|
| 760 # UvA slecht met Strafrecht # |
Gepost door Misdefinitie op 05-07-2014 om 23:55.
Opleidingen in het hoger onderwijs bestaan uit een vakkenpakket (daar ook wel curriculum genoemd) waarvan alle onderdelen met een voldoende moeten worden afgerond voordat het diploma in ontvangst mag worden genomen. De onderdelen moeten voordat de student aan zijn opleiding begint, vastgesteld zijn en mogen daarna niet meer significant veranderen. Studenten moeten immers weten waar ze voor tekenen en een curriculum dat continu verandert, is niet bepaald studeerbaar. Invullen van de onderdelen kan, uitzonderingen en vrijstellingen daargelaten, alleen maar met de vakken die de eigen opleiding aanbiedt. Dat komt omdat onderdelen op andere onderwijsinstellingen dermate verschillen dat ze niet elders inzetbaar zijn bij andere opleidingen. Aangezien studenten de onderdelen in principe in willekeurige volgorde kunnen afleggen en elk jaar kunnen afstuderen, moeten universiteiten alle vakken elk jaar weer aanbieden. Deze casus gaat over de Faculteit der Rechtsgeleerdheid (FdR) van de UvA die in 2012-2013 zijn wettelijke plicht verzaakte door geen Strafrecht aan te bieden.
Bestraf mislukt beleid.
Alle bekende opleidingen bestaan uit kernvakken die de belangrijkste kennis doceren en waarvan iedereen wel een voorstelling kan maken waarom ze bij die opleiding horen. Wiskundigen worden geschoold in algebra, meetkunde, analyse en topologie. Informatici moeten kunnen programmeren en kennis opdoen van computerarchitectuur, discrete wiskunde, besturingssystemen en databases. Psychologen besturen het gedrag van de mens en zullen zich moeten verdiepen in de biologische psychologie, onderzoeksmethoden, functieleer en statistiek. Voor rechtsgeleerden bestaat het menu uit strafrecht, burgerlijk recht en bestuursrecht. Het zou erg logisch zijn als de inhoud van deze kernvakken landelijk zou worden vastgesteld zodat het bij elke universiteit hetzelfde zou zijn. Overal zou men dan dezelfde kwaliteit kunnen hanteren en als een universiteit hiermee faalt, zou de student altijd nog elders terecht kunnen. Helaas zitten we met de absurde situatie dat elke instelling zijn eigen inhoud bepaalt en vakken derhalve niet inwisselbaar zijn.
Studenten zijn daardoor volledig gebonden aan hun universiteit. Biedt hun universiteit verplichte vakken niet aan, is het onderwijs onder de maat of hebben ze een ander probleem dat intern niet op te lossen valt, dan zijn ze bij de aap gelogeerd omdat er dan geen enkele mogelijkheid bestaat de studie af te ronden. Om te voorkomen dat studenten schaakmat worden gezet door de eindeloze bureaucratie, is daarom de wettelijk verplichting opgenomen dat verplichte onderdelen uit het curriculum simpelweg elk jaar moet worden aangeboden. Gaat dat niet omdat de programma's inmiddels veranderd zijn, dan is de universiteit verplicht alternatieven aan te bieden aan studenten die dat nodig hebben. Allemaal erg logisch. Desondanks werd onze aandacht door een noodoproep getrokken waarin een student schreef dat hij zijn studie niet kon afmaken in 2012-2013 omdat de UvA verzuimde het vak Strafrecht te geven. Inderdaad, u leest het goed. Strafrecht, een van de belangrijkste vakken in de rechtenopleiding, werd in 2012-2013 niet door de UvA verzorgd.
De oorzaak bleek gelegen in een combinatie van recente onderwijsvernieuwingen en incompetentie. De UvA komt namelijk eens in de zoveel jaar op het idiote idee om de lengte van onderwijsperiodes aan te passen. Zo rond de invoering van de euro gingen ze van trimesters naar semesters. Nu zijn ze er na 10 jaar achter gekomen dat een semester bestaande uit twee keer zeven weken ervoor zorgt dat grotere vakken bijna een half jaar duren. Vandaar dat ze nu gekozen hebben voor wat zij het 8-8-4 systeem noemen. Twee perioden van acht weken en dan nog een miezerig stukje van vier weken dat te kort is om zinvol te zijn. Wedden dat ze het op den duur weer gaan veranderen? Enfin, men heeft dus de indeling van het jaar veranderd. Werkt dat beter? Natuurlijk niet, maar de verandering houdt weer vriendjes aan het werk. Door de verandering moeten natuurlijk ook weer alle vakken in lengte en duur worden aangepast. Perioden veranderen, namen van vakken veranderen en de inhoud van vakken wordt eventjes lekker willekeurig door elkaar gegooid.
Vergelijk het met een route plannen en tijdens de route allerlei bizarre versperringen en omleidingen tegenkomen die u uiteindelijk naar een straat leiden die doodloopt. Studenten komen met de nieuwe indeling in de knel, want alle vakken veranderen en de vakken die zij nog nodig hebben, worden niet meer op die manier aangeboden. "Niks aan de hand," zeggen de initiatiefnemers snel. Zij kunnen de nieuwe vakken volgen. Dan moeten ze wel meer studiepunten gaan halen, maar ach, iedereen werkt graag wat meer voor minder salaris. Wat doen ze dan als teveel studenten nog een oud vak nodig hebben? "Eh, dan geven we gewoon extra herkansingen. We regelen echt wel wat hoor." Zo gezegd zo gedaan. Totdat de student in onze casus ontdekte dat er voor iedereen wel iets geregeld werd, behalve voor studenten die Strafprocesrecht (formeel) wel hadden gehaald en Strafrecht (materieel) niet. Vergeef ons even het jargon. Strafrecht is nodig, maar wordt niet aangeboden. Wat nu gedaan? Ze zijn verplicht iets te regelen. U kent ons, op naar de onderwijsbalie.
Aan de balie werden we zoals gewoonlijk aangekeken alsof wij de imbecielen zijn. "Strafrecht? Wordt niet aangeboden dit jaar. Goedemiddag." Wat de neuk? Verplichte vakken horen volgens de wet en de statuten van de universiteit jaarlijks aangeboden te worden. "Strafrecht wordt nooit meer aangeboden. U had het vorig jaar moeten afronden." Ja, we hadden u ook moeten verkrachten toen we nog minderjarig waren, want dan hadden we ook het strafrecht niet nodig gehad. Houd op met die bullshit, roep uw superieuren en ga het godverdomme meteen regelen. "U kunt niemand te spreken krijgen. Het kan gewoon niet. Klaar." Nogal achterlijk antwoord. Het juiste antwoord is dat de examencommissie verplicht is om het te regelen en we aldaar een verzoek moeten indienen. We bedanken de sul achter de balie voor zijn "goede" advies en doen onderzoek. Voorts zetten we ons achter de computer en schrijven een heel net verzoek. Al in augustus voorafgaand aan het studiejaar 2012-2013, lieten we de examencommissie weten dat de universiteit in gebreke blijft.
We schrijven de commissie dat we op de website van de UvA hebben gelezen dat er nog geen oplossing is voor studenten die het vak Strafrecht nog missen, het vak een heel jaar lang niet zal worden aangeboden en studenten een jaar later zijn aangewezen op het behalen van extra vakken. Hiermee gaan we niet akkoord. Het is onredelijk om studenten een jaar langer ingeschreven te laten staan; zeker aangezien zij destijds werden geconfronteerd met fraaie linkse politieke oplossingen als de langstudeerboete en instellingscollegegeld van ruim 9000 euro per jaar. De onderwijsbalie en studieadviseurs geven aan dat er geen oplossing komt en dat is wettelijk niet toegestaan. Men is dus in overtreding en wij eisen een oplossing om af te kunnen studeren in 2013. Goed als we zijn, geven we die oplossing. Studenten hebben recht op twee tentamens per studiejaar. Organiseer die gewoon voor de studenten die het nodig hebben. Ter overweging melden we de commissie dat ze voor alle andere vakken wel overgangsregelingen hebben verzorgd.
Het Onderwijs- en Examenreglement dat door het College van Bestuur en de examencommissie is opgesteld, geeft recht op twee tentamenkansen per vak per studiejaar; dus ook in 2013. Brief op de post gedaan en vervolgens blijft het stil. Wellicht weet u dat een aanvraag c.q. verzoek in het bestuursrecht altijd moet worden beantwoord, maar ook hier veegt de examencommissie zijn reet af met de wet. We horen niks meer. Opeens lezen we bij de mededelingen op de website van de UvA dat men toch van plan is om een extra kans te geven voor het vak Strafrecht. Eind september moesten we ons bij de balie melden om ons op te geven. Bij de balie ging het weer mis. "Extra kans voor Strafrecht? Onmogelijk, dat vak wordt niet meer gegeven." Kijk op de website uilskuiken, daar staat het. "O, dat wist ik niet. Ik zal de commissie mailen." Later kregen we een mail terug dat we niet mochten deelnemen. Te weinig punten. Wat bleek? De cijferadministratie had een groot aantal studiepunten nog niet geregistreerd. Klote ambtenaren, ze moeten ontslagen worden.
Nadat we die trut van de administratie over de balie hadden getrokken en eindelijk de cijfers ingevoerd kregen, mochten we deelnemen aan het tentamen. Mooi, wat is de stof? Of te wel: wat moeten we leren? "Dat krijgt u later wel te horen." Onderzoek leerde ons dat er nog een vak Materieel Strafrecht werd gegeven voor scholieren van de Hogeschool van Amsterdam ten behoeve van het schakelprogramma dat samen met hbo-rechten toegang geeft tot een master. Een achterlijk concept dat het niveau en de waarde van de opleidingen ernstig schade aandoet, maar daarover hebben we al zat geschreven. Een juniordocent zou het onderwijs verzorgen. Wat ook al niet deugt, want academisch onderwijs moet door bekwame en competente docenten gegeven worden die gepromoveerd zijn en / of hoogleraar zijn. Het vak omvatte helaas niet alle stof die de studenten moesten kennen, maar er zou wel een apart tentamen voor hen komen. Tot onze verbazing kregen we een mail dat studenten van de reguliere opleiding Rechtsgeleerdheid geen onderwijs mochten volgen.
Oplettende lezers weten nog dat we opmerkten dat universiteiten verplicht zijn om voor alle verplichte vakken in het curriculum onderwijs en twee tentamens aan te bieden. Studenten hebben recht op onderwijs, tentamens en een goed studeerbaar programma. Aan geen van de verplichtingen, heeft de UvA voldaan. Uiteindelijk kregen we van juniordocent Dirk van Leeuwen pas vier weken van te voren de stof van het tentamen. Dit tentamen vond daarna plaats onder zeer afwijkende omstandigheden. Het betrof een onderdeel voor 10 ec; theoretisch gezien staat dat voor 280 studiebelastingsuren oftewel 7 weken voltijd. Normaliter wordt er voor zulke grote vakken gespreid onderwijs gegeven over 14 weken en twee deeltentamens. Desondanks kregen we geen toegang tot het onderwijs en werd de voorbereidingstijd verkort tot slechts een maand. Er waren geen videocolleges beschikbaar en de nieuwe stof was compleet anders. Binnen een maand stof voorbereiden waar normaal minstens 7 tot 14 weken voor staat zonder enige vorm van onderwijs, is echt absurd.
Tijdens en na het tentamen ontdekten we nog meer onregelmatigheden. Het tentamen bleek niet gemaakt en goedgekeurd door een universitair docent (UD) of universitair hoofddocent (UHD), maar door de genoemde juniordocent. Voorts werd er in het tentamen naar zaken gevraagd die redelijkerwijs enkel door de studenten gekend konden worden die de colleges hebben gevolgd en daar hadden de wo-rechtenstudenten geen toegang toe. Deels heeft dat te maken met hoe brak en amateuristisch de hele opleiding Rechtsgeleerdheid in elkaar zit en dat lichten we graag toe. Rechten is typisch zo'n opleiding die ten onrechte een wetenschappelijk karakter suggereert door studenten vuistdikke handboeken voor te schrijven en ze te overspoelen met filosofische onzin. Wie de boeken van kaft tot kaft doorwerkt, krijgt tot zijn frustratie veel nutteloze kennis ingestampt terwijl het tentamen reproductie van standaardriedeltjes verwacht. Rechtsgeleerden die veel geld verdienen aan hun gelul zullen protesteren, maar elk tentamen is daar te halen met de juiste samenvatting.
Die samenvatting is echter alleen maar te maken door een paar maanden de literatuur te bestuderen of door een goede docent die de stof netjes op een rijtje zet. Het spreekt voor zich dat een juniordocent dat niet kan. De hbo-rechtenstudenten moesten minder stof voorbereiden dan de wo-bachelors. Best wel logisch aangezien de eerste groep slechts 6 ec zou krijgen en de tweede groep 10 ec. De extra stof werd echter getentamineerd in een vraag die 30 % van de punten in beslag nam, maar wel een zeer korte vraagstelling had. Normaliter worden er meerdere deelvragen gesteld die elk een aantal punten opleveren. Zo'n samengestelde vraag bouwt ook op qua moeilijkheid. Het hele probleem van een korte vraag en veel punten, is dat studenten niet kunnen bepalen of ze alles hebben opgeschreven om de volledige punten te halen. Voor een vraag van 4 punten 4 dingen opschrijven kan, maar wat doe je dan voor 20? Door de incorrecte indeling van het tentamen, is het puntenverlies extra groot gemaakt en hebben de wo-studenten geen eerlijke kans gekregen.
Daarnaast bleken alle vragen in het tentamen dermate af te wijken van wat de studenten tijdens het onderwijs (dat ze het laatst een jaar geleden konden volgen) hebben gekregen. Aangezien de rechtenopleiding typisch een geval is van monkey see, monkey do, is het net alsof er echt iets heel anders wordt gevraagd. We begrijpen dat dit opgevat kan worden als technisch geleuter en dat beheersing van de stof zou moeten impliceren dat elk tentamen gemaakt kan worden, maar bij zo'n kunstjesopleiding als rechten, is dat niet het geval. Tot slot bleek dat de examens van de hbo-rechtenstroom veel soepeler zijn nagekeken terwijl het niveau van de vragen die beide groepen zouden maken, geacht wordt gelijk te zijn. Met als resultaat dat bijna iedereen uit de eerste groep het gehaald had en bijna iedereen uit de wo-groep gezakt bleek. Tijdens de nabespreking kregen we geen kans onze bezwaren hierover te uiten. Dirk van Leeuwen liep al na een paar minuten weg met de mededeling dat we maar moeten klagen bij de examencommissie en dat onze kansen verkeken waren.
Potjandorie, dat gaan we dan maar eens doen, want het reglement stelt dat we per onderdeel recht hebben op twee kansen. Twee kansen volgens de regels wel te verstaan. Aan de examencommissie laten we weten dat de docent geadviseerd heeft de tweede kans officieel aan te vragen. Bij het verzoekschrift zetten we bovengenoemde onregelmatigheden uiteen, vermelden we dat meer dan 75 % van de wo-studenten het onder deze omstandigheden niet heeft kunnen halen en vragen we de examencommissie om een oordeel van wat er anders moet gebeuren. Zij zijn immers verplicht om voor een oplossing te zorgen. En u kent ons, we noemen bij elk verzoek altijd de meest logische en beste oplossing zodat de dommeriken onder die bureaucraten de juiste beslissing kunnen nemen. Er werd namelijk van datzelfde examen 2 weken later alweer een herkansing afgenomen. Veel te weinig voorbereidingstijd, maar goed, elke kans is weer een kans. Ditmaal kregen we een dag later al bericht en als hersenloze bureaucraten snel zijn, betekent dat slecht nieuws.
Ons verzoek om de tweede reguliere kans waar we recht op hadden, werd zonder blikken of blozen door de examencommissie afgewezen. Men stelt dat we gewoon het studiejaar daarop het nieuwe vak moeten gaan volgen. Excuses voor dit prutswerk? Wel nee, alle verantwoordelijkheid wordt afgeschoven terwijl zij niet de faciliteiten bieden waartoe ze wettelijk verplicht zijn; namelijk het aanbieden van twee tentamenkansen per vak per studiejaar. Vaste lezers van onze website weten wat we doen bij afwijzing van een verzoekschrift. Juist, we tekenen bezwaar / beroep aan bij het College van Bestuur. Aldaar beklagen we ons over het feit dat de UvA de studieschema's heeft omgegooid, vakken heeft laten verdwijnen en verzuimd heeft om voor het vak Strafrecht een alternatief aan te bieden. We wijzen wederom op het reglement waaruit blijkt dat we recht hebben op twee kansen en jagen de examencommissie over de kling. Aan het bestuur lieten we weten dat de commissie niet reageerde op het eerste verzoek en het tweede verzoek snel ter zijde werd geschoven.
We zetten de onregelmatigheden uiteen, we stellen dat de commissie de regels aan zijn laars lapt en dat er sprake is van onbehoorlijk bestuur dat voor ons onredelijk bezwarend is. Door het besluit zouden we nog een jaar ingeschreven moeten staan en studenten die al een studie hebben afgerond, betalen daarvoor de hoofdprijs. Tevens zouden de vervangende onderdelen die pas een jaar later worden aangeboden, betekenen dat we 18 punten moeten gaan halen in plaats van de 10 die we nog nodig hebben. Dat is het dubbele! Tot slot merken we nog op dat we gediscrimineerd worden. Waarom krijgen hbo-doorstromers wel twee kansen terwijl wo-studenten (de reguliere studenten van de opleiding die al jaren collegegeld dokken aan de UvA) dat niet krijgen. Zo'n programma is niet studeerbaar en de UvA blijft hier zwaar in gebreke. We eisen een alternatief. En we zijn niet zo moeilijk hoor. Een tweede kans-tentamen regelen is al goed. Merk op dat we het ze zo makkelijk mogelijk maken door niet ook nog eens het wettelijk verplichte onderwijs te eisen.
Meerdere studenten kwamen blijkbaar op hetzelfde idee en een maand later lag er alweer een mail van de examencommissie in onze mailbox. De commissie zegt dat ze zich nogmaals over onze zaak heeft gebogen en tot de conclusie zijn gekomen dat ze zich beter aan de wet kunnen houden. Zodoende kwam onze tweede kans eraan. Hiervoor moesten we ons melden bij het secretariaat. Gelooft u ons als we opmerken dat heel de UvA inmiddels precies weet wat Misdefinitie is en wat we doen. Mooi, onze student ging naar het secretariaat om te horen wanneer het tentamen zou plaatsvinden. Over een maand. Netjes hoor, dan is het inmiddels maart en zijn we 7 fucking maanden bezig voor een tentamen. Dit zou echt de laatste kans zijn. Vandaar dat onze student er geen gras over wilde laten groeien. Ditmaal moest hij voorbereid zijn alsof zijn leven er vanaf hing. Niks aan het toeval overlaten, alles leren wat er te leren valt. Gelukkig had men geleerd van het eerste tentamen en ging het tentamen dit keer gewoon over de stof zoals het jaar ervoor was voorgeschreven.
Het liefst hadden we regulier onderwijs gekregen. Voorbereiden zonder het onderwijs, is bij opleidingen die het niet van kennis maar van trucjes moeten hebben een stuk lastiger. Helaas kon er geen onderwijs gegeven worden. Bij de UvA hadden ze net in een bezuinigingsronde een aantal docenten ontslagen in de veronderstelling dat een opleiding Rechtsgeleerdheid wel een jaartje geen Strafrecht kon geven. Wel ja, het belangrijkste vak gewoon niet geven. Een nieuw dieptepunt in het onderwijs. Er waren ook geen docenten beschikbaar die ons konden (en wilden!) helpen met de voorbereiding. Onze trukendoos ging echter wagenwijd open en daar kwam een geniaal idee uit. Op de UvA, althans bij de grote opleidingen als Rechtsgeleerdheid, worden alle hoorcolleges opgenomen en via Blackboard (onderwijssoftware voor studenten) beschikbaar gesteld. Het jaar ervoor werd Strafrecht gegeven en de colleges opgenomen. Aan het secretariaat vroegen wij of ze ons toegang konden geven tot de Blackboardwebsite van het vak Strafrecht. Probleem opgelost zou u denken.
Voor domme ambtenaren is zelfs de simpelste routinehandeling een levensgroot probleem. "Je kan geen toegang krijgen tot Blackboardwebsites van vorig jaar die gesloten zijn," snauwde het secretariaat. Onzin, docenten kunnen de toegang op onbeperkt zetten of tijdelijk zodat het automatisch afsluit en ook weer aanzetten. "Nou, dan ga je maar naar de juniordocent toe." Na veel zoeken vonden wij hem en vroegen we of hij de website weer even open kan zetten zodat we ons goed kunnen voorbereiden op het tentamen. Kwestie van een vinkje zetten. "Mail maar, dan regelen we het." Leugen nummer 2. We mailen, maar krijgen nooit antwoord. Wat later roepen we hem ter verantwoording. "Ja eh, die website is weg." Bullshit, fuck niet met ons stomme idioot, u moest eens weten wie we zijn. Ga achter uw computer zitten, tik de vakcode in en voilà, daar is de site! Nu nog even openstellen en op toepassen klikken. "Uh, o ja, ik zal het gaan regelen hoor. Stuur maar even een mailtje." U raadt het al, we mailen nogmaals en krijgen weer geen reactie.
Inmiddels trekken we al voor de derde keer Dirk van Leeuwen aan zijn oor. Waarom is het nog steeds niet geregeld? "Het lukt gewoon niet." Geef ons dan tenminste de weblocaties van de video's, daar hebben we Blackboard niet voor nodig. Die weblocaties kan hij zien, want een docentenaccount heeft meer bevoegdheden dan een studentenaccount. "Daar ga ik niet aan beginnen hoor. Ga maar weer naar het secretariaat." Vuile bokkenlul, drie gesprekken en vele mails verder niet even de moeite willen nemen om na al dat gedraai en gelieg eventjes die videolocaties te geven. Wat voor fucking moeite is dat nou? We gaan nog een keer naar het secretariaat, maar daar krijgen we weer te horen dat die video's echt weg zijn. Onze beheerder wordt gemaild en hij onderzocht of dat echt waar was. Hij kwam tot een schrikbarende conclusie. Dirk van Leeuwen is een grote leugenaar. Hij had de weblocaties gewoon klaarstaan. Onze beheerder ontdekte dat de juniordocent die locaties ook op een andere Blackboardsite had gezet voor de hbo-doorstromers.
Helaas waren we er net te laat bij. Meneer de prutsdocent had, nadat hij ons wegstuurde, ook de tweede website gesloten voor studenten. De vuile lulhannes. Gelukkig zijn wij niet van eergisteren. Na wat puzzelwerk, kwamen we erachter dat de gebruikte Blackboardversie zo lek als een mandje is. Door wat codes te veranderen en wat friemelen met de URL's, konden we enkele gesloten pagina's toch bekijken en slaagden we erin om bijna alle video-opnames van Strafrecht van het jaar ervoor te downloaden en op te slaan. Hoezo weg? Fuck you, wij zijn duizend maal slimmer dan al die kutbureaucraten bij elkaar. Jammer alleen dat zij de leuke baantjes krijgen en wij als dwazen worden neergezet. Rot op en geef een ander de kans minkukels. Enfin, we waren in het bezit van de hoorcolleges en hebben het zoveelste bewijs dat al die klote ambtenaren liegen dat ze barsten. Een zaak voor Misdefinitie, vandaar dat we schrijven. Lol, ambtenaren die glashard in ons gezicht liegen terwijl we de video's op onze computers hebben staan. We zouden ze eigenlijk moeten ophangen uploaden.
Op de tentamendag bleken zo'n 5 studenten succesvol bezwaar te hebben gemaakt bij het bestuur. Alle anderen die deze weg niet kenden of gebruikt hebben, hadden pech. Het tentamen bleek een oud tentamen te zijn van twee jaar geleden. Wellicht speelde het gebruik van dat tentamen ook mee in de overweging om ons geen toegang meer te geven tot Blackboard waar een aantal oude tentamens destijds opstonden. Hoe dan ook, het doel werd uiteindelijk bereikt. Twee reguliere kansen. Zonder onderwijs en met een wel erg bizar korte tijd om voor te bereiden. Zonder deeltoetsen over de helft van de stof zoals gewoonlijk op die opleiding. Een vrij moeilijk en groot tentamen als we vergelijken met wat ze tegenwoordig krijgen: tentamens in kleine behapbare delen. We begrijpen niet waar al die veranderingen zogenaamd goed voor zijn, maar goed, om dat te begrijpen, moet u zo imbeciel als een ambtenaar zijn. Trouwens, wie op alle tentamens na er 1 mist, heeft nog recht op een derde kans. U kent ons, dat gaan we ook nog een keer onderzoeken.
Overweging.
Studeren is een investering op lange termijn. Niet alleen omdat het rendement pas veel later in de toekomst te verwachten valt als iemand zijn studie heeft afgerond en er überhaupt in slaagt om een baan te vinden, maar ook omdat een volledige studie afronden een kwestie is van vele jaren. In voltijd duurt een studie minstens 4 jaar. Voor deeltijders is het heel normaal om minstens acht jaar met een studie bezig te zijn. Studieprogramma's moeten echter van te voren vastgesteld worden. Een studieschema dat continu verandert, is niet studeerbaar. Niemand kan zo snel studeren dat hij alle veranderingen kan bijhouden. Stel dat we in totaal 30 onderdelen moeten afronden en na het eerste jaar wijzigt het programma volledig. Betekent dat dan dat we alles weer opnieuw moeten doen? Natuurlijk niet, dat zou waanzin zijn. In principe heeft iedereen recht op het kunnen afronden van het oorspronkelijke schema. Vakkenpakketten en studieschema's horen niet tussentijds te wijzigen. Nieuwe ontwikkelingen kunnen wel leiden tot vakinhoudelijke wijzigingen.
Nieuwe ontwikkelingen in bijvoorbeeld het materiële strafrecht, kunnen heel eenvoudig worden geïmplementeerd in het vak Strafrecht. Gewoon een kwestie van een nieuwe druk van de literatuur voorschrijven. Zolang Strafrecht maar in alle studieschema's blijft staan. Of het nu het schema is van een student die al 15 jaar studeert of iemand die zich net aanmeldt. Doorgaans zullen de kernvakken niet dermate veranderen dat het een geheel nieuw studieprogramma rechtvaardigt. Strafrecht is nog steeds strafrecht. Het enige dat verandert zijn enkele wetten en wat nieuwe jurisprudentie. We kunnen het daarom nog steeds (materieel) Strafrecht noemen. Net zoals we het formele strafrecht nog steeds het Strafprocesrecht kunnen noemen. Die scheiding bestaat nog steeds. Het is een tweedelig die elkaar aanvult. In twee verschillende vakken. Zolang dat het geval is, moet men niet willekeurig gaan goochelen met de inhoud. Stel dat het kabinet morgen besluit om het strafrecht, bestuursrecht en burgerlijk recht samen te voegen, dan is een wijziging terecht.
We vertellen u dit omdat een achterlijke en onnodige wijziging de oorzaak is van het probleem dat we in dit artikel hebben besproken. In voorgaande jaren werden er twee aparte vakken voor Strafrecht en Strafprocesrecht gegeven. Een duidelijk onderscheid tussen materieel en formeel. Andere rechtenopleidingen hadden een soortgelijke constructie. Men moest ze op den duur allebei halen. Werd de een niet gehaald, dan hoefde alleen dat onderdeel herkanst te worden. Wat heeft de UvA nu gedaan? Een klein deel materieel deel 1 genoemd en voorts deel 2 laten bestaan uit een combinatie van materieel en formeel Strafrecht. Zodat studenten die het formele deel al hadden afgerond, alles weer opnieuw moesten doen. Een soortgelijke fout heeft men ook gemaakt met Bestuursrecht. Al werd die fout verzacht door extra herkansingen te geven voor het materiële deel en later in hetzelfde jaar ook nog een keer voor het formele gedeelte. Na onze opmerking aan de examencommissie dat samenvoegen van formeel en materieel achterlijk is, hebben ze dat per 2013-2014 gewijzigd.
Kernvakken op deze manier wijzigen zonder enige rechtvaardiging en daarmee vele studenten duperen, is belachelijk en zou verboden moeten worden. Ons inziens doet de UvA zulke wijzigingen alleen maar om ervoor te zorgen dat hun vakken steeds net even anders zijn zodat studenten niet kunnen uitwijken naar andere universiteiten. Het onderscheid materieel en formeel is universeel, maar als universiteiten alles door elkaar gooien, kan de student niet anders dan blijven. Hij kan immers met geen enkel ander vak in Nederland zijn pakket invullen. Daarnaast merken we op dat de veranderingen van het curriculum hebben aangetoond dat de UvA een heleboel willekeurige vakken geeft die niks bijdragen aan de academische vorming. Het bewijs daarvoor is dat die vakken blijkbaar eenvoudig kunnen worden ingewisseld en er dus hele volksstammen studenten zonder die vakken afstuderen. Kennelijk zijn ze dus niet zo nodig. Zonder schroom zijn er filosofievakken geschrapt en vervangen door andere vakken zonder rechtvaardiging. Nutteloos en onnodig.
Misdefinitie pleit voor standaardisatie in het onderwijs. Bekende opleidingen moeten weer gaan bestaan uit kernvakken die iedereen herkent, die bij alle universiteiten evenveel punten opleveren en waarvan de inhoud overal gelijk is. Een student moet die vakken overal kunnen volgen, ook en juist als zijn eigen universiteit faalt aan hun wettelijke verplichtingen te voldoen. De overige vakken zien we liever verdwijnen of mogen slechts als keuzevak worden aangeboden. Het is van de zotte dat studenten willekeurige vakken moeten doorlopen die niks bijdragen aan hun ontwikkeling, maar enkel dienen als loze opvulling omdat een studie nu eenmaal minstens 240 ec moet bedragen. Vervang deze onderdelen liever door kernvakken die echt iets bijdragen. Vooralsnog studeren de meeste studenten af zonder iets noemenswaardigs te kunnen. Al eerder hebben we gesteld dat wie afstudeert, een professional hoort te zijn. Het moet afgelopen zijn met kunnen rommelen met de inhoud om zo studenten met handen en voeten te binden.
Regelgeving moet eenduidiger worden. Niet langer willen we te maken hebben met de zelfverzonnen en voor meerdere interpretaties vatbare regeltjes van machtsgeile studieadviseurs en hun zogenaamde examencommissie die ze zelf bemensen. We willen drie kansen per vak per studiejaar en dat vak moet op meerdere universiteiten kunnen worden afgelegd. Het beheer van studiepunten moet weg van de bureaucratische onderwijsbalies van de universiteit. Beheer die zooi maar landelijk. Objectief en onafhankelijk. Met de mogelijkheid om knoeiers te laten ontslaan als ze fouten maken. Maak het strafbaar om tegen de wet te handelen. Ook bureaucraten moeten in de gevangenis belanden als ze zo gruwelijk falen. Zorg ervoor dat hoorcolleges worden opgenomen en voor elke student beschikbaar zijn. Het is van de zotte dat een juniordocent het zomaar dicht kan gooien en vervolgens weigert om de toegang te verschaffen. Studenten worden geheel vastgezet door gewetenloze bureaucraten. Routes worden afgesneden en mogelijkheden worden verminderd. Dat moet stoppen!
Misdefinitie is de enige organisatie die heel technisch tot op de detail ingaat op zeer complexe problemen. Wellicht zult u nu het idee hebben dat we zeuren omdat het probleem een jaar is voorgekomen en voor nieuwe studenten niet op deze manier voorkomt. Denk dan aan het ijsbergprincipe. Ruim 90 % van de ijsberg zit onder water en is nooit zichtbaar. Bespreken we de top, dan kunt u er de donder op zeggen dat er nog extreem veel verborgen leed is. Ja, Strafrecht is hier slechts een voorbeeld, maar we hebben het probleem van de hersenloze bureaucratie, achterlijke onderwijsvernieuwingen, wijzigingen van curricula, slecht en geen onderwijs, beperken van rechten en verspillingen regelmatig terug zien komen. Wat wij hier beschrijven, is echt de gangbare praktijk in veel onderwijsinstellingen. Nog steeds zijn er geen harde regels die door studenten afdwingbaar zijn. Ze moeten alles zomaar blijven slikken. Goed onderwijs is een grondrecht, maar universiteiten lappen wettelijke regels met gemak aan hun laars. Dankzij ons, krijgt u dat te weten.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|