|
| 844 # Werk aan de arbeid # |
Gepost door Misdefinitie op 29-08-2015 om 23:21.
Werving en selectie, recruiters, headhunters, human resource, personeel en arbeid of hoe die labbekakken ook genoemd worden, vormen de kanker van iedere organisatie. Formeel bedoeld om de allerbeste kandidaat te selecteren en voorts in zijn arbeidsrecht te ondersteunen, fungeert het in de praktijk als instrument om werknemers zo veel mogelijk naar beneden te halen, veel te weinig te betalen en voor te sorteren op een oneervol ontslag zonder enige vergoeding. Werknemers worden gezien als stukken vuilnis. Als een object dat naar believen misbruikt kan worden voor een schijntje zodat het streven naar de maximale winst nooit in gevaar kan komen. In die visie kosten mensen alleen maar geld, zijn ze altijd lui, dom en moe en komen ze enkel zaniken over geld en eten. Dat moet meteen de kop in worden gedrukt. En dat begint al tijdens het werven van nieuw personeel dat zogenaamd heel perfect moet zijn. Vanaf het begin van het sollicitatieproces, worden werknemers uitgezogen en dat zal met de flexibele arbeidswetten nog veel erger worden.
Arbeid adelt, of toch niet?
Toegeven, wanneer wij persoonlijk in de privésfeer iemand moeten selecteren, of dat nu voor een vriendschap is of voor keiharde neukpartijen, dan zijn we nogal kritisch. Enkel geile mokkels die net 18 zijn geworden met een gezond stel hersenen zijn welkom en moeten weer opgerot zijn voordat we na een hete nacht weer wakker zijn geworden. Ook in de omgang zijn we nogal kritisch. Vriendschappen zijn onvoorwaardelijk en wie ons niet steunt, is tegen ons. Op de televisie kijken we alleen naar knappe mensen en aangezien daar een groot gebrek aan is, downloaden we alle porno die los en vast zit. Zo ziet ons dagelijks leven er zo'n beetje uit en daar schamen we ons totaal niet voor, want we weten dat vrijwel iedereen dat zo doet. Geslachten omdraaien waar noodzakelijk uiteraard. Professioneel is het een heel ander verhaal. Wie wil werken met mensen, zal hen ook menselijk moeten behandelen en niet als ding. Wilt u een object dat u na zijn (economische) levensduur in de vuilnisbak kunt flikkeren, dan moet u maar tweedehands spullen gaan inzetten.
Mensen zijn niet perfect. Integendeel. Mensen zijn dom, lui en achterbaks. Ze maken fouten die een computer nooit zou maken, ze stinken en zijn zo snel beledigd dat er bijna niet mee te werken valt. Ze hebben kritiek, zeiken en roepen anderen op hetzelfde te doen. Toch is er een belangrijk argument om als bedrijf gebruik te maken van mensen. Producten en diensten zijn namelijk ook op menselijke klanten gericht en menselijke werknemers kunnen nu eenmaal bepaalde zaken doen die apparaten (nog) niet kunnen. Daar zouden ze gewoon om gewaardeerd moeten worden. Mits ze daadwerkelijk over de kennis en ervaring beschikken die nodig is om het werk fatsoenlijk te doen. Is dat niet het geval, dan hebben we als maatschappij de verantwoordelijkheid om hen op te leiden. Uiteindelijk komt het erop neer dat de meeste mensen wel de dingen kunnen leren om aan de slag te gaan zodat het niet nodig is om te selecteren. Wanneer twee mensen dezelfde opleiding hebben gedaan en dezelfde ervaring hebben, waarom dan nog discrimineren? Om te selecteren op huidskleur?
Al jaren pleiten we daarom voor een flinke hervorming van de arbeidsmarkt. Werkgevers horen professioneel te zijn en dat houdt onder andere in dat het niet de bedoeling is dat persoonlijke motieven zoals een harde pik krijgen van een knappe kandidaat, de doorslag geeft om iemand aan te nemen. Objectief selecteren op opleiding en ervaring, dat is nu juist wel iets dat computers veel beter kunnen dan mensen. Apparaten denken immers niet met emoties, dus kunnen er eindelijk rationele beslissingen genomen worden. Al dat geblaat over hoe iemand het imago van een bedrijf kan schaden, blijkt in de praktijk reuze mee te vallen. Als we zo rondkijken in het gemiddelde bedrijf waar wij met meerdere universitaire diploma's zijn afgewezen, dan zien we louter domme mongolen rondlopen. Objectief gekozen? Wel nee, allemaal vriendjes of ooit knap. Ooit, want na een paar jaar zijn die afzichtelijke fossielen oerlelijk. Werving en selectie gaan echter steeds meer streven naar zogenaamde perfectie zodat ze toch op persoonlijke voorkeuren kunnen kiezen.
De truc die recruiters daarvoor gebruiken is vrij simpel. Stel minstens 10 achterlijk hoge eisen waar nooit iemand aan kan voldoen. Zodoende is het mogelijk om iedereen af te wijzen. Ja, zelfs de doctorandus ingenieur. Die kunnen daar dan niet over klagen, want dan wordt er beweerd dat zij op objectieve gronden zijn afgewezen. "Kijk maar, u voldoet niet aan deze eis, bijvoorbeeld een certificaat." Vervolgens nemen ze een oliedomme bevriende dombo aan die sowieso niet aan de eisen voldoet, maar wel subjectief iets goeds zou brengen. Een vriendje of een zwarte, maar ja, bewijs dat maar eens. Juridisch is het allemaal goed dichtgetimmerd, maar het is wel zuur dat er deuren voor ons gesloten blijven terwijl wij objectief aantoonbaar de beste kandidaten zijn. Het is een kwaal die lastig te bestrijden is, al hebben we zo wel onze ideeën over hoe deze ellende kan worden aangepakt. Via goede wetgeving. Misdefinitie vindt dat alleen kandidaten die voldoen aan alle genoemde eisen in de vacature, mogen worden aangenomen.
Onze redenering is simpel. Zet u 20 eisen in de vacature, dan moet er ook een kandidaat aangenomen worden die al alle eisen voldoet. Kan dat niet, dan moeten de eisen naar beneden worden bijgesteld om iemand te vinden. Dat betekent automatisch dat iemand niet meer onzichtbaar op objectieve gronden kan worden afgewezen en men moet gaan nadenken over eisen en afwijzen. Sowieso betogen wij dat selecteren niet meer door partijdige recruiters moet gebeuren, maar op basis van automatische toewijzing op grond van opleiding en ervaring. Dat kan gewoon geregeld worden door het arbeidsbureau. Een voorbeeld dat we al vaker gegeven hebben: u zoekt een programmeur met een hts-diploma? Prima, hier heeft u er een die binnen 10 kilometer van uw bedrijf woont. Bellen en aannemen. Duidelijk, simpel en consequent. Zo zou het moeten zijn. Maandag beginnen. Wat is dat voor een gesodemieter dat procedures altijd extreem lang duren? Gezond verstand moet maar eens gaan prevaleren boven discriminatie. Ja, het kan zo simpel zijn. Bedenk maar eens waarom zij dat niet willen.
Ondertussen weten die werving- en selectiehoeren echt wel dat hun miezerige werk overbodig verklaard zal worden als er een meer objectievere methode wordt geïntroduceerd om personeel aan te nemen en te faciliteren. Vandaar dat ze er alles aan doen om het subjectieve systeem in stand te houden. We hebben eerder al eens gesproken over onmogelijke eisen die steeds belachelijker aan het worden zijn. Van het verplicht moeten opgeven van referenties die geheel vrijblijvend gebeld worden zodat u zonder zit bij een volgende sollicitatie tot het moeten schrijven van hele onderzoeksverslagen waarmee u stiekem toch niet meer kans maakt op de baan. Opleidingseisen verschuiven van denkniveau naar het behalen van certificaten met een tijdelijke houdbaarheid van amper een jaar zodat u ze elk jaar opnieuw moet halen. Op eigen gelegenheid en risico wel te verstaan waarbij we opmerken dat die dingen peperduur zijn. Thans introduceren die lampzwansen de persoonlijkheidstest als extra instrument. Dat was al gangbaar, maar dat wordt nu steeds belangrijker.
Nog meer subjectief gelul om mensen op volstrekt irrelevante en subjectieve oordelen af te wijzen. Zogenaamd wetenschappelijk verantwoord en vooral erg politiek correct, maar of de wijze heren psychologen de maatschappij er nu een dienst mee bewijzen, is twijfelachtig. Kijk verdomme gewoon eens met een nuchtere blik om u heen. Het aantal subjectieve criteria, testen en enge screenings stijgen met de dag, maar de kranten blijven vol staan van mensen die achteraf, ondanks al dat geleuter, toch slechte mensen blijken te zijn. Foutje? Wel nee, eerder een forse systeemfout. Mensen blijven mensen en ze kunnen vooraf nooit met zekerheid zeggen dat iemand die schoon is, ook de beste kandidaat is. Sterker nog, we hebben reeds vaker betoogd dat de schone jongens juist erg dubieus zijn. Zij hebben er namelijk voor gezorgd niet te veel in de openbaarheid te treden waardoor er niks over hen te vinden is. Tegenwoordig hecht men meer waarde aan roddels op het internet om u te beoordelen, dan de waarde die u feitelijk heeft.
Naast nieuwe richtlijnen voor werving en selectie die vooral als doel hebben om onzichtbaar te kunnen discrimineren op strafbare uiterlijke kenmerken, heeft het huidige socialistische kabinet het ook mogelijk gemaakt om ontslag sneller te realiseren. De veelbesproken versoepeling van het ontslagrecht. Handig, volgens links, want als mensen flexibel zijn, dan zullen ze sneller gemotiveerd worden om goed hun best te doen (ontslag ligt immers op de loer) en zullen werkgevers sneller personeel aannemen die ze makkelijk kunnen leegzuigen en opbranden. Alleen hebben die slinksen er geen rekening mee gehouden dat motivatie allang geen factor meer is. U dient zich gewoon zo jong mogelijk aan te melden, zoveel mogelijk ervaring te hebben, zo hard mogelijk te werken en als u zich bijna kapot heeft gewerkt, op te rotten zodat een ander de kans kan krijgen. Niks eerlijk en sociaal. Slavenarbeid. Werkgevers misbruiken het nieuwe recht massaal om onder verplichtingen uit te kunnen komen.
Werkgevers moeten tegenwoordig een transitievergoeding betalen voor ziek personeel. Moet u nagaan. Uw gezondheid is naar de klote door het werk. U bent jarenlang ziek. En net voordat u eindelijk eens in aanmerking komt voor een bescheiden aalmoes, gaat uw baas juridische trucjes uithalen om het toch niet te hoeven betalen. Zoals u op papier in dienst houden, maar niet stiekem niet betalen. Door uitstel van betaling hopen ze op afstel, want u heeft toch niet de puf om ellenlange rechtszaken te gaan voeren. Binnen het systeem dat wij graag zien, een landelijk opererend en objectief arbeidsbureau dat mensen toewijst en betaalt, zou dat niet mogelijk zijn. In dienst houden betekent dan immers altijd het salaris volledig doorbetalen en dat is nog altijd veel duurder dan de vergoeding die ze moeten betalen. Wel kleeft er een risico aan het omzeilen van de wet. Werknemers kunnen zich pardoes weer beter melden. Misdefinitie vindt dat werknemers per definitie doorbetaald moeten worden totdat ze weer werk hebben als ze door het werk ziek of werkloos worden.
Werkgevers die gebruik maken van trucjes om vergoedingen te voorkomen, zouden volgens arbeidsrechtjuristen ook risico's lopen. Werknemers op papier in dienst houden kan er weliswaar voor zorgen dat er tijdelijk geen vergoeding verschuldigd is, maar wat als de werknemer "plotseling" blijkt te herstellen na langdurig ziek te zijn geweest? In theorie zou hij dan tegen zijn baas kunnen zeggen dat hij weer komt werken en dan moet het loon weer volledig worden doorbetaald. Terwijl men een werknemer die al jarenlang niet gewerkt heeft en wiens kennis en ervaring dus als sneeuw voor de zon is verdwenen, ronddwaalt op de werkvloer zonder van enig nut te zijn. Voor beide partijen is dat hoogst onbevredigend, maar het directe gevolg van de wil om net over de lijntjes van de wetgeving te willen kleuren. Wetgeving wordt ook nog eens om de zoveel tijd veranderd en waardoor het alleen maar de nadelen steeds blijft verschuiven. Wanneer leert de politiek nu eens om degelijke wetgeving te maken die duidelijk en consequent is? Mensen willen weten waar ze aan toe zijn.
Opiniemakers trachten deze rotzooi te rechtvaardigen met het standpunt dat flexibel werken voor iedereen beter is en dat het ook prima mogelijk is omdat er toch voldoende banen zijn. U kunt binnen 5 minuten weer aan een baan komen, dus is het alleen maar goed dat u flexibel bent. Zo kunt u zich steeds weer blijven ontwikkelen en een betere baas zoeken. Leuk, in theorie dan. Het zou inderdaad een uitkomst zijn als mensen na hun studie een aantal banen kunnen proberen voor een korte periode om er zo zeker van te zijn dat ze op de juiste plek terecht komen. Immers, na het behalen van het diploma hebben ze nog geen werkervaring en weten ze dus nog niet in wat voor soort bedrijf ze het beste op hun plek zouden zijn. Aan de andere kant is dat natuurlijk je reinste bullshit, want de meeste mensen groeien in hun werk en passen zich aan in plaats van andersom. Dat moet ook wel, want werk is niet altijd leuk. Flexibel werken is de doodsteek voor de mogelijkheid om iets op te bouwen. Geen hypotheek en gezin zonder vast werk. Zo simpel is het.
Inmiddels is de sfeer op veel werkplekken niet te harden en vaak in verregaande staat van ontbinding. Gepeste werknemers vinden nauwelijks gehoor op hun werk. Uit cijfers van het TNO zou blijken dat er ruim een half miljoen mensen gepest worden op het werk. Grofweg betekent dat zo'n 1 op de 12 mensen. Kijk maar eens om u heen op de werkvloer. Meer dan 12 mensen? Dan wordt er dus gepest. Vrijwel overal zal dat ontkend worden. Pesten is toch iets voor miezerige pubers wiens fontanelletje nog moet rijpen? Niet dus. Ook hier zien we dat werkgevers en de politiek het negeren omdat het eigenlijk wel in hun straatje past. Werknemers moeten vooral geen lol hebben in hun werk. Zo snel en goedkoop mogelijk opbranden. Om te voorkomen dat mensen massaal gaan protesteren, moet iedereen klein gehouden worden zodat de moed om überhaupt op te willen staan voor uw grondrechten, volledig de grond in wordt geboord. Klaarblijkelijk is deze maatschappij erop gericht om mensen zo klem te zetten dat ze met de rug tegen de muur staan en niks meer kunnen.
Vroeger maakte men wel eens karikaturen van werkplekken waarbij mensen in een fabriek achter de lopende band helemaal gesloopt werden. Keihard werken totdat mensen er letterlijk bij neervielen, pauzes van een paar minuten en de vakantie op de werkplek doorbrengen met een poster van een strand voor het raam. De realiteit is nog gruwelijker. Mensen rapporteren massaal dat ze het vakantiegevoel binnen een dag kwijt zijn zodra ze weer op hun werk komen. Aldaar ligt namelijk een forse stapel werk te wachten. Achterstanden die onmiddellijk moeten worden ingelopen. Honderden e-mails die de aandacht vragen, de ijzeren routine die er weer in moet gaan zitten en opgejaagd worden door Jan en Alleman. Pas als mensen een paar werken van de werkplek af zijn geweest, ontdekken ze weer het extreme contrast tussen een leuk leven hebben en de werkplek. Wordt dat met opzet zo gehouden? En waarom dan wel? Zelfs in de periode voor de vakantie worden mensen nog even extra onder druk gezet. Alles moet namelijk geregeld worden voor de afwezigheid.
Het is bizar dat ambtenaren bij de overheid niet massaal aan de bel trekken, want zelfs de notoire raamambtenaar, die 's morgens niet uit het raam kijkt omdat hij anders 's middags niks te doen heeft, komt doodmoe thuis van zijn "welverdiende" vakantie om vervolgens op het werk verder te slapen. Met name de middenleeftijden, tussen de 30 en de 40, zeggen vermoeid te zijn en geen zin te hebben om aan het werk te gaan. Tja, wie wilt er nog wel werken in de wetenschap dat meer dan 80 % van zijn verdiende inkomen wordt gestolen om de multikul te onderhouden? Daar worden we toch allemaal doodziek van, niet waar? Het is niet toevallig dat ambtenaren in Friesland gemotiveerder aan het werk gaan. Minder allochtonen, minder stress. Nee, we mogen dat soort dingen niet zomaar bij elkaar zetten van de politiek correcte elite. Straks gaan mensen nog denken dat de socialistische maakbaarheid volledig mislukt is. Valt het u nooit op dat problemen die Jan Lul makkelijk met gezond verstand zou oplossen, door de overheid nooit opgelost worden?
De politiek draait oneindig om hetzelfde cirkeltje en dat blijkt maar weer eens als het onderwerp discriminatie weer aan het licht komt. Het echte probleem van de discriminatie is dat de blanke bevolking thans onder de voet wordt gelopen door zwarten, Polen en moslims. Zij leggen teveel druk op de sociale voorzieningen waardoor de belastingen de pan uitrijzen, werknemers veel te veel moeten werken en de motivatie daalt tot het vriespunt. Voorts ervaren de echte Nederlanders dat zij worden gediscrimineerd en achtergesteld ten gunste van allochtonen. Ja, we weten dat de linkse kliek u anders wijst maakt en dan met een handjevol incidenten komt waarbij een zwarte zonder diploma wordt afgewezen, maar daar tegenover stellen wij een groot aantal blanke academisch geschoolden die daadwerkelijk om niks anders dan huidskleur konden worden afgewezen. Zij hebben immers voldoende opleiding en ervaring. "Positieve" discriminatie gecombineerd met selectieve verontwaardigdheid om zwarte kansarmen voor te trekken: dat is pas discriminatie!
Discriminatie treft niet alleen onze mensen, maar ook specifieke groepen in de samenleving waaronder ouderen. Ouderen worden simpelweg afgewezen omdat ze te oud zijn. Wist u dat recruiters tegenwoordig software gebruiken om hen makkelijk te scheiden van de rest? Gaat u solliciteren, dan is het min of meer verplicht om uw geboortedatum op te geven. Doet u dat niet, dan wordt uw sollicitatie niet in behandeling genomen. Doet u dat wel, dan stuurt de software automatisch een afwijzing naar personen die voor een bepaalde datum zijn geboren. Uiteraard kan dat naar wens ingesteld worden door de recruiter en kan hij er ook voor zorgen dat u pas na weken een afwijzing ontvangt. Zo laat hij u nog lekker een tijd in spanning en doen ze net alsof ze heel secuur en correct handelen. Walgelijk. En nee, men kan helaas niet bewijzen dat er van zulke software gebruik wordt gemaakt. Afwijzingen zijn standaard. Oudere werknemers blijven vrijwel altijd langdurig werkloos. Behalve dat ze de maatschappij dan geld kosten, gooien we bakken aan ervaring weg.
Naast discriminatie op ras, huidskleur, politieke gezindheid, zullen we later ook kennis gaan maken met discriminatie op geslacht. Hoewel, dat heeft altijd al bestaan. Jaren terug hebben we dat zelf aan den lijve mogen ondervinden toen een van onze mannelijke medewerkers solliciteerde bij een bedrijf waar vrijwel alleen maar vrouwen in dienst waren. Tijdens het gesprek kregen we reeds te horen dat mannen nooit worden aangenomen. Waarom we dan toch gewoon uitgenodigd werden? Men stelde dat ze gewoon benieuwd waren naar iemand met zo'n indrukwekkend cv. Ja ja, ze hadden zeker jeuk tussen de benen en zochten en heerlijke zwarte negerlul. Toen we dat niet bleken te hebben, we hebben het ook niet voor het uitkiezen, konden we onverrichter zake weer de benen nemen. Baanbrekend onderzoek wijst uit dat we eigenlijk als honden zijn behandeld omdat werken met veel mannen slecht zou zijn voor hun gezondheid. Wanneer vrouwen in de minderheid zijn, is dat slecht. Dat geldt voor de blanken natuurlijk ook. Onderzoek bewijst het.
Ondertussen moeten we de propaganda aanhoren die altijd gebaseerd is op kenmerken waarop mensen niet beoordeeld mogen worden. Strafbare discriminatie op basis van ras, geslacht en al die andere zaken die onveranderbaar zijn. Steeds meer vrouwen zouden aan het werk komen. Nogal wiedes als er gewoon op geslacht wordt gediscrimineerd. Tegenwoordig bestaan er zelfs speciale programma's om vrouwen aan de top te krijgen ten koste van mannen. Niet de opleiding en werkervaring tellen, maar wie u kent en wat u bent. Eigenlijk geven werkgevers hiermee massaal aan signaal af dat iedereen met de juiste kwalificaties het werk zou kunnen doen en selecteren dus overbodig is, maar die discussie wil niemand voeren. Ach, wat zeuren we nou. Steeds meer mensen zijn kort werkloos, koppen de media. Klopt, ze zijn godverdomme langdurig werkloos. Wat een opmerkingsgave. Geef die mensen de grootste nobelprijs. Wie werkloos raakt en geen goed netwerk heeft, krijgt levenslang. Zo is de harde realiteit voor honderdduizenden mensen.
Werkgeversvereniging AWVN wil de broekriem nog strakker aantrekken. Volgens hen hebben werknemers teveel vakantie. Opgespaarde vakantiedagen kosten geld, want zij moeten dat verplicht opnemen op hun balans als schuld die ze ooit nog moeten gaan betalen. Nu willen werkgevers natuurlijk niet zomaar gaan zeggen dat ze graag zien dat u uw vakantiedagen veel te goedkoop verkoopt voor een fooitje. Ook willen ze niet toegeven dat alles alleen maar draait om het geld en mensen de tyfus kunnen krijgen. Dus waar komen ze mee? Let goed op dit briljante argument. U heeft teveel vakantiedagen omdat u ze niet nodig heeft. Wat de neuk? Het noodzakelijkheidscriterium hanteren om mensen af te romen? Typisch de drogreden van een socialist. Ze willen u alles afnemen wat u volgens hen niet nodig heeft. Heeft u 2000 kcal nodig om te overleven en heeft u 2500 binnen? Dan kan het de volgende keer wel even 500 minder toch? Waarom geven ze niet meteen iedereen het minimumloon? Meer heeft u toch niet nodig? Walgelijk, alsof we werken om op de grens te leven.
Geld en daarmee meer kunnen hebben dan zonder werk, is de enige fucking motivatie om überhaupt te gaan werken. Wie laat zich nu graag vrijwillig in zijn reet naaien door bazen, de Belastingdienst en de multikul? Waarom hebben we al die jaren gestudeerd? Om hetzelfde te verdienen als een ongeschoolde vlegel? Om hetzelfde werk te doen als ieder ander? Om in een socialistische heilstaat te leven waarin eenheidsworst de norm is? Natuurlijk niet, flikker op met dat Gutmensch-gedrag. Willen werkgevers zo graag van die vakantiedagen af, dan moeten ze zich eens wat flexibeler opstellen. Dat verwachten ze ook van hun loonslaven. Zorg er nu eens voor dat we onze dagen sneller, vaker en makkelijker kunnen opnemen. In plaats van elke keer moeilijk doen als we eens een dag vrij willen. Ja ja, er is altijd iets dat zogenaamd te "belangrijk" is om te laten liggen. Stop nou eens om mensen tot het bot uit te knijpen. Nog altijd begrijpen ze niet dat mensen geen robots zijn die elke gram en cent extreem efficiënt kunnen omzetten in keiharde euro's.
Een vaste baan hebben is zoals gezegd een keiharde voorwaarde om van de bank een hypotheek te krijgen, maar de politiek zet massaal in op flexibel werk. Oftewel langdurige werkloosheid, want u wordt steeds vaker ingezet voor de kleine karweitjes om u daarna de bons te geven. Als het aan de werkgevers ligt, dan zeggen ze dat een klus 100 seconden kost en dat u derhalve ook maar betaald wordt voor 100 seconden. Dat u 2 uur moet reizen, extra kosten maakt en voor die 100 seconden aan salaris geen huishouden kunt onderhouden, zal ze een worst zijn. Alles draait om zo dicht mogelijk op de grens te zitten van wat theoretisch mogelijk is. Iemand zichzelf kapot laten werken voor zo min mogelijk geld en dat met alle mogelijke drogredenaties rechtvaardigen. Dan bent u geen werknemer meer, maar een ordinaire slaaf. Of eigenlijk erger, want van de slavernij vinden veel mensen tenminste nog dat het niet deugt. De Wet Flexibel Werken zorgt ervoor dat u straks het "recht" heeft om thuis te werken. Als werkloze ondernemer wel te verstaan.
Overweging.
Werkgevers zien het liefst een zo jong en geil mogelijk mokkel dat de hoogste opleidingen heeft doorlopen, meerdere jaren werkervaring heeft en voor een aalmoes de baas komt pijpen. Werknemers doen het liefst zo min mogelijk moeite, willen ook ongeschoold aan de bak komen en er op de werkplek met de pet naar gooien. Een flinke generalisatie waarmee we de uitersten en extremen willen aangeven. Beide kampen hebben onrealistische verwachtingen en kunnen nooit allebei hun zin krijgen. Daarom is er een compromis nodig. Werkgevers kiezen er dan vrijwel altijd voor hun macht te misbruiken in de wetenschap dat de extreme werkloosheid ervoor zorgt dat de vraag hoog ligt en mensen het dus wel moeten accepteren. Laten afpersen of geen werk hebben. Dat is geen menselijke keuze. Wij kiezen voor de objectieve benadering. Neem mensen aan op basis van opleiding en werkervaring en stop het subjectieve selecteren. Het lijkt wel alsof personeel op dezelfde manier gekozen wordt als men een partner kiest om mee te gaan paren.
Zou men professioneel blijven en objectief de beste kandidaat selecteren, dan wordt er beter werk verricht, verdient het bedrijf er meer aan, is het opeens geen probleem meer om iemand naar waarde te betalen, hoeven werknemers niet opgebrand te worden van de stress en zijn er geen smerige trucjes nodig om te kosten te dekken. Het klinkt zo simpel. Een landelijk arbeidsbureau dat aan bedrijven de kandidaten toewijst op basis van objectieve feiten. Werkgevers willen daar echter niet aan. Zij willen blijven discrimineren omdat ze ervan overtuigd zijn dat hun subjectieve keuze, de vraag of hun pik omhoog gaat staan bij een kandidaat, ook de beste werknemer oplevert voor een zo laag mogelijke prijs. Vergeten wordt dat de kosten alleen maar een issue zijn omdat ze door hun subjectiviteit en vooroordelen de verkeerde mensen selecteren. Ze willen hun vriendjes bevredigen, maar dat kost nogal wat. Grote bolwerken aan lobbygroepen en belangenverenigingen willen echter ook aan het werk blijven en vinden het wel best zo.
Wat ons betreft moet de grote besparing niet komen van het uitknijpen van werknemers en het richting een burn-out duwen van eerlijke mensen, maar van het afschaffen van de verspillers die nu eenmaal rechtstreeks het gevolg zijn van de wil om subjectief de beste vriendjes te kunnen selecteren voor de baan. Om de discriminerende manier van handelen te verbergen, zijn er immers weer de meest bizarre constructies nodig en die kosten allemaal tijd en veel geld. Waardoor er weer de drang ontstaat om op de verkeerde zaken te gaan bezuinigen. Zo komen we steeds in dezelfde vicieuze cirkel terecht en daar is uiteindelijk niemand bij gebaat. De linke jongens bij de werkgevers en andere grote lobby's zullen dat nooit willen snappen, maar wij streven naar een wereld waarin de schijneerlijkheid van de socialisten wordt vervangen door het gezonde verstand, intelligentie en objectieve manieren van handelen. Arbeid adelt, maar de adel arbeidt niet. Ga eens aan het werk voor de arbeid zodat er echte hervormingen kunnen plaatsvinden.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|