|
| 440 # Vernieuwing funest voor onderwijs # |
Gepost door Misdefinitie op 15-02-2010 om 22:51.
Om een beetje fatsoenlijk te kunnen communiceren, is het noodzakelijk dat de gesprekspartners beschikken over dezelfde algemene kennis en vaardigheden. Zouden we allemaal onze eigen variant van een taal spreken, dan begrijpen we van elkaar niet wat we bedoelen. Ontbreekt er kennis over zaken die we als bekend mogen veronderstellen, dan kan er eindeloos langs elkaar heen gepraat worden zonder dat duidelijk wordt waar we het over hebben. Vanzelfsprekend worden mensen niet met die kennis geboren. Kinderen worden naar school gestuurd om te leren. In principe is het de bedoeling dat ze allemaal hetzelfde leren zodat ze later als weldenkende rationele mensen kunnen communiceren. Dit blijkt in de praktijk niet zo eenvoudig te zijn. Kinderen die bij elkaar in een klas zitten krijgen dezelfde stof, maar over generaties heen ontstaat het probleem van het stelselmatig wijzigen van het programma. Door irrelevante veranderingen in het onderwijs groeien hele generaties kinderen op met een chronisch gebrek aan kennis.
Basisvaardigheden voldoen niet meer.
Specialistische kennis is onderhevig aan veroudering. Vroeger leerde men omgaan met ponskaartjes en typemachines. Tegenwoordig doen we alles per computer of veel te dure smartphone. Vooral als het gaat om technische snufjes, moeten we met lede ogen aanzien hoe de kennis waar we ooit om geroemd werden als sneeuw voor de "global warming" is verdwenen. Daar ligt echter het probleem niet. Kennis die inmiddels achterhaald is kan worden opgehaald door de stof te herzien. Iedereen met een goede basis op het juiste niveau is in staat dat te doen. Tijdens de dagelijks contacten die mensen opdoen is de kans klein dat een hoogopgeleid persoon een volledige discussie gaat starten over een specialistisch onderwerp zonder zich er van te vergewissen dat hij spreekt met iemand die op z'n minst kan meepraten. Aangezien mensen niet alles kunnen beheersen, is specialisme noodzakelijk. Problemen ontstaan als de basiskennis waar we allemaal vanuit gaan ontbreekt door slecht onderwijs.
Taal is een belangrijk voorbeeld om hier te noemen. Welk opleidingsniveau u ook heeft: op het moment dat u een landgenoot tegenkomt, hopelijk vaak genoeg, gaat u er als Nederlander vanuit dat er Nederlands gesproken kan worden. Geen verkracht dialect of een verzonnen taaltje, maar Algemeen Beschaafd Nederlands (ABN). Taalkundig en grammaticaal gaat u uit van dezelfde regels en u mag aannemen dat degene met wie u spreekt kennis heeft van de meest voorkomende begrippen. Niks is minder waar. Deskundigen hebben ooit het onzalige idee opgevat om de regels elke 10 jaar aan te passen. Nieuwe woorden worden toegevoegd en grammaticale regels worden veranderd. Reden? "Vernieuwing". Een cruciale fout, want iedereen die niet (meer) op school zit, krijgt het niet mee. Met als gevolg dat elke generatie iets anders leert. De verschillen lijken klein, maar worden groot. Mensen leven gemiddeld zo'n 80 jaar. Bedenk eens wat er gebeurt als de taal in die periode 8 keer verandert.
Misschien vindt u dat we overdrijven. Boeken van 80 jaar geleden zijn immers nog best wel te lezen voor de hedendaagse mensen. Tekstueel valt het inderdaad wel mee. Wie kan lezen zal ook een oudere tekst kunnen lezen. Met het onderwijs gebeurt echter iets heel anders. Door alle veranderingen schrijven verschillende generaties net even iets anders. Kinderen kunnen daardoor steeds moeilijker de juiste voorbeelden vinden. Boeken vormden altijd de belangrijkste bron van teksten. Wat daarin stond, was goed. De moderne generaties komen in aanraking met slecht geschreven teksten op fora, websites, kranten en erger nog: SMS en MSN. Op laatst genoemden is het heel normaal de taal dusdanig te verkrachten dat een wet tegen dierenseks erg triviaal lijkt. Een goede taalbeheersing wordt met al die foute voorbeelden wel erg moeilijk. Zo moeilijk dat mensen het niet meer belangrijk vinden. Leerlingen worden gemakzuchtig. Als niemand het goed kan, waarom zouden zij zich nog inspannen?
Dan hebben we het nog alleen maar over de uiterlijke vorm van de taal, laat staan als we het over begrip en definities gaan hebben. Begrijpend lezen is een van de moeilijkste activiteiten die kinderen op school moeten leren. Het belangrijkste probleem dat ze daarbij tegenkomen is het gebrek aan objectief onderwijs. Veel begrippen zijn omstreden omdat ze altijd naar religie of politiek getrokken worden. Twee onderwerpen waarover nooit binnen een neutrale en objectieve omgeving fatsoenlijk gesproken kan worden zonder daar in botsing te komen met mensen die iets anders vinden. Scholen trachten daar mee om te gaan op twee manieren. Het makkelijkst is om bepaalde begrippen nooit aan bod te laten komen in het onderwijsprogramma. Lekker makkelijk, maar wel vervelend als het kind later van school komt. Meer gebruikt is de mogelijkheid om definities te vervangen door politiek correcte misdefinities. Scholen leren hun leerlingen maar al te graag gekleurde politieke definities van "moeilijke" begrippen met behulp van propaganda.
Universitair onderwijs.
Kinderen weten niet beter en hun ouders komen er voor het eerst achter als ze bemerken dat het kind wel erg dom is en niet kan rekenen. Desgevraagd geeft de school als toelichting dat de ouderwetse staartdeling niet meer van deze tijd is en mensen verlaten met de staart tussen de benen het lager onderwijs. Tegen de tijd dat leerlingen op het voortgezet onderwijs kunnen protesteren, troosten ze zich met de gedachte dat ze al bijna klaar zijn en een diploma hebben. Slechts een klein deel van de bevolking is daarna in staat om verder te studeren binnen het hoger onderwijs. Niet om de socialistische reden dat rijken de armen uitzuigen, maar vanwege het simpele feit dat een hoger IQ dan de schoenmaat niet voor iedereen is weggelegd. Vervolgonderwijs is bedoeld om te specialiseren. Men leert voor een beroep of kiest voor de wetenschap op een universiteit. Zij weten sneller de weg naar het klagen te vinden. Studenten merken steeds vaker op dat het onderwijs klote is omdat ze er niks leren.
Begin februari 2010 was het daarom raak in onder andere Utrecht waar studenten het bestuursgebouw van de Universiteit Utrecht bezetten. Met deze bezetting werd geprotesteerd tegen de bezuinigingen van het huidige linkse kabinet, de afschaffing van een universiteitsblad en de voorgenomen afschaffing van de basisbeurs. Opvallend is dat de protesten niet verder gaan dan wat oppervlakkige wensen zonder daarbij aandacht te vragen voor de onderliggende problemen. Bezuinigingen tegenhouden is een ding, maar daar wordt het toch al slechte onderwijs niet beter van. Pleiten voor behoud van een blad is hooguit een persoonlijk pleziertje. Wat hen gegund is, daar niet van. De basisbeurs is een gedrocht met een veel diepere achtergrond dan simpelweg geld geven aan studenten die het toch al zo moeilijk hebben. Natuurlijk hebben ze in de kwestie van de beurs gelijk dat het niet deugt. Elke generatie krijgt steeds minder, betaalt steeds meer en moet leven naar verschillende regels.
Over het oplossen van de problemen kunnen heel veel artikelen op zich geschreven worden, maar we willen hier toch een aantal zaken aanstippen. De afgelopen decennia is het universitaire onderwijs onderhevig geweest aan vele mislukte experimenten. Opleidingen zijn niet allemaal even duur. Geneeskunde is een veel duurdere opleiding dan Rechten. Besloten is om een socialistische oplossing in te voeren waarbij de gemiddelde prijs wordt genomen zodat alles even duur wordt. Studeren werd hierdoor onbetaalbaar omdat zelfs de goedkoopste studies even duur werden als de duurste. De overheid moest dus bijspringen en betaalt bijna tweederde van de opleidingen. Hier is weer belasting voor nodig waardoor studenten het moeilijk krijgen. Waarna er weer een lapmiddel werd geïntroduceerd: de basisbeurs. Naar gelang er minder inkomen is, heeft een student meer mogelijkheden om aan geld te komen. Een afschuwelijk brak systeem dat net als alle socialistische systemen zo onbetaalbaar wordt dat er bezuinigd moet worden.
Een ander probleem vormt de structuur van de opleidingen. Doctorandus worden gebeurde door een brede opleiding in het eerste jaar en specialiseren in de jaren daarop. Bacheloropleidingen blijven 3 jaar lang breed. Voor studenten is het een zeer vervelende constatering om na jaren studie op te merken dat ze van veel onderwerpen iets afweten, maar niet genoeg om er iets mee te kunnen. Masteropleidingen moeten de ontbrekende specialisatie opvullen. De duur van 1 of 2 jaar is jammer genoeg veel te kort in vergelijking met de lange specialisatiemogelijkheid in het oude systeem. Logisch dat studenten boos worden. Het gevoel niks te kunnen blijft tegenwoordig veel te lang aanwezig. Wat nog versterkt wordt door het steeds schoolser worden van de universiteit. Werkgroepen met aanwezigheidsplicht, samenwerkend leren en nutteloos groepjeswerk waarbij iedereen niks doet. Intern is er ook veel veranderd. Een groot aantal opleidingen bevatten ruimte voor bijna een jaar aan vakken die niet bij de opleiding horen.
Studenten worden gek gemaakt met beperkingen. Onderwijsinstellingen waren nooit goed met plannen. Voor gevorderde studenten geen probleem. Zij wisten precies wat ze moesten leren en doen om aan de eisen te voldoen. Vakken in een iets andere volgorde volgen was, uitgezonderd enkele verplichtingen, gewoon mogelijk. Alvast oriënteren op het laatste jaar, de eindscriptie, een stage of werkstuk (scriptie + onderzoek) was een veel voorkomende praktijk. Door extra verplichtingen is dat allemaal niet meer te doen. Stiekem is de harde knip ingevoerd voor bachelor- en masteropleidingen. Wat inhoudt dat de bachelor helemaal afgerond moet zijn voordat er aan de master begonnen kan worden. Slimmeriken merken meteen op dat als een vak uit de bachelor niet gehaald wordt en pas weer over een jaar wordt aangeboden, de opleiding dus met een jaar verlengd wordt. Kassa! Het merendeel haakt dan af. Werkgevers weten na jaren nog niet hoe ze met bachelors moeten omgaan.
Om kosten en moeite te sparen krijgen bacheloropleidingen grotere keuzeruimten. Dat is ruimte die door studenten met elk universitair vak mag worden ingevuld. U ziet de bui al hangen. Konden we vroeger slechts 1 / 24 deel aan andere vakken besteden: tegenwoordig is 1 / 5 deel geen uitzondering. Recent afgestudeerden hebben derhalve minder (vak)kennis dan eerder afgestudeerden. Wie denkt dat zoiets geen kwaad kan komt bedrogen uit. Werkgevers reageren daarop door diploma's lager te waarderen. Pure inflatie van het academische diploma dus. Waardoor heel veel banen tegenwoordig starten met een trainneeship. Werkgevers zeggen hiermee feitelijk: u voldoet vast nog niet aan de eisen na uw opleiding, dus ga na 4 jaar studie nog maar eens 3 jaar gecombineerd werken en leren tegen een laag salaris. Piepen heeft geen zin. Ook niet als u toevallig een diploma oude stijl heeft. Alles reageert op elkaar en uiteindelijk bouwen de slechte systemen op elkaar voort.
Met het verschijnsel schakelprogramma's zijn universiteiten nog erger de fout ingegaan. Praktische hbo-opleidingen waar ze het woord wetenschap niet eens kunnen spellen werden gelijk gesteld aan wetenschappelijke bacheloropleidingen. Eenmaal afgerond kon de hbo'er aan een master beginnen mits hij wat kennis wegwerkt door een jaar (in plaats van 3 jaar) aan vakken in te halen. Het vakkenpakket dat ingehaald moet worden wordt dan een schakelprogramma genoemd. Na het voltooien ervan krijgt de student toegang tot de master. Feit is dus dat iemand master kan worden met slechts 2 jaar aan academische scholing terwijl dat voorheen 4 jaar was. Ook zijn er zwaar verkorte opleidingen voor mensen die via het werk er nog "even" een mastertje bij doen. Opeens merkt de overheid dat het geld op is omdat ze het hebben verspild aan andere zaken. Dus knijpen ze en gaan er schakelprogramma's weg. Wat houden we over? Verschillende generaties die zich master noemen waarbij het kennisniveau tot 50 % kan verschillen!
Beroepsonderwijs.
Velen vinden dat de schade voor werkzoekende academici wel mee zal vallen. De vraag naar hoogopgeleiden zal altijd blijven en wetenschappelijk geschoolden zullen altijd extra opleiding moeten volgen als ze in het bedrijfsleven willen gaan werken. Van beroepsopleidingen wordt echter verwacht dat ze opleiden tot een beroep. Wij zouden denken dat iemand na het volgen van zo'n opleiding in staat is dat beroep uit te oefenen. Een timmerman die na het vmbo geen stoel in elkaar kan timmeren heeft ernstig gefaald. Hetzelfde geldt voor scholieren op het mbo. Vier jaar extra scholing op het mbo en dan niet in staat zijn om de meest elementaire handelingen te verrichten die de gekozen opleiding belooft aan te leren is een schande voor het onderwijs. Kennis en vaardigheden aanleren is iets waar beroepsopleidingen niet meer in uitblinken. Onderwijsvernieuwingen hebben het onderwijs grondig verpest. Het onderwijs bestaat uit eindeloos ouwehoeren, aanrommelen, nutteloze rapporten schrijven en sessies waarbij evaluatie centraal staat.
Scholieren op de mbo's in Friesland zijn het gezeur zat en gingen de straat op om aandacht te vragen voor de slechte kwaliteit van het onderwijs. Docenten zouden te dom zijn om hun eigen geslachtsdeel te vinden, veel lessen vallen uit terwijl er niet gespijbeld mag worden en al het geld blijft kleven aan de strijkstok van het waardeloze management. Inhoudelijk deugt het evenmin. Lesmateriaal zou vol linkse propaganda fouten staan en docenten verstaan hun vak niet. Leerlingen worden daar moedeloos en gedemotiveerd van waardoor er veel schooluitval is. Een ROC lijkt de problemen te bagatelliseren met het argument dat er wel erg weinig mensen protesteren. Ons inziens is dat een verkeerde conclusie. Protesteren vergt veel lef en moeite. Moeite die leerlingen die vaak toch al bijna klaar zijn of willen vertrekken niet meer wensen te nemen. Het is ook nog zinloos. Klachten bestaan al jarenlang, maar er verandert geen donder.
Overweging.
Onderwijsvernieuwingen worden veelal gebracht als veranderingen die vooruitgang moeten realiseren binnen het onderwijs. Net zoals in de reclame de kreet "Nieuw!" suggereert dat iets helemaal geweldig is. Beleidsmakers zullen moeten gaan beseffen dat hersenloos veranderen eerder slecht dan goed is. Individuele mensen zijn weliswaar geneigd dingen heel snel te veranderen zodra ze erop uitgekeken zijn, maar wij spreken graag dezelfde taal als de generaties voor en na ons. Keer op keer de regels veranderen van de Nederlandse taal is funest voor een gezonde samenleving. Straks weet niemand meer hoe het moet, is de Nederlandse taal volledig verkracht en hebben de multiflauwkulverrijkers weer een argument om voor afschaffing van de Nederlandse taal te pleiten. Scholen weten van ellende niet meer wat ze moeten aanleren en fouten corrigeren doen ze niet meer. Positieve discriminatie is een systeem dat er nog een schepje bovenop doet. Wat geluidjes maken is al bijna voldoende om over te gaan.
De maatschappij is gebaat bij duidelijkheid. Onze taal moet blijven zoals hij is zonder regelmatige veranderingen die nergens op slaan. Kinderen moeten weer goed leren met taal omgaan. Woordplankjes, letterdozen en begrijpend lezen moeten weer onderdeel worden van het onderwijs. Laat die fonetische bullshit waarbij enkel op klank wordt afgegaan maar achterwege. Verbanden leggen moet gestimuleerd worden. Niet op basis van politieke propaganda, maar met behulp van neutraal en objectief lesmateriaal zonder fouten. Helaas ontkomen we er in deze moderne tijd niet aan dat kinderen materiaal onder ogen krijgen dat ongeschikt is. Wel kunnen we kinderen voorlichten over welk materiaal betrouwbaar is en wat niet. Net zoals ons vroeger werd verteld dat een gedrukt boek doorgaans betrouwbaarder is dan een stuk riooljournalistiek of geschreven proza uit een dagboek. Kennis is macht. Algemene kennis die iedereen behoort te weten moet duidelijk vaststaan en weer geleerd worden.
Rekenen moet weer op het programma komen te staan. Ziek worden we van mensen die niet begrijpen hoe erg het is om miljarden schuld te hebben omdat ze nooit geleerd hebben dat een miljard een 1 is met 9 nullen. Om vervolgens de basisprincipes van geld uitgeven en economie niet te snappen. Begrijp ons niet verkeerd: niet iedereen kan alles weten, maar die betweters mengen zich al te vaak in discussies zonder enige kennis van zaken. Doen we al die moeite een fatsoenlijke tekst neer te zetten, blijkt dat de merendeel van de mensen niet wil en kan begrijpen door gebrek aan scholing. Wereldoriëntatie, begrippen uit de geschiedenis en veelvoorkomende definities in maatschappelijke discussies moeten verplichte kost worden op scholen. Nog steeds is er dan ruimte voor het ontstaan van misdefinities, maar daar heeft u ons dan weer voor om het voor u recht te zetten. Basisvaardigheden die belangrijk zijn veranderen niet om de zoveel jaar. Lezen, schrijven en rekenen zijn altijd nodig.
Is de basis eenmaal goed gelegd, dan kunnen we gaan werken aan de voortgezette onderwijsvormen. Beheerst iedereen de basis, dan kunnen de ingangseisen weer op het oude niveau van weleer. Docenten kunnen weer goed opgeleid worden zodat incapabele docenten kunnen worden weggehoond. Systemen die gebaseerd zijn op ouwehoeren moeten per direct verdwijnen. Wat kan het ons schelen dat u zo leuk heeft samengewerkt of dat u als meelifter op een project een emotionele band heeft gekregen met degene die uw werk heeft opgeknapt. Tijd genoeg voor sociale contacten en de emotionele ontwikkeling. Ga eens iets goeds leren zodat de bruggen niet instorten en de wegen niet kapot vriezen. Leer eens met feiten werken zodat het verschil tussen feit en mening niet uitgelegd hoeft te worden tijdens een internetdiscussie. Wees zelf verantwoordelijk voor het bereikte resultaat. Samenwerken is soms noodzakelijk. Een hele opleiding samenwerken is achterlijk.
Symptoombestrijding helpt niet. Universitair onderwijs is niet zo bar slecht geworden door het laatste voornemen van bezuinigen. Het is een aaneenschakeling van gebeurtenissen uit de afgelopen decennia. Onderwijsprogramma's die compleet worden omgegooid, eisen die massaal worden verlaagd om allochtonen een grotere kans te geven, opleidingen die breder worden waardoor studenten zaken leren waar ze niks mee kunnen en bizarre constructies om de ene lichting studenten te bevoordelen terwijl de anderen het nakijken hebben, zijn voorbeelden van de obsessieve vernieuwingsdrang van de hedendaagse partijen. Verbeteren van het onderwijs zal betekenen dat er offers moeten worden gebracht. Eerder hebben we er al op gewezen dat de PvdA de partij is die het onderwijs het meeste heeft verneukt. De eerste stap is erkennen dat al die nieuwe systemen niks positief hebben bijgedragen. Terugdraaien van al die zogenaamd progressieve ideeën zal het meest vooruitstrevende zijn dat ze ooit kunnen doen.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|