|
| 753 # Vergeetcensuur onder vuur # |
Gepost door Misdefinitie op 31-05-2014 om 23:12.
Mensen zijn tegenwoordig zo sociaal incapabel dat ze zelfs zoekmachines op internet nodig hebben om een beeld over iemand te vormen. Is die man die hier komt solliciteren wel echt meester doctorandus ingenieur of slechts een rare extremistische imbeciel? Google! Is een Mohammedaan relatiemateriaal of staat hij ergens op het internet zijn kameel af te beren? Google! Kunnen we ervan uitgaan dat deze verkoper, makelaar, notaris of advocaat een beetje deskundig is of staat hij met zijn porem tussen alle andere beroepsleugenaars? Google! Vertelt een vriend daadwerkelijk de waarheid of gaat het om een nare bizarre surrealistische ervaring van iemand die constant aan de crack zit? Google! Worden we beter van de behandeling van deze arts of zitten die fakeprotheses straks in onze reet in plaats van verder naar boven? Google! Mensen lijken wel massaal autistisch geworden en googelen naar mensenkennis en vooroordelen. Het EU HvJ introduceert het recht om vergeten te worden. Een schending van de vrijheid van meningsuiting, censuur of hoogstnoodzakelijk?
Vergeet het gespuis niet.
Doordat mensen blind op Google vertrouwen om een oordeel te vormen over de personen die ze voor zich hebben, leidt het publiceren van een volledige naam in combinatie met een negatief geschrift al gauw tot onherstelbare schade voor degene die genoemd wordt. Vandaar dat iedere fatsoenlijke website die niet aan riooljournalistiek doet, de nodige voorzichtigheid betracht en een strenge afweging maakt of de publicatie wel noodzakelijk en proportioneel is ten opzichte van het doel dat men wil bereiken. Zomaar een naam publiceren als kinderachtige wraakoefening doen we nauwelijks. Tenzij u echt zo'n gore klapjosti bent wiens smoelwerk letterlijk uitlokt om er eens flink op los te slaan. Wij hanteren het criterium dat iemand als eerste in een (sub)reeks van gebeurtenissen iets gedaan moet hebben dat onacceptabel is, waar de maatschappij tegen beschermd moet worden en wat we niet op een andere manier kunnen aankaarten. Noodzaak, subsidiariteit, proportionaliteit en een grondige afweging, dragen allemaal bij aan een gedegen beslissing.
Doorgaans vallen alle (zware) misdrijven hieronder als oplichting, fraude, pedoseksualiteit, verkrachting, mishandeling en moord. De crimineel heeft er ooit zelf voor gekozen om dat pad te bewandelen. Niemand anders kon die keuze voor hem maken. Het slachtoffer al helemaal niet. Hij doet het zelf en is er zelf verantwoordelijk voor. De enige manier om te voorkomen dat anderen daar slachtoffer van worden, is hen te waarschuwen dat die persoon een boef is. Zodat zij ver weg van hem blijven. Schrijven over zulke onderwerpen valt volledig onder onze journalistieke vrijheden. Aan de andere kant vinden we dat mensen die niks (noemenswaardig) gedaan hebben, gevrijwaard moeten kunnen blijven van negatieve publicaties. Het recht op privacy en met rust gelaten te worden, moet tenminste kunnen worden verzekerd door als een normale burger te leven zonder iemand tot last te zijn en daar gaat het helaas vaak mis. Op de meeste websites die namen noemen, heerst er een akelige willekeur. Wie de lul is, wordt door rancune, haat, wraak en toeval bepaald.
Willekeur is altijd het gevolg van persoonlijke subjectiviteit in plaats van gebruik van objectieve criteria. Hierdoor worden veel mensen ten onrechte als boef gezien terwijl anderen de dans ontspringen. Logisch, want de auteur is enkel bezig met het aan de schandpaal nagelen van mensen die hij persoonlijk niet mag. Aangezien er op elke websitebeheerder de grote verantwoordelijkheid rust dat een en ander niet uit de hand loopt, vinden we dat een zeer slechte methode. Iemand die niks heeft gedaan, kan nooit de eerste zijn van een reeks gedragingen waartegen we de maatschappij moeten beschermen. Schrijft een site over een oplichter, dan is die oplichter de boef. Schrijft diezelfde site over iemand die niks gedaan heeft, dan is de website de boef. Dit klinkt als een open deur, maar is een principe dat in de praktijk door weinig mensen goed wordt begrepen. Zij zien namelijk degene waarover men schrijft altijd als boef. Problemen ontstaan als mensen gedrag of meningen die zij ongewenst vinden, dermate als extreem classificeren dat ze vinden dat alles is toegestaan.
Het cruciale verschil kan geïllustreerd worden met wat concrete voorbeelden. Onze beheerder werd jaren geleden op een school ontslagen nadat de werkgever kennis had genomen van de meningen op deze website. Objectief gezien is het geven van meningen in een vrije samenleving geen misdaad. U kunt die meningen weliswaar verwerpelijk vinden, maar de vrijheid van meningsuiting is juist in het leven geroepen om opinies te beschermen die geen populariteit genieten. Iemand ontslaan om zijn politieke gezindheid op grond van die meningen, is wel strafbaar. Veel mensen denken dat de leer van de antidiscriminatie die is verankerd in de Grondwet enkel om ras gaat, maar het gaat om het hele scala van ongeoorloofde discriminatie op irrelevante kenmerken die iemand niet kan veranderen en waartegen hij zich niet met argumenten kan verdedigen zoals zijn ras, huidskleur, sekse, seksuele geaardheid en politieke gezindheid. Aangezien het geven van algemene meningen geen misdaad is en mag zijn, was niet onze beheerder maar de discriminerende werkgever de eerste agressor.
Op internet verschijnen de domste, slimste, grofste, subtielste en debielste meningen en het spreekt voor zich dat zolang het algemene politieke opinies betreffen die niet te herleiden zijn tot een individu die daar schade door lijdt, er helemaal niks aan de hand is. Niemand heeft schade door een tekst waarin hij niet voorkomt. De maatschappij al helemaal niet. Dat u lange tenen en een kort lontje heeft, kan nooit een reden zijn om opinies tot misdaad te bestempelen. Het objectieve criterium bepaalt daarom dat we de persoon die zijn mening geeft niet volledig noemen, maar de agressor (de rector die hem op basis daarvan onterecht en onrechtmatig ontsloeg) wel. Voorts noemen we alle schakels in de keten die op basis daarvan weer onrechtmatige publicaties maken over de persoon die niet de agressor is. Vrij logisch. Iemand die zijn mening geeft doet niks noemenswaardigs, terwijl het ontslag hem kapot maakt. Merk op dat als een pedofiel ontslagen zou worden op een school, we deze pedofiel als eerste agressor zien. Pedoseksualiteit leidt tot schade.
Het criterium is voor iedereen met gezond verstand logisch en zeer eenvoudig toe te passen en loopt bovendien grotendeels gelijk aan de wet die het een en ander ingewikkelder formuleert. Mensen die slechts teksten schrijven, hun mening geven, een jeugdzonde begaan of iets doen waarvoor de straf die de wet hen oplegt reeds voldoende is, horen niet openbaar op internet belasterd te worden. Het is werkelijk van de zotte dat iedere misstap tegenwoordig zo uitvergroot wordt dat het voor de buitenwereld net lijkt alsof iemand het grootste monster is dat ze ooit gezien hebben. Voor (grote) misdadigers ligt het anders. Zij hebben de maatschappij ernstig benadeeld en zullen dat weer doen als niemand de mensen waarschuwt. Anders ligt het ook voor de lasteraars zelf. Zij bevinden zich in de riante positie dat ze kunnen bepalen wie er genoemd wordt en wie niet en als dat misbruikt wordt, is dat zeer kwalijk. Zo simpel als het criterium is, zo moeilijk is het voor randdebielen om hun verantwoordelijkheid te nemen.
Nadat het Europese Hof van Justitie in een zaak tegen Google bepaald heeft dat burgers omwille van hun privacy het recht hebben om vergeten te worden en derhalve zoekmachines kunnen verzoeken schadelijke zoekresultaten waarin zij genoemd worden te verwijderen, barste de discussie los. Critici vrezen een grove inbreuk op hun vrijheid van meningsuiting door middel van censuur. In een fatsoenlijke samenleving waarin websitebeheerders het bovenstaande criterium hanteren en alleen misdadigers en lasteraars met naam en toenaam noemen met als doel het voorkomen van dergelijke mistanden, zou dat een probleem kunnen vormen. Misdefinitie vindt in principe dat de vrijheid van meningsuiting een absoluut karakter heeft en derhalve onbeperkt is. Een naam is echter geen mening, maar een persoonsgegeven. Het moet u vast ook wel zijn opgevallen dat het "onbeperkte" voornamelijk slaat op de politieke meningen zonder schade. Helaas bestaat het grootste deel van de mensheid uit hersenloze idioten waardoor er regelmatig onterecht mensen zwart worden gemaakt.
Op basis van die constatering, zullen we een aantal haken en ogen die aan de uitspraak kleven, bespreken. Tegenstanders roepen dat de bron het probleem vormt en niet de zoekresultaten. Het zijn echter twee verschillende problemen van ieder een ander kaliber. Veel smaadschriften staan op obscure websites die nauwelijks publiek trekken. Zou het daarbij blijven, dan was er weinig aan de hand. Wie in een kroeg kwaad spreekt over iemand, zal hooguit gehoor vinden bij een handje vol dronkenlappen die het later weer vergeten zijn. Een zoekmachine zorgt er echter voor dat de smaad voor iedereen bereikbaar is en wel zo efficiënt dat als iemand op zijn of haar naam zoekt, het meteen naar boven komt. Aangezien iedereen tegenwoordig Google gebruikt om iemand na te trekken, zeker omdat het in deze tijd niet meer gebruikelijk is iemand te leren kennen via de sociale omgang, zorgt dat altijd voor een schadepost. Zoekmachines geven een overzicht van alles wat er over iemand geschreven is en de meeste mensen denken dat wat op internet staat, waar is.
Vanuit dat perspectief is het niet raar dat informatie waar juridisch niks tegen te beginnen is omdat het onder de vrijheid van meningsuiting valt, wel onrechtmatig schade aanricht omdat de digitale archieven van de zoekmachines nooit iets "vergeten" tenzij het verwijderd wordt. Tegen iemand zeggen dat u hem een nazi vindt, valt in de sociale omgang tussen mensen wel op te lossen. Zet u diezelfde uiting op het internet en krijgen daardoor alle potentiële werkgevers van het slachtoffer dat te lezen, dat is het toch een heel ander verhaal. "Ja maar, als de bron de publicatie verwijdert, verdwijnt het op Google toch ook?" Daar ligt nu juist het probleem. Op GeenStijl, aanverwante websites en blogs beheerd door gekken voor wie tbs niet eens werkt, worden regelmatig mensen zwart gemaakt die niks noemenswaardigs hebben gedaan. Zoals het publiceren van foto's van dronken studenten, teksten of hun stemgeluid. In de onbezonnenheid van hun jeugd een keertje de beest uithangen en daarna kotsend op straat liggen, kan opeens extreme gevolgen hebben.
Critici merken op dat Google het nu wel erg makkelijk heeft moeten maken om onwelgevallige informatie onzichtbaar te maken. Censuur, new speak en een schending van de vrijheid van meningsuiting, worden veelvuldig genoemd. Ja, het klopt dat het verwijderen "iets" eenvoudiger is te worden. Of dat echt zo is moet nog maar blijken aangezien slachtoffers behoorlijk wat persoonlijke informatie aan Google terug moeten geven, er niet eens zeker van kunnen zijn dat de informatie echt verwijderd wordt en de kans groot is dat de informatie gewoon weer via andere manieren beschikbaar wordt gemaakt. Deze uitspraak zien wij echter als lapmiddel voor een probleem dat webpublicisten toch echt zelf hebben veroorzaakt. Zelfs grote websites als GeenStijl hebben laten zien dat ze de verantwoordelijkheid voor de privacy van mensen niet aankunnen. Klagen over een publicatie helpt niet: ze zetten u gewoon nog meer voor lul. Kleinere lasteraars die er hun "werk" van hebben gemaakt om hun zielige leventje in te vullen met smaad, willen al helemaal niks verwijderen.
Kijk beste mensen, als u allen gewoon normaal had gedaan en alleen de echt zware misdadigers aan de schandpaal genageld, dan was er niks aan de hand geweest. De kans dat een rechter in een zaak aangespannen door een bekende pedofiel tot zo'n drastische uitspraak was gekomen, was een stuk kleiner dan wanneer het een relatief onschuldige kwestie betreft. Wat denken jullie nou? Dat jullie het recht hebben om iemand die ooit failliet is gegaan en 16 jaar later allang al zijn schulden heeft afbetaald, levenslang op internet te geven? Dat jullie ongestraft rechtse bloggers zwart kunnen maken zonder dat daar ooit represailles voor volgen? Dat het internet zo vrij blijft als jullie keer op keer laten zien die vrijheid alleen te misbruiken voor die trieste pogingen om wraak te nemen? Wel nee, de belangen zijn veel te groot. In de begintijd van het internet, was het merendeel nog wel verstandig bezig. Ga gerust door met dat kinderachtige moddergooien en geef overheden een goede reden om het internet eens flink te censureren.
Vanzelfsprekend komen daar de extreme voorbeelden van situaties waarin het wel erg prettig is om iemand helemaal de grond in te trappen. Natuurlijk als iemand een (vermeende) pedofiel, dief of agressieveling is, maar ook in geval van slechtfunctionerende artsen. Ernst Steur is daar een belangrijk voorbeeld van. Straks gaat Steur al zijn zoekresultaten wissen en ergens anders stiekem als particuliere arts aan de slag. Het bestaan van boeven die ergens onderuit kunnen komen, rechtvaardigt echter niet een algemene schandpaal voor iedereen die u niet mag. We zeiden het al: als de meerderheid van de mensen niet zo imbeciel zou zijn en zou begrijpen dat een schandpaal zo'n extreem middel is dat het enkel te billijken valt bij idioten, dan hadden we dit probleem niet gehad. Veel mensen wijzen erop dat enkel boeven graag zien dat er zoekresultaten over hen verwijderd worden. Onzin, er staan veel onschuldigen. Onze beheerder is niet bepaald een boef. Extreem links vindt uiteraard dat hij nog erger is dan een pedofiel en dat bewijst ons punt.
Een misvatting is de stelling dat er sprake is van hoor- en wederhoor en de journalistiek het daarom maar moet oplossen. Stel u bent ontevreden over uw arts en u schrijft uw ervaring op internet. De arts kan daarop reageren en daarmee is de kous af. Twee opinies en de lezer moet maar afwegen. U maakt de denkfout dat mensen intelligente wezens zijn die daadwerkelijk een afweging kunnen maken en daarna objectief een beslissing kunnen nemen. In de praktijk tikken ze even snel uw naam in Google, zien negatieve publicaties en hebben binnen een paar seconden zo'n sterk vooroordeel gevormd dat ze u in hun hoofd als verschrikkelijk monster hebben gedemoniseerd. Zo werkt dat nu eenmaal. Tikt u de naam van onze beheerder in, dan komt u onder andere smaadschriften tegen van Erik Schaap uit Zaandam. Gaat u dan opzoeken dat onze beheerder deze website slechts technisch beheert en dat hij helemaal geen extremist is? Wel nee, u heeft uw vooroordeel meteen klaar, klikt het weg en zult hem diskwalificeren voor een baan, relatie en iedere menselijke interactie.
Zoekt u verder, dan kunt u vinden dat Erik Schaap een links-extremist is die tegenover de buitenwereld de brave verzetsstrijder uithangt. Hij schrijft boeken over het Verzet in WO-II, is bij herdenkingen en houdt fakkeltochten tegen "discriminatie". Wat zijn aanhang echter niet weet is dat hij ook graag hakenkruizen schildert op modelauto's, het antisemitisme ondersteunt door islamcritici aan te klagen terwijl de islam bol staat van de Jodenhaat en niet de degens kruist met zijn politieke tegenstanders met argumenten, maar met smaad en laster. Tegen dat soort kakkerlakken die er plezier in scheppen om het blanke ras te verraden, is de EU-uitspraak gericht. Meneer is niet voor rede vatbaar. Een net verzoek tot verwijdering honoreren? Vergeet het maar. Dagelijks hoort hij Hitler krijsen. Als zulke fascisten dat eenmaal in hun hoofd hebben, dan doen ze alsof u al concentratiekampen heeft gebouwd. Wel beschrijft Erik Schaap in zijn boeken correct wat er met landverraders gebeurt na de oorlog: de doodstraf.
We zitten in de maatschappij dus met de situatie dat internet though guys het recht denken te hebben om justitie, rechter en beul ineen te spelen en daar moeten we vanaf. Waar halen burgers het gore lef vandaan om een andere burger te veroordelen en levenslang te geven op internet? Zouden we pedofielen zijn, dan was het onze verdiende loon. Die misdaad is zo walgelijk dat er best een vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid mag zijn om kinderen te beschermen. Het punt is namelijk ook dat er per definitie niet sprake is van een situatie waarin twistende partijen op een eerlijke manier strijden. Degene die genoemd wordt, is altijd de lul. Zo simpel is dat. Een respectabel arts kan niet gaan reageren op de aantijgingen die over hem verschijnen. Daarmee zou hij zich alleen maar belachelijk maken. Hij kan ook nooit voorkomen dat hij ooit op internet komt te staan door een ontevreden patiënt. Dat gebeurt iedereen wel. Kortom, als we het zouden toestaan dat iedereen willekeurig allerlei shit gaat schrijven over anderen, dan is het hek van de dam.
"Mensen moeten toch geïnformeerd kunnen worden over een arts?" Klopt, maar u bent als principieel partijdige burger daar niet de aangewezen persoon voor. Het kan net zo goed zijn dat u zijn aanwijzingen niet heeft opgevolgd en er daarom complicaties ontstonden. Op het moment dat u op internet schrijft dat hij een slechte tyfusarts is, lezen mensen niet meer verder en zullen ze hem mijden. Is het uw eigen website, dan staat u wellicht niet eens wederhoor toe, maar u begrijpt dat een nette reactie onder een smaadschrift de schade niet wegneemt. Als test hebben we Erik Schaap een net verzoek gedaan om het conflict als volwassen mensen op te lossen en wederzijds elkaars namen te verwijderen. Resultaat: nog meer moddergooien van zijn kant. Meneer schijnt het daardoor trouwens ook aan de stok te hebben met "extreem rechts". Inderdaad, geweld is de enige andere optie. Niet bepaald onze stijl, maar als zij dat willen, tja... We worden altijd overreden door een strontkar en nooit door een prachtige Ferrari.
Het vreemde is dat men best weet hoe het hoort. "In een rechtsstaat hoort de rechter te beslissen over publicaties, niet een commerciële hoerentoko," scanderen ze. Best wel vreemd. Men kan wel in een fractie van een seconde en zonder nadenken uw naam op het internet plempen met alle gevolgen van dien, maar als u uw naam verwijderd wilt hebben omdat de schade totaal niet in verhouding staat met wat u gedaan zou hebben, moet u maar langs de rechter. Ondertussen blijft de meuk gewoon online staan en is de rechtszaak een nieuw feit waarover weer gepubliceerd gaat worden. Naar onze mening moet het echt andersom zijn. Namen noemen moet verboden zijn tenzij pedofiel of ander zwaar misdrijf, bekende Nederlander, met toestemming of ter verdediging omdat een ander u onterecht naait. Waarom zou een burger het recht moeten hebben iemand op de zwarte lijst te zetten die van de rechter hooguit een boete krijgt? Personen moeten in beginsel het alleenrecht hebben op gebruik van hun persoonsgegevens.
Opgemerkt wordt dat als een rechter niet oordeelt (over de publicatie), het niet vaststaat dat het een valse beschuldiging betreft en dus de vrijheid van meningsuiting met de grond gelijk wordt gemaakt. Dus als u een moord pleegt, het lijk nooit gevonden wordt en het komt nooit tot een rechtszaak, dan was uw actie geheel legaal. Klinkt nogal achterlijk en dat is het ook. Het is niet zo dat uw beschuldigingen waar zijn totdat een rechter heeft gezegd dat het niet waar is. U kunt niet zomaar strafbaar gedrag vertonen totdat de rechter een keer zegt dat u ermee moet stoppen. Mogen wij u ook beginnen te slaan totdat u in de gelegenheid bent om naar de rechter te stappen? Mogen wij alvast het huis van Erik Schaap in de brand steken totdat we te horen krijgen dat wat hij ons flikt, ook onrechtmatig was? Feit is dat wij geen molotovcocktail mogen smijten en hij onze naam niet mag gebruiken. Hij doet het echter wel. Redeneert u dat gedrag legaal is totdat de rechter oordeelt, dan moet u de consequenties ook volledig aanvaarden.
Zelfs al is een beschuldiging waar, dan nog zou u niet altijd maar het recht moeten hebben om deze te uiten. Het recht op de vrijheid van meningsuiting is een juridisch recht dat ziet op het recht algemene politieke meningen te uiten zonder dat u daarvoor wordt opgesloten. Beschuldigingen over personen, worden doorgaans in het sociale leven opgelost. Op internet is dat helaas niet mogelijk. Roept u in de kroeg "homo" naar iemand, dan kan, ongeacht of dat waar is, de sociale cohesie daarop reageren. Zo gaan we niet met elkaar om. Zet u het op een website, dan "roept" u het tegen iedereen die naar hem zoekt. Niet alleen ongepast, maar ook erg schadelijk. We zijn allemaal mensen en we maken allemaal fouten. We hebben ook allemaal kenmerken en voorkeuren die we niet overal te pas en te onpas naar buiten willen laten komen. Denk even in uw eigen leven aan situaties waarin mensen onbekenden van u zijn. Is het niet zo dat u alleen kunt functioneren in dit leven omdat u niet steeds uw verleden zichtbaar meeneemt?
Versiert u een onbekende meid in de kroeg, dan staat uw relatieverleden niet op uw hoofd getatoeëerd. Solliciteert u voor een nieuwe baan, dan weet uw werkgever niet dat u de avond ervoor nog in de kettingen hing met een dildo in uw hol. Schrijft u een publicatie voor een kinderboek, dan is het wel zo fijn als de uitgever niet ook de beschikking heeft over al uw politieke stukken. Verhaalt u over het Verzet, dan verzwijgt u bij voorkeur uw liefde voor hakenkruizen en achterbakse linkse spelletjes op het internet. Om de simpele reden dat naar mate mensen meer over elkaar te weten komen, de kans op vooroordelen en discriminatie exponentieel toeneemt. Wij mensen kunnen af en toe goed met elkaar omgaan als we zo min mogelijk van elkaar weten. Willen we weten dat de medewerkster die ons eten bereidt, een kwartier geleden nog haar vingers in haar kut had? Liever niet, al is de beschuldiging vast waar. In een veilige samenleving, moeten mensen fouten kunnen maken en dingen kunnen zeggen zonder dat het ze een heel leven achtervolgt.
Een hulpmiddel om het criterium uit dit artikel goed toe te passen en de juiste agressor te vinden, is te bedenken waartegen u nu precies bescherming wilt bieden. Onze beheerder verzorgt de technische middelen voor onze teksten. U heeft de vrijheid om te vinden dat er sprake is van rechts-extremisme. Als u op uw blog uw achterban wilt behoeden deze teksten onder ogen te komen, dan volstaat het om de naam van deze website te noemen. Uw bezwaar richt zich immers op de inhoud van de teksten. De openbare koppeling van een persoon aan een daad wordt pas relevant als het gevaar bestaat dat die persoon zelf bij willekeurige slachtoffers schade kan gaan aanrichten. Pedofielen zoeken naar een prooi en de enige manier om dat te voorkomen, is zijn naam bekend te maken. Een oplichter probeert steeds anderen te pakken die hem nog niet kennen. Erik Schaap maakt al zijn politieke tegenstanders zwart; u kunt hem beter mijden. Vergelijk een beheerder en zijn auteurs die enkel hier schrijven voor mensen die hier vrijwillig komen en daar geen schade mee aanrichten.
Overweging.
Misdefinitie is niet gelukkig met de uitspraak van het Hof en met de manier waarop Google een en ander heeft geïmplementeerd. Zwarte lijsten met gespuis zullen nutteloos worden als pedo's en oplichters massaal verwijzingen laten verwijderen en mensen die nu onterecht genoemd worden moeten maar zien of de maatregel voor hen soelaas biedt. Al eerder hebben we opgemerkt het bizar te vinden dat websites kinderverkrachters en moordenaars met initialen aanduiden terwijl onze beheerder en anderen die niks noemenswaardigs hebben gedaan, met naam en toenaam op het internet staan. Dat gebeurt met opzet. De ergste ratten die ons belasteren, zorgen ervoor dat ze met technische middelen er toch wel voor blijven zorgen dat de zoekresultaten blijven en daarom heeft het weinig zin om bij Google nog meer gegevens in te leveren in een poging namen verwijderd te krijgen. Het blijft slechts een heel beperkt lapmiddel. De bron van de smaad zal keihard aangepakt moeten worden, maar als we ons niet willen verlagen tot geweld, zal dat voorlopig niet gebeuren.
Hardnekkig blijven mensen geloven dat wie op internet stront over zich heen krijgt, per definitie een boef is. Mensen moeten eens beseffen dat het iets is wat zomaar iedereen kan overkomen. Een actueel voorbeeld is de commotie rondom de benoeming van Guido van Woerkom tot ombudsman. Jaren geleden deed hij terloops een uitspraak over Marokkanen met als gevolg dat zijn hele leven vol opleiding en werkervaring, wordt gereduceerd tot een uiting. Kamerleden aan de linkerkant die zelf een crimineel verleden hebben, Joden aan het gas zongen en riepen dat Marokkanen etnisch inferieur zijn, hebben massa's boter op hun hoofd, maar storten zich als aasgieren op het slachtoffer om hem kapot te maken. Ook u zegt wel eens iets over kut-Marokkanen. Ook u heeft seksuele behoeften waarvan bepaalde mensen vinden dat u de doodstraf verdient. Ook u zegt wel eens iets over mensen wat ernstige problemen zou kunnen opleveren. Weet u hoe weinig er voor nodig is om levenslang te krijgen? Een uiting en een stel hersenloze jaloerse imbecielen die zelf nog minder zijn dan de kak in het riool.
Aan eenduidige regels omtrent privacy hebben we meer dan aan verzoeken moeten indienen bij Google en daarbij (onwettig) een kopie van een auswijs moeten laten maken. Het internet heeft mensen blijkbaar doen geloven dat ze zelf onaantastbaar zijn en al hun gevoel voor menselijkheid doen uitschakelen. Individuen die allemaal deel uitmaken van een familie en vriendenkring worden net zo makkelijk besmeurd als een product. Sommige mensen zijn zelfs van mening dat een slechte review, heus geen schade aanricht. Alsof ze het hebben over een brakke stofzuiger uit de Mediamarkt. En maar niet begrijpen dat een tekst over een product waarvan er miljoenen worden verkocht in tientallen winkels, bijna niet in Google terug te vinden is omdat er door zoveel mensen over geschreven wordt terwijl een publicatie over een persoon met zijn voor- en achternaam bovenaan Google komt te staan omdat er weinig geschreven is. Vergeet nooit dat u over mensen schrijft en dat het onacceptabel is als de schade van uw publicatie buitenproportioneel is ten opzichte van de daad.
Google die resultaten verwijdert, verzacht het probleem tijdelijk, maar is geen structurele oplossing. Iemand schade toebrengen op internet die niks noemenswaardigs heeft gedaan en niet de eerste is die de agressie heeft vertoond, moet strafbaar worden. Heeft u problemen met iemand die zijn vak als professional niet goed uitoefent, dan moet er een klachtenprocedure zijn die daadwerkelijk tot resultaat kan leiden. Een makkelijk aan te vragen second opinion en privatisering van sectoren als de zorg zodat iemand een andere arts kan kiezen. Meer keuze en minder afhankelijkheid zorgt ervoor dat mensen minder de behoefte hebben meteen uit de band te springen. Wie een conflict heeft op internet, moet een snelle en gratis toegankelijke rechter kunnen raadplegen. De eerste agressor is doorgaans de schuldige en gaat wat ons betreft de bak in. Inclusief iedereen die daar stiekem op voortbouwt. Waarom wordt een "grap" op Twitter wel aangepakt door justitie, maar de smaad en laster op internet niet?
Best eigenaardig dat wij over dit probleem al jaren schrijven en er nu pas goed aandacht voor is. Het probleem is verwant aan pesten en ook daar zien we dat de media er nu pas induikt. Om er vervolgens een spraakmakend verhaaltje van te maken en het dan weer te laten liggen. Google wil misschien wel namen verwijderen, maar daar blijft het bij. Jammer, want het dilemma dat we naar voren haalden, de balans tussen vrijheid en privacy, krijgt op deze manier niet de aandacht die het verdient. Op internet lijken mensen het wel te weten. Zolang zij anoniem zijn, hun eigen imago al besmeurd is en ze zonder consequenties hun poep kunnen spuien, vinden zij dat uw naam hun eigendom is. Voor 99,9 % van de mensen is internet hersenloos entertainment. Lekker achter idolen, websites en vloggers aanlopen en af en toe een relletje om iemand kapot te maken. Computer uit en alles verdwijnt eenvoudig voor die mensen. Niemand kan echter van te voren voorzien wat voor extreme consequenties smaad op internet kan hebben en dat hoeven ze ook niet te kunnen.
Slachtoffers geven aan dat vooral de willekeur knaagt. Waarom staat van hen alles online terwijl er miljoenen mensen zijn die veel ergere dingen hebben gedaan? Alleen omdat zij toevallig zo'n teringlijer tegenkwamen zonder leven die hun naam op een buitenlandse server door het slijk haalt? Waarom grijpt justitie wel in als er iets over moslims wordt gezegd, maar niet als er hele volksstammen mensen elke nacht met pijn in de maag wakker liggen door wat er over hen op internet geschreven wordt? Willen we echt in een samenleving leven waarin een menselijk foutje een leven lang wordt afgestraft? Nota bene door dezelfde hypocriete klootzakken die roepen dat hun eigen soort altijd een tweede kans verdient? Waar blijft dan de tweede kans voor alle mensen die ten onrechte worden geruïneerd? Of verdienen ze die pas als ze als willoos vee voorgoed hun mond houden over politiek en misstanden en neofascisten? Uiteindelijk komt het erop neer dat we de strijd moeten aangaan met een heleboel slechte mensen die ons naar het leven staan. Het zij zo.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|