|
| 683 # Details van het handelen # |
Gepost door Misdefinitie op 15-06-2013 om 23:21.
Marx Rutte ontpopt zich voor de zoveelste keer als genadeloze salonsocialist als hij met zijn hypocriete gladgestreken smoelwerk triomfantelijk nieuwe lastenverzwaringen aankondigt om die eeuwige linkse hobby's ten gunst van de multikul, Europa, ontwikkelingshulp, de JSF en de surveillance maatschappij te kunnen financieren. Over de echte miljardenverspillingen die de groei van de economie remmen mag niet gesproken worden, want mensen hebben er belang bij en daarom heeft menigeen moeite met de constatering dat mislukt links beleid dit land volledig kapot maakt. Zij beschouwen dat als generalisaties waarmee de illusie wordt gewekt dat de politiek overal de schuld van heeft. Miskend wordt echter dat de politiek duizenden beslissingen neemt die, als men ze gezamenlijk beschouwt, wel degelijk het ongewenste resultaat op den duur tot gevolg heeft en we derhalve mogen zeggen dat het de oorzaak is. Detailhandel wordt als we niet uitkijken handelen in details door onnozele dwazen die door politiek beleid ongeschikt voor hun werk zijn geworden.
Negatieve groei is ook groei.
Sinds het aantreden van het socialistische kabinet Rutte 2, kunnen al die vervloekte communisten weer hun hart ophalen en met eigen ogen aanschouwen waarom dat beleid overal ter wereld verworpen dient te worden. Bedrijven gaan aan de lopende band failliet of kunnen op z'n minst hun schulden niet meer betalen. Precies het kenmerk van socialistische heilstaten, maar dan speelt een en ander zich af in het klein en ten koste van de ondernemers. Al eerder hebben we analyses gemaakt hoe bedrijven, met name in de detailhandel die in consumentenwinkels verkopen, er zelf verantwoordelijk voor zijn dat hun zaakje de mist in gaat. Besproken zijn bijvoorbeeld boekwinkels als Scheltema die ondanks hun goede naam en langdurige ervaring, dagelijks vele mensen teleurstellen en zelfs de boeken niet op voorraad hebben waarvan bekend is dat zij zeker door bijvoorbeeld honderden studenten zullen worden afgenomen. Mismanagement, slecht voorraadbeheer, nauwelijks service en een veel slechter product afleveren dan webwinkels, komt ondernemers duur te staan.
Gangbaar is de opvatting dat als een ondernemer slecht werk levert en daarna failliet gaat, er sprake is van eigen schuld, dikke bult. Eigen individuele verantwoordelijkheid brengt voorts met zich mee dat het ondernemersrisico en de schade die daarmee opgelopen wordt, voor eigen rekening blijft. Met dit standpunt hoeft niks mis te zijn, mits het ingenomen wordt onder de premisse dat het faillissement grotendeels te wijten is aan slecht ondernemerschap. Doordat de overheid op steeds meer terreinen diep ingrijpt in de rechten en omstandigheden waarin de ondernemer moet functioneren, is dat allang niet meer het geval. De socialist heeft de ondernemer afhankelijk gemaakt van de overheid. Niet omdat hij hulp nodig heeft, die hulp wordt zelden adequaat gegeven, maar omdat hij met handen en voeten gebonden is aan de bureaucratie en regelzucht die altijd voor heel wat ellende en lastenverzwaringen zorgt. Eigen verantwoordelijkheid en het dragen van eigen risico is prima, maar blijf dan ook met die gore linkse poten van de economie af.
"Eigen schuld, dikke bult" heeft onder het socialisme een andere betekenis. Gaat u veel geld investeren en gaat u failliet, dan kunt u de tering krijgen en laten ze u door de stront zakken. Gaat u failliet door de bureaucratie van de overheid of creëert de overheid door verspilzucht slechte omstandigheden waardoor u kapot gaat, dan wordt dat ontkend en kunt u alsnog de meest vreselijke ziektes krijgen. Maakt u echter een klapper en wordt u multi-miljardair, dan is het opeens een gemeenschapszaak en moet u vrijwel alles weer afstaan ten gunste van "het volk" dat allang uw volk niet meer is. Alles draait om de omstandigheden waarin de ondernemer zijn werk moet doen en dat heeft weer alles te maken met politiek beleid. Miljarden die verspild worden aan massa-immigratie, moeten weer worden aangevuld door hogere belastingen waardoor mensen minder geld hebben, minder kopen en winkels failliet gaan. Rutte maakt dit land kapot. Nog meer lastenverzwaringen, nog minder verkopen, nog meer faillissementen en nog meer werkloosheid.
Elektronicazaken hebben het in deze tijd van crisis erg moeilijk. Kwestie van slecht ondernemerschap en verder niks? Dat valt te overwegen. Wat wij ons van een keten als Block herinneren, waren die irritante verkopers die meteen bij binnenkomst als een pissebed kwamen aandribbelen en binnen 5 seconden hun eerste leugen hadden verteld om daarna niet meer te stoppen. Verkopers die glashard beweerden een apparaat morgen binnen te krijgen en de klant terug laten komen om dat de volgende dag met een stalen gezicht te ontkennen. Als de verkoper in kwestie dan nog aanwezig was. Klanten die werden afgesnauwd als ze om garantie kwamen vragen. Verkopers die rare garantiecontracten lieten ondertekenen en klanten honderden euro's bij lieten betalen voor garantie die ze al wettelijk verplicht gratis moeten geven. Het is een van die zaken waar mensen na de eerste keer, nooit meer terug willen komen. Doemdenkers geven het internet de schuld, maar voor een goede service komen mensen nog altijd graag een fysieke winkel binnen.
Simpelweg een kwestie van slecht beleid, het schofferen van klanten en geen idee hebben wat ervoor nodig is om een onderneming draaiende te houden? Nee, hoewel een dergelijke conclusie verleidelijk is, zijn er genoeg externe factoren die tot dit resultaat hebben geleid. Zoals u inmiddels wel weet, betekent het feit dat we een bedrijf of organisatie als voorbeeld gebruiken, niet dat er ook slechts een voorbeeld te noemen valt. Of het nu over al die teringmoslims gaat die onze steden leegroven, genadeloze bureaucraten die fatsoenlijke burgers tot wanhoop drijven of amateuristisch beleid waardoor organisaties over de kop gaan: wanneer wij voorbeelden gebruiken, dan zijn er duizenden van zulke gevallen. Winkelketens die elektrische meuk verkopen, hebben het in deze periode allemaal zwaar. Allemaal slechte ondernemers? Op het eerste gezicht valt er altijd iets op de dienstverlening aan te merken. Saturn en Media Markt zijn bijvoorbeeld onpersoonlijke ketens waar een kille sfeer hangt en die het moeten hebben van een groot assortiment.
Grote jongens doen het echter niet per definitie beter. Fysieke winkels moeten tegenwoordig kunnen opboksen tegen de moordende concurrentie van de webwinkels. Aangezien klassieke winkels heel veel kosten hebben aan huur en personeel in tegenstelling tot webwinkels, moeten zij hun bestaansrecht ontlenen aan iets extra's. Dat kan service zijn, maar de meeste mensen informeren zich tegenwoordig te goed om de illusie van de verkoper die alles weet nog hoog te houden. Het enige bestaansrecht van een fysieke winkel is dan ook het concept van het gezellig gaan winkelen met vriend(inn)en en aankoopimpulsen. Met een beetje fatsoenlijke inrichting, zal het sociale aspect altijd opwegen tegen een onpersoonlijke webshop. Wat betreft de impulsen, is het belangrijkste wapen van de fysieke winkel het idee dat we een product onmiddellijk in handen krijgen. Uit verslaving, wil of noodzaak. Kopen, kopen, kopen, maar wel nu meteen voordat de roes is uitgewerkt of het anderszins niet meer nodig is.
Zo kwamen we laatst de Saturn binnen voor een elektrische tandenborstel. Nu is tandjespoetsen tegenwoordig eigenlijk niet meer nodig omdat alle suiker inmiddels wordt vervangen door zure bittere Steviarommel, maar dat ter zijde. Na wat rondkijken, kwamen we algauw tot de conclusie dat (zulke) winkels tegenwoordig niet meer in voorraad hebben waar we voor gekomen zijn, maar dat wij als klanten geacht worden de rotzooi die ze aanbieden mee te nemen. Of het nu past bij onze voorkeuren of niet. Goed, we passen ons aan, de goede oude tijd dat we in een warenhuis of elektronicazaak binnen kwamen met een doel in plaats van willoos het aangebodene te accepteren, komt toch nooit meer terug. We zoeken iets uit waar met grote letters mee geadverteerd wordt. Perfect, met het verkleinde assortiment, zal zo'n grote zaak als Saturn het apparaat wel in voorraad hebben. Bovendien staat er een mooi showmodel. Het product was nergens te vinden. Verkoper geroepen die na wat fronzen met zijn wenkbrauwen er maar niet uit leek te komen.
Kenners weten dan het onvermijdelijke aanbod. Of we het showmodel willen meenemen met 5 % korting. Ja dag, al kregen we het gratis. Straks heeft iemand dat ding in zijn smoel of voor ons part in zijn reet gedouwd. Daar worden we niet zo gelukkig van. "Ehh, ik kan het wel voor u bestellen." Ja, dat kunnen wij ook wel en nog goedkoper ook, maar met een bek stinkend naar knoflook willen we graag zo meteen al in actie komen. Klant kwijt, want die gaat gewoon bij Bol bestellen, zo gaat dat. Al zijn wij de kwaadste niet. De middenstand moet ook leven. Bestellen maar, hoe lang gaat dat duren? "Vijf werkdagen meneer." Even googelen op onze smartphone levert een webshop op waarop staat "Vandaag besteld, morgen in huis". Zucht, zo gaan bedrijven failliet ja. Vooruit maar, als bedrijven failliet gaan, moeten wij weer de uitkeringen van het personeel betalen. We zouden snel gebeld worden hoor. Twee weken later hadden we nog niks gehoord. Vijf werkdagen betekent zeker 5 dagen waarop zij hun werk goed doen.
Wederom togen we naar Saturn. "Uw bestelling is nog niet binnen." Hoezo niet binnen? De vijf werkdagen zijn al lang en breed verstreken. Weer een week later waren we inmiddels meer kwijt aan reiskosten dan dat hele ding waard is. We grijpen de telefoon en bellen naar de klantenservice alwaar we in de wachtrij werden gezet en werden getrakteerd op een weeïg liedje dat ons deed denken aan onze pornocollectie. Tien minuten later werd er opgehangen. Nog een keertje bellen. Ditmaal kregen we iemand aan de lijn. We beklagen ons erover dat de 5 werkdagen er al minstens 15 zijn geworden en zij moeilijk bereikbaar zijn. "Nou, dan komt u uw geld maar terughalen," blafte de verkoper. Zo gezegd, zo gedaan. Geld terug gehaald, webshop opgezocht en na een dag hadden we het product. Zo gaan elektronicazaken dus kapot, want hoewel we de ongemakken voor lief namen, werden we als stront behandeld. Zulke zaken zouden in een vrije markt ook geen schijn van kans hebben, waarom er dan rauwig om zijn als zij failliet gaan?
Faillissement van elektronicazaken zijn niet bepaald schaars. In 2012 ging moederbedrijf IMpact Retail failliet. Bestaat deze sector dan vooral uit beunhazen die ten onrechte dachten voor het grote geld te kunnen gaan? Kan, maar wat al deze voorbeelden duidelijk maken is dat het blijkbaar heel moeilijk is om nog techniek aan de man te brengen. Opmerkelijk, want in deze maatschappij zijn we allemaal slaven geworden van moderne hulpmiddelen en in slaap gesust door het zoemen van onze computerapparatuur. Het begint al bij het verhogen van de belastingen. Een oorzaak waarop nog een taboe lijkt te rusten omdat belastingen worden geacht het algemene belang te dienen, maar zoals u weet worden de belastingen alleen verhoogd door socialisten om hun zieligheidsindustrie op poten te houden. Zo moest de recente btw-verhoging naar 21 % het zoveelste generale (kinder)pardon financieren. Waar niemand rekening mee hield, was dat die 2 % extra een omzetdaling van 10 % betekent. Belasting, op belasting op belasting is desastreus voor de winst.
Mensen hebben door de belastingverhogingen minder te besteden, kopen daarom minder en daardoor kunnen veel bedrijven hun hoofd niet meer boven water houden. Techniek is nu eenmaal een sector die, u zult het niet geloven, vooral luxeartikelen voortbrengt. Zonder een boterham of surrogaat is het lastig overleven, maar in tijden van crisis houden we onze oeroude Nokia uit de vorige eeuw nog een paar jaartjes in ere. Televisies blijven staan zolang ze nog werken en computers kunnen best 5 jaar of langer meegaan. Dit probleem valt op te lossen door de btw naar 5 % te verlagen zodat mensen het geld weer kunnen gaan uitgeven aan nutteloze dingen. Kopen, kopen, kopen, want die verhoging van de btw heeft toch alleen maar geld gekost in plaats van dat het oplevert. Een ander probleem zijn die hersenloze experimenten met heffingen op techniek. De bijdragen vlogen de afgelopen jaren letterlijk om de oren. Betalen voor verwijdering terwijl we overal al dubbel belasting voor betalen en illegaal kopiëren dat we niet doen; dat soort flauwekul.
Met de inmiddels failliete Free Record Shop, had menigeen een haat-liefdeverhouding. Reeds 20 jaar geleden namen velen al de beslissing om er nooit meer te komen omdat zelfs de nieuwste singles uit de top-40, die toen nog verkocht werden, daar niet leverbaar waren. Die hele winkelketen moest het doen met oude rommel in de bakken waar niemand naar omkeek, maar waarin het wel leuk grasduinen was om iets te vinden wat ergens anders allang niet meer te koop was. Ondernemingstechnisch deden ze wel eens iets gewaagds. Zo heeft de campagne omtrent het daar nog kunnen betalen met guldens toen de euro al lang en breed zijn intrede had gedaan, veel publiciteit opgeleverd. Vele mensen kwamen met hun oude guldens naar de Free Record Shop om daar wat te kopen. Jackpot, ware het niet dat de overheid en daarmee de Nederlandsche Bank vond dat alle guldens die zakelijk worden verkregen, ongeldig zijn. Door deze zaak leerden we de wijze les dat geld en vertrouwen in geld een illusie is die de overheid zo van u kan afnemen.
Vertrouwen is ook weer zo iets dat door de linkse overheid totaal anders uitgelegd wordt. Zij definiëren het begrip als een proces dat tussen uw oren zit en u laat denken dat u geld moet opsparen om niet in de knel te komen. Socialisten willen graag dat u uw geld zoveel mogelijk uitgeeft zodat u blut kunt raken en afhankelijk wordt van hun beleid. Slaafs doen wat de overheid wil en nooit onafhankelijk worden, want dan kunt u kritisch gaan nadenken over het falen van links en dat willen ze niet. Vroeger was vertrouwen iets anders. Wij hadden vertrouwen in geld omdat achter elk biljet of muntstuk, een hoeveelheid goud bij de banken zou liggen. Sinds de overheid dat goud heeft verpatst en verspild aan zaken waar het niet voor bedoeld is om voorts nepgeld bij te drukken waardoor hyperinflatie is ontstaan, hebben wij dat vertrouwen niet meer. Het vertrouwen is eveneens gedaald door digitaal geld. Geld op (overheids)banken kan zomaar verdwijnen of door de belasting gestolen worden. Niet echt fraai om vertrouwen op te baseren.
Ons vertrouwen in overheidsgeld is ook gedaald omdat de overheid het geld blijkbaar naar hartenlust kan terugtrekken of het massaal mogelijk maakt om geld ongeldig te verklaren. Een proces dat al begon met het laten verdwijnen van het kleine geld; met name de centen. Producten worden zo weer een paar centjes duurder. Ondernemers worden bovendien gedwongen ander klein geld dat nog wel in gebruik is, tegen dure tarieven om te wisselen bij banken. Voorts wordt er met het aanzien van briefjesgeld geknoeid. Boze tongen willen groot geld van 500 euro afschaffen met de drogreden dat alleen criminelen ervan gebruik zouden maken. Vergeten wordt dat dankzij de euro, de grens waar geld "groot" wordt al lang en breed naar beneden is bijgesteld. Vroeger keek niemand op van een briefje van duizend, al konden we er natuurlijk geen pakje kauwgom bij de supermarkt mee afrekenen. Nu is zelfs 100 euro teveel geld. Economische ontwikkelingen onder socialistisch beleid hebben ervoor gezorgd dat geld, met name contant geld, teveel gewantrouwd wordt.
Massaal moesten we afhankelijk worden van digitaal geld, want het saldo van geld op de bank is direct op afstand uit te lezen door de overheid en zelfs direct over te boeken naar hun rekening. Het systeem is zo opgezet dat bedrijven eveneens misbruik konden maken van de digitalisering. Pingegevens verkopen is heden ten dagen geen taboe meer. Na het bekend worden werd het weliswaar ontkend en zogenaamd "teruggetrokken", maar net als met afluisteren geldt dat uw gegevens gewoon verkocht worden zonder dat u het weet. Naïef zijn in deze wereld is het stomste dat u kunt doen. Bedrijven reageerden daarop door mensen nog meer persoonlijke gegevens te vragen. Steeds vaker werd aan ons naam, postcode en huisnummer gevraagd. Soms zelfs geboortedatum. En laat dat nu nog een van de weinige dingen zijn waar een fysieke winkel zich mee kan onderscheiden: winkelen in volledige anonimiteit zonder poespas. Door alle privacyschending en gesodemieter in winkels, hebben veel mensen niet eens meer zin om vrijblijvend binnen te stappen.
Winkels die van gekkigheid niet meer weten wat ze moeten doen, maken de situatie feitelijk nog een stapje erger met de introductie van virtueel geld via andere methoden dan regulier geld. Denk aan plastic pasjes met tegoeden, tegoedbonnen en cadeaubonnen. "Joh, weet je niks te kopen? Koop een bon! Dan doet degene aan wie je dat geeft later hetzelfde en is het wederzijdse saldo nul zonder dat je daar moeite voor hoeft te doen." Klinkt heel aantrekkelijk, maar dan kunnen we net zo goed geheel automatisch bij elke verjaardag 50 euro laten overmaken en bij onze verjaardag alles weer terug krijgen. Wat een heerlijk, fijn en sociaal idee. Natuurlijk trapt u er massaal in, want het is zo lekker makkelijk, maar wist u dat u geen enkele bescherming heeft met betrekking tot de waarde? Die bonnen zijn altijd teveel of te weinig zodat u voor uw cadeau moet bijbetalen en als de zaak kapot gaat, is uw geld weg. Alle bonnen, prepaidkaartjes en OV-chipmeuk, worden met echt geld gekocht, maar blijven in tegenstelling tot geld niet eeuwig geldig.
Gelukkig krijgen steeds meer mensen door dat ze beter geld in een envelop kunnen geven als het toch onpersoonlijk moet. De overheid zou veel meer moeten doen om de waarde van geld en de middelen die daarvoor surrogaat zijn te handhaven en te garanderen. Dit speelt op een veel hoger niveau, dat snappen wij ook wel, maar slecht beleid op dat gebied sijpelt zo naar beneden waar de stront op straat valt. Neem een bedrijf als iCentre. Bij u allen niet zo bekend, anders had u daar wel gekocht. 34 winkels naar zijn sodemieter en iedereen mag zijn handje ophouden bij de belastingbetalers die nog wel werk hebben. Een van de grootste problemen was de bank. Banken spelen steeds vaker een slechte rol in de economische malaise en het is daarom vreemd dat de politiek daartegen niet wil optreden. Banken verliezen hun bestaansrecht. Op spaargeld krijgen we nauwelijks meer een rente die de moeite waard zal zijn. Banken kunnen slechts bestaan op voorwaarde dat ze leningen verstrekken om zodoende de economie draaiende te houden, maar zelfs dat doen ze niet.
Moet u even nagaan dat zulke bedrijven wel jarenlang goed genoeg zijn om de overheid te spekken via de belastingen. Met dat geld steunt de overheid allerlei linkse hobby's en houden zij banken die bol staan van het wanbeleid overeind. Op het moment dat zo'n bedrijf in moeilijkheden verkeert, zegt de bank dikke lul en laat de ondernemer failliet gaan. Dan hebben we zoiets van, fuck you overheid, blijf met uw handen van ons geld af. Verlaag de belasting en laat ondernemers zelf een buffer opbouwen. Laat hen niet eerst voor de stakkers betalen om hen vervolgens in nood te laten stikken. De overheid heeft thans twee systeembanken in handen van ons belastinggeld. Wij eisen daarom dat die banken, die door ons betaald zijn, worden ingezet om harde werkers in nood bij te staan. Het zou wettelijk verplicht moeten worden om leningen te verstrekken. Die idiote socialisten hebben er niks van begrepen. Banken zijn niet te benijden vanwege hun kapitaal en hoge bonussen, maar omdat ons geld erin zit en zij hun primaire dienst, leningen, niet leveren.
PostNL is typisch zo'n bedrijf dat door socialistische minkukels wordt gebruikt als "argument" om de vrije markt mee aan te kunnen vallen, want na de privatisering ging het slecht en dus is de hele vrije liberale markt altijd slecht. In werkelijkheid zijn zulke gevallen te beschouwen als hele slechte vormen van privatisering waar de overheid zoveel vingers in de pap heeft, dat het nog steeds een socialistisch gedrocht is. Zo maakte PostNL grote verliezen door gokken op de beurs door dochterondernemingen en zorgt de door de overheid gecreëerde crisis voor de noodzaak tot reorganiseren wat natuurlijk weer ontzettend amateuristisch wordt aangepakt. Belangrijker is nog wel dat de overheid feitelijk bepaalt welke richting het uitgaat. Lange tijd werd er een monopoliepositie gehanteerd. Niemand mocht brievenbussen plaatsen. Nog steeds kunnen wij niet gewoon een bus neerzetten en een eigen postdienst opzetten. Verordeningen, algemene maatregelen van bestuur en kapsones zorgden ervoor dat er geen echte privatisering en gezonde concurrentie kon ontstaan.
Aangezien de dienstverlening eveneens steeds slechter werd en de overheid het bedrijf maar liet kwakkelen onder het mom van "ze zijn nu geprivatiseerd", gingen mensen de post links laten liggen. Mooi, dan staat de overheid gewoon toe dat een bedrijf dat ooit een staatsbedrijf was omdat postbezorging te beschouwen is als nutsvoorziening die het algemene belang dient, simpelweg in een keer de helft van alle brievenbussen en postlocaties in Nederland weghaalt. Logischerwijs wordt de postbezorging daarmee nog waardelozer dan het al was en aangezien de overheid ook toestemming geeft om voortaan geen post meer op maandag te bezorgen wat er in de praktijk op neer komt dat u dinsdag ook nauwelijks meer post krijgt, zal dat op den duur de doodsteek kunnen zijn voor de posterijen. Ondanks dat het versturen van officiële brieven, kaartjes en rouwpost overduidelijk nog steeds via de gewone klassieke post gebeurt. Om het helemaal compleet te maken wordt het PostNL toegestaan dat ze postzegels in guldens, wat gewoon waardepapieren zijn, ongeldig te verklaren.
Overweging.
Op een volledig vrije markt, komt het liberale uitgangspunt van de eigen individuele verantwoordelijkheid het beste tot zijn recht. Failliet gaan is dan enkel en alleen gebaseerd op de eigen schuld en voor zover dat niet het geval is moet het ondernemingsrisico bij de benadeelde blijven zeker als die risico's zijn vergroot door wanprestatie, mismanagement en amateuristisch gedrag. Moordende concurrentie zorgt er vanzelf voor dat het kaf van het koren gescheiden wordt, al is dat soms een hard gelag voor de betrokkenen. Genadeloos zullen zij op de korrel worden genomen door ondernemers die wel mee-evolueren en hun producten aanpassen aan de moderne tijd. Het is eten of gegeten worden. Een principe dat zijn rechtvaardigheid echter verliest in een socialistische heilstaat die ondernemers eerst vleugellam maakt en hen vervolgens aan hun lot overlaat. Parasieten vreten de ruif volledig leeg. Socialisme is de doodsteek voor ondernemers. Presteren zij goed, dan worden ze kaalgeplukt. Gaat het fout, dan kunnen ze de tyfus krijgen.
U bent bekend met ons rechtsrealistische standpunt. Wat ons betreft dient de overheid zo klein mogelijk te zijn en zich te onthouden van alle activiteiten die niet objectief in het algemeen belang zijn. Over wat hier precies onder valt kunnen hele filosofische boeken geschreven worden, maar met wat gezond verstand heeft een goed verstaander slechts een half woord nodig. Ondernemers worden uitgezogen met zware belastingen waardoor ze eerst de lasten van 3 anderen moeten ophoesten voordat ze toekomen aan het opbouwen van een eigen buffer. De overheid heeft echter de verantwoordelijkheid om zeker in een tijd van crisis, te stoppen met verspillen en de baten daarvan te gebruiken om de belastingen te verlagen. Verlagen van de lasten, zorgt er immers voor dat mensen meer te besteden hebben, producten minder duur zijn en personeel toch betaalbaar blijft. Helaas gaan ze bij de overheid gewoon door met hun onzin. Miljarden aan multikul betekent miljarden aan lastenverzwaringen en miljarden aan minder inkomsten. Logisch dat zaken op de fles gaan.
Fysieke winkels hebben te maken met lasten die webshops niet hebben. Ook hier speelt de overheid een te grote rol. Stiekem alle grond in eigen beheer houden, speculeren en andere uitingen van corruptie om er zo voor te zorgen dat grond, gebouwen, huren en kosten kunstmatig hoog worden gehouden. Blijven doorbouwen en bevriende aannemers opdrachten blijven geven terwijl er al zoveel panden leegstaan. Fatsoenlijke regelgeving en de verplichting om nu eens te verhuren en te verkopen zonder extra poespas? Kom daar maar niet om bij socialistische regeringen. Zij hebben liever ingewikkelde regeltjes zodat zij naar hartenlust de ene persoon boven de andere kunnen discrimineren zonder dat het opvalt. Behalve als ze dat bij Wilders doen dan, want hij heeft zijn ogen niet in zijn broekzak zitten. Door alle ingewikkeldheid, zijn er weer tussenpersonen nodig die meestal ook weer zulke rode vriendjes zijn. Weg met de regeltjes, die hatelijke bureaucratie en ellenlange procedures. Die hadden we vroeger ook allemaal niet nodig.
Banken worden gezien als onderdeel van een kapitalistisch systeem, maar binnen het socialisme zijn de systeembanken in handen van een overheid die er misbruik van maakt en dat is minstens duizend keer erger. Handen af van de banken. Als wij belastingbetalers gezamenlijk betalen om die klote zooi in stand te houden, dan eisen wij dat die banken die van ons geld leven, verplicht worden leningen te verstrekken aan mensen die dat nodig hebben. Willen banken en overheid dit niet, dan moet het geld terug naar de burgers. Het kan godverdomme niet zo zijn dat socialisten alles inpikken en op het moment dat we in de knoei zitten, een beroep doen op de vrije markt. Op een echte vrije markt worden we namelijk niet eerst beroofd om vervolgens te mogen creperen. Heel veel zaken zouden niet kapot zijn gegaan als ze al het geld dat ze aan belasting hadden betaald, in een eigen buffer konden stoppen. Geef mensen de controle over hun eigen geld terug. Dan pas is het eerlijk om hen te houden aan hun eigen verantwoordelijkheden.
Reacties: 2
Pagina's: 1 |
| Reactie door A1824G op 05-07-2013 om 11:11. |
|
Lawine van reclame als bij Gamma, Blokker en elektronisch Conrad kan toch niet het consumentengedrag onbeperkt stimuleren? Het is net als met cafébezoek, hoe meer je gaat des te vlugger is je beurs leeg. Goed gedrag is om de zoveel tijd voor je woning iets nieuws te kopen, dat is OP EIGEN INITIATIEF maar je niet laten opporren door de slimme ondernemer.
|
| Reactie door Misdefinitie (Mod) op 07-07-2013 om 00:36. |
|
Reclame verliest zijn kracht omdat het producten betreft die de consument niet echt wil, gebaseerd is op bedrog en de klant door een gebrekkige dienstverlening niet tot de aankoop komt. Tientallen folders brengen de klant hooguit naar de winkel, maar een negatieve ervaring is voldoende om alle moeite weer teniet te doen. Klanten zijn veel beter geïnformeerd dan vroeger en in tijden van crisis moeten ze kritischer zijn.
|
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|