|
| 631 # De maatschappelijke context # |
Gepost door Misdefinitie op 28-09-2012 om 23:32.
Binnen discussies zijn de deelnemers geneigd het besproken probleem in kleine behapbare stukjes te hakken en het debat te voeren middels drogredenaties die stoelen op een zeer beperkt gedeelte van het onderwerp. Logischerwijs is dat het directe gevolg van het feit dat men in mondelinge praatsessies simpelweg niet het beschikbare feitenmateriaal en mogelijkheid tot oeverloos uitwijden tot hun beschikking hebben, maar wat vooral meespeelt is de intentie waarmee de strijders het toneel betreden. De eigen mening moet gehoord worden, de opvatting van de andere partij moet als het even kan zo eenvoudig mogelijk onderdrukt en belachelijk gemaakt worden en uiteindelijk zal iedereen ermee moeten instemmen dat de genomen beslissingen ten goede zullen komen aan de maatschappij. Burgers hebben daar helemaal niks aan. Hun belang ligt in het zo praktisch mogelijk oplossen van de sores waar ze al tijden mee kampen. Ogenschijnlijk kleine problemen worden door strategische minkukels ontdaan van de maatschappelijke context zonder ooit tot oplossingen te komen.
Te makkelijk met gegevens.
Banken constateren steeds vaker dat kwaadwillenden rekeningen plunderen van goedgelovige ouderen. Om te voorkomen dat er in de maatschappij een discussie gaat ontstaan over de veiligheid van hun systemen, doen ze zich nu al jaren voor als weldoeners die slachtoffers van oplichting (waarbij de rekening wordt leeggehaald) kosteloos compenseren. Thans loopt het de spuigaten uit en sinds banken hebben ontdekt dat een groot deel van de ellende ontstaat doordat ouderen zelf hun pincodes en bankpasjes afstaan aan de criminelen, wordt de discussie algauw beperkt tot die domme naïeve ouderen die zich laten naaien door straattuig. Banken gaan langzaam maar zeker het standpunt hanteren dat als ouderen zelf hun gegevens verstrekken, de schuld neergelegd kan worden bij de slachtoffers. Klinkt logisch en daarom wordt deze beleidsverandering haast stilzwijgend genoemd zodat niemand er echt aanstoot aan zal nemen. Persoonlijk kunt u wel van mening zijn dat die demente rimpelkutten beter moeten opletten, maar maatschappelijk zit er veel meer achter.
Dankzij uw geld kunnen banken schatrijk worden. Op uw geld vergoeden ze hooguit een paar procentjes rente, maar zodra zij het gaan uitlenen worden er tarieven vanaf 5 tot wel 12 % in rekening gebracht. Al uw geld hebben op een elektronische rekening is helemaal niet zo zaligmakend in alle gevallen. Vroeger waren er allerlei technische bezwaren; tegenwoordig zitten we met Big Brother en het nare idee dat al ons bezit hooguit een databaseveldje op een computersysteem is dat zomaar opeens veranderd kan worden. Van oudsher wordt er daarom gewerkt met chartaal geld; de munten en briefjes die we allemaal wel kennen. Contant geld is makkelijk. Wie het heeft, is de eigenaar. Wat nogal cruciaal is in de hedendaagse maatschappij waarin anderen steeds meer invloed krijgen op uw elektronische rekening. Zo kunnen banken u zelfs een rekening weigeren indien uw seksuele geaardheid afwijkt van wat "normaal" is. Om extra geld te kunnen verdienen, hebben banken in samenwerking met het bedrijfsleven en de overheid het gebruik van elektronische rekeningen steeds meer afgedwongen.
Loon komt tegenwoordig niet meer in zakjes binnen, betalingen kunnen bij veel bedrijven enkel nog via het overmaken op hun rekening en zelfs in winkels waar betalen met contant geld doorgaans standaard was, kijken ze u vreemd aan als u komt aanzetten met het enige wettelijke betaalmiddel. Loketten en bankfilialen verdwijnen als sneeuw voor de zon en zo kon het gebeuren dat we binnen een paar decennia met de situatie zitten dat al uw financiën worden gecontroleerd en in handen zijn van onbekende machten waarvan u het bestaan nog niet kent. Moderne middelen vergen technisch inzicht en brengen nieuwe moeilijkheden met zich mee die ouderen, die inmiddels al meer dan 60 jaar op de ouderwetse manier hebben gewerkt, niet meer kunnen bijbenen. Vroeger gingen ze gewoon met een tientje op pad. Werd er al geprobeerd om hen op te lichten, dan kon het nooit zo zijn dat een geslaagde truc zomaar 1000 euro opleverde. Mensen worden in deze tijd steeds vaker gedwongen om pasjes en ander gevoelig materiaal af te geven waardoor ze daaraan gewend raken.
De technische truc van het pinnen is ook ingewikkelder geworden. Eerst kon het pasje er doorheen worden gehaald, nu moet het pasje rechtop staan en kan de bankpas niet verwijderd worden totdat de transactie is geslaagd. Oudere mensen zullen daar weer hulp bij nodig hebben en gemotiveerd worden om hun pas zonder morren af te geven aan de "helper". Pinnen wordt meer en meer noodzakelijk waardoor de pas vaker zichtbaar wordt. Drie gulden voor een treinreis in de automaat gooien is wat anders dan 's nachts op een verlaten station moeten pinnen. Draagbare pinapparaten zijn al helemaal sneu. Ons motto is om nooit en te nimmer te pinnen bij een apparaat dat niet vast aan de grond genageld is of in een winkel staat. Tot ons ongenoegen komen er goede doelen en pakketbezorgers aan de deur met zo'n mobiel ding. "Nou, geeft u uw pas maar, dan wissel ik hem wel eventjes stiekem om voor een nieuwe." Had ons 20 jaar geleden gevraagd of u onze pas mocht vasthouden en u kon vervolgens uw hele leven lang door een rietje drinken.
Oplichting is feitelijk het op slinkse wijze iemand ertoe brengen iets te doen met een andere intentie en hem daarmee naaien. Aan ouderen wordt het bankpasje gevraagd en daarna de pincode om daar vervolgens iets heel anders mee te doen dan de eigenaar verwacht. Achteraf kunnen mensen makkelijk concluderen dat het stom is en dat zij er nooit in zullen trappen, maar waarom trappen mensen er dan in? Zijn ze simpelweg te oud om nog te kunnen meedraaien in deze absurde maatschappij? Wij vermoeden dat de eisen die deze maatschappij aan burgers stelt met betrekking tot het verstrekken van gegevens, een betere verklaring kan bieden. Denk eens na over wat u allemaal moet in deze maatschappij. Laat uw gedachten eens schijnen over het aantal personen dat feitelijk iets van u kan eisen. Niet alleen mondeling, maar ook via formulieren en andere manieren van communicatie. Hoe gaat u daarmee om? Deze surveillancemaatschappij heeft van mensen willoze kuddedieren gemaakt die hun gegevens doelloos verstrekken omdat ze uiteindelijk toch moeten.
Veel mensen vergeten dat niet genaaid worden, of dat nu oplichting betreft of het verstrekken van gegevens terwijl u die helemaal niet hoefde te geven, geen kwestie is van de truc van de ander doorzien. Het is een kwestie van continu alle mogelijke trucs doorzien. Immers, als u 10 keer door heeft genaaid te worden maar de elfde keer niet, dan gaat u alsnog voor de bijl. Gelooft u ons, wij zijn echte diehards. Continu op onze hoede, werkelijk alles controleren en voordat we iets doen uit ten treure onderzoeken. Vervolgens advies inwinnen, een hele procedure opstarten en daarna eventueel boosdoeners over de kling jagen bij een rechter omdat ze iets vragen wat ons niet zint. Desondanks worden ook wij regelmatig gepakt. Zo hadden we onlangs te maken met een juridisch conflict. Voor een artikel gingen we langs bij het Juridisch Loket. Een overheidsdienst die "gratis" juridisch advies verstrekt. Hoewel we na het advies gewoon hadden kunnen weglopen, zijn we toch verleid gegevens achter te laten. Gegevens die de overheid al heeft, maar toch, het voelde achteraf heel erg naar. We waren "gepakt".
Zwakke momenten komen bij iedereen voor. Bij de een heeft het al snel extreme consequenties, terwijl het bij de ander bij een heel naar gevoel blijft. Zulke momenten worden geacht om onderdrukt te worden, want het is nu eenmaal de wet. Mensen leren hierdoor hun natuurlijke afweermechanismen tegen onrecht, privacyschending en identiteitsdiefstal uit te schakelen. Neem het moeten afstaan van vingerafdrukken voor een paspoort. Iedereen weet dat tot zo'n 3 jaar geleden, het afnemen van vingerafdrukken gebeurde bij criminelen die een misdrijf hadden begaan waarop 4 jaar of meer gevangenisstraf staat. Helemaal murw geslagen door de macht van de overheid, hebben de meeste mensen het gewoon geaccepteerd. Gangbaar is de praktijk dat bedrijven een kopie van het paspoort vragen. Verboden tenzij bank of werkgever, maar iedereen doet het omdat ze de "voordeeltjes" niet willen missen. Ze denken niet langer na. Gevoelige gegevens verstrekken aan Jan en alleman is heel normaal geworden. Mensen worden daardoor vatbaar voor oplichting en identiteitsfraude.
Te makkelijk met uw vrijheid.
Van alle vrijheden die we kennen, is de vrijheid van meningsuiting een van de belangrijkste. Onze democratische rechtsstaat hoort gebaseerd te zijn op de dialoog, discussie en uitgebreid gemotiveerde correcte vonnissen in plaats van geweld, demonisatie, fascisme en dictatuur. Alle boeken over vrijheden lijken de lezer haast tot een orgasme te willen brengen met een idealistisch wereldbeeld over hoe superieur het westen wel niet is met al zijn vrijheden in de Grondwet en mensenrechtenverdragen. Desondanks is deze vrijheid altijd als eerste aan de beurt om te sneuvelen als er weer eens een groep ransapen voorbij komt die met oorlog dreigt. Europa komt met het onzalige idee om godslastering wereldwijd te verbieden. Waarbij het er natuurlijk niet om gaat dat de toorn van christen zo groot is als u roept dat God een verzinsel is, maar het een regeling is in een poging om radicale moslims zoet te houden. Opstand tegen de vijanden van onze vrijheden? Wel nee, onze vrije mening is gewoon belediging en belediging is strafbaar, zeggen ze. Makkelijk zat.
Heel veel mensen zijn bereid aanvallen op de vrijheid van meningsuiting te rechtvaardigen met het standpunt dat belediging nu eenmaal strafbaar is en hoort te zijn. Kijk, als moslims wereldwijd in de meerderheid dreigen te komen en uiteindelijk een wereldoorlog gaan voeren om afbeeldingen en teksten over de islam, dan moeten wij de profeet Mohammed maar geen achterlijke pedofiele kamelenneuker noemen. Probleem opgelost, vinden zij dan. Walgelijk, deze discussie gaat veel verder dan het wel of niet uitspreken van bepaalde meningen. Miskend wordt dat er tussen verschillende vormen van beledigen zowel in spraakgebruik als in strafrechtelijke zin grote verschillen zitten. Beledigen van een persoon specifiek, levert schade op aan die persoon als deze met naam en toenaam worden genoemd. Uitingen over groepen hebben geen kracht omdat ze simpel te negeren zijn en niet over bepaalde personen gaan. Beledigen is een extreem subjectief begrip. Wat de een beledigen vindt, vindt de ander heel normaal.
Deze discussie heeft meer voeten in de aarde dan men op het eerste gezicht zou verwachten omdat het begrip "beledigen" wordt uitgehold door appels en peren te vergelijken. "Ja maar, tegen een verstandelijk gehandicapte op straat roepen jullie toch ook niet dat hij een kankermongool is?" Stelletje dwazen, iemand op straat persoonlijk aanvallen en intimideren in het zicht van tientallen mensen, is van een heel andere orde dan criminele moslims een stel op hol geslagen wilde apen noemen. De persoon op straat heeft geen enkele mogelijkheid om zich aan de "aanval" te onttrekken. Teksten die gaan over criminele moslims, staan doorgaans op websites die duidelijk kenbaar hebben gemaakt dat ze over misstanden, criminelen en radicalen berichten. U kunt derhalve doodeenvoudig voorkomen dat u door teksten beledigd raakt door niet verder te lezen en eens lekker van bil te gaan met een dromedaris. Mensen met lange tenen en een kleine pik zullen eens moeten beseffen dat wie geen probleem heeft, niet beledigd kan worden.
Vaak buigt de discussie dan af naar de vergelijking dat als we iemand op straat een hersenloos varken noemen, hij daar logischerwijs fysiek op zal reageren en het daarom heel logisch is dat mensen die op internet een tekst lezen die zij beledigd vinden, eveneens fysiek zullen reageren. Hier is het tegenargument feitelijk hetzelfde. Persoonlijke niet ontwijkbare aanvallen op straat zijn van een totaal andere orde dan vermijdbare teksten op websites waarvan u weet dat ze geen blad voor de mond nemen. Voorts is fysieke actie op straat helemaal niet zo simpel te rechtvaardigen. Wanneer elk scheldwoord, onwelgevallige opvatting en woordenwisseling mag leiden tot geweld, dan is er sprake van een burgeroorlog. Acties moeten proportioneel zijn. We begrijpen wel dat die achterlijke hersenloze socialistische imbecielen na de moord op Fortuyn gewend zijn woorden met moord te vergelden, maar dat is niet correct. Fysieke acties rechtvaardigen na een gedachtemisdaad is fascisme en dient met alle mogelijke middelen worden bestreden.
Geweld propaganderen omdat iemand iets zegt wat u niet aanstaat, is een hele gevaarlijke opvatting. Die mongolen scharen voor het gemak alles onder de term "belediging", maar aangezien ieder mens uniek is en er voor elk woord of zinsconstructie wel iemand van de thans 7 miljard mensen hier op aarde te vinden is die roept dat het beledigend is, bedoelen ze eigenlijk dat er geweld gebruikt mag worden op grond van elke mening. Concreet betekent dat dat werkelijk elke uiting grondslag zou kunnen zijn voor geweld. Zouden we deze drogreden der socialisten consequent doorvoeren, dan is het logische gevolg dat we voor elke uiting waarmee we het oneens zijn, een straf mogen uitdelen. Immers, dat bepleiten die randdebielen met hun gelul over straf en beledigen. Hun maatstaf van fatsoenlijkheid, is al net zo subjectief. We vinden hun mening ook niet fatsoenlijk, dus mogen we blijkbaar fysiek worden. Linkse straffen voor onwelgevallige meningen zijn onder andere uitsluiting, moord, brandstichting en berovingen.
Die linkse minkukels zijn bereid om God, Allah en kritische teksten over moslims tot taboe-onderwerpen te maken omdat ze bang zijn dat radicale moslims over de hele wereld oorlog gaan voeren. Ze zijn te achterlijk om te snappen dat de redenering "belediging, dus straf is te rechtvaardigen" concreet inhoudt dat we een oorlog van allen tegen allen krijgen omdat we allemaal een andere opvatting hebben over wat beledigen inhoudt. Dat ze het niet begrijpen is makkelijk aan te tonen door tegen ze te roepen dat ze hun bek moeten houden en moeten stoppen met hun mening te uiten omdat u zich beledigd voelt door hun uitingen. Uiteraard zullen ze weigeren. Waarom? Want vrijheid van meningsuiting. Daarmee heeft u meteen uw punt bewezen. Zij zullen zelf ook niet accepteren dat een of andere droplul hen het zwijgen oplegt, dus hoeft u dat ook nooit te accepteren van die linkse debielen. Rechtse kameraden, u moet altijd dubbel zo verstandig zijn. U weet dat als u hun gelul consequent uitvoert, zij daar nog meer spijt van gaan krijgen.
Zouden we het linkse gedachtegoed consequent uitvoeren, dan steken we moskeeën in de brand zodra moslims ons beledigen. Wel, we worden vervolgd, gediscrimineerd, bedreigd en uitgesloten, dus dat zou betekenen dat heel Nederland in vlammen opgaat. Is dat werkbaar? Nee. Is dat realistisch? Nee. Is het ook maar een beetje wenselijk of aanvaardbaar? Nee. Socialisme is fascisme, daar werken wij niet aan mee. Als rechtse intellectuelen, rust op ons de zware taak om de discussies in goede banen te leiden en ook nog eens de slimste te zijn door die flikkers duidelijk te maken wat consequent uitvoeren van hun gedachtegoed betekent voor dit land. Beginnen ze te roepen dat ze gewoon rust en vrede willen hebben. Dikke lul, zij weten dondersgoed dat zelfs als we nooit meer over God zouden spreken, er toch geen vrede komt. Er zullen anderen opstaan die meer taboe-onderwerpen op de lijst willen. Na het niet meer mogen spreken over God, komt een verbod op homo, abortus, kritiek op de multikul en daarna de algehele waarheid.
Er zal nooit een oplossing komen waarmee alle volkeren ter wereld vrede zullen hebben, daarom vinden we ook dat iedereen moet oprotten naar zijn eigen land, maar wij hebben wel de meest juiste oplossing die het best te onderbouwen is met ijzersterke argumenten. De socialistische manier met een taboelijst en straffen voor onwelgevallige uitingen werkt zoals gezegd niet omdat het leidt tot een oneindig lange taboelijst totdat we nooit meer iets mogen zeggen en fascisme omdat geweld jegens andersdenkenden altijd wordt verheerlijkt. Laten we dan naar de rechts manier kijken. Wij vinden dat de vrijheid van meningsuiting absoluut is. Dat houdt in dat iedereen altijd alles moet kunnen zeggen op plaatsen die anderen kunnen mijden en voor zover het niet oproept tot geweld. Toegegeven, niet iedereen zal daar blij mee zijn, maar iedereen heeft de mogelijkheid om er geen kennis van te nemen. Liever onbeperkte meningsuiting en de mogelijkheid tot negeren dan een taboelijst en een eeuwige strijd waarbij geweld de norm is.
Cruciaal is de denkfout van veel mensen dat het feitelijk alleen om moslims zou gaan. Op zulke momenten kunt u erop wachten dat ze weer met die idiote dooddoener komen aanzetten dat niet alle moslims slecht zijn. Het lijkt alsof ze zelf ook wel vinden dat de meeste moslims crimineel zijn omdat ze altijd de nadruk willen leggen op die paar voorbeelden uit hun vriendenkring die "goed" zouden zijn, maar om die mensen gaat het al helemaal niet. Mensen die normaal doen en hard werken om iets van hun leven te maken, vallen doorgaans buiten al dit soort discussies. Ze zijn geen criminelen, dus worden ze niet genoemd of uitgescholden in opsomartikelen over criminele berberapen. Ze zijn geen radicalen die ambassades in de brand gaan steken om teksten of tekeningen, dus ze vormen niet de doelgroep die extremistische acties uitvoeren om onwelgevallige uitingen uit de weg te ruimen. Heel erg logisch, niet waar? Het probleem van het beperken van de vrijheid van meningsuiting is een probleem van al die dwazen die niks op hebben met westerse vrijheden.
Waarom zouden we brave Achmed die elke ochtend naar zijn werk gaat noemen in een discussie over raddraaiers die de vrijheid van meningsuiting willen verbieden? Hij heeft geen tijd om zich druk te maken over "beledigingen". Nee beste mensen, dit probleem gaat over radicale moslims, christenen en vooral socialisten die er alles aan doen om de vrijheid van meningsuiting te beperken. Tot onze afschuw is het vooral een probleem dat veroorzaakt wordt door grote groepen slinksen die weliswaar in strafrechtelijke zin (nog) niks verkeerds hebben gedaan, maar in hun gedrag en opvatting wel goedkeuren wat extremisten tegen vrijsprekers uitvreten. Tot dit probleem horen ook gewoon de huismoeders die in hun domheid roepen dat beledigen strafbaar moet zijn zonder afstand te nemen van de criminele acties van radicalen die dezelfde "mening" hebben. Al die gematigden helpen mee aan dit klimaat van haat. Hoe "goed" zijn mensen nog als ze bewust en onbewust meehelpen aan een klimaat waarin extremistische kakkerlakken goed kunnen gedijen?
Overweging.
Een van de moeilijkste dingen om uit te leggen aan groepen mensen is het principe dat veel van de discussies die zij al tientallen keren hebben gevoerd, geschaald naar een landelijk formaat nog een achterliggende context hebben die voor de gehele maatschappij van cruciaal belang is. Mensen werken graag met vooroordelen en van te voren uitgedachte ideeën en standpunten omdat het zo lekker bekt in discussies, maar we moeten niet vergeten dat een lekker eenvoudig standpunt in een persoonlijke discussie iets totaal anders is dan een uitgewerkt standpunt dat consequent kan worden uitgevoerd in de maatschappij. Wanneer Abdoulah u op straat naroept met een formulering als "kankerhoer", dan is er niks op tegen om de discussie te beperken tot de mening dat het onfatsoenlijk is om dat woord tegen iedereen te gebruiken die niet zijn vrouw is. Van hem kunt u zelfs gewoon een excuus gaan vragen. Maatschappelijke kwesties moeten los gezien worden van situaties waarin u het met persoonlijke normen en waarden kunt redden.
Het verschil tussen persoonlijke opvattingen in het dagelijks leven enerzijds en politiek opvattingen die gaan over de maatschappij als geheel anderzijds is al vaker aan de orde gekomen. Met persoonlijke opvattingen doet u in feite uitspraken over situaties waarin u rechtstreeks met individuen communiceert die elkaar kunnen sturen en aanspreken over normen en waarden. Argumenten spelen hier veel minder een rol. Niemand hoeft uit ten treure in discussie te gaan over een leerling die zijn leraar een kankerlijer heeft genoemd. Binnen het persoonlijke systeem van omgang tussen mensen is er geen twijfel over mogelijk dat zo'n leerling fout zit. De gezagsverhouding tussen leraar en leerling zal de passende sanctie regelen. Gaan uw opvattingen de politieke richting uit, dan heeft u een oordeel over de maatschappij als geheel. Er is geen baas die alles kan beheren, maar er zijn wel wetten voor iedereen. Politieke opvattingen gaan derhalve over wat er met wetgeving mogelijk is en creëren beleid voor iedereen. Argumentatie en consequent redeneren is hier daarom verplicht.
Mensen zullen moeten leren in welke situatie de persoonlijke en in welke situatie de politieke standpunten gebruikt kunnen worden. Toegegeven, over deze indeling en de naamgeving kan door met name filosofen oneindig worden gebakkeleid, maar feit blijft dat uitspraken over persoonlijke kwesties, non-verbale communicatie tussen mensen die elkaar echt ontmoeten en het nastreven van de eigen persoonlijke behoeften van een hele andere orde zijn dan de grote maatschappelijke problemen waar miljoenen mensen tegelijk mee te maken hebben. Bent u persoonlijk betrokken bij een oudere, dan is het uw goed recht om duidelijk te maken dat hij nog altijd zelf verantwoordelijk is om niet opgelicht te worden. Uw persoonlijke doel is immers dat hij, ook zonder uw hulp, oplichters herkent. Voert u een maatschappelijke discussie over oplichting van bejaarden, dan is de nadruk op de schuldvraag te beperkt. De politiek heeft niks aan halve denkers die enkel aan hun eigen mening denken zonder die ooit te kunnen omzetten in landelijk beleid.
Politieke discussievoerders zullen er rekening mee moeten houden dat ze voor iedereen een maatschappij hebben gecreëerd waarin het overgeven van passen, kopietjes van legitimatiebewijzen en persoonsgegevens zo normaal is geworden dat mensen daarmee opgelicht gaan worden. Discussies over de vrijheid van meningsuiting worden ook ten onrechte vaak behandeld alsof het onderwerp thuishoort in de persoonlijke belevingswereld. Mensen denken dat als zij hun kinderen kunnen verbieden vieze woorden te gebruiken, zij het recht hebben om 7 miljard mensen de woorden uit de mond te nemen. Mensen denken dat als het in de persoonlijke levenssfeer niet correct is om een ander na te roepen, teksten op websites die algemeen gericht zijn ook geen scheldwoorden mogen bevatten. Mensen denken ten onrechte dat als iemand een keer een klap uitdeelt na een woordenwisseling, geweld legitiem is als reactie op teksten. Discussies over de vrijheid van meningsuiting vinden echter vrijwel zonder uitzondering plaats in de politieke maatschappelijke context.
Vrijwel niemand heeft het over persoonlijke aangelegenheden waarbij vriendjes op straat elkaar homo noemen. Dat zoekt u maar lekker persoonlijk uit. Op internet, televisie en in de Tweede Kamer gaat het over politiek. Over regels en opvattingen die voor iedereen moeten kunnen gelden. Over meningen die in wetgeving moeten kunnen worden omgezet en consequent moeten kunnen worden nageleefd. Sla lekker uw eigen kind naar de tering als hij binnenshuis het woord godverdomme gebruikt, maar in de politieke arena zult u met goede argumenten moeten komen waarom dat woord op de zwarte lijst moet. Vage termen kunnen dan geen argument zijn. Een woord verbannen omdat u het niet fatsoenlijk vindt, betekent immers dat iedereen woorden op de lijst kan zetten volgens dat zelfde vage criterium en dat betekent weer dat iedereen alle woorden kan verbieden. Onhoudbaar, onrealistisch en daarom verwerpelijk. Persoonlijke situaties kunnen wel gegeneraliseerd worden naar de algemene politieke context als het om concrete zaken gaat zoals de financiële huishouding.
Tegen uw baas zegt u geen klootzaak omwille van de mening dat het wellicht onfatsoenlijk of in elk geval onverstandig is. U gehoorzaamt omwille van sancties. Binnen de politieke context, is er geen argument om wat voor woord dan ook te verbieden. Wilt u de dreiging van geweld als norm? Dan gaat iedereen geweld gebruiken. Macht als norm? Dan gaan vriendjes van de macht willekeurig woorden en uitingen verbieden en buitenproportioneel straffen. Fatsoen als norm? Dan beroept iedereen zich op het niet fatsoenlijk zijn van andermans meningen en zult u voortaan ook moeten zwijgen. Zelfs al kunt u uw persoonlijke opvatting tot een wet formuleren, dan nog is het te vaag om maatschappelijk te werken. De praktijk laat zien dat iets pas belediging is als een groep de macht heeft om geweld te gebruiken en discriminatie niet inhoudt dat blanken worden gediscrimineerd. Dat wordt al snel onwerkbaar. De vraag is of we algemeen beleid zouden kunnen maken met uw opvatting en daarbij consequent kunnen blijven met alle factoren. Zo nee, vergeet het dan maar.
Over persoonlijke opvattingen wordt nauwelijks gediscussieerd omdat het interne aangelegenheden betreffen. Mensen die op internet de discussie aangaan, doen dat vrijwel zonder uitzondering omdat ze op politiek vlak iets gedaan willen krijgen. Van hen mag daarom gevraagd worden dat zij hun standpunten motiveren en ondersteunen met feiten en onderbouwde argumenten. Hun deelname is immers niet vrijblijvend. Met hun gezwam willen ze daadwerkelijk mensen beïnvloeden in de hoop dat de politiek hun standpunten oppikt. Zij willen daadwerkelijk dat conflicten op hun manier worden beslecht en dat beperkingen worden doorgevoerd. Gezien de grote consequenties voor de maatschappij, is het niet onredelijk om van hen te verwachten dat ze met een redelijk goed uitvoerbaar beleid komen en daarbij de gehele context in aanmerking nemen. Doen ze dat niet, dan gaat het slechts om hersenloze symboolpolitiek. Gelukkig heeft u ons om de grenzen van de realistische discussie te bewaken. Wij zijn realistisch en consequent.
Reacties: 1
Pagina's: 1 |
| Reactie door Sickofleft op 02-10-2012 om 17:30. |
Wederom allemaal heel correcte constateringen misdef.
Ieder normaal/nuchter mens voelt wel aan dat momenteel ook zijn vrijheid van meningsuiting flink
onder druk staat dankzij uitspraken van achterlijke asocialisten als ene schultz en consorten.
Ook is er plots die druk dankzij de import van hele volksstammen radicale gelovigen (lees gehersenspoelde dwazen) die met onze vrijheid van meningsuiting helemaal niets op hebben. (binnen gelaten door eveneens die vervloekte asocialisten.)
.
de stabiliteit van onze maatschappij, onze cultuur, alles in ons dagelijkse leven is helemaal overhoop gegooid door die vuile linkse saboteurs.
Het is simpelweg een feit dat links ingestelde mensen "de normale burger" haten.
Zij voelen zich moreel superieur en boven hen verheven.
Zij zullen trouwens ook niet rusten tot de normale burger zijn zorgeloze leven volledig verwoest ziet.
.
Zijn geld geven ze met miljarden tegelijk aan Afrika zonder daar enig verantwoording voor af te leggen.
Zijn geld geven ze aan Europa dat daar idiote linkse zaken mee bekostigd.
Zijn geld geven ze aan duizenden linkse subsidiesponzen in Nederland.
Zijn geld geven ze aan asielleugenaars die hun papieren doelbewust door de pot spoelden.
Etc etc.
Linksmensen zijn verachtelijk.
Linksmensen zijn onze ware vijanden, niet moslims.
|
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|