|
| 589 # Ram het fatsoen erin # |
Gepost door Misdefinitie op 02-03-2012 om 23:33.
Ding dong, de deurbel gaat. Met een warrig rood hoofd alsof u net met uw krent op een negerstoel van 1000 volt heeft gezeten en met de smegma nog aan de handen klevend, opent u de deur en wordt u verblind en verrast door een felle lamp, een televisiecamera en het grijnzende gezicht van Rutger Castricum. Even denkt u het nog met fatsoen op te kunnen lossen. Elke normale journalist zou begrijpen dat hij op moet rotten als u aangeeft dat uw vrouw hoogzwanger op bed ligt. Dan begrijpt u opeens dat u niet te maken heeft met normale journalisten, maar met GeenStijl cq PowNed. Vanaf het moment dat Rutger bij u aanbelde, was het al duidelijk dat u met naam en toenaam en in huidige warrige staat opgenomen en gepubliceerd zou worden voor heel Nederland. Privacy is voor hen niks waard en wat u ook doet, u zult altijd als een rasmongool worden weggezet op de gemanipuleerde beelden. Wat nu?Rutger zijn gang laten staan betekent levenslang zwart gemaakt worden, hem finaal in elkaar rammen levert een taakstraf op en hem ondersteboven rectaal verkrachten een geldboete. Kinneging koos en sloeg Rutger op zijn bakkes.
Vrijheid om niet af te persen.
Dominique Weesie en Rutger Castricum lieten in hun programma PowNews een haast tranentrekkend stukje cabaret zien zoals u dat wellicht nog kent uit uw middelbare schoolperiode. Van die pestkoppen die continu iedereen lopen te sarren en te treiteren tot het moment dat het slachtoffer het spuugzat is en in een rode waas buitenproportioneel veel geweld gebruikt waardoor de tanden van zijn belagers op straat komen te liggen. Voorts vinden we arme Rutgertje terug in de kamer van de schooldirecteur waar hij, al jankend op de schoot van zijn moedertje, de directeur ervan probeert te overtuigen dat hij echt niet weet wat de ander bezielde. Hij deed toch gewoon normaal en geweld is toch godverdomme altijd strafbaar? Waarom doen ze dan zo tegen hem? Waarna de directeur opmerkt dat hij beter op zijn eigen gedrag kan letten om erger te voorkomen en met al die onvoldoendes zelf degene is die zal gaan vertrekken. Onbegrepen gaan die pestkoppen gewoon door. Het ene slachtoffer kapot makend terwijl het andere slachtoffer juist hen kapot maakt.
PowNews zit zo met de kwestie in de maag, dat ze eind februari 2012 er maar liefst 3 keer aandacht aan hebben besteed van uw belastingcenten. Toegegeven, wie op het eerste gezicht hun argumenten aanschouwt, zal meteen het gelijk naar hun zijde schuiven. "Geweld is altijd fout, brengt altijd directe schade toe aan de democratische rechtsstaat en heeft niks te maken met het debat en fatsoen," aldus Weesie. Aanleiding van dit akkefietje vormt een column van Naema Tahir waarin gepleit wordt om onfatsoenlijke journalisten van het Binnenhof in Den Haag te weren. Persbreidel noemt PowNews het en Rutger ging bij de privéwoning van de columnist verhaal halen. Manlief deed open en begon volgens het verhaal van PowNews meteen te dreigen en te wurgen. Zo klaar als een klontje toch? Weer zo'n randdebiel die zijn handen niet kan thuishouden, zult u denken. Reden te meer om zulk gedrag publiekelijk af te keuren. Gelukkig zitten wij niet met oogkleppen op en willen we u wijzen op het schijnheilige pestkopsyndroom en de drogredenen die PowNews gebruikt.
Allereerst kent de journalistiek sinds de opkomst van internet een probleem met fatsoen. Niet langer zijn journalisten hoogopgeleide professionals die dondersgoed weten dat ze zich aan de richtlijnen voor de journalistiek moeten houden. Tegenwoordig kan iedereen zich journalist noemen wat gezorgd heeft van een eindeloze toestroom aan riooljournalisten zoals bijvoorbeeld die van GeenStijl, PowNews, Retecool en Misdefinitie. Een journalist van PowNews laat in de uitzending van 28 februari 2012 weten hoe zij over fatsoen denken. Veel mensen zullen het eens zijn over het idee dat als een journalist iemand thuis komt opzoeken, aanbelt en meteen bij het opendoen een draaiende camera in de smoel van het slachtoffer duwt, er een zeer zwaar journalistiek middel wordt gebruikt dat enkel geoorloofd is bij de onderlaag van de maatschappij; bijvoorbeeld voor criminelen. "Nou," zegt PowNews, "dat vindt jij, ik vind iets heel anders. Ik mag dat gewoon." Zulke rioolratten vinden dat als zij een bepaald middel willen gebruiken omdat zij vinden dat het nodig is, dat gewoon moet kunnen.
Zouden we deze redenering consequent volgen, dan zouden we, indien we zouden vinden dat Rutger een stoot voor zijn muil verdient, dat gewoon mogen doen. Immers, ze zijn van mening dat andermans mening omtrent fatsoen er niet toe doet en dat het ook niet relevant is waar journalisten het onderling over eens zijn. Anders gezegd is uw mening slechts uw mening en maakt PowNews zelf wel uit wat zijn fatsoenlijk vinden. Dat betekent dat Kinnegin dat ook zelf mocht uitmaken en dat Rutger en consorten met deze opvatting zichzelf hebben gediskwalificeerd voor wat betreft een beroep mogen doen op fatsoen. Men kan niet tegelijk zeggen dat fatsoen slechts een mening is waar zij zich niet aan hoeven te houden en daarnaast wel vinden dat anderen zich wel aan het fatsoen moeten houden. Hoezo is geweld onfatsoenlijk? Dat vindt u. Zo redeneren Weesie en Rutger toch? O wacht, ze noemen strafbaarheid als criterium. Geweld is net zo strafbaar als smaad, laster en belediging, maar wordt lang niet altijd vervolgd. We moeten het altijd met fatsoen doen.
Gezien het feit dat gedragingen die strafbaar zijn lang niet altijd kunnen worden aangepakt via het recht, is de enige mogelijkheid voor Rutger om te voorkomen dat hij ooit echt gewurgd gaat worden, het erkennen van het systeem van fatsoen dat de meerderheid van de mensen hebben omgezet naar hun eigen normen en waarden. Afwijzen is geen optie omdat ze daarmee fatsoen afwijzen en als ze fatsoen afwijzen kan er tussen een onfatsoenlijke behandeling net zo goed iets van geweld zitten. Laten we eens naar de kern van het probleem kijken. U kunt er vanuit gaan dat we deze discussie echt niet gestart zouden hebben als het gewoon een kwestie was van een agressieve dolgedraaide dwaas die een journalist zou hebben aangevallen. Regelmatig kunnen we lezen over journalisten van andere omroepen die gemolesteerd worden door Marokkanen in de prachtwijken die Nederland tegenwoordig rijk is. Deze zaak is zo interessant omdat riooljournalisten schijnheilig zijn. Achteloos maken zij dagelijks mensen kapot. Daar maken we ons druk om.
Op internet is deze discussie inmiddels al een week lang losgebarsten. "Kinnegin was agressief en PowNed strijdt voor de persvrijheid," is zo'n beetje de heersende mening. Jammer, want wat ons betreft zit er een veel diepere achtergrond in het gedrag van Kinnegin. PowNed levert geen normale journalisten die zich aan de algemeen geldende fatsoensnormen houden. GeenStijl komt uit dezelfde koker en daar hebben ze regelmatig aangegeven zelfs de Raad voor de Journalistiek niet te erkennen. Het verschil tussen andere journalisten is groot. Alle keren dat wij met journalisten te maken hebben gehad, werden we gebeld of gemaild voor een afspraak. Er kan ja of nee gezegd worden tegen medewerking, er is een mogelijkheid tot voorbereiding en er zijn duidelijk afgebakende perioden en plaatsen waar we ons bewust zijn dat alles wat we zeggen wordt opgenomen en later kan worden uitgezonden. Rutger weigert de schadelijkheid van zijn handelen in te zien als hij tegen dit soort normen ingaat en mensen thuis komt opzoeken.
De kern van het probleem is dat riooljournalistiek mensen kapot maken. Bedenk eens wat er gebeurt als u de deur open doet en daar Rutger met zijn draaiende camera aantreft. Vanaf dat moment bent u genaaid. Veel mensen zeggen dat het erg eenvoudig is om te zeggen dat u niet meewerkt met het interview om vervolgens de deur dicht te gooien, maar het fucking probleem is natuurlijk dat u op dat moment al bent opgenomen. Rutger gaat uw porem op internet zetten. Met uw volledige naam en beelden waaruit op te maken valt waar uw privéadres te vinden is. Kunt u dat voorkomen? Nee, nooit. Fatsoenlijke journalisten vragen toestemming voor publicatie, maar GeenStijl, PowNed, Retecool, Bert Brussen en nog meer van die grappenmakers doen het gewoon. Elke seconde die zulke types van u opnemen, kan worden gepubliceerd. Hen fatsoenlijk te woord staan helpt daar niet bij, ze zijn gekomen om u op te nemen en uit te zenden. Met zulke achterbakse methoden is de enige manier om schade te voorkomen, de riooljournalist te vermoorden en zijn opnamen te vernietigen.
Riooljournalistiek zet mensen met de rug tegen de muur. Wanneer onze beheerder degenen die zijn naam op internet belasteren voor zijn auto krijgt, dan moet hij gas geven. Waarom? Omdat dat de enige manier is waarop de smaad en de laster te stoppen is. Netjes praten helpt niet, brieven sturen helpt niet en juridische procedures helpen niet. Wat blijft er over? Grof geweld. En niet zomaar geweld, maar eindeloze martelingen om zodoende toegang te krijgen tot de servers waar de smaad is opgeslagen. Moet zulk gedrag door anderen gekwalificeerd worden als het werk van een gestoorde gek? Nee, dat zijn daden van mensen die geen kant meer op kunnen en voor wie de schadelijke gevolgen van de publicaties vele malen erger zijn dan de daad. De wens om een kwelgeest te willen vermoorden mag dan wel extreem in de oren klinken: voor wie jarenlang geterroriseerd wordt na zulke publicaties is niks meer extreem. Shocklogs en PowNed worden door miljoenen mensen bekeken die na publicaties mensen opzoeken, bedreigen, stalken en terroriseren.
Internet is wat dat betreft een levensgevaarlijk medium. Wie met naam en toenaam wordt genoemd op een website, houdt daar zijn leven lang last van aangezien alles en iedereen elkaar loopt te googelen tegenwoordig. Het slachtoffer krijgt nergens meer een baan, zal voorgoed als maagd door het leven moeten gaan aangezien hij zo zwart is gemaakt dat zelfs de ergste multiculturalist hem niet meer als partner wil, wordt overal geweigerd bij zakelijke diensten en zal zelfs door vrienden, kennissen en familie worden uitgekotst en verbannen. Kortom, het leven is na publicatie van uw naam zo goed als voorbij. Zeker in de ranzige context waarin de riooljournalisten hem plaatsen. Associaties met racisme, discriminatie, kinderporno, geweld en ander crimineel gedrag gebeurt vrijwel altijd. Natuurlijk altijd direct of indirect en precies op het randje van wat justitie nooit wil aanpakken. Stel u heeft uw leven lekker op de rit en u beseft dat na het openen van uw voordeur het leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Wat zou u doen?
Persvrijheid is in deze een begrip dat maar al te graag misbruikt wordt. "Persvrijheid, dus mogen we alles doen wat wij nodig achten," is het standpunt. Fout, minkukels, persvrijheid is het recht om in de normale uitoefening van het journalistenvak uw werk te kunnen doen zonder dat de overheid aan censuur en beperking doet omdat de inhoud van de boodschap hen niet aanstaat. In reactie op crimineel gedrag van moslims mogen schrijven dat u dat gedrag typeert als banale oerinstincten van berberapen die beter in het oerwoud hadden kunnen blijven, is persvrijheid. Betogen dat de overheid zwaar fascistisch is en de bevolking onderdrukt. Dat is persvrijheid. Zelf een platform mogen oprichten zonder dat de overheid bij voorbaat de website al wil sluiten omdat de signatuur hen niet aanstaat. Dat is persvrijheid. Persvrijheid is niet de vrijheid om de privacy van individuen te schenden. Niemand hoeft toe te staan dat zijn leven wordt geruïneerd omdat een of andere idioot een harde plasser krijgt van een sensatiepublicatie.
"Ja maar politici moeten daar gewoon tegen kunnen." Stelletje bloedhonden, jullie weten dondersgoed dat het merendeel van de publicaties gaan over burgers die geen publieke functie hebben en niet gekozen hebben voor deze vormen van openbaarheid. Fucking pedofielen worden op internet afgekort als Benno L., maar Andreas Kinneging is nu overal met naam en toenaam bekend. Net als uw beheerder die al jaren wordt verneukt door diverse publicaties. Geen publiek persoon, enkel technisch beheerder van een website, maar wel overal op internet in verband gebracht met racisme. Wat nou fatsoen? Wanneer we een prijs uitloven voor degene die zulke publicaties kan verwijderen, is elk middel geoorloofd. Zo denken meerdere mensen over de ronduit inhoudsloze manier waarop mensen belachelijk worden gemaakt en te kakken worden gezet. Rutger speelt de schijnheil, maar hij ging met opzet de confrontatie aan. Zeg eens eerlijk jongens, de publicaties stonden al vast en elke reactie die daarop volgt zal negatief worden uitgelegd.
Eerst iemand anaal verkrachten met als doel de beelden te publiceren en dan zeggen dat het slachtoffer een imbeciel is als hij daarop agressief reageert. De hypocrisie druipt er vanaf. "Je wordt daar overdonderd." Boehoe Rutger, alsof uw manier van werken met gegarandeerde privacyschending van te voren wordt aangekondigd. Dan kunt u wel een beroep op fatsoen willen doen, maar hoe kunt u dat als u niet wilt inzien dat u mensen kapot maakt? U komt aan met de drogreden dat als iemand een column schrijft, hij daar altijd en overal verantwoording over moet afleggen. Fuck you, waarom dan? Omdat een column 24/7 te bekijken is? Een column staat 24 uur per dag online waardoor u er 24 uur per dag een reactie onder kunt plaatsen. Het betekent overduidelijk niet dat u ook 24 uur per dag iemands leven kunt binnenwandelen en een gesprek kan eisen. Op tekst moet een tekstuele reactie komen en wat nou bij een debat? Bij een debat is het ook alleen maar mogelijk om in een gecontroleerde omgeving tijdens een beperkte periode weerwoord te geven.
Zeker, u vindt dat het stopt bij geweld en bedreiging, maar zeg nou zelf, als u willens en wetens mensen kapot maakt, denkt u werkelijk dat zij zich nog aan de fatsoensregels gaan houden? Kom niet aan met dat gelul dat het een vorm is van journalistiek bedrijven. Geweld is een vorm van verdedigen. Wat zegt dat? Dat alles maar kan en mag? Anderen roepen dat het pure jaloezie is om te denken dat wat rioolratten doen ook anders kan. Is het echt zo belachelijk om te stellen dat mensen als Rutger het geweld uitlokken? "Fatsoenlijke mensen hebben bewezen heel naar te zijn." Nogal de omgekeerde wereld. Rutger komt moedwillig naar iemands privéadres toe met de bedoeling daar een scène te trappen. Hij weet dat er twee dingen kunnen gebeuren. De persoon is zo overdonderd dat hij gaat stamelen en stotteren. Dan staat hij op internet als een mongool. Of hij wordt boos en staat bekend als agressief. Degene met de macht over de publicatie staat altijd 10 keer sterker en daar wordt gruwelijk misbruik van gemaakt.
Rutger, Reet, Bert en al die anderen zouden zich verantwoordelijkheid moeten aantrekken. Vanwege hun functie en de keuze om een publieke figuur te worden als bekende journalist, zijn zij gewend en bereid geweest om openbaar in de belangstelling te staan. Zij hebben hun baan, gezin en privéwoning veilig kunnen stellen nog voor hun keuze om publiekelijk te gaan. Soms hebben ze zelfs hun echte namen kunnen afschermen en werken ze met "artiestennamen" en omdat zij de controle hebben over de publiciteit, hebben ze dat grotendeels ook over hun achterban. Niemand is bereid om voor het slachtoffer de kastanjes uit het vuur te halen, maar als zij een oproep op hun platform doen aan hun achterban om adressen op te sporen, dan gaan tienduizenden mensen aan de slag. Van volslagen mongolen tot geharde psychopaten die nergens voor terugdeinzen. Nu zijn ze slim genoeg om geen directe oproepen te plaatsen. Iemand associëren met onderwerpen die veel mensen afkeuren, is voldoende voor maatschappelijke diskwalificatie.
Thans wordt geprobeerd de discussie richting de publiek bekende personen te krijgen zodat normale burgerslachtoffers van de persmaffia buiten beeld raken. Een slechte zaak. Mensen die voor een publieke functie kiezen hebben meer te dulden dan particulieren die niet voor zo'n functie hebben gekozen. Betekent dat nu dat politici alles moeten slikken? Nee, want politici moeten het hebben van hun waardigheid. Verlies van geloofwaardigheid is vervolgens als politieke zelfmoord. Wanneer de pers een politicus zijn geloofwaardigheid heeft ontnomen, kan hij verder wel inpakken. Eigenlijk is de manier waarop de pers met politici mag omgaan best bizar. Politici zijn de hoogste bestuurders en volksvertegenwoordigers. Het zijn vaak hoge diplomaten die over de hoogste macht beschikken. Hoogopgeleide mensen die over miljarden beslissen. En dan komt er zo'n jochie even bij de hand doen en hem goed voor lul zetten. Ergens vinden we dat totaal niet erg bij gebrek aan transparantie, maar wel in de daartoe bestemde gebouwen, niet op privéadressen.
Kijk, die hele discussie over het toelaten van journalisten op het Binnenhof is natuurlijk dikke lariekoek. Elke journalist moet daar kunnen binnenlopen. Ook Rutger of misschien wel juist Rutger. Zijn die kloothommels daar aan het werk om onze miljarden te verspillen, dan is iemand als Rutger best welkom om de waarheid uit die schijnheilige smoelen te trekken. Waar hebben we het dan over? Rutger wordt niet belaagd, bedreigd en in elkaar geslagen door de politici. Die moeten altijd netjes reageren en dat doen ze ook. Tevens geven zij aan dat er geen probleem is; ingrijpen is dan niet gewenst. Waar het om gaat is dat er dagelijks honderden mensen hun hele leven lang gebukt gaan onder publicaties die hen verneuken. Mensen die niet zo mondig zijn of kunnen zijn omdat ze niet over een groot platform beschikken. Kinnegin heeft bewust en onbewust deze mensen een plezier gedaan. Hij had de moed voor actie. Rutger beweert dat Kinnegin hem gewurgd had, maar op de vrijgegeven video is daarvan niks te zien of te horen.
Wel was het gesprek tussen Kinnegin en de heren van PowNed heel interessant. Rutger stond namelijk eens in de schoenen van iemand als slachtoffer en zei precies wat slachtoffers van ranzige publicaties over hen op internet ook zeggen. "Ik wil dit niet." Nee Rutger en consorten, wij (als in: gewone burgers), willen ook niet met naam en toenaam genaaid worden op internet. Mail of bel gewoon en vraag om een interview. "Ik snap niet waarom." Zeker, net zoals wij niet snappen waarom onze privacy nog erger wordt geschonden dan dat van pedofielen. Zijn wij soms erger ofzo? We weten dat u niks snapt, dat is nu juist het probleem. Begreep u maar wat er met mensen gebeurt wiens privacy is geschonden op internet. Begreep u maar wat voor schade dat oplevert. U duwt mensen camera's onder de smoel en publiceert volledige namen en lasterpraat nog voordat iemand daarover met u heeft kunnen discussiëren. "Moet dat dan zo intimiderend?" Moet iemand meteen aan de schandpaal genageld worden op internet met alle gevolgen van dien?"
Overweging.
Tjonge, jonge, jonge, een onbeduidend columnpje, Rutger die eens weerstand krijgt en meteen zwaait de discussie af naar schending van de persvrijheid wat een directe aanval op de democratie zou zijn omdat het met grof geweld gepaard zou gaan. Beste mensen, daar gaat het toch allemaal niet om. Die column was het reageren niet waard. Journalisten weigeren op plaatsen die bestemd zijn voor het publieke debat is onwenselijk in een fatsoenlijke rechtsstaat. Rutger wordt weer eens veel te belangrijk gemaakt. Alsof hij de verpersoonlijking is van een onschuldig slachtoffer dat in de rechtmatige uitoefening van zijn werk "opeens" te maken krijgt met extreem geweld. Dat gelul over persvrijheid dat erop neer komt dat die vrijheid alle rechten met betrekking tot privacy en fatsoen opzij zet, is sowieso te idioot om op te reageren. En politici hebben nauwelijks problemen met Rutgers gedrag. Uitvluchten en zijwegen zoeken vertroebelen de discussie en de kern van het probleem. Namelijk dat gewone burgers de klos zijn.
Personen met een publieke taak kunnen niet dermate zwart gemaakt worden dat alles in hun leven verdwijnt. Zij verdienen bakken met geld, krijgen bij verlies van hun baan lange tijd wachtgeld en hebben vanwege hun functie privileges die u en wij niet hebben. Wij weten wel waarom PowNews er zo'n probleem van maakt. Rutger heeft met zijn confrontatie namelijk aangetoond dat de manier waarop riooljournalisten te werk gaan bij mensen zoveel schade toebrengt, dat zij zelfs met draaiende camera's bereid zijn tot agressief gedrag. Niet omdat ze van nature agressief en onfatsoenlijk zijn zoals Rutger heeft willen doen voorkomen, maar omdat ze vanaf het moment dat ze Rutger zien al weten dat ze kapot gemaakt gaan worden. Het is een vooropgezet plan. Riooljournalist doet iets, slachtoffer reageert en zijn reactie wordt zo geïnterpreteerd zodat het net lijkt alsof hij een volslagen idioot is. Zoals Retecool die eerst een volledige naam publiceert en bij de discussie daarover doet alsof de tegenpartij niet redelijk is.
Gaandeweg komen steeds meer mensen die nooit voor het publiek schenden van hun privacy hebben gekozen erachter dat de riooljournalistiek zoals die in de afgelopen 10 jaren is ontwikkeld, enkel schade toebrengt aan individuen. De ontwikkelingen kunnen grofweg op drie verschillende manieren verlopen. Mensen die nog niet het slachtoffer zijn geworden, halen hun schouders op en negeren het probleem verder totdat ze zelf de lul zijn. De tweede optie is dat mensen die wel slachtoffer worden kunnen gaan denken dat er geen andere mogelijkheid is dan het verwonden of vermoorden van hun kwelgeesten. Daar zal het strafrecht weinig aan kunnen veranderen. Wie toch al niks te verliezen heeft en uit emotie handelt, zal niet anders handelen als er ergens een wet is aangenomen. Beter is de optie van een goed publiek debat over de rol en mogelijkheden van de niet-reguliere pers waar vrijwel alles lijkt te kunnen. Rutger heeft laten zien dat hij wel degelijk ontvankelijk is voor fatsoen als hij zelf in een slachtofferrol zit.
Onder de premisse dat niemand geweld wil, handhaven niet enkel door de wet kan maar grotendeels gebeurt op basis van fatsoen en invulling van dat begrip door de gemeenschap dus geaccepteerd moet worden, moet de discussie naar ons idee vooral gaan over wat wel en niet kan. In het kader van dat debat, willen we alvast een aantal overwegingen meegeven. De algemene persvrijheid staat niet ter discussie. Over anonieme personen, groepen en andere niet nader te duiden entiteiten, mag en moet alles geschreven kunnen worden zonder gevaar voor vervolging. Waar rekening mee gehouden moet worden, is de privacy en persoonlijke levenssfeer van individuen. Mensen met een publieke functie met naam en toenaam noemen, is geen probleem. Zij hebben daar bewust voor gekozen. Criminelen met naam en toenaam noemen vinden we etnisch evenmin een bezwaar. Het moet mogelijk zijn om de bevolking te beschermen tegen gespuis. Misdefinitie hanteert met betrekking tot de privacy van individuen de regel dat enkel criminelen, lasteraars en ander tuig worden genoemd.
Het publieke debat vindt plaats in speciale daartoe aangewezen ruimtes op van te voren afgesproken tijdstippen zodat alle deelnemers zich goed kunnen voorbereiden. Het spreekt voor zich dat journalisten in zulke ruimtes welkom zijn en daaruit is logischerwijs af te leiden dat het onaanvaardbaar is dat mensen, in welke hoedanigheid dan ook, thuis op hun privéadres worden lastiggevallen. Dat geldt eveneens voor familieleden, kennissen en vrienden die niet voor publiciteit hebben gekozen. Huisbezoeken afleggen moet wat ons betreft wettelijk verboden worden. Aandringen op antwoorden hoort bij het journalistenvak, maar na een redelijk verzoek om het interview te beëindigen moet het eens afgelopen zijn. Rutger heeft er het handje van om iemand net zo lang hinderlijk te achtervolgen totdat hij ontploft en Rutger weer een leuk verhaaltje heeft, maar dat zet mensen enkel met de rug tegen de muur. Goede journalisten weten wanneer ze moeten doorvragen en zeker ook wanneer ze moeten stoppen en gehoor moeten geven aan redelijke verzoeken.
Burgers zonder publieke functie moeten zondermeer de mogelijkheid krijgen om publicatie van hun gegevens, eigendommen, portret en videobeelden te voorkomen en te verbieden. Uitzonderingen wensen we enkel te maken voor de eerder genoemde categorieën vanwege het algemene belang, maar we beseffen maar al te goed dat we hier met een dilemma zitten. Aan de ene kant willen we voorkomen dat een pedofiel anonimiteit gebruikt om weer met kinderen te werken, maar aan de andere kant kunnen we zonder de doodstraf niet voorkomen dat zo'n randdebiel weer in de maatschappij komt en als hij rondloopt, moet hij kunnen werken om de kost te verdienen. We willen lasteraars openbaren om te voorkomen dat u slachtoffer wordt, maar dat schendt weer hun privacy. Onze richtlijn komt het dichtst in de buurt van iets wat in redelijkheid te verkopen is, maar degenen die genoemd staan zullen daar anders over denken. Niet openbare zwarte lijsten lossen dit probleem deels op, maar zorgen er weer voor dat de databases gaan heersen.
Waterdichte oplossingen zijn er niet. We geven eerlijk toe dat er ook in onze oplossingen genoeg gaten te schieten zijn en er dilemma's opduiken waarbij het besluit dat we nemen vaak niet met gejuich wordt ontvangen. Het getuigt van moed en veel zelfreflectie om het eigen gedrag zo kritisch te benaderen. Dat kan in elk geval tot een aantal makkelijke regels leiden zoals "geen huisbezoek" en nadenken voor publicatie leidt er in ons geval in elk geval toe dat we hooguit publiceren over echt tuig dat wat op zijn kerfstok heeft. Dat een deel van dat tuig zich beroept op een grensgeval of een dilemma opwerpt is in elk geval veel minder erg dan al die riooljournalisten die zonder nadenken per definitie iemand zwart willen maken uit rancune, sensatie of simpelweg uit onvermogen om te kunnen beseffen wat voor schade dergelijke publicaties kunnen aanrichten. Fatsoen zal altijd mensenwerk blijven. Journalisten op Misdefinitie kunnen zichzelf altijd recht in de ogen kijken. Het wordt tijd dat anderen zichzelf kritisch aanschouwen.
Reacties: 2
Pagina's: 1 |
| Reactie door Moswolkje op 12-03-2012 om 16:35. |
De regels zoals jullie ze hanteren lijken mij correct.
Gewoon een normale manier waarop er zaken gedaan kunnen worden, en niet zoals bovengenoemde andere webjournalisten vaak te werk gaan.
Je moet er toch niet aan denken dat er zo'n malloot als die Rutger met zijn roze microfoon aan je deur staat!
Aan je deur notabene!! Dus eerst al over je oprit gelopen (is eigen grond in mijn geval)...
Dat is ver over de grens van het fatsoenlijke, en ook aan mijn deur zou zo'n malloot een "warm" onthaal krijgen.
|
| Reactie door Misdefinitie (Mod) op 15-03-2012 om 23:30. |
Alle journalisten zullen zich te allen tijde moeten afvragen of publicatie van gegevens het algemene belang dient. Bij pedofielen, oplichters en lasteraars kunnen mensen niet anders gewaarschuwd worden dan het noemen van de naam, maar als het om waarschuwen voor een organisatie of website gaat, is de naam van een persoon noemen overbodig. Het is ook niet meer dan logisch dat een journalist eerst het minst zware middel aanwendt om met iemand in contact te komen en weigeringen en privacy daarbij respecteert.
Misdefinitie kent een klachtenprocedure, publicatie van hoor en wederhoor en we erkennen de Raad voor de Journalistiek. De meeste webjournalisten durven die waarborgen niet te bieden omdat ze weten dat ze mensen zwart maken voor de sensatie zonder na te denken over de gevolgen.
|
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|