|
| 745 # Solliciteren naar kutadviezen # |
Gepost door Misdefinitie op 21-04-2014 om 23:55.
Diploma's en werkervaring vormen allang niet meer de sleutel tot succes bij het krijgen van een goede baan. Papieren kan iedere sul bij een pak boter halen dankzij de nog immer voortdurende devaluatie van het onderwijs en wie veel werkervaring heeft, is ook oud, versleten, vastgeroest in rituelen en simpelweg te duur. Werk krijgen is een stoelendans geworden en bijna alleen nog maar weggelegd voor wie met de stroom meegaat. School afmaken en meteen aandienen om een leven lang loonstraf te zijn voor een hongerloontje. Pijpt u niet genoeg leraren, lukt het u niet om een fatsoenlijke stage te vinden laat staan dat u daar kan blijven hangen, wordt u niet in staat gesteld om een netwerk op te bouwen, bent u te lelijk of valt u op een andere manier buiten de boot? Dan bent u de lul, want hooguit 80 % vindt na zijn opleiding binnen een jaar een baan. De rest moet keihard concurreren met vers afgestudeerden. Door de malaise op de arbeidsmarkt, lopen de beunhazen der recruiters met hun kutadviezen al uw energie en zelfvertrouwen op te slokken.
Geen enkele kans.
In een maatschappij die door socialistisch beleid kapot wordt gemaakt, is het heel normaal dat er crisis na crisis heerst en de werkloosheid extreem blijft toenemen. Bedrijven zuchten onder de hoge belastingdruk waarmee ze aan de linkerkant de invasie van de massa-immigratie, ontwikkelingshulp en het grote Europese rijk mee financieren. Om nog enigszins winst te kunnen maken, gaan bedrijven hun prijzen verhogen waardoor ze nog minder klanten krijgen en uit wanhoop moeten gaan bezuinigen op personeel. Werknemers worden bij bosjes ontslagen, krijgen nergens anders werk meer en worden dan maar zzp'er. Op papier, want de meeste van deze ondernemers hebben nauwelijks opdrachten en zijn derhalve eveneens te beschouwen als werkloos. Wel concurreren ze met hun baas waar ze net ontslagen zijn. Die krijgt het dan nog moeilijker en zal nog minder mensen nodig hebben. Zoeken ze al iemand, dan discrimineren ze gewoon. Feit is dat in een verziekte markt met een overschot aan personeel, het geen flikker uitmaakt wat u weet en kan. Voor u 1000 anderen.
Een werkgever die 1500 sollicitaties op een vacature binnenkrijgt, zal echt niet objectief en neutraal de beste kandidaat voor de functie kiezen. Wie dat niet gelooft, moet maar eens bij de bedrijven waar hij of zij wordt afgewezen gaan kijken en zich verbazen dat degenen die wel worden aangenomen, dikwijls niet de personen zijn die het werk beter kunnen doen dan u. Sterker nog, veel mensen zullen het verschijnsel herkennen dat in de meeste bedrijven, of dat nu winkels of kantoren zijn, volslagen idioten werken en het onbegrijpelijk is hoe die mensen daar aan een baan gekomen zijn. De simpele verklaring is hier gewoon discriminatie. Bent u te oud, dan komt u nooit meer aan een baan. Recruiters die dat ontkennen zijn wereldvreemde mongolen. Te oud bent u al als u 30 bent. Ja ja, u bent de uitzondering die het wel gelukt is. Praat eens met al die mensen die al meer dan 1000 sollicitaties hebben verstuurd. Naast leeftijd, moet u ook niet de verkeerde huidskleur hebben of niet geil genoeg zijn. Verkeerde politieke meningen vormen de doodsteek.
Zou de overheid erkennen dat er structureel voor 10 % van de bevolking geen werk is, nog eens 10 % van de zzp'ers ongeregistreerd werkloos zijn en er hele groepen volwassenen zijn die nog bij hun ouders moeten wonen omdat ze niet aan een baan komen, dan breekt de pleuris uit. Geduldig solliciteren in de hoop een kans te maken op een baan, drijft mensen al tot wanhoop. Laat staan als ze doorkrijgen dat ze nooit meer een baan krijgen door factoren waar ze zelf geen invloed op hebben zoals leeftijd, persoonlijke kenmerken en interpretaties over (valse) informatie die openbaar over u beschikbaar is. Vandaar dat er een hele industrie is ontstaan die deze waarheid afdoet als negativiteit van rancuneuze werklozen. U bent 50, blank en heeft 20 jaar ervaring? Of 35, hoogopgeleid en heeft rechtse politieke meningen? En toch werkloos? Dat komt niet door discriminatie. U pakt het gewoon verkeerd aan. Kennelijk is er ze alles aan gelegen om maar niet te hoeven toegeven dat solliciteren voor heel veel werklozen een kansloze missie is.
Laat u niks aanpraten.
Ervaringsdeskundigen in het (langdurig) zoeken naar werk, kennen de klappen van de zweep. Alle vacaturesites langsgaan, op alles solliciteren wat los en vast zit, overal cv's achterlaten en na al die honderden sollicitatiebrieven gedesillusioneerd achterblijven als alle verspilde energie slechts een stroom aan geautomatiseerde afwijzingen en waardeloze gesprekken met recruiters heeft opgeleverd. Desondanks ontkomt u er niet aan om eindeloos in die molen te blijven ronddraaien totdat u er kotsmisselijk van wordt. Bedrijven lijken vrijwel zonder uitzondering gebruik te maken van recruiters die opzettelijk een keiharde muur vormen tussen honderden spookvacatures. Mensen die een vals spel lijken te spelen op een arbeidsmarkt waar helemaal geen ruimte is voor u en al hun kutadviezen louter verstrekken zodat ze zelf nog werk hebben. Alle schijn dat het slechts een façade betreft voor reclame, moet worden vermeden. Op al die zogenaamde carrièresites op internet zoals intermediair.nl, geven adviseurs en loopbaanbegeleiders de meest waardeloze adviezen.
Het vergt moed en een cursus agressiemanagement om na de zoveelste neppe uitnodiging van een recruiter uw geduld te bewaren als hij zogenaamd doet alsof hij u een plezier doet terwijl u daar enkel zit omdat die recruiters tegenwoordig nog de enige weg vormen naar een baan. Eerst wat statistiek. Stephen Steijger meldt dat er volgens het UWV ruim 841.000 banen te verdelen waren in 2012 en dat aantal schommelt zo nabij de miljoen. Leugens, grove leugens en statistiek. Officieel zijn er 700.000 werklozen; minder dus dan er banen zouden zijn. Dan zou werkloosheid helemaal niet bestaan! De waarheid is dat het grotendeels spookvacatures betreffen. Hoe komen we dan wel aan een baan? Steijger adviseert om uw netwerk in te zitten. Werkgevers zouden hun mensen massaal via Facebook, Twitter en Linkedin zoeken. Handig hoor zo'n tip, maarre, als werklozen zo'n netwerk hadden, waren ze vast niet werkloos. "Zorg voor een netwerk en aanbevelingen" is net zo dooddoener als "zoek een baan". Duh, mensen willen wel, maar het lukt niet.
Hallo, hoe krijgen we een netwerk en aanbevelingen? "Ja uh, voeg gewoon een paar honderd mensen toe op Linkedin zodat er altijd wel eentje is die een aanbeveling wil geven. Dat lukt de meeste mensen wel binnen een jaar." Nou nee, want een werkloze is al zijn contacten kwijt bij de bedrijven waar hij gewerkt heeft en oud-collega's kiezen doorgaans de kant van de werkgever. Die gaan geen "loser" die is ontslagen toevoegen op Linkedin zodat hun werkgever dat ook kan zien. Bovendien zijn we al 55 en al 5 jaar werkloos. Dat wordt dus 6. En dan? "Maak gewoon een ideale baanprofiel en volg de 5 stappen." Pardon, de wat? "Via Linkedin zoeken naar tweedegraads contacten en u laten introduceren door warme contacten." Wat als die warme contacten er niet zijn? "Ja uh..., laat je enthousiasme zien op Linkedin." Gezellig de hele dag gaan posten op Linkedin dus en zo iedereen laten zien dat u niks te doen heeft. Met een omvangrijk netwerk, gaat het echt voor u werken hoor. En zo niet, tja, dan klopt uw proces gewoon niet.
Uw hele leven lang belasting betalen voor kut-Marokkanen en dan als een stuk vuil afgedankt worden door uw werkgever. Ontslagen, werkloos en u krijgt geen uitkering, want dat is enkel voor cultuurverrijkers. Dan maar ondernemer worden zodat u op verjaardagen niet hoeft te zeggen dat u zonder werk zit. Klanten komen niet, want als zzp'er kunt u hooguit een dienst bieden die iedereen goedkoper kan krijgen. Nadat u na alle ontberingen uw huis bijna heeft opgegeten, uw vrouw er met een excuusneger vandoor is en het UWV u meldt dat u nog steeds geen uitkering krijgt, zit u weer bij een recruiter. Els Ackerman meldt dat u een mislukkeling bent als zzp'er en beter weer in loondienst kan gaan. Hoe? "Nou, je moet een ander beeld van jezelf krijgen. Goed weten wat je te bieden hebt." Prima, we voelen ons superieur, bulken van de papieren en hebben alles helder voor ogen. Waar blijft die fucking baan nou? Dit is een beetje als tegen een 40-jarige maagd zeggen dat hij eerst van zichzelf moet gaan houden. Dat doet hij zelfs zoveel dat zijn rechterarm zeer gespierd is.
"Zoek op Linkedin en zorg dat u zichtbaar bent voor recruiters." We willen geen contact met recruiters, maar met werkgevers. "Het is ook niet genoeg, u moet gaan praten met mensen die het werk doen dat u ambieert." Aha, we moeten aan andermans stoel gaan zagen zodat als hij eraf lazert, wij erop kunnen gaan zitten. Gelukkig heeft niemand dat door en laten mensen zich graag voor het karretje spannen. O wacht, we moeten van hen horen hoe hun dag eruit ziet, wat ze allemaal kunnen doen van dat geld en hoe gelukkig hun baan ze maakt. Zodat u uw eigen ellendige leventje daaraan kan optrekken. Beter nog, u vraagt ze wat u aan bijscholing nodig heeft. Want als u al 40 bent met 15 jaar werkervaring en drie fucking titels in het hoger onderwijs, dan kunt u altijd nog ouder en dus waardelozer worden voor de arbeidsmarkt. Tot slot kunt u nog een boek kopen van een bevriende collega om uw geld weg te gooien. Tijd- en geldverspilling, maar de recruiter vindt dat ze haar werk weer eens goed heeft gedaan.
Misschien moet u gewoon solliciteren in de zomer, want in tijden van crisis vergeet iedereen dat natuurlijk. Deborah Spiegeler heeft het standaardlijstje van gelul der recruiters goed in haar hoofd geprent en adviseert u om in de zomermaanden eens fijn contact op te nemen met bekenden op Linkedin die wel al een baan hebben. Mensen die werken hebben namelijk niks anders te doen dan de hele dag op internet te chatten op kosten van de baas. Misschien betalen ze zelfs uw koffie wel aangezien u geen cent te makken heeft. Wordt u toch eens uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek? Neem dan voor iedereen een lekker ijsje mee. Dat weten ze na de vakantie vast nog. Zoek vooral veel mensen op. Nestel u in buurtbarbecues met het idee dat u daar iets uit moet halen. Komt u uw buren tegen, vertel ze dan zonder schaamte dat u een werkloze uitvreter bent die van hun loonheffing een uitkering ontvangt terwijl u zwart werkt. Neem vooral seizoensgebonden werk aan. Asperges telen als 38-jarige academicus doet het altijd goed op uw CV. En koop nieuwe kleren, u heeft geld zat...
Over de linkse overheid die de hele economie op z'n gat heeft gekregen en bedrijven afperst met zware belastingen zodat ze mensen moeten ontslaan om niet failliet te gaan, mag u niet praten. Krijgt u geen baan, dan bent U de mislukkeling. Headhunters weten volgens Jolein de Rooij wel wat u moet doen. Houd moed, want kandidaten die goed kunnen manipuleren in gesprekken, zijn niet per se de beste medewerkers. Vast, maar dat boeit geen reet. Kijk maar om u heen. Overal zitten de grootste idioten die slecht werk afleveren en zelf niet eens een fatsoenlijk gesprek kunnen voeren. "Voel uzelf niet zo minderwaardig." De ander is voor ons altijd minderwaardig. Helpt dat? Nee. "Je moet wel een goede brief hebben hoor." Fout, de beste sollicitatiebrief is geen brief. Wat denken ze nou? Dat de langdurig werkloze die al 1000 brieven heeft verstuurd, nog werk maakt van zijn brief? Tijdverspilling. "Uh, zeg gewoon tijdens het gesprek dat u te imbeciel bent om goed te solliciteren. Dat zal het bedrijf waarderen."
Headhunters schijnen we te vriend moeten houden. Standaard doen ze blijkbaar hun best niet voor u; u moet ze motiveren. Pijpen en dan wel goed onder het randje komen, is lang niet voldoende. Geef de headhunter wat wisselgeld. Kleine cadeautjes, leuke informatie, waardepapieren: het schept een band. Het maakt niet uit dat ze vrijwel allemaal cv-verzamelaars zijn en enkel uw tijd verspillen. Nooit zullen ze voor u een baan kunnen regelen. Zelf zijn ze zo miezerig dat ze uw cv gewoon opgesnord hebben van internet en een van de vele tientallen bureautjes zijn die zich aandienen bij een bedrijf. Natuurlijk adviseren zij u wel om alle kaarten open en bloot op tafel te leggen zodat u kwetsbaar wordt. Vertel de recruiter naar hartenlust dat er ruzie in de tent is bij uw oude werkgever. Noem man en paard en vertel hem of het management nieuwe plannen heeft. Verraad nieuwe ontwikkelingen waarmee hij kan scoren. Die onbetrouwbare honden van een recruiters voeden met informatie is vragen om een backfire als die flikkers uw netwerk benaderen.
Een wit voetje moeten halen bij headhunters? Een bruine arm halen door de matennaaier te spelen zullen ze bedoelen. Ooit zaten we tegenover zo'n rat die ons overduidelijk niet wilde aannemen, maar ons wel zo wilde bewerken dat wij bij onze huidige werkgever zouden regelen dat zijn mensen worden aangenomen. Voor wat hoort wat? Wel nee. Wie al vaker gesolliciteerd heeft, zal het verschijnsel herkennen dat zowel recruiters als bedrijven wel heel erg geïnteresseerd zijn in uw kennis en netwerk, maar u niet willen aannemen. Walgelijk vinden we dat. Als we inderdaad zo interessant zijn, geef ons dan die baan. "Maar u moet kennis delen hoor." O ja? Deelt u uw baan dan met ons? Zorgt u dan voor een gepaste beloning? Nee, de liefde komt van een kant. Zo willen ze vooral uw huidige werkgever weten en de concrete vacatures waarop u nog meer gereageerd heeft. Zodat ze eventjes wat mensen kunnen gaan bellen. Sodemieter op, gespuis wijzer maken dan ze al zijn levert u nooit een baan op. Enkel ellende. Het is een ranzige vorm van verraad.
Wel geven ze al meteen aan dat we niet meteen iets terug moeten verwachten. Vooral geven en nooit mogen nemen. Totdat u te oud en te langdurig werkloos bent en u helemaal geen informatie meer te geven hebt. Dan bent u alleen nog maar een zak stront die hun tijd niet waard is. "Ja, maar dan kunt u weer waardevol worden hoor. Kennis opdoen door studeren. Men is dol op diploma's." Een van de grootste misvattingen is dat studeren altijd waardeverhogend werkt op de arbeidsmarkt. Aangezien elke mongool tegenwoordig een diploma kan halen door de verkrachting van het onderwijsniveau de afgelopen decennia, heeft u er enkel nog wat aan als u met de stroom meezwemt. Meteen na het afstuderen een baan vinden, anders komen de jongere concurrenten alweer de banen voor uw neus wegkapen. Tweede studies zijn waardeloos. Wouter Boonstra vindt dat het onderscheidend kan werken en ziet enkel het kostenplaatje als een probleem. Nog langer studeren om een baan te krijgen? Dikke lul drie bier. U wordt alleen maar ouder en de kans op werk neemt niet significant toe.
Omscholen en bijscholen heeft enkel zin wanneer u al een baan heeft en intern kan bespreken dat u promotie krijgt als u het haalt. Anders loopt u mooi achter de feiten aan. Wat had u gedacht? De politiek roept dat er ergens tekorten zijn, u gaat studeren en na een paar jaar kunt u aan het werk? Wat gaat u in de tussentijd eten? Of blijft u tot uw 40ste bij uw ouders wonen? En denkt u dat de arbeidsmarkt intussen niet is veranderd en u, kersvers voor de tweede keer afgestudeerd, niet weer buiten de boot valt? Daarnaast hebben afgeronde opleidingen slechts tijdelijk waarde. Zelfs universitaire studies. Als u in 2013 bent afgestudeerd en u heeft nu nog geen baan, dan is die hele studie voor niks geweest. Over een paar maanden studeren er weer duizenden mensen af volgens de vernieuwde inzichten en is uw kennis verouderd. "Een studie is een investering op de lange termijn." Nee, het is vergankelijk. Onderwijs in Nederland is al zo slecht dat het achterloopt. Na langdurige werkloosheid, is sowieso niemand meer in u geïnteresseerd.
John Koeman krijgt bij elk nieuw bedrijf dat hij als consultant bezoekt, de vlinders weer in zijn buik als hij denkt aan het grote geld de nieuwe ontdekkingsreis die hij gaat maken. Vandaar dat hij u adviseert om ook een consultant te spelen als u gaat solliciteren. Dat hij een baan heeft, in een totaal andere positie zit omdat hij toch wel betaald wordt en derhalve nooit zijn tijd verspilt, is blijkbaar slechts een detail. "Bereid u goed voor." Het maakt niet uit dat hij daar 150 euro per uur voor krijgt en u al tientallen nutteloze gesprekken heeft gehad. Klop uzelf op de borst en overrompel de werkgever met uw kennis door wollig taalgebruik als "klantgerichtheid", "cliënt centraal" en "cultuuromslag". Werkgevers hebben zulke domme woorden echt niet al duizend keer gehoord en ingestampt gekregen om het eigen falen te verhullen. Wees vooral bijdehand en probeer de werkgever te outsmarten. Wees "oprecht". Precies het woord dat een stoephoer gebruikt als ze mannen wil oplichten, maar goed, doe lekker bijdehand en laat HR nadenken.
Naast de nadruk leggen op uw persoonlijke falen met betrekking tot het voeren van gesprekken, doen alsof het echt iets oplevert als u kostbare informatie nog makkelijker weggeeft dan selfies wanneer u aan het schijten bent en u adviseren om u interessanter voor te doen dan u bent door de bijdehante consultant uit te hangen waar bedrijven enkel geïrriteerd door raken, is kritiek op uw sollicitatiebrief en cv een van de grote stokpaardjes van de recruiters. Motivatiebrieven en cv's zijn namelijk het ultieme bewijs dat u en alleen u, verantwoordelijk bent voor u miserie. Volgens de heersende opvatting zorgt een goede brief in combinatie met een voortreffelijk cv, namelijk gewoon voor een baan. Het kan immers niet zo zijn dat u niet aan een baan komt omdat links de economie anaal verkracht heeft en zeker niet omdat u op allerlei irrelevante zaken zoals leeftijd en ras gediscrimineerd wordt. Vandaar dat menig recruiter en begeleider, ongevraagd met allerlei op- en aanmerkingen komt over uw brief en cv die nooit ergens toe leiden.
Recruiters, headhunters, werving en selectie, loopbaanadviseurs of hoe die malloten zich ook willen noemen, zijn voor de correctie van geschreven stukken net zo waardeloos als scriptiebegeleiders. Natuurlijk, als u een achterlijke luldebehanger bent die meer spelfouten maakt dan er woorden zijn, kan uw tekst er alleen maar op vooruit gaan, maar als uw brief en cv er een beetje fatsoenlijk uitzien, wordt u alleen maar besodemieterd. Studenten herkennen wel het verschijnsel dat ze een perfect geschreven stuk inleveren zonder spelfouten en de begeleider het desondanks ongelezen retour stuurt met de mededeling dat het vol met fouten zit. Heeft u geluk, dan is uw stuk haast niet meer leesbaar door alle rode kringetjes die de begeleider heeft gezet waardoor u nog enige vorm van feedback heeft, maar waar het op neer komt is dat er willekeurig commentaar wordt geleverd dat feitelijk nergens op slaat. Het lijkt zo mooi een recruiter die u helpt met uw brief, maar als puntje bij paaltje komt, is het allemaal bullshit.
Hoogstwaarschijnlijk bent u de eerste keren onder de indruk van de poeha die de loopbaancoach uitkraamt. Alles lijkt hout te snijden en hij suggereert er verstand van te hebben. Totdat u 20 keer door heel Nederland hebt moeten reizen en elke recruiter hetzelfde riedeltje ophangt waarvan u (inmiddels) weet dat het geen flikker voorstelt en nooit zal werken. Hoe kan dat? Bij het schrijven van een scriptie, hebben we u geleerd dat u voor een eerste versie nooit het achterste van uw tong moet laten zien. Bouw het rustig op zodat u steeds (kunstmatige) groei kunt laten zien. Een eerste versie leveren wij altijd op met twee ongelukkige typefouten en wat slordigheden in de lijst waarin de literatuur staat. Voorts wachten we op feedback en herschrijven we de delen waar het meest over geklaagd wordt. Dat leidt altijd tot een goede voldoende omdat de coach zich gevleid voelt door gebruik van zijn feedback. Kenmerkend aan solliciteren is nu juist dat degene die u beoordeelt, niet degene is die met zijn kutadviezen komt.
Recruiters suggereren ten onrechte dat zij door hun "deskundigheid" en grote netwerk, een betere kans hebben u naar binnen te lozen dan zonder hun idiote beroepsgroep. Logisch, want als mensen massaal doorkrijgen dat recruiters slechts een schimmig rookgordijn vormen met hun bemiddeling en bedrijven beter af zijn met directe sollicitaties, dan zijn ze hun baan kwijt. Het is juist de bedoeling dat u denkt van "goh, wat weet deze man veel, zonder zijn adviezen zou ik nooit op de juiste manier kunnen solliciteren". Met als gevolg dat veel kandidaten zich verplicht voelen via die lui te solliciteren en deze kandidaten aan het oog van werkgevers worden onttrokken. Werkgevers werken daar gul aan mee. Aan hen wordt namelijk weer verteld dat zij zonder de "deskundigheid" van recruiters, nooit een goede afweging kunnen maken. De allerbeste kandidaat is in die visie degene die het beste flauw kan lullen. Voordat u het weet bent u in alle wanhoop aanwijzingen aan het opvolgen die enkel recruiters aan het werk houden, maar nooit werk voor u opleveren.
Astrid van den Brandhof laat zien hoe het "neerzetten van uw cv als merk" in zijn werk gaat. Een man solliciteert met een creatieve brief voor een functie bij een marketingbureau. Loopbaancoaches gaan helemaal los. Opvallend is weer die schaamteloze reclame voor een boek van een van hen waarin staat dat een sollicitatiebrief eruit moet springen. De brief moet passen. Uw jeugdige uitstraling moet eruit gefilterd worden. Zo kunnen ze maar liefst 20 op- en aanmerkingen maken. Laat dat nu juist het probleem zijn. Op elke tekst kan men kritiek leveren. Woordje weg, woordje erbij, woordje anders. Wij zullen u de waarheid vertellen. Tijdens de crisis, krijgen bedrijven soms tot wel duizenden sollicitaties per vacature. De meeste vacatures zijn fake. Deze spookvacatures worden op internet geplaatst als reclame en om concurrenten te laten denken dat het goed gaat. 80 % van de banen delen ze uit aan vriendjes. Vier op de vijf van uw sollicitaties, doet u zonder dat u het weet op spookvacatures en die worden per definitie weggegooid. Wat u ook doet.
Op de overige 20 % waar wel ooit een baan achter zit, is het merendeel niet meteen vacant. Ook die sollicitaties flikkeren ze weg en daarna wordt de vacature gewoon weer online gezet. Is er wel een vacature, dan wordt er een grove eerste selectie gemaakt. Er zijn bedrijven die bij 1500 reacties, simpelweg de eerste en de laatste 600 brieven weggooien. Van de 300 die ze overhouden, filtert een computer automatisch leeftijden boven de 40 eruit. Te oud en te duur. Bent u te jong en geen vriendje, dan kunt u het eveneens wel vergeten. Daarna worden nog de langdurig werklozen en mensen met een naam die overduidelijk niet afkomstig is uit het land waarvan de baas ze graag ziet, verwijderd. Uiteindelijk houdt men een handjevol kandidaten over en dat is louter gebeurd op basis van criteria die u nooit kunt veranderen. Al gaat bij 1000 recruiters langs en heeft u de beste brief te wereld: u wordt afgewezen. Vandaar dat wij zeggen dat de beste brief, geen brief is. Gewoon spammen (het liefst automatisch) en laat de grote aantallen het werk doen.
Door mensen die toevallig de uitzondering waren, wordt dit uiteraard hard ontkend en recruiters proberen hun marktpositie te behouden door de gekste adviezen. Zo wordt geadviseerd om een cv meer kleur te geven en u te gaan onderscheiden. Pak de telefoon, bel op, vraag om een informeel gesprek. Alsof werkgevers niet allang weten dat dit geadviseerd wordt en maatregelen hebben genomen om dit te voorkomen. Honderden mensen aan de telefoon is zonde van hun tijd. Anderen kiezen voor een interviewstijl in hun sollicitatiebrief en recruiters weten niet hoe diep ze de veer in uw reet moeten stoppen. Leidt niet tot een baan, dat niet, maar u bent tenminste van de straat. Na alle moeite, zal dat ook beaamd moeten worden. Wat zeggen ze tegen een 55-jarige? Kom in de buurt van vacatures via uw netwerk; wie zolang leeft, heeft al veel mensen ontmoet. Ja, inderdaad, maar dat zijn voornamelijk waardeloze ratten. Confronteert u de recruiter met zijn waardeloze gelul, dan zegt hij doodleuk dat u volhardt in boosheid.
Al stuurt u 1000 sollicitaties, bezoekt u 100 recruiters en past u even zo vaak uw brief en cv aan op hun advies: te oud, geen vriendje zijn, verkeerde kleur of overtuiging hebben betekent geen baan. Punt. Desondanks wil Michiel van Blommestein graag dat u op een speciale manier leert omgaan met de vele afwijzingen die u krijgt. Neem het niet persoonlijk. Ze hebben u wellicht op uw ras, lelijke rotkop en politieke gezindheid afgewezen, maar daar moet u niet mee zitten. Alleen Marokkanen en zwarten komen daarmee in het nieuws waardoor ze alsnog een baan of uitkering krijgen. Ga uw sollicitatie nog een keer analyseren. Ja, u heeft al 1000 keer gesolliciteerd, verspil uw tijd nog maar een keer. Na 1000 keer ervaring, staat uw brief nog steeds vol met lullige spelfoutjes en uiteraard past uw brief niet bij die functie. Welke mongool gaat er nu 1000 unieke brieven schrijven? We zijn geen TBS-patiënten! Geweldig, een afwijzing nog erger maken door nog meer tijd te verspillen. Wat een genialiteit! Behandel afwijzingen als spam: meteen verwijderen.
Vraag gerust om feedback over de afwijzing met een standaardmailtje. Proest, dan krijgt u gewoon een standaardantwoord dat ze al hebben opgesteld terug. Alsof ze u gaan vertellen dat u te oud bent of anderszins een domme mongool bent. O ja, u mag ook niet openbaar zeggen dat het een kutbedrijf is, want als een bedrijf in zijn afwijzing meldt dat ze u in portfolio houden, dan is dat per definitie de waarheid. Ga daarna door met zoeken. Uw motivatie zal exponentieel stijgen met elke afwijzing. U wordt alleen maar ouder, het kost steeds meer tijd en moeite en ondertussen is de inspiratiebron al helemaal opgedroogd. Gelukkig hebben ze bij Intermediair nu ook al door dat al die kutadviezen geen flikker helpen en "ontkrachten" ze voor de show even een paar van hun dooddoeners. Ze maken hierbij een grote denkfout. Aan de regels houden en zwijgen wordt als iets negatiefs gezien, maar zo werkt het wel. Zorg dat u meteen aan het begin van uw leven een diploma haalt en ondertussen iedereen pijpt om meteen aan de slag te kunnen. Daarna lukt het niet meer.
Overweging.
Op internet belooft iedereen u gouden bergen, maar is alles wat met banen, vrouwen en geld krijgen te maken heeft, fake. Via een spookvacature een baan proberen te krijgen is net zoiets als het zoeken naar gratis seks op het internet. Uitzonderingen daargelaten, verzandt u in urenlange zoektochten en het sturen van duizenden mails en talloze gesprekken met waardeloze adviseurs die hun baan alleen maar hebben omdat de recruiterbranche de arbeidsmarkt nog meer verneukt. Uiteindelijk blijft alleen de porno der recruiters over en hoewel dat tijdelijk een prettige gevoel kan geven, slaat het daarna weer om in frustratie. Feit is dat u daar bitter weinig tegen kunt doen. Buiten het internet om is de situatie al niet veel beter. Uitzendbureaus hangen net zo goed als reclame spookvacatures op achter hun ramen en die meuk die u in de krant ziet over thuiswerken, valt onder de bekende trucs van oplichters. De overheid zal moeten erkennen dat hun mislukte linkse beleid van werk een stoelendans heeft gemaakt en u dient recruiters te mijden als de pest.
Anderen de schuld geven van het feit dat u geen baan heeft, wordt door de meeste mensen gezien als zwak, maar andersom wordt er wel geaccepteerd dat de schuld volledig op de werkloze wordt geprojecteerd. Vanzelfsprekend is dat volledig correct als het om domme vroegtijdige schoolverlaters gaat die zelfs niet weten hoe ze van brood poep moeten maken of om criminelen en ander gespuis dat we liever niet in bedrijven zien. We hebben het hier echter over mensen die werkloos zijn geworden en / of (langdurig) blijven door factoren die buiten hun schuld liggen. Over die 20 % hoogopgeleiden die er in hun jonge leven alles aan hebben gedaan om zich te ontwikkelen en helaas na hun afstuderen lijdzaam moeten toezien hoe ze niet aan een baan komen en hun diploma steeds waardelozer wordt. Over mensen met een lage of middelbare vakopleiding die door de economische crisis niet (meer) aan een baan komen. Als statistieken 840.000 banen laten zien en 700.000 werklozen, dan deugt het politieke beleid gewoon niet.
Een vrije liberale (arbeids)markt werkt alleen als de socialistische overheid zich onthoudt van bemoeienis door allerlei nivellerende bureaucratische regeltjes. Zou de overheid niet miljarden verspillen aan massa-immigratie, dan kunnen de belastingen omlaag, hebben mensen meer geld, kopen ze meer, willen bedrijven meer produceren, hebben ze meer mensen nodig, maken ze meer winst en gaat het cirkeltje rond. Zodra socialistische invloeden erbij komen, werkt het niet meer. Zware belastingen zorgen ervoor dat mensen niks meer kopen en bedrijven op de fles gaan waardoor er banen verloren gaan. Schaarste loopt zover op, dat bedrijven vacatures plaatsen als reclame in plaats van dat ze mensen zoeken. Zoeken ze al mensen, dan wordt er gediscrimineerd bij het leven. Om geen volksopstand te krijgen en vriendjes aan het werk te houden, ontstaat er een hele recruiterbranche die mensen bezig moet houden. Salonsocialisme: alles nivelleren en kapot maken, maar niet zo goed zijn om tegelijkertijd te zorgen dat mensen werk krijgen.
Politiek gezien zullen realisten moeten strijden voor minder socialisme. Stoppen met verspillen, lagere belastingen, meer mensen aan het werk, weg met de massa-immigratie en Europa en een gecentraliseerd systeem om de banen objectief toe te wijzen op opleiding en ervaring. Uiteraard op volgorde en rekening houdend met de omstandigheden. Heeft u een ingenieur nodig? Hier heeft u er een die aan de kwalificaties voldoet. Geen psychologisch gelul om iemand niet aan te nemen op persoonlijke voorkeuren. U leert maar met hem werken. Uiteindelijk zijn de idioten die ze subjectief aannemen immers niet beter; eerder slechter. Tot die tijd zult u persoonlijk vooral aan uzelf moeten denken. Steek geen energie in geleuter waar u toch niks aan heeft. Solliciteer gerust op alles wat los en vast zit, maar stuur standaardbrieven. Negeer recruiters en al die betweterige bureautjes. Zij hebben geen banen. Ooit hopen we op betere tijden, maar voor het zover is kunt u maar beter geen persoonlijke inzinking krijgen door die idioten.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|