|
| 594 # Gepest door geheugenverlies # |
Gepost door Misdefinitie op 27-03-2012 om 23:52.
Tienduizenden kinderen gaan jarenlang dag in, dag uit gebukt onder extreme fysieke en geestelijke mishandelingen door pesterijen op school. Aan de haren trekken, dagelijks schoolspullen vernielen, ondergespuugd worden door die ransapen die net een hap van hun kleffe boterham met spikkelkaas hebben genomen, van de fiets afgetrapt worden en daarna thuis nog geterroriseerd worden omdat een of andere sukkel met een minderwaardigheidscomplex zo de stoere man uit kan hangen. Zoals bekend zorgt stelselmatig treiteren en sarren voor ernstige gevolgen waar het slachtoffer een levenlang last van blijft houden. Voor de omgeving blijft het veelal beperkt tot de constatering dat iemand last heeft van psychosociale problematiek, zelfmoordneigingen en automutilatie totdat ze in de krant lezen dat de NS weer eens vertraging heeft. Peter van der Vorst laat in zijn programma "Gepest" iets anders zien. Daders van jarenlange pesterijen blijken massaal aan geheugenverlies te lijden met betrekking tot hun daden als ze ermee geconfronteerd worden.
Miskennen is een flinke trap na.
Pesters komen er in het televisieprogramma altijd heel makkelijk mee weg door net te doen alsof hun neus bloedt. Menigeen zal de verklaring dat wat er gebeurd is, zolang geleden is dat het allang weer uit het geheugen is verdwenen, al snel erg logisch vinden. Geheugen blijft immers niet eeuwig bestaan en inmiddels is het leven voor iedereen verder gegaan. Slachtoffers vinden deze benadering hoogst onbevredigend. Zij hebben veel gruwelijke details van het pesten nog altijd in hun geheugen gegrift staan. Littekens die nooit meer zullen verdwijnen en bij elke situatie waarbij ze in contact komen met andere mensen, weer zullen opspringen waardoor die ondragelijke pijn weer naar boven komt. Blijkbaar is zelfs het menselijk geheugen niet per se van korte duur en zijn er andere factoren die mee spelen. Reden genoeg om daar eens naar te kijken om een verklaring te vinden voor het ontkengedrag. Overal waar mensen worden geconfronteerd met hun schadelijke gedrag, zien we ontkenning, bagatellisatie en rechtvaardiging.
Menselijk geheugen is eigenlijk een ontzettend brak geheel. Prachtige en belangrijke zaken die we graag wensen te onthouden, worden vergeten en nare ervaringen die we het liefst naar de diepste krochten van het heelal willen verdringen, blijven maar rondmalen in het hoofd. Binnen de psychologie hebben wetenschappers daar wel een verklaring voor. Eerst en vooral is het van belang om te beseffen dat menselijk geheugen niet werkt zoals de harde schijf in uw computer. Hersenen slaan gegevens niet letterlijk op zoals ze zijn en hebben niet de beschikking over een gestructureerde vorm van opslag waarbij alle gegevens netjes op een rij in het geheugen worden weggeschreven. In plaats daarvan bestaat het geheugen uit miljarden cellen en verbindingen die willekeurig aan elkaar verbonden zijn en gegevens opslaan door middel van associaties en interpretaties. Teruglezen gebeurt ook door interpretatie en redeneren. Geheugen vervormt elke keer als het wordt opgeslagen en teruggehaald. Nieuwe informatie beïnvloedt herinneringen.
Mensen die onze artikelen lezen, zullen bij de vraag naar wat ze gelezen hebben niet de letterlijke bewoordingen kunnen oplepelen, maar kunnen wel verklaren dat het ging om racistische teksten. Wordt er vervolgens gevraagd wat dat dan inhoudt, dan is er altijd wel iets blijven hangen over Marokkanen waarna de interpretaties hun werk doen en de conclusie wordt uitgesproken dat een tekst die negatief over Marokkanen schrijft, wel racistisch geweest moet zijn. Mensen die een vechtpartij hebben gezien tussen een allochtoon en een blanke, zijn vatbaar voor suggesties van degene die hen daarna verhoort. Vraagt een agent bijvoorbeeld welke van de twee personen een mes had, dan komt er uit het geheugen niet het werkelijke feit naar boven dat er helemaal geen mes was. De ondervraagde kan menen dat een agent altijd de waarheid spreekt en er dus wel een mes moest zijn. Vooroordelen doen daarna de rest. Getuigenverklaringen staan daarom niet voor niks bekend als leugens; net zoals statistieken en de ambtseed van smerissen.
Zou een harde schijf zoveel mankementen vertonen, dan was hij onbruikbaar en rijp voor de verbrandingsoven. Voor mensen heeft deze werking van het brein echter een groot voordeel. Alles letterlijk opslaan zou al snel betekenen dat het geheugen vol zit en aangezien wij geen capaciteit bij kunnen plaatsen en de ruimte bij veel mensen nogal beperkt is, zullen we selectief moeten zijn. Klassiek is het onderscheid tussen korte- en langetermijngeheugen. Wat we zien, voelen, horen, ruiken en ervaren wordt eerst kort bewaard. Is het belangrijk genoeg, dan gaan de gegevens over naar het langetermijngeheugen. Vervolgens zijn er een aantal factoren die bepalen hoe lang de informatie bewaard blijft. Vraag mensen eens wat ze gister gegeten hebben. De kans is groot dat ze het antwoord schuldig moeten blijven en slechts met een goede rationele beredenering tot een antwoord kunnen komen gebaseerd op vermoedens. Activiteiten die u vaak verricht, informatie die u veel gebruikt en incidenten met een grote emotionele lading blijven extreem lang bewaard.
Vandaar dat we grote vraagtekens zetten bij de beweringen van pesters dat ze na amper 10 jaar al niet meer weten wat ze hebben uitgevreten op school. Pesten is zoals gezegd een stelselmatige activiteit die zich kenmerkt door structuur, voorbedachte rade en eindeloze herhalingen. Uit onze eigen schooltijd kunnen we, of dat nu 10, 20, 30 of 40 jaar geleden is, heel veel zaken nog overduidelijk voor de geest halen als het een belangrijk, herhalend of emotioneel karakter had. Alle schoolgebouwen waar we ooit les hadden toen we 4 jaar en ouder waren, kunnen we nog in detail beschrijven. De kleuren, de grootte, de plaatsen waar de deuren zaten, waar de kapstokken hingen en waar de WC's waren. Kleine details waar nooit iemand op zou letten zijn ook nog allemaal aanwezig. Zoals paarse en gele stickers van amper een centimeter op bruinkleurige stoelen zodat duidelijk werd hoe hoog een stoel zou zijn. Voorts kennen we de meeste van onze voormalige leraren en klasgenoten nog bij naam of herkennen we ze van foto's.
Eindeloze herhalingen doen het goed voor het geheugen, zelfs als er geen emotionele component bij zit. Na al die jaren weten we nog het type pen en merk vulpen waarmee we voor het eerst schreven, kennen we nog de namen van een groot aantal schoolmethoden en bij vakken waar frustraties bij kwamen kijken, net zo goed een emotie, zoals dat fucking wiskunde, weten we van alle leerjaren in het voortgezet onderwijs nog de kleur van de kaften en zelfs nog een aantal hoofdstuknummers met echt idiote onderwerpen. Bijna alle lokalen kunnen nog uitgetekend worden en zodra het gaat om informatie die echt belangrijk was toentertijd, zijn er nog meer details bekend. Vervormd, geïdealiseerd en versierd door slechte interpretaties achteraf natuurlijk, maar we kunnen niet bepaald zeggen dat we het niet meer weten. Veel pesters verklaren dat ze het pesten toentertijd als erg leuke activiteit zagen. Pesten wordt vrijwel altijd gedaan door kinderen die zelf onzeker zijn, heftige emoties kennen en niet weten wat ze met zichzelf aan moeten.
Wel, wij kunnen zelfs nog de schoolmethoden herinneren die door de school net in de ban werden gedaan, kregen het bekende gele Deetman-koffertje waar later het giftige spul cadmium in bleek te zitten en zien als de dag van gisteren de stempel en stickers van de juf in onze schriften plakken, dus dan kunt u wel bedenken dat iemand die in emotionele toestand anderen loopt te pesten, dat nog altijd moeten weten. Destijds waren wij al wraakzuchtige fascisten en hebben zelf heel wat rottigheid uitgehaald waarbij we nog altijd weten bij wie, waarom, op welke manier en hoe het eigenlijk had gemoeten. Overigens geen pestgedrag trouwens, dat is voor minkukels die psychisch gestoord zijn. Geconstateerd moet worden dat het wel erg onwaarschijnlijk is dat er een geheel blanco geheugen ontstaat waardoor gedrag, dat men jarenlang heeft laten zien, niet meer in herinnering terug is te roepen. Zeker omdat het gedrag steeds herhaald werd. Informatie die herhaaldelijk gebruikt wordt en mee genomen wordt tijdens de sociaal-emotionele ontwikkeling, blijft nog veel langer hangen.
Besef dat pestgedrag niet zomaar een klein geintje is dat daarna weer snel vergeten wordt. Bij pesten gaat het om structureel iemands leven zuur maken; verspreid over vele maanden en jaren. Gedurende al die tijd, ontwikkelt de pester zich en wordt hij ouder. Naar mate hij ouder wordt, gaat hij steeds vaker en langer nadenken om betere methoden te bedenken om zijn slachtoffer te kleineren. Begon hij in de brugklas met kinderachtige pesterijen zoals het afpakken van een etui, het vernielen van kaftpapier en het niet terug geven van "geleende" voorwerpen: gaandeweg ontaardt het in fysieke handelingen zoals het tijdens de lessen schoppen tegen de stoel van het slachtoffer, het prikken met een passerpunt, het afknippen van haarlokjes tot het omsingelen en het slachtoffer met een groep leerlingen in elkaar trappen. Wordt de pester nog ouder, dan zullen de pesterijen psychologischer worden. Gelooft u werkelijk dat een pester die van kinderachtigheid via extreem treiteren naar fysiek en psychisch geweld gaat, daar niks meer van af weet?
Iemand een ram verkopen kost geen moeite, maar iemand structureel psychisch raken, daar een heleboel leerlingen in mee te laten gaan en ingenieuze trucs bedenken om het slachtoffer volledig kapot te maken, vergt zoveel energie dat het bijna een levenstaak wordt. Een anonieme bezoeker mailde ons met het verhaal dat hij een volledig schooljaar dagelijks extreem gepest werd door twee jongens. Aan het einde van het jaar bleken de twee daders zulke slechte cijfers te hebben dat ze bleven zitten. Het pesten had hen zo in de greep dat ze aan niks anders konden denken en hun schoolwerk verwaarloosden. Van per ongeluk of "eventjes" een grapje uithalen is bij pesten nooit sprake. Altijd heeft dat gedrag iets structureels in zich zitten. Het nare is dat de problemen en gevolgen van pestgedrag door veel mensen nauwelijks erkend worden. Veel mensen die we horen over pesten proberen het te bagatelliseren. Mensen steken bij pestgedrag al gauw hun kop in het zand omdat ze niet onder ogen willen zien hoe wreed kinderen kunnen zijn.
"Ga nou leven, ga nou neuken en laat het achter je," is een veel gehoord verwijt jegens slachtoffers die jaren later nog kampen met de verschrikkelijke gevolgen van het pesten. Inlevingsvermogen is altijd zeer beperkt geweest bij psychologische schade. Tegen iemand met een dwarslaesie, verlamming of spierziekte zal geen enkel weldenkend mens roepen dat hij of zij maar eens moet gaan lopen om zich erover heen te zetten. Tegen iemand met brandwonden wordt niet gauw de grap gemaakt dat wie de billen brandt, maar op de blaren moet zitten. Iemand die gepest is kan echter de hoon van mensen verwachten die vinden dat zij zich aanstellen. Gevaarlijk, want hoe kunnen zij oordelen over (geestelijke) pijn die ze zelf niet kennen? Hersenen zijn net een stuk papier. Eenmaal volgekrast, verfrommeld en verscheurd, zal er een heleboel niet meer mogelijk zijn. Er valt geen normaal leven meer op te schrijven. Littekens van pesten zijn als krassen op papier waarmee u moet solliciteren, uw testament moet maken en uw dagboek moet volschrijven.
Kind zijn wordt heel snel als excuus gebruikt voor daden waar wij gruwelijk voor gestraft zouden worden. Wat ons betreft is dat een heel slecht excuus. Het is zeker waar dat kinderen niet alle daden die ze verrichten kunnen overzien, maar wij kenden als kind drie soorten daden. Het goede gewenste gedrag, het stoute gedrag waarvoor we klappen met de riem kregen en het onaanvaardbare waarvoor die ouwe ons kapot had geramd als hij erachter zou komen. Grenzen werden aangegeven met straf. Na een keer een halve groene zeep te moeten eten na het woord "kut" in huiselijke kring, konden we ongeveer wel bedenken hoeveel zepen moederlief had moeten kopen voor "kankerhoer" tegen de juffrouw. Na een afranseling toen er "per ongeluk" een vaas omging in de huiskamer, was het duidelijk dat vader kwantumkorting ging krijgen op riemen als we ooit spullen van een ander zouden vernielen, zoek maken of jatten. Getuige het feit dat kinderen van 12 al weten hoe ze crimineel moeten zijn, mogen we ervan uitgaan dat zij echt wel weten over de grens te gaan.
Verantwoordelijkheid nemen is echter te moeilijk. Niemand zou het meer precies weten. Maakt dat uit dan? Alsof pesten alleen erkend kan worden als er videobeelden zijn en gedetailleerde beschrijvingen. Alsof misbruik alleen misbruik is als het slachtoffer nog weet hoeveel centimeter van de lul ze in haar mond had. Het is de aloude dooddoener van ontkennen, bewijs vragen en blijven ontkennen. "Maar je hoorde er gewoon niet bij, daar is niemand echt verantwoordelijk voor." Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Of wilt u soms zeggen dat als iemand u diskwalificeert, dat geweld kan gaan rechtvaardigen? In dat geval bent u bij deze gediskwalificeerd. Verder in deze lijn hoort de opvatting "survival of the fittest". Mensen worden in deze visie gedegradeerd tot berberapen die zwakkeren uitroeien zodat de sterksten kunnen overleven. Onzin, in de menselijke beschaving zorgen we voor elkaar. Mensen zijn geen primaten die leven op oerinstincten. Althans, wij als superieuren zijn dat niet. We stoppen ook geen gehandicapten en andere hulpbehoevenden in de gehaktmolen.
Willekeurig iemand kiezen om kapot te maken schokt de maatschappij nogal. Zou het zo zijn dat een groep mensen willekeurig iemand uitkiezen, dan houdt dat in dat ook zij op een kwade dag slachtoffer kunnen worden van pesterijen. Dan staat u opeens met naam en toenaam op het internet in een smaadschrift waardoor u nergens meer een baan krijgt. Vandaar dat veel mensen zich van dergelijke constateringen distantiëren. "Dat kind was zelf een mongool, deed nooit normaal en lokte het zelf uit," is een veel gehoord verweer. Voor hen is het probleem dan opgelost, want als ze zichzelf kunnen wijsmaken dat pestgedrag het gevolg is van uw eigen gedrag, kunnen ze weer op twee oren slapen met de gedachte dat zij nooit slachtoffer zullen worden omdat zij het nooit zullen uitlokken. Slachtoffers van pesten komen echter met een heel ander relaas. Pesten kan iedereen overkomen en wordt makkelijk recht gepraat. Pesten is als een ziekte die langzamerhand de sluipmoordenaar speelt. Op het moment dat iemand "ontdekt" gepest te worden, is het te laat.
"Had dan gewoon iemand op z'n bakkes geslagen, verkracht, een stok in zijn reet geduwd en hem op het marktplein opgehangen, dan was het pesten wel gestopt." Mensen die zulke bullshit uitkramen moeten zich eens verdiepen in wat pestgedrag eigenlijk doet. Pestgedrag is voortdurend treiteren van een slachtoffer met een hele groep mensen die dat op zo'n manier doen alsof het niet gebeurt en niet zichtbaar is. Elke actie van het slachtoffer lijkt daardoor abnormaal en is een rechtvaardiging voor ergere dingen. Slaat een slachtoffer terug, dan heeft de pester 10 "getuigen" die verklaren dat het slachtoffer zomaar begon te slaan terwijl hij zelf niks deed. Behalve dat hij dan het risico loopt om van school geschopt te worden, wordt deze verklaring ook opgevangen door anderen die daardoor gaan vinden dat hij nog wel een lesje kan gebruiken. Waardoor hij, na schooltijd, kan worden opgewacht. Aangifte doen bij de politie lukt niet omdat de daders minderjarig zijn en alles wat het slachtoffer onderneemt, wordt tegen hem gebruikt.
De verleiding is groot om de verantwoording dan maar bij de ouders van het slachtoffer neer te leggen, maar u kunt wel raden wat er gebeurt als de ouders de school of de ouders van de pesters benaderen. Pesters ontkennen, school ontkent ook omdat ze hun goede naam niet willen verliezen en zelf bang zijn voor hun eigen leerlingen, en roddels in de omgeving doen de rest. In het programma "Gepest" kwam dan ook een gezin voor waarbij de pesterijen van het kind oversloegen op het gezin. Waarna het gezin eveneens geen kant meer uitkon, de roddels steeds erger werden, iedereen in het dorp zich ermee gaat bemoeien en er een onleefbare situatie ontstaat. Dat is alleen maar mogelijk omdat mensen eigenlijk nooit veranderen. Pestkoppen blijven pestkoppen en als een volwassen pestkop eenmaal een slachtoffer heeft, gaat het van kwaad tot erger. En elke keer maar zeggen dat slachtoffers het over zichzelf afroepen. Niemand roept misdaad, want dat is het, over zich af. Zeker onschuldige kinderen niet.
De classificatie misdaad is vooral van toepassing op volwassenen die het pesten laten gebeuren, laten voortbestaan en zelfs zelf mee doen. Zo was er een leerkracht te zien die getuige was van openlijke geweldpleging tegen een leerling en deze leerling afgezonderd achter een gordijn neerzette. Een andere leerkracht deed gezellig mee aan de pesterijen door hetzelfde tegen het slachtoffer te roepen als de pesters. Nu vragen we u: waarom zijn pedo's zo verderfelijk? Omdat u jaloers bent dat zij wel seks hebben en u niet? Nee, omdat u weet dat een pedoseksueel een afschuwelijk monster is die met zijn daden het kind voorgoed beschadigt. Aan zijn ballen ophangen vinden veel mensen, maar als een volwassen kerel bijdraagt aan pestgedrag dat door het stelselmatige karakter nog meer schade kan aanrichten dan eenmalig seksueel contact, vindt deze klote maatschappij het nodig om het te bagatelliseren. Misdefinitie vindt dat volwassen kerels die, op wat voor manier dan ook, levenslang schade berokkenen bij kinderen, de doodstraf verdienen.
Overweging.
Wie over enige vorm van inlevingsvermogen beschikt, zal beseffen dat pesters die na hun vreselijke daden doen alsof ze acuut aan geheugenverlies lijden en mensen in de omgeving die allerlei bagatellisaties en rechtvaardigingen bedenken waarom de schuld bij het slachtoffer zal moeten liggen, degenen die hun leven verwoest zagen worden nog een flinke trap nageven. Slachtoffers komen er niet alleen achter dat hun lijden volstrekt willekeurig en onnodig was, maar ook dat mensen onverschillig zijn en blijven over de schade die ze hebben aangericht. Geen woord van spijt, geen goede antwoorden op vragen waar ze al hun hele leven mee rondlopen en vooral weer die afkeurende reacties van mensen die, ondanks dat ze niet weten waar ze over praten, toch menen te mogen oordelen over het feit dat iemand na al die jaren er eindelijk eens mee naar buiten durft te komen. Veel harder kan iemand niet meer gekwetst worden. Het is werkelijk te bizar voor woorden hoe pestgedrag indirect goedkeuring verkrijgt terwijl dat gedrag in een andere context strafbaar is.
Het is een verschijnsel waar lastig een verklaring voor te vinden is. Zijn die idioten nu helemaal van de pot gerukt? Zodra wij ook maar iets schrijven wat de tere zieltjes van mensen raakt, staan ze klaar om ons met de dood te bedreigen omdat ze het zo moeilijk hebben met zichzelf. Alsof iets schrijven waarvan hun bloed gaat koken een van de walgelijkste activiteiten is die er bestaan. Als een kind echter jarenlang getreiterd wordt totdat de zelfmoord erop volgt, zijn de reacties onverschillig en de smoesjes haast niet te tellen. "Ja nou, we sarden de hele buurt, het is leuk als kind, we deden dingen die nog veel erger zijn, we weten het niet meer." Accepteren we dat bij gedrag dat we geen "pesten op school" noemen? Natuurlijk niet. Bij misbruik weten mensen met boter op hun kop wel hun walging uit te spreken, maar dat iemand eerder door pesten volledig kapot is gemaakt, doet ze weinig. Deze maatschappij is een enge samenleving geworden waarin gedrag dat mensen van niemand accepteren wel wordt vergoelijkt onder de noemer "plagen".
Eerder hebben we betoogd dat pestgedrag mede kan blijven bestaan door de mentaliteit van buitenstaanders die het op een afstand zien gebeuren en dat maakt het nu juist zo erg. Wanneer een volwassen man een kind kwaad doet, dan eisen mensen de hoogste straffen waarbij martelen niet geschuwd wordt. Op school vinden ze het niet erg. Gaat schadelijk gedrag langere tijd door, dan moeten de straffen nog gruwelijker en weten veel mensen er vanaf, dan wordt er op den duur echt ingegrepen. Tenzij het "maar" pesten genoemd wordt. Schopt een 16-jarige jongen een klasgenoot, dan is dat gewoon strafbare mishandeling; behalve als mensen het pesten vinden. Scholen halen tegenwoordig al heel snel de politie erbij. Plaats voor de grap maar eens een smaadschrift over de rector op het roosterbord. Vinden deze activiteiten echter dagelijks met een stelselmatig karakter in duizendvoud plaats door een georganiseerde groep leerlingen, dan is er niks aan de hand. Het strafrecht werkt precies zo. Duizenden criminele moslims, maar wie worden er gepakt en gestraft? Kritische webloggers die erover schrijven.
Blijkbaar willen mensen niet begrijpen dat ze gezamenlijk een sfeer creëren waarin mensen kapot gemaakt kunnen worden. Totdat er eens een keertje iemand met een wapen de school binnenloopt. Dan willen ze met z'n allen gaan janken over hoe extreem de maatschappij is geworden, maar hebben ze daar verdomme niet zelf aan bijgedragen? Wat kan een slachtoffer van pesten doen als hij door iedereen tegengewerkt wordt? Als hij bij het aangeven ervan wordt weggelachen bij de politie en de schooldirecteur hem aanraadt een andere school te zoeken uit angst dat leerlingen ook hem uit zijn bed gaan bellen 's nachts? Hoe geloofwaardig is het als mensen spreken over aanstellen van slachtoffers terwijl ze zelf al naar de politie rennen als zij hier iets lezen wat hen niet aanstaat? In wat voor wereld leven wij als strafbaar gedrag wordt weggelachen met het idee dat iemand zelf maar moet ingrijpen? Zulke mensen zijn er altijd als de kippen bij om te zeggen dat zij het zo zwaar hebben, maar beseffen niet hoe zwaar het is als iemand helemaal geen leven heeft kunnen opbouwen door pestgedrag.
Ontkengedrag en geheugenverlies in het televisieprogramma is eigenlijk wel makkelijk te verklaren. Aan zo'n programma doen alleen de minst erge dwazen mee. Volwassenen die het kind hebben geruïneerd zoals leerkrachten en de directeuren die zelf meededen met pesten, durven niet hun kop te laten zien uit vrees voor hun baan. Berekende klootzakken die hebben gepest om een stijve piemel te kunnen krijgen en daar geen verantwoordelijkheid voor nemen. Grote pestkoppen zijn eveneens bang. Hoe komt het over om op televisie te moeten toegeven om als 14-jarige of ouder, dus deels met "verstand", dingen te hebben gedaan voordoor iemand volledig geruïneerd is? Die gedachte is voor die laffe pesthonden een gruwel. Men kan niet voor zichzelf en de omgeving het lieve jongetje uithangen terwijl door zijn daden iemand kapot is gemaakt. Daarom begrijpen we heel goed dat pesters dom en onverschillig zijn gebleven. Zodra een pester moet erkennen een monster te zijn die andermans leven heeft verwoest, loopt hij kans in gewetensnood te komen.
Pestgedrag wordt onderschat omdat het bestaat uit duizenden activiteiten die vaak op zichzelf beschouwd geen strafbaar feit opleveren en zeer moeilijk te bewijzen zijn, maar zelfs als het wel evident strafbaar is zoals iemand letsel toebrengen door hem van zijn fiets te trappen, vindt de samenleving niet dat er tegen moet worden opgetreden. Voor een oplossing hebben we nog een lange weg te gaan en ons inziens begint die weg bij erkenning van het probleem en het besef dat we straf weer proportioneel en consequent moeten gaan toepassen. Niet de wet tegen de een gebruiken en het bij de ander laten liggen. Niet al bij iets kleins een weblogger de tering in wensen terwijl pestgedrag dat duizend keer schadelijker is een knik van goedkeuring mag wegdragen. Slachtoffers melden dat het extreem moeilijk is om alle pijn, leed en andere schade onder woorden te brengen zodat mensen het gaan begrijpen. Pesten is georganiseerde misdaad. Misdaad die doorgaans door tientallen medeplegers wordt gepleegd met de aanmerkelijke kans op levenslange schade.
Objectief gezien draagt pestgedrag alle kenmerken van strafbare gedragingen als openlijke geweldpleging, mishandeling, intimidatie, bedreiging, vernieling, stalking, minachting en belediging met zich mee en moet zodoende ook bestraft worden. Volwassenen die meehelpen moeten wat ons betreft langdurig opgesloten worden en aan de schandpaal genageld worden zodat zij ook eens voelen hoe het is. Directeuren die weigeren op te treden tegen pestgedrag, moeten ontslagen kunnen worden. De politie moet verplicht worden aangiften op te nemen en de daders moeten strafrechtelijk aansprakelijk gesteld kunnen worden. Daarvoor moet de wet gewijzigd worden om kinderen van 10 jaar en ouder te kunnen vervolgen. Naast het strafbare component moet er een omgeving gecreëerd worden waarin pestgedrag wordt gesignaleerd en aangepakt. Het heeft ons altijd verbaasd dat scholen volgsystemen hebben, maar pesten niet opmerken. Zoveel moederneukende privacyschending en voortgangsrapportages, maar een meldpunt om pestgedrag aan te kaarten komt er maar niet. Klagen over "discriminatie" kan natuurlijk weer wel.
Scholen zeggen tegenwoordig pestprotocollen te hanteren en als we die opvragen, lezen we de mooiste theoretische verhalen. Soms gaat dat gepaard met zinloze voorlichtingscampagnes die iedereen de strot uitkomt. Nergens bestaat er een concrete faciliteit waar een kind kan binnenlopen en kan aangeven dat het bang is om over het schoolplein te lopen omdat hij daar wordt opgewacht. Schoolleiders doen vaak niks als een kind altijd alleen staat. Voorlichting door ex-slachtoffers wordt eveneens niet overwogen. Een slachtoffer meldde ons dat de coördinator eens een keer de klas binnenkwam om te praten over het pestgedrag. Tot zijn verbazing vertelde de coördinator over hem: "Toen hij vroeger in de wieg lag, wilde hij niet aangeraakt worden. Daarom is hij een beetje raar. Maar het is niet goed dat jullie als klas hem dan gaan corrigeren." Met andere woorden: hij is gek, laat hem nu maar. Ondanks alle ellende die we reeds hebben gezien, verbaast dat gedrag ons nog steeds. Mensen zijn slecht en willen zo graag doen alsof ze goed zijn.
Reacties: 7
Pagina's: 1 |
| Reactie door Sickofleft op 28-03-2012 om 03:16. |
Hmm, ik weet niet of het in werkelijkheid wel zo erg is als hier gesteld?
Van mijn eigen schoolperiode weet ik nog goed dat ouderejaars brugpiepers in een put gooiden, de raatvloer erop legden en een hele pauze lang groene fluimen naar beneden kaatsten.
Als je daar net liep was je gewoon de zak.
Sneeuwballen werden moedwillig tot ijsballen geperst.
Deursloten van leraren werden dicht gelijmd.
Tassen van medeleerlingen werden in de fik gestoken.
Fietsen werden met 30 vreemde sloten aan het rek vast geketend.
Hele groepen maakten vaak jacht op eenlingen die voor hun leven moesten vrezen.
Leerlingen werden van school gestuurd vanwege wangedrag en vernielingen en diefstal, etc etc. etc.
In al die orgiën van sabotage/terreur/mishandelingen etc kon ik nooit echt een persoon ontdekken die ALTIJD de zak was, mogelijk wel eens vaker dan een ander maar uiteindelijk kwam iedereen wel aan de beurt.
Op latere opleidingen als de MTS ging het niet anders.
Olie in brommerhelmen spuiten.
Instellingen van draaibanken veranderen waardoor werkstukken in een klap waardeloos werden.
Agenda's werden geroofd, 32mm gat dwars erdoor geboord en daarna een 30mm bout met 2 schijven erdoor gedraaid. De hele shit werd rondom afgelast en witheet teruggegooid in de tas van herkomst.
Koelwater werd vermengd met urine.
Instellingen van lasapparaten onder elk voorbij lopen verdraaid.
Werkstukken van een ander leerlingnummer voorzien en ingeleverd...
Knokpartijen na school waren vrij normaal.
.
Het meest vreemde was dat NIEMAND er wat van zei.
Daarom werd het ook allemaal volledig normaal gevonden.
.
Nu, na schooltijd zie ik dezelfde ziekelijke treiterterreur ook weer terug in het bedrijfsleven....
Het is dus een soort onuitroeibare zieke.
Iemand die zich dit zo erg aan trekt dat hij daarvan gek/depri/gestoord/etc wordt die kan niet meer relativeren.
Ik denk dat een enorm deel van de ongein en terreur op scholen komt door pure verveling.
Onderwijs in NL is achterlijk saai.
Dat moet een uitlaatklep vinden, hoe dan ook.
Met weemoed terug denkt aan alle strijkers die men in het schoolgebouw af liet gaan.
Massale spontane voedselgooipartijen in de kantine.(met 1500 man)
Acetyleen/zuurstof explosies die de voltallige directie deden komen kijken in paniek.
Leraren die werden getreiterd met alles en nog wat.
Boekentassen die door zonneschermen heen vielen vanaf 5 hoog.
Onder water gezette kledingkastjes.
Altijd wat te beleven op scholen.
|
| Reactie door Misdefinitie (Mod) op 28-03-2012 om 18:09. |
Bekijk het eens van de andere kant. U wordt doodziek van links. De meerderheid van Nederland ziet echter de problemen niet. Vindt u het dan correct dat mensen roepen dat u het maar moet relativeren? Nee, want u weet hoe de zaken er werkelijk voorstaan.
Ruim 10 % van de leerlingen op de basisschool en 6 % van de leerlingen op het voortgezet onderwijs wordt regelmatig gepest. Daarnaast is er nog een flink percentage dat af en toe gepest wordt en een meerderheid die nooit gepest wordt. Het is niet correct om, blijkbaar behorende tot de meerderheid die nooit gepest is of het nooit heeft opgemerkt, de conclusie te trekken dat het niet zo erg is. Slachtoffers van wie wij berichten hebben ontvangen of die elders hun verhaal doen, vermelden allemaal dat hun leven is verwoest door het pesten. Deze problematiek is zo ernstig dat er echt geen overdrijving nodig is om het punt te maken.
|
| Reactie door Moswolkje op 28-03-2012 om 21:48. |
10% van de basisleerlingen is echt veel; ik ben verbaasd, maar besef net zo goed als jullie dat kinderen keihard zijn.
Ook ik heb mijn deel van rottigheid op mijn naam staan toen ik op het voortgezet onderwijs zat(het opblazen van het speakersysteem waarmee de schoolleiding dingen omriep, het visglas van de door mij zo gehate handenarbeidjuf verziekt enz enz), maar ik kan mij inderdaad herinneren dat er een meisje was wat consequent getreiterd werd.
Tot ik daar een keer zo doodziek van werd dat ik een levensgrote schaar richting dat groepje etterbakken gooide...schrik alom, de schaar trillend in het schoolbord en voor mij geen les meer bij die juffrouw.
Helaas was ook dat meisje flink geschrokken en is vertrokken naar elders.
Frappant was inderdaad dat er met geen woord gerept werd over het constante getreiter van die luizebossen, niet door de schoolleiding en (in elk geval niet tegen mij haha) niet door de leerlingen.
Rare bedoening eigenlijk...
|
| Reactie door Sickofleft op 28-03-2012 om 22:31. |
Gepest worden hangt heel erg af van je eigen houding t.o.v.
Ik ben ook gepest/treitert.
Daarop niet of bang reageren leidt zeker tot meer pesten.
Keihard terug slaan echter leidt tot respect.
Ik koos voor het laatste en werd daardoor veelal met rust gelaten.
Om me toen te verdedigen herinner ik me nog dat:
Ik iemand, die mij van achter plots wurgde, tot bloedens toe in zijn arm beet. (liet acuut los)
Ik een fysieke bedreiger met een bloempot bewusteloos heb gegooid. (die deed ook nog maar weinig)
Ik een halve klas (die mij wilde meppen) het dorp heb doorgejaagd middels een stok met spijkers.
(dat leverde respect moet ik zeggen)
Ik een figuur die mij sarde over een muurtje heb geduwd waardoor deze best misselijk ten val kwam.
Iemand die maar bleef etteren een fietspomp op zijn schedel heb gebroken.
Ooit een super irritante ophitsende griet bewusteloos geschopt.
.
Mijn jeugd was kei en keihard.
Geen leuke tijd, maar blijkbaar nodig om je als volwassene staande te houden in deze idiote maatschappij.
Ik begrijp dat er een ernstig probleem is op scholen en ook daarbuiten.
Het meeste schrijf ik toch echt toe aan totaal gebrek aan toezicht door leerkrachten.
Een totaal gebrek aan band tussen leraren/leerlingen.
Een totaal gebrek aan respect voor elkaar, zowel van leerlingen t.o.v. leerlingen maar ook van leerlingen t.o.v. leerkrachten en omgekeerd.
School is een soort jungletijd waar je je doorheen moet vechten.
Vecht je niet, dan wordt je verslagen.
Mijn motto aan de huidige gepesten is dan ook: RAM ER OP LOS! Zo hard je kunt.
Pak altijd de aanstichter en de rest deinst meteen terug.
Ik wil ook graag dat het er anders aan toe gaat, maar helaas.
Het is ook exact de rede waarom we in zo'n idioot agressieve en individualistische maatschappij leven.
Ben er inmiddels aan gewend.
|
| Reactie door Misdefinitie (Mod) op 29-03-2012 om 00:47. |
Wat u deed uit zelfbescherming was noodzakelijk en heel erg moedig, maar hopelijk begrijpt u ook dat de meeste slachtoffers niet staat zijn om zich op die manier te verzetten tegen hun belagers. Acuut geweld bij een onmiddellijke fysieke aanranding en daarna met rust gelaten worden is mijn inziens van een hele andere orde dan stelselmatig pestgedrag dat geleidelijk ontstaat uit voor buitenstaanders ogenschijnlijk "onschuldig" gedrag.
Een kind dat te horen krijgt niet mee te mogen spelen in een al gevormd groepje, kan en zal geen geweld gebruiken. Een etui dat verdwijnt zonder dader, komt niet terug door agressie. En als hij door de hele klas niet wordt gekozen bij de gymnastiekles, betwijfel ik of de halve klas aan het rennen te krijgen is door gebruik van een stok met spijkers. Tegen de tijd dat het ook fysiek steeds erger wordt, is iemand psychologisch al zo afgebroken dat er geen verzet meer mogelijk is.
De opvatting "het zij zo" is gezien het aantal slachtoffers te makkelijk en ongewenst. De meerderheid van de leerlingen heeft een goede jeugd. Dat bewijst mijn inziens dat we geen achterlijke primaten hoeven te zijn, een verrotte jeugd en agressief gedrag nooit voorwaarden zijn om te kunnen leven en we de verplichting hebben om ervoor te zorgen dat ook de gepeste minderheid zich weer veilig kan voelen op school.
|
| Reactie door Moswolkje op 07-04-2012 om 22:59. |
Toch herken ik wel iets in wat Sickofleft zegt, Mis...
Een totaal gebrek aan band tussen leraren/leerlingen.
Een totaal gebrek aan respect voor elkaar, zowel van leerlingen t.o.v. leerlingen maar ook van leerlingen t.o.v. leerkrachten en omgekeerd.
In die mega-fabrieken die tegenwoordig scholen genoemd worden is het toch ook haast niet mogelijk als leraar om een band te vormen met je leerlingen?
|
| Reactie door Misdefinitie (Mod) op 08-04-2012 om 23:10. |
Tegenwoordig wordt er veel aan de "band" tussen leerlingen en leraar gedaan met een hoop pedagogisch geleuter waarbij leraren halve psychiaters moeten spelen en er een mislukte discussiecultuur is ontstaan. Respect is een vaag begrip geworden waarvan niemand meer echt de betekenis kent. We moeten oppassen dat we niet volstaan met het benoemen van problemen met zulke vage termen.
Leraren horen professionals te zijn die met een bekwame afstand tussen hen en de leerlingen een gedisciplineerde, gestructureerde en veilige omgeving kunnen bieden. Vanuit een dergelijke omgeving kan er handhavend worden opgetreden. Corrigeren is onmogelijk als er niet eens autoriteit en structuur heerst binnen de school.
|
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|