|
| 790 # Pestprotocol voor de lol # |
Gepost door Misdefinitie op 02-12-2014 om 23:14.
Na jarenlang op zijn kop in de prullenbak te zijn gezet, uit een net gebruikt toilet hebben moeten drinken, zijn spullen overgoten zien worden met allerlei menselijke vloeistoffen en fysieke en geestelijke mishandelingen, sloegen bij Anthony D. de stoppen door op een school in Voorburg en stak hij pardoes een van zijn kwelgeesten dood. De pestkop zou hem met 9 man hebben opgewacht en zijn moeder een hoer hebben genoemd. De bekende druppel die de emmer deed overlopen. Normaliter horen we slechts over extreme pestgevallen als het al zo erg uit de hand is gelopen dat er een zelfmoord of moord volgt en dan nog alleen als het zo overduidelijk gerelateerd kan worden aan pesten. Opvallend, want schattingen gaan ervan uit dat minstens 1 op de 10 kinderen gepest wordt op school. Media proberen met een primeur aan de haal te gaan en het regent dooddoeners, verwensingen, drogredeneringen en kutadviezen van "deskundigen". Pesten is een ingewikkeld probleem waar thans veel over gesproken wordt, zonder tot de essentie van oorzaak en gevolg door te dringen.
Wegkijken is een doodzonde.
De pest met pesten is dat het iedereen kan overkomen en des te langer het voortduurt, des te groter de kans op onherstelbare schade met daarbij horend drama. Pestkoppen verzinnen op een bepaald moment een reden en bouwen hun haat tegen hun prooi op door ernaar te handelen. Een beetje als zeggen dat iemand blind is en hem dan zelf blind maken door zijn ogen uit te pikken. Alleen werkt pestgedrag door stelselmatig (verspreid over vele jaren) kleine speldenprikjes uit te delen totdat het uiteindelijke resultaat is bereikt. Namelijk dat iemand lichamelijk en geestelijk helemaal gesloopt is. Het maakt niet uit of u van te voren probeert om bekende onderwerpen waarmee gepest wordt te vermijden. Wie een bril draagt kan daarmee gepest worden, maar er zijn ook genoeg mensen zonder bril die gepest worden. De "reden" is een excuus, nooit de daadwerkelijke oorzaak. Pestkoppen noemen hun verzinsel uitlokken. Vandaar dat pesten een breed maatschappelijk probleem is en iedereen raakt. Wordt u niet gepest, dan kent u wel iemand die gepest wordt.
Door extreme gebeurtenissen en de publicaties erover, ontstaat er onterecht een beeld dat de discussie geen goed doet. Kenmerkend zijn de reacties van mensen die roepen dat de dader gestoord is en dat geen enkel pestgedrag, hoe erg ook, moord kan rechtvaardigen. Aan de andere kant horen we de reacties van mensen die veel ervaring hebben met pesten en verklaren dat pesten zoveel schade kan aanrichten, dat slachtoffers zichzelf na jaren van ellende niet meer in de hand hebben. Deskundigen verklaren dat schoolpleinen vergelijkbaar zijn met een jungle. Alleen de sterksten overleven. Doorgaans werken zij voor de overheid en de overheid grossiert in het uitvoeren van waardeloze adviezen die voor nog meer bureaucratie zorgen. Een typisch voorbeeld zijn de vele pestprotocollen die als paddenstoelen uit de grond schieten. Zogenaamd op basis van de zorgplicht dat scholen moeten zorgen voor een veilige omgeving. Allemaal leuk en aardig mensen, maar met selectieve verontwaardiging komen we er niet. Uw emotionele onderbuik werkt niet in de praktijk.
Pesten kent in principe drie duidelijke uitkomsten. Slachtoffers kunnen er zo door beschadigd zijn, dat ze alle woede naar zichzelf richten en zichzelf de schuld geven omdat hun zelfvertrouwen volledig vernietigd is door het pesten. Er kan dan zelfmoord volgen en het nare is dat als de omgeving ontkent dat er sprake is van pesten en er geen zichtbare aanwijzingen zijn, u het nooit te horen krijgt via de media. Het wordt dan een publiek geheim en men doet alsof het slachtoffer gewoon depressief was. De schade kan ook leiden tot woede die naar buiten toe wordt gericht. In dat geval komt het tot mishandeling of zelfs moord. Alleen de ergste gevallen halen de media waardoor mensen het idee krijgen dat het probleem klein is. Het derde geval betreft helaas de slachtoffers die alles naar binnen richten, niks doen, er jaren mee blijven rondlopen en uiteindelijk, met of zonder diploma, beschadigd van school gaan. Opmerkelijk is dat hoewel mensen grofweg het resultaat en eindpunt kennen, deze kennis niet gebruikt wordt voor een oplossing.
Ja, we weten het, we zouden nog een vierde geval moeten onderscheiden. Dat zijn de lichtere gevallen die kortstondig gepest worden en waarbij het pesten is opgehouden door ingrijpen, geluk of andere omstandigheid. Onder die groep vallen ook de naïeve mensen die denken dat omdat het bij hen snel is gestopt, het mogelijk is om pesten te doen stoppen met de standaardtips die ze overal van internet kunnen halen. Sorry mensen, hoeveel respect we ook voor jullie hebben, het gaat hier om langdurig pesten. Zware gevallen die moeilijk te stoppen zijn en extreem veel schade opleveren. Hoewel dat niet wegneemt dat elke preventieve maatregel gericht moet zijn op het voorkomen van alle gevallen, speelt de schuldvraag het meeste bij de gevallen die maar blijven duren. Immers, wie slechts een zeer korte periode wordt gepest en een goedwerkende oplossing heeft gekregen, kan veel minder mensen een verwijt gaan maken. Voor een goed begrip van de problematiek, kijken we daarom naar zwaardere gevallen en zoeken we naar een verklaring waarom dat blijft bestaan.
Pestgedrag is veel meer dan de repeterende handelingen waarmee iemand steeds weer wordt getreiterd. Loop maar eens een school binnen en probeer een kind te slaan. Gegarandeerd dat er opgetreden wordt. Het is een groepsproces in een situatie die normaal lijkt en waarin ogenschijnlijk normale activiteiten plaatsvinden. In elke school is wel eens mot. Niet elke tik of handeling, kan zomaar onder pestgedrag worden geschaard. Vandaar dat het zo lastig te zien is. Zien we nou een kind die elke les zijn boeken vergeet of een kind waarvan de boeken continu worden ontvreemd? Een eenmalige toeschouwer heeft daarom best moeite om pestgedrag te signaleren. Schoolpersoneel ziet de kinderen echter dagelijks vele uren. Er zijn rapporten beschikbaar, er wordt gesproken over de kinderen en er zijn allerlei protocollen. Wie oplet, moet pestgedrag dus opmerken. Achteraf blijkt altijd dat de school er al lang vanaf wist. Bizar, het Corbulo College in Voorburg wist al jaren dat de dader van de steekpartij gepest werd. Alle coaches faalden gruwelijk.
Het probleem wordt in stand gehouden omdat iedereen in de naaste omgeving, zowel leraren en schoolleiding als mensen die redelijkerwijs in contact staan met het slachtoffer, laf wegkijken en denken dat het hun probleem niet is. Uitgaande van de drie mogelijke uitkomsten, is de kans groot dat een gepest slachtoffer alleen zelf de schade ondervindt, zelf niks uithaalt en na zijn schoolcarrière uit beeld verdwijnt. Dat hij de rest van zijn leven met de schade moet leven, dat boeit geen hond. Ja, we spreken ook tegen u. Pak eens uw oude lijst met klasgenoten, wijs daar de slachtoffers aan die u echt nog wel weet en vertel eens eerlijk of u de afgelopen jaren er nog aan gedacht heeft hoe het met hem / haar gaat. Het interesseert u geen reet. Uw jeugd was goed en voor zover u moreel gevoel heeft, komt dat enkel naar buiten als u openbaar de moraalridder kunt uithangen als u wilt spelen alsof u goed bent. Berekenend en onmenselijk vinden wij gedrag dat er vanuit gaat dat het uw probleem niet is zolang u er geen last van heeft.
Schietpartijen op scholen doen de mensen weer beseffen dat ze er wel degelijk last van kunnen hebben. Natuurlijk, velen van u zijn lamlendig omdat u gewoon stiekem de gok neemt dat als een slachtoffer wel in actie komt, hij de woede intern naar zichzelf richt niet waar? Het is op de situatie waarin er niks gebeurt na, de beste mogelijkheid voor een school. Een slachtoffer die kiest voor zelfmoord, kan zijn verhaal niet meer doen in de media. Het is eenvoudig om iemand die zelfmoord pleegt neer te zetten als geestesziek. "Hij was al depressief, wij hebben niet gepest hoor." Tot zover hun verantwoordelijkheid. Maar dan komen we op het cruciale punt. Een slachtoffer die gaat handelen, gebruikt geweld tegen zichzelf OF anderen. Zelfmoord OF moord. Het valt niet te voorspellen welke van de twee het is. Dus als u altijd al dacht dat negeren automatisch leidt tot zelfvernietiging, dan heeft u het echt mis. Schoolleiding en andere medeplichtigen, spelen dus elke keer Russisch roulette als ze pesten negeren, bagatelliseren of verkeerd aanpakken.
Nu wilt u natuurlijk een verklaring hebben waarom dit gokspelletje wordt veroorzaakt. We kunnen u niet vertellen welke van de drie uitkomsten pesten in een specifiek geval zal hebben zonder de feiten te kennen, maar het goede nieuws is dat als er actie volgt, het nooit "plotseling" gebeurt. Mensen moeten eens gaan beseffen dat een slachtoffer tot zijn wanhoopsdaad komt omdat er geen uitweg is of zicht op verbetering. Hij of zij voelt zich met de rug tegen de muur gezet en ziet, merkt en weet dat het alleen maar erger wordt. Hoe kan iemand tot die gedachte komen? Niet alleen omdat het jammer genoeg de waarheid is dat er nooit iets verandert, tenminste niet voor het slachtoffer. Vooral omdat de verantwoordelijken om de pester heen, weigeren in te grijpen. Schoolleiders zijn gewetenloze managers. Bureaucraten met een papierwinkel die vinden dat het erkennen van pesten, hun reputatie schaadt. De harde werkelijkheid is dat de meeste mensen er belang bij hebben dat pesten niet adequaat wordt aangepakt.
Voor pesters levert pesten plezier en aanzien op. Mensen gaan liever met stoere klasgenoten om die veel vrienden genereren. Dat zij die vrienden met name hebben door anderen kapot te maken, interesseert niemand. Leraren proberen vooral zelf uit de wind te blijven. Onderzoek heeft uitgewezen dat veel leraren aangeven zelf gepest te worden. Door pestkoppen te negeren of zelfs mee te pesten, is hij weer de coole leraar en ontspring hij de dans. Schoolleiders anticiperen op het idee dat slachtoffers doorgaans niks doen en het hooguit tot zelfmoord leidt. Zij spelen gewoon de bookmakers in een zeer gevaarlijk spel. Ondertussen verschijnen de mooie propagandateksten over een veilige school waar iedereen welkom is en als mens wordt behandeld op hun website zodat iedereen dat kan lezen. Ouders moesten eens weten dat hun keuze op basis van die onzin, leidt tot levenslange (sociale) schade bij hun kind. Zulke triviale belangen vallen echter in het niet als er wel iets gebeurt en het maakt ons misselijk dat mensen dat risico klakkeloos nemen.
Over de streep.
Gruwelijke incidenten vormen steeds aanleiding voor heftige en emotionele reacties, selectieve verontwaardigdheid en moraalridders die roepen dat er nu toch echt anti-pestbeleid moet komen. Binnen de politiek willen ze liever niet met wetgeving werken omdat pesten zo'n wijdverspreid probleem is, dat ze bang zijn dat ze dan half Nederland voor de strafrechter moeten dagen. Met VO-Raad is daarom afgesproken dat scholen zelf hun pestbeleid mogen kiezen en deze ook zelf moeten handhaven. Probleem opgelost toch? Pesten kan telkens voortduren omdat scholen te laf zijn om het aan te pakken, dus zien ze daar in Den Haag de oorzaak van het probleem tevens als oplossing. Makkelijker gezegd: er gebeurt geen sodemieter. Pesten tegengaan kost de scholen veel energie, tijd, geld en als ze pech hebben, hun imago. Wel wil elke school tenminste de schijn kunnen wekken aan preventie te doen. Met een protocol. Pestprotocollen worden graag ingezet als "bewijs" dat een school een veilig en pedagogisch goed klimaat biedt aan uw kind.
Nogal een ernstige misvatting, want een pestprotocol is net wetgeving, alleen dan nog vrijblijvender. Het is zogenaamd een afspraak tussen leerlingen, leraren en andere betrokkenen dat pesten niet mag en consequenties zal hebben voor de daders. Lekker boeiend. In de wet staat ook dat moord en verkrachting misdrijven zijn waarop een forse straf staat. Komen die misdrijven dankzij de strafbaarstelling niet meer voor? Nee. Waarom niet? Omdat de handhaver er een potje van maakt en omdat daders die zich aan zulke misdrijven schuldig maken, niet inzien en ontkennen dat het onder zo'n misdrijf valt. Laat dat laatste nou net het probleem zijn met pestprotocollen. Leerlingen zijn verplicht om dat protocol als een soort contract te ondertekenen. Gij zult niet pesten. Maar pestkoppen zien hun gedrag niet als pesten. Kijk maar eens naar een doorsnee anti-pestprogramma op televisie. Alle daders ontkennen opzettelijk te pesten. Pestprotocollen zullen nooit werken. Typisch pestgedrag is op zich net niet strafwaardig genoeg en wordt niet eens herkend als pesten.
Vandaar dat scholen massaal hun toevlucht zoeken in alternatieve methoden om pesten te bestrijden. Een van de methoden heet "Over de streep"; vernoemd naar de Amerikaanse methode Challenge Day. Een typisch Amerikaans product dat gepaard gaat met de nodige reclametaal. "Al 20 jaar een dikke hit, een waar prijswinnend concept en in staat om gedrag te veranderen door kinderen te laten zien dat we meer gelijk zijn dan verschillen." Het is alsof we al die vervelende wasmiddelenreclames, linkse lapzwansen en de sociale werkplaats door elkaar horen kakelen. Uitgangspunt van de methode is dat kinderen pesten omdat ze elkaar niet persoonlijk "kennen" en geen sodemieter van elkaar weten. "Haal de barrières weg zodat er weer begrip komt onder de leerlingen," aldus de initiatiefnemers. Gesprekken met pestkoppen zou verzoening moeten brengen tussen slachtoffers en daders en kinderen moeten uit de comfortzone. Praatjes uit een land waar hele schietpartijen op scholen worden gehouden door slachtoffers van pesten, overtuigen ons niet.
Hoewel we elk goed initiatief tegen pesten van harte toejuichen, zien we nog steeds dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken en dat Challenge Day de plank op een aantal fundamentele principes volledig mis slaat. Zo gaat men uit van de premisse dat pesten het gevolg is van onwetendheid. Des te meer mensen van elkaar te weten komen, vooral op het emotionele vlak, des te meer begrip zou er gevormd worden. Onze observaties wijzen juist het tegenovergestelde uit. Bedenk eens waar u in dit leven nu het meeste door afgewezen wordt. Door informatie die mensen niet over u weten of door informatie die ze wel weten? Een kind komt "blanco" naar school zonder dat anderen iets weten. De kans op pesten is groter als medeleerlingen erachter komen dat ze een ziekte heeft. Gaat u solliciteren, dan presenteert u altijd de sociaal wenselijke ideale kandidaat met een cv waarover u controle heeft; niet uw persoonlijke leven. Probeer anders eens tegen de vrienden van uw kind te zeggen dat uw kind ziek is of vertel uw werkgever dat u PVV stemt of zwanger bent.
Heeft u wel eens echt goede vrienden gehad? Vast niet, anders zat u nu niet op zo'n zure website te lezen, maar degenen die wel wat ervaring hebben met vriendschap, zullen ook de ervaring hebben dat de vriendschap opeens verwatert op het moment dat u ernstige problemen heeft. Vertel een doorsnee vriend maar eens dat u het leven niet meer ziet zitten en continu aan zelfmoord denkt. Of kijk hoeveel vrienden u daadwerkelijk overhoudt als u met kanker opgenomen wordt in een ziekenhuis. Of iedere andere erge ziekte of verslaving. Komt u voor de eerste keer een leuke meid tegen, dan is de informatie die over u bekend wordt bepalend of het zich ontwikkelt tot een relatie. U denkt van niet? Vertel uw aanstaande vlam eens dat de enige seks die u tot nu toe heeft gehad, uw rechterhand en de hoeren betreft. Waarom denkt u dat mensen sociale rollen spelen en zich altijd anders voor doen dan ze daadwerkelijk zijn? Sociaal wenselijk gedrag en informatie verborgen houden, zijn cruciale middelen om in deze maatschappij te kunnen functioneren.
Begrip kweken door u als zielig slachtoffer te gedragen, helpt alleen bij talentenshows op de televisie, als u asielzoeker bent en wilt parasiteren of u anderszins tot een minderheidsgroep behoort die de racismekaart mag trekken. Denkt u werkelijk dat Erik Schaap onze beheerder niet meer zou pesten op het internet als hij zou weten dat hij vroeger seksueel misbruikt was en zijn hele schoolcarrière gepest is? Wel nee, pesten is opzet. Het is misschien mogelijk om pesters in de dop die slechts een keertje iets gedaan hebben de ogen te openen, maar zeg nou zelf, als u dagelijks kunt zien dat uw gedrag tot huilbuien bij uw slachtoffer leidt en u steeds maar weer bezig bent om plannen te verzinnen om hem pijn te doen, dan kunt u zich er niet op beroepen dat u niet geweten heeft iemand opzettelijk kapot te maken. Zeker als het pestgedrag na jaren uit de hand loopt en het georganiseerd wordt. Persoonlijke informatie prijsgeven werkt averechts. Het geeft pestkoppen nog meer munitie om mee te treiteren.
Geheimen zijn cruciaal voor het leven; er wordt niet voor niks gewaarschuwd om niet al uw shit op sociale netwerken te pleuren. Tenminste, als u ooit nog vrienden of een baan wilt. Vooroordelen zijn genadeloos, vooral in deze domme maatschappij. Desondanks gaat ze er bij Challenge Day vanuit dat men begrip kan kweken door iedereen zijn geheimen te laten prijsgeven. Dan is iedereen immers kwetsbaar en heeft iedereen het wapen van de informatie. Fout, want ten eerste is de ene informatie de andere niet en ten tweede hebben juist de slachtoffers toch niet de macht en moed om deze informatie te gebruiken op de manier zoals het tegen hen wordt gebruikt. Daarnaast wijzen we erop dat de informatie die anderen geven over de ervaringen die zij hebben, nadrukkelijk afwijkt van het karakter van pesten. Op Challenge Day, wordt iedereen door het team aangemoedigd om te vertellen over misbruik en drankproblemen van ouders. De gevolgen van het pesten worden zo op de achtergrond gedrukt omdat het emotionele karakter van de andere verhalen, veel sterker is.
Wanneer u gepest wordt, dan interesseert het u geen reet of Pietje vroeger aan de lul van zijn vader moest zuigen en de moeder van Jantje dronk als een spons. Sterker nog, door die zielige verhalen, gaat de groep juist Pietje en Jantje zielig vinden en brengen ze begrip op voor het feit dat zij zich niet helemaal gedragen zoals het hoort. Het pestgedrag moet als verhaal dan gaan concurreren met zulke verhalen en dat verliest het slachtoffer, omdat de enkele daad van misbruik nu eenmaal op een tijdstip plaatsvindt en heftige reacties oproept. Pestgedrag daarentegen, bestaat uit een hele reeks van duizenden kleine gedragingen die, als je ze los van elkaar noemt, bij velen de suggestie wekken dat er niet veel aan de hand is. Of gaat u soms beweren dat die schop die u gekregen heeft, van gelijk niveau is als seksueel misbruik? Dat u duizenden keren bent geschopt en vernederd, vinden mensen te abstract. Pestgedrag en de gevolgen moeten niet vergeleken worden met andere gruwelijke misdrijven. Het moet stoppen.
Concreet wordt Challenge Day uitgevoerd door alle leerlingen van een jaarlaag bij elkaar te zetten in een grote zaal. Gedurende een dag, wordt er dan een programma afgedraaid en daar blijft het bij. Eerst is er een fase waarin men leuk spelletjes met elkaar speelt om zogenaamd het ijs te breken en dan komt de tweede emotionele fase waarin iedereen zich geestelijk bloot moet geven. Alle muren en maskers moeten daarvoor worden afgebroken, omdat men er vanuit gaat dat muren interactie belemmeren en men elkaar beter kan begrijpen als er geen geestelijke verdedigingsmechanismen worden gebruikt. Dat de mechanismen noodzakelijk zijn om te overleven, zeker voor slachtoffers van pesten, vinden ze daarbij niet relevant. Wij hebben ernstige bezwaren tegen deze methode. Kinderen bij elkaar brengen, emotioneel afbreken en dan maar hopen op een goed resultaat, mag van niemand gevraagd worden en kent teveel risico's. Iedereen heeft het recht om zich geestelijk te wapenen tegen de idioten in deze wereld en dat moet niet door moraalridders worden afgebroken.
Hoezo moeten we aan de hele school vertellen dat we een piemel in onze reet hebben gekregen? Omdat Erik ons pest? Fuck you, Erik moet als dader gestraft worden. Laat de schoolleiding dat na en kunnen wij hem niet met fysiek geweld de baas, dan hebben we tenminste nog het recht om ons geestelijk te wapenen en hem te laten zien dat het ons geen ruk boeit. En als het ons wel raakt, moeten we desnoods in staat kunnen zijn om op de een of andere manier te overleven door ons voor zijn negatieve gedrag af te sluiten. Dat mechanisme afbreken, nota bene door de volwassenen die godverdomme falen om kinderen tegen de schadelijke invloeden van pesten te beschermen, is barbaars. Pesten wordt zo gebagatelliseerd door een spelletje kijken wie het zieligste kan doen. "Ja maar, je staat niet alleen hoor!" Jawel, dat staat een slachtoffer altijd. Tijdens die dag is alles leuk en schijnheilig, maar daarna, o wee. Verder is de rest van de sessie vooral bedoeld om te suggereren dat voor anderen de problemen ook groot zijn. Ja, dus?!
Middels het spelletje "over de lijn" worden kinderen verplicht om te laten zien of ze tot een bepaalde categorie horen. Wie oversteekt, hoort erbij. Jankmuziekje erbij voor de drama en dan maar vragen stellen. Heb je een ouder die drank of drugs gebruikt? Graag oversteken zodat iedereen kan zien wat voor fucking loser je bent. Ben je eenzaam? Denk je aan zelfmoord? Heb je slapeloze nachten door zorgen? Ben je gepest omdat je een vies vet varken bent? Heb je je ouders nooit gekend? Is een naaste overleden? Ben je ooit kind geweest? Graag oversteken en iedereen laten zien hoe zielig je bent. Of, als slachtoffer van pesten: waarmee je kwelgeesten je nog meer kunnen sarren de volgende dag. "Wees eerlijk," moedigen de leiders u aan. "Net als bij een ijsberg zien mensen maar 10 % en zit 90 % onder water." Ja, duh, en niet voor niks. Die 90 % willen we niet weten. We hebben nu onze lul in onze handen. Even "sorry" zeggen tegen het slachtoffer dat al jarenlang kapot is gemaakt en alles is koek en ei. Heerlijk toch, die naïviteit.
Overweging.
Pesten is een maatschappij-brede misstand die ons inziens wordt veroorzaakt doordat pestgedrag voordelen oplevert. Kleine kinderen leren al heel snel dat persoonlijke vriendschappen waardevoller zijn dan het oppervlakkige contact dat groepen opleveren. Maken zij een nieuwe vriend, dan levert het voordeel op om ervoor te zorgen dat een ander niet makkelijk in contact kan komen met die vriend zodat de vriendschap kans heeft hecht te worden. Een middel om dat te bereiken, is de concurrent weg te pesten zodat de dader de vriend voor zich alleen heeft. Bijkomend voordeel is dat de dader als stoer en tof wordt gezien door het pestgedrag. Iemand die gepest wordt, wordt helaas niet gezien als slachtoffer, maar als loser of domme nerd. Omstanders merken dat zij populairder worden als zij meepesten en een grotere kans maken om vriendjes te worden met de populaire pester. Dan zien ze dat negeren vaak ook nog mag. Het is heel moeilijk om kinderen gedrag kwalijk te nemen waar ze objectief beter van worden.
Pesten is daardoor geen probleem dat louter door en tussen kinderen plaats vindt, maar eveneens onder volwassenen. Leraren beseffen dat als zij pesten, ze in elk geval niet zelf het slachtoffer worden van hun leerlingen. Negeren zij het, dan lopen zij ook minder het risico zelf het pispaaltje te worden. Bovendien neemt de werkdruk af als het creëren van een veilige omgeving niet meer tot zijn taak behoort. Schoolleiders spelen ijskoud een kansspel en gaan er vanuit dat negeren of erger, het slachtoffer kleineren, ertoe leidt dat de algemene rust in hun school toeneemt doordat de ellende zich concentreert op een persoon. Desnoods is een persoon, het slachtoffer van pesten, sneller van school te sturen dan een hele klas of jaarlaag die pest. Het vieze is dat het nog klopt ook. In de meeste gevallen vindt er geen (zelf)moord plaats en is het enkel het slachtoffer dat levenslang heeft gekregen. Misselijk is het. Blijkbaar worden slachtoffers van pesten niet als mens gezien, maar als object om het eigenbelang te bevredigen of een gok in een kansspel.
Oplossingen zullen tegelijk uit de pedagogische, sociale, juridische en ook maatschappelijke hoek moeten komen. Pedagogisch begint alles met een veilig leerklimaat, maar niet in de zin van slap lullen, maar in de zin van zorgen dat alle kinderen de mogelijkheid hebben voldoende sociaal contact te hebben om hun netwerk uit te breiden. Pestgedrag 100 % voorkomen is onmogelijk, maar als we ervoor kunnen zorgen dat niemand alleen komt te staan, voorkomen we wel een heleboel schade. De grootste schade die slachtoffers van pesten oplopen is namelijk geestelijk en sociaal. Het hebben van vrienden en de steun en sociale ontwikkeling die daarbij hoort, zijn cruciaal. Scholen zijn teveel bezig met ouwehoeren, maar laten de kinderen aan hun lot over. Ze organiseren een introductiedag en een paar uitjes, maar de rest van al die donkere kille jaren, bestaat uit van klas naar klas lopen zonder controle. Zorg nou eens voor een systeem waarbij kinderen, behalve klassikaal les, ook echt met elkaar in contact worden gebracht in kleine groepjes.
Bij elkaar brengen betekent niet dat kinderen naast elkaar worden gezet om samen een schoolopdracht uit te voeren. Als leraar hebben we het vaak zien gebeuren dat een groep binnen komt, elkaar voor het eerst ziet en 99 % heel makkelijk contact maakt en een praatje houdt, maar er altijd wel 1 of 2 zijn die erbuiten vallen. Een goede leerkracht ziet dat meteen en grijpt in. Dat is binnen het lesprogramma moeilijk, maar waarom zien we nooit scholen waar kinderen ook recreatief worden gestimuleerd en geholpen worden om contact te maken? Waarom worden sociale vaardigheden niet op school aangeleerd? Ja, we gaan er met z'n allen maar vanuit dat het gewoon "werkt". Dat plaatsen waar mensen bij elkaar komen, altijd gezellig zijn en iedereen goed is in contact leggen. Honderden uren aan mentorlessen en nutteloze gesprekken, maar echt leren hoe een gesprek op te starten is en hoe mensen in elkaar zitten, nee. Wel zien we tijdelijke externe projecten langskomen waar teambuilding en knuffelsessies als oplossing worden aangedragen.
Graag zouden we zien dat er een schoolbreed en landelijk programma wordt ontwikkeld om ervoor te zorgen dat niemand er buiten valt. We vinden het simpelweg onaanvaardbaar dat een slachtoffer voor iedereen zichtbaar alleen staat in de pauzes zonder dat er hulp geboden wordt. Mobiliseer de andere leerlingen om contact te zoeken of neem hem mee naar een groep om kennis te maken. Informeel, niet tijdens een schoolopdracht. Kijk wat er in pauzes gebeurt. Zoek uit hoe leerlingen zich gedragen na en tussen de schooluren. Dat geeft een schat aan informatie. Scholen registreren bijvoorbeeld alle leerlingen die naar schoolfeesten komen, maar valt het nou echt niemand op dat bepaalde leerlingen nooit komen? En waarom komen ze niet? Zeker niet zo interessant voor de verantwoordelijken. Heel belangrijk voor iedereen die de gevolgen van pesten wil verminderen. Kijk eens wat vaker uit uw doppen. Sociale vorming wordt veel te veel aan het lot overgelaten terwijl we met onze kennis zoveel meer kunnen betekenen.
Juridisch moet er aandacht komen voor daderschap, medeplichtigheid en het aansprakelijk gesteld worden voor de schade. Pesten zien wij als (poging) tot moord. Er worden namelijk opzettelijk handelingen gepleegd met voorbedachte rade om iemand beetje bij beetje kapot te maken. Het middel pesten is naar zijn aard geschikt om dat doel te bereiken en dus maakt het niks uit of de dood wel of niet gewild was. Het moet niet uitmaken of u iemand in 1 seconde doodsteekt of in 150 miljoen seconden en duizenden handelingen de dood in heeft gejaagd. Gaat het pesten echt jarenlang door, dan zien we vaak dat het georganiseerde misdaad wordt. Hele grote groepen jongeren die met tientallen medeplegers stelselmatig pesten en dat ook coördineren. Afspraken maken wie wat doet, elkaar van kennis voorzien wat het ergste is en in de omgeving het slachtoffer zwart maakt wat gelijk staat aan haatzaaien, ophitsen en opruien. Wat ons betreft gaan daders, medeplegers en alle medeplichtigen die wel wisten maar niks deden, de gevangenis in.
Daders, medeplegers en medeplichtigen, moeten eveneens aansprakelijk gesteld kunnen worden voor de financiële schade. Grijpen leerkrachten en directeuren niet in en blijft iemand zitten, dan zorgt dat ervoor dat het slachtoffer een jaar later aan het werk kan en een jaarsalaris misloopt. Dokken zullen ze. Raakt iemand sociaal zo zwaar beschadigd dat hij pas na zijn 30stige aan zijn leven kan gaan bouwen, dan zullen al die jaren vergoed moeten worden. Ook als het gaat om gebrek aan werk en huisvesting. Oftewel, begin maar een tweede hypotheek te nemen als u besluit te pesten. Ook van de omgeving verwachten we het een en ander. Iemand negeren en buitensluiten vanwege smaad en laster? En dan hypocriet komen lullen dat u tegen pesten bent? Dat gaat er bij ons niet in. Het kan u wellicht geen kont schelen, maar zoals we hierboven al hebben gemeld, zijn de gevolgen van pestgedrag altijd voor de hele maatschappij. Wilt u een (zelf)moord op uw geweten hebben, extra belasting betalen voor de opvang van slachtoffers of in een klote asociale maatschappij leven?
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|