelijk, we zouden al hun namen kunnen publiceren, maar dat zou weinig zin hebben omdat ze allemaal zo zijn. Toch kwam er nog een kink in de kabel. Sinds de invoering van de nieuwe systemen, hanteert de UvA een studieplan. De onderwijsbalie verkondigde al die tijd dat het slechts voor de student was, maar wij wisten natuurlijk allang dat het plan klakkeloos zou worden overgenomen. En die registratie klopte bij ons niet. "Niet naar kijken, het komt echt wel goed hoor." Nee, het komt niet zomaar goed. Straks drukken jullie een foutief diploma af en aangezien dat nooit meer gecorrigeerd kan worden, moeten we jullie vermoorden als dat gebeurt. Kijk, het puntenaantal klopt niet. Maak dat in orde, nu! "Ach meneer, u zeurt teveel. Wij doen het heus wel goed hoor." Na al die jaren ervaring, geloven wij daar niet in.
Verschillende malen hebben we aangegeven dat we eisen dat het studieplan klopt. Al wordt het slechts als hulpmiddel gebruikt en is het niet officieel geldig. We wilden de stomme ambtenaren voor zijn. "Maar u heeft gewoon teveel punten gehaald en dan past het niet." Onzin, in het oude systeem paste alles, dus u maakt het maar passend. Hoe verklaart u dat wij wel kunnen rekenen en het in het systeem niet klopt? "Nou, ik heb het opgeschreven, dus het komt wel goed." Tel de punten dan eens op en geef ons het totaal. "Dat kan alleen de computer." Wacht, beweert u dat u zelf niet kunt rekenen? "Dan moet ik een rekenmachine pakken." Pak die dan. "Daar beginnen we niet aan hoor. Ik heb het opgeschreven, dat is voldoende." Wat voor garantie heb ik dan dat het goed komt? "U moet gewoon afwachten, dan komt het goed." Ja, en als het niet goed komt, zitten we wel levenslang met een verkeerd diploma. Lekker hoor. Waarom is 30 augustus de afstudeerdatum? Augustus heeft 31 dagen. "Dat is in 2013 een zaterdag. Die dagen gebruikt de UvA niet." We wilden nog het tegenbewijs leveren, maar we dachten: "Fuck it!"
Overweging.
Het zal u duidelijk zijn dat we zulke casussen uitgebreid beschrijven om aan te tonen dat zulk achterlijk bureaucratisch gedrag door incompetente idioten eerder regel dan uitzondering is. De belangen zijn groot. Hun gedrag kan er zomaar voor zorgen dat u duizenden euro's aan kosten maakt, uw diploma niet haalt of prachtige carrièrekansen misloopt. Het zijn de verhalen die u nooit hoort omdat studenten uit vrees voor represailles hun mond niet open durven te trekken. Eenmaal afgestudeerd is hun belang weg. Wij vinden echter dat het systeem volledig op de schop moet. De bureaucratische afhankelijkheid en het subjectieve karakter van de individuele beoordeling, moeten vervangen worden door een objectief stelsel aan regels, rechten en plichten die desnoods snel en automatisch af te dwingen zijn. Waarom moeten er drie administratieve balies betrokken zijn bij het invoeren van een enkel miezerig cijfertje? Cijfers moeten direct verwerkt worden en afspraken maken met adviseurs moet zonder beperkingen via een automatische planner op internet kunnen.
De grootste frustratie wordt opgewekt doordat de amateuristische werkwijze van de onderwijsbalie studenten schaakmat kan zetten in hun studie. Als u ergens recht op heeft, maar de onderwijsbalie weigert het uit te voeren, dan kunt u nergens terecht. Want ook de studieadviseurs en toegang tot procedures staan onder hun macht. In beroep gaan bij het College van Bestuur, kan voorts alleen maar tegen besluiten, maar als er geen besluit wordt genomen staat u machteloos. En zelfs met een besluit komt de uitslag van zo'n procedure veel te laat. Misdefinitie eist dat de onafhankelijke positie van studenten wordt hersteld. Er moeten weer meerdere mogelijkheden komen om dingen te regelen buiten de balie om. Meerdere mogelijkheden om de studie in de vullen met alternatieve studieonderdelen. En snelle spoedprocedures om binnen een dag een klacht opgelost te krijgen. Desnoods leveren we zelf de briefjes wel af. Helpdesk en adviseurs moeten onafhankelijk advies geven en geen betonnen poort vormen die oplossingen onmogelijk maakt en studenten dwarsbomen.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|