|
| 408 # Het psychopatenprofiel # |
Gepost door Misdefinitie op 08-09-2009 om 15:44.
Wanneer u afgelopen vrijdag de persconferenties heeft gevolgd rondom het bekendmaken van onderzoeksgegevens betreffende de "aanslag" op Koninginnedag 2009, zult u reeds een indicatie krijgen waar de titel van dit artikel op doelt. Karst Tates, die man die op de bewuste zwarte dag in zijn levensechte Carmageddonwagen een hoop punten dacht te verdienen, werd door diverse instanties volledig doorgelicht. Ruim 200 mensen hebben de afgelopen maanden besteed aan onderzoeken om achter het motief van de dader te komen. Gespecialiseerd technisch onderzoek was nodig om te bepalen welke route de auto had gereden en wat de bestuurder precies had gezien. Talloze getuigen zijn gehoord om informatie te krijgen over de persoon Karst. Na maanden doorzagen waren KLPD, IOOV, en NCTb eindelijk klaar om u het nieuws te brengen. Al gauw bleek dat veel feiten hooguit beperkt interessant zijn. Justitie kon geen motief voor de "aanslag" achterhalen. Wel lieten ze graag zien hoe privacy kan verdwijnen door profielvorming.
Profiel en privacy.
Opvallend was dat het al vrij snel duidelijk werd dat ze geen sodemieter wijzer waren geworden met betrekking tot het motief. Het hele verhaal leek met opzet erg lang vaag gehouden te worden totdat ze schoorvoetend moesten toegeven dat ze ons het echte motief schuldig moeten blijven. Een dode dader kan het hun immers niet meer vertellen. Klinkt logisch, ware het niet dat politiepersoneel nog een heel vraaggesprek kon voeren met de dader. Formele procedures hadden voorrang. Eerst even een aantal keer vragen of het een bewuste aanslag was, maar vervolgens verzuimen naar het motief te informeren. Goed, dat kan gebeuren. We zouden niet mogen oordelen over de vragenstellende capaciteiten van de dienders die destijds zeker geschrokken waren dat ze niet in staat waren de dader te confronteren met videobeelden van zijn rijgedrag. Achteraf kan geprobeerd worden een heleboel goed te maken met een puike animatie in 3D Studio Max, maar daar hebben de nabestaanden zo weinig aan. Gelukkig kon heel Nederland wel genieten van een biografie.
Vanwaar al dat sarcasme? Omdat we ons hebben lopen ergeren op de manier waarop de informatie werd gebracht. Geen motief hebben kunnen vinden is nog wel te behappen, maar vervolgens begon men een profielschets op te lezen die enkel als doel had de honger naar informatie te stillen. Het leek bovendien net alsof de profielschets suggereerde dat het door burgers herkennen van psychopaten een kwestie is van profieltje checken. Over schending van privacy en het gevoel dat de nabestaanden overhouden aan het publiceren van persoonlijke informatie hebben we het dan niet eens. "Waar gaat dit over," moeten een heleboel mensen gedacht hebben. In geuren en kleuren werden persoonlijke details uit het leven van Karst opgelepeld alsof het ook maar enige vorm van relevantie zou hebben. Daar denken wij toch even wat anders over. Zulke informatie heeft niks met de daad zelf te maken en het is nog maar de vraag of mensen iets zullen hebben ter preventie van zulk leed. Wees beducht op profielschetsen. Zo ontstaan vooroordelen.
Kunt u ons bijvoorbeeld vertellen waarom het relevant is om te vermelden of iemand al dan niet relaties heeft gehad? Er zijn genoeg linkse zolderkamerhelden op internet te vinden die een ander uitmaken voor racist terwijl ze zelf nog nooit een ander poesje hebben gezien dan een die miauwt. Nederland telt bovendien ruim 2 miljoen vrijgezellen. Gaan die allemaal de Suzuki ter hand nemen of rijdt u in een duurdere wagen? Het zogenaamd "anders zijn dan anderen" is ook al zo'n dooddoener. Mensen die nog steeds in de socialistische droom geloven en denken dat iedereen gelijk is zullen zich toch eens achter de oren moeten krabben. Wie goed om zich heen durft te kijken zal opmerken dat het stikt van de vagebonden, krakers en andere vreemde gasten. Toegegeven, als ze slechts de letters AFA kennen en Internationale Socialisten steevast verkeerd spellen moet u op uw hoede zijn, maar verder zegt het zijn van een einzelgänger helemaal niks. Voorkomen moet worden dat er een heksenjacht ontstaat op alles wat anders is.
Justitie vist achter het net. Over webloggers valt van alles te vinden. Joran van der Sloot kon vernederd worden door openlijk in de rapporten te schrijven hoe vaak en wanneer hij pornofilms downloadde. Karst belde echter zelden en beschikte niet over een computer. Althans, voor zover justitie weet. Meteen concludeerde men dat de beste man geen vrienden kon hebben. Anders had justitie ze kunnen afluisteren. Een belediging voor iedereen die het niet zo leuk getroffen heeft in het leven qua vrienden en die wel normaal probeert te functioneren in deze maatschappij. Wel ja, we zouden bijna vergeten met z'n allen dat de ouderwetse manier ook prima werkt. Net als vroeger duidelijke afspraken maken en niet steeds afbellen met die verdomme mobiele rotkrengen. Is dat nou echt relevant? Wat ons betreft niet. Al is het natrekken van digitale communicatie een stuk makkelijker dan veldonderzoek. En om anderen te ondervragen is het handig om te weten wie met wie contact heeft. Bekenden die zelden contact hadden met de dader lijken erg belangrijk.
Op zich is dat best bizar. Vraag in onze omgeving wat mensen van ons vinden en ze zullen u massaal doen geloven dat we al voorbereidingen treffen voor een nieuwe Kristalnacht op allochtonen. Niks van waar natuurlijk, zij mogen als landverraders eveneens mee. Kunt u daar iets mee? Natuurlijk niet. Denkt u er iets mee te kunnen als het wel om gevaarlijke psychopaten gaat waarbij de bom elk moment kan barsten? Nee, want hoe kan het verschil tussen een grap en werkelijkheid of een werkelijkheid waar geen grap of domme opmerking aan vooraf gaat een knappe voorspeller zijn van wat er in de toekomst gaat gebeuren? Iedereen zegt zoveel en grappen maken doen we allemaal. Wij doen het expres om u op een dwaalspoor te brengen en dan mag u zelf bepalen wat u wel en niet gelooft. Desondanks wordt er opvallend veel waarde gehecht aan een ex-werkgever van Karst. De beste man zou door de dader op de hoogte zijn gesteld van een naderende aanslag. Vijf jaar later gebeurt het natuurlijk. Ex-werkgevers zijn vaak ratten en niet serieus te nemen.
Geschriften zijn eveneens een dankbare bron om motieven uit te halen. Al hebben we het idee dat justitie dat net even te makkelijk probeert te doen. Denk aan al die vervolgingen op basis van stukken tekst die hooguit een mening weergeven. Zo'n mening behoort toe aan het publieke debat en zou ons inziens nooit enige vorm van motief kunnen opleveren. Weet u nog hoe de kranten, met name de Telegraaf, volstonden met suggesties dat Tates extreem rechts zou zijn? Nu horen we daar niemand meer over, maar als er een stuk tekst zou zijn aangetroffen in de woning van de dader, dan hadden we het geweten hoor. Jammer jongens, het betrof gewoon een slinkse die de woorden fascist en racist graag in de mond neemt. Een stukje tekst zou naar affiniteit met het koningshuis verwijzen, maar dat stelde niks voor. We mogen wel oppassen. Wij vinden ook dat het koningshuis moet verdwijnen. Het kost ons verdomme 100 miljoen euro per jaar. Zijn we dan gevaarlijk? Wel nee. Politiek bedrijven en iets vinden is heel iets anders dan moord.
Maatschappelijk probleem onderbelicht.
Geld noch moeite werd gespaard om allerlei details naar buiten te kunnen brengen over het leven van de dader. Op een bepaald moment leek het wel een vergeldingsactie om de man neer te zetten als een vreselijk monster dat bewust levens in gevaar wilde brengen en zijn actie ook niet staakte toen bleek dat hij onschuldigen de vernieling in zou rijden. Toegegeven, dat beeld mag terecht worden opgeroepen over iemand die het in zijn botte hoofd heeft gehaald de maatschappij zoiets te flikken. Zoveel foute mensen op de wereld en dan gaat hij net mensen killen die helemaal niks aan zijn ellende hebben bijgedragen. Waar we een probleem mee hebben is het idee van de profielschets. Voor deze zaak heeft het Pieter Baan Centrum, dat normaal levende gekken onderzoekt behalve de mensen in de politiek die echt gestoord zijn, speciaal een mooie schets gemaakt van een dode. Feitelijk heeft dat hooguit zin als zo'n schets iets kan bijdragen aan het onderzoek. Helaas was dat niet het geval. Het leverde geen motief op.
Kennelijk vindt men het achterhalen van een motief zeer belangrijk. De achterliggende gedachte is dat als het motief van de dader duidelijk wordt, ze kunnen bepalen wat er moet gebeuren om zulke incidenten in de toekomst te voorkomen. Al is dat wel een beetje te simpel gedacht. Stel dat de onderzoekers erachter waren gekomen dat Karst handelde vanuit het motief haat. Haat jegens de maatschappij en / of haat tegenover het koningshuis. Wat kunnen we daar in godsnaam mee? Zoals eerder opgemerkt zijn er zoveel mensen die een hekel hebben aan het koningshuis. Er zullen zelfs veel mensen zijn die thuis eenzaam hun haat lopen op te fokken door te denken aan al die miljoenen die eraan verspild worden. Negatieve gedachten over bepaalde mensen hoeven niet per se een indicatie vormen voor gewelddadig gedrag. Sterker nog, het is mogelijk dat er mensen rondlopen die de koningin nog meer haten dan Karst ooit heeft gedaan. Bijvoorbeeld omdat hare majesteit handjes ging schudden met knuffel-Marokkaan Ali B.
Gelukkig hebben de teams die voor de veiligheid moeten zorgen nog meer pijlen op hun boog. Theoretisch gezien is het mogelijk om de beveiliging aan te scherpen. Extra politie, betonnen blokken die ervoor moeten zorgen dat niemand meer met zijn auto het publiek kan bereiken en diverse verborgen vallen waar de crimineel zijn vingers aan kan branden. Hirsch Ballin kakelt wat deskundigen na die hem hebben ingefluisterd dat er nog eens goed naar de beveiliging moet worden gekeken. Waarna Balkenende het volk gerust stelt door te beloven dat Koninginnedag volgend jaar weer net zo open en vrolijk zal zijn als voor de "aanslag". Desondanks missen we de invalshoek van de maatschappij. Persoonlijke profielen zeggen niet veel omdat ze niet uniek zijn. Er zijn immers miljoenen mensen die een soortgelijk profiel hebben in de zin van een teruggetrokken leven leiden en een aversie hebben voor bepaalde structuren in de maatschappij. Mensen verschillen echter in de mate waarin ze door de maatschappij genaaid worden.
De mens is een kuddedier dat waarde en leven hecht aan sociale contacten. Ruim 6 miljard mensen op deze wereld kunnen we missen als kiespijn, maar helemaal geen contact hebben met anderen is geen leven. Eenzaamheid doordat iemand buiten de groep valt is echter geen voorspeller van extreem gedrag. Elke keer als iemand iets verschrikkelijks lijkt te doen jegens de hele maatschappij, is er sprake van een combinatie van factoren. Wat ons dan opvalt is het feit dat er altijd vele omstanders zijn die iets negatiefs te melden hebben. Vaak blijkt ook dat de dader te maken heeft gehad met vele tegenslagen in het leven. Niet zo zeer door de eigen keuzen die hij maakte gedurende zijn leven, maar door structurele belemmeringen door anderen die er niet voor terugdeinzen zover te gaan dat iemand er helemaal buiten valt. Buiten de groep vallen en niet mee mogen doen is op zich al rampzalig. Totale maatschappelijke diskwalificatie kan iemand helemaal gek maken.
Op spreken over zo'n diskwalificatie rust nog een groot taboe. Dat komt omdat mensen moeite hebben om te erkennen dat ze als maatschappij eveneens deels verantwoordelijk zijn voor individuen. Ze oefenen immers invloed uit en bepalen met z'n allen wat iemands mogelijkheden zijn. Een eenling als psychopaat beschouwen en hopen dat zoiets nooit meer gebeurt is veel makkelijker dan toegeven dat de maatschappij vol zit met flikkers die andermans leven zo erg ruïneren dat ze tot alles in staat zijn. Waarom horen we geen details met betrekking tot de conflicten met de werkgevers. Misschien werd de dader wel gediscrimineerd op het werk vanwege zijn politieke voorkeur. Leraren kunnen wel zeggen dat het allemaal prima met hem ging, maar de gemiddelde leraar is nauwelijks in staat de pestgevallen aan te wijzen in zijn klas. Vroeger zou hij vrienden gehad hebben, maar overal waar we gevallen van eenzaamheid zonder vrienden tegenkomen zien we hetzelfde. De maatschappij liegt keihard over maatschappelijke diskwalificatie.
Vrij logisch, want iemand die vrijwillig bekent te hebben meegewerkt aan de uitsluiting van een bepaald persoon, zal vroeg of laat beseffen met terugwerkende kracht medeplichtig te zijn geweest aan het extreme gedrag van de dader. Sowieso vinden we het altijd erg raar dat mensen die op zich normaal functioneren zo compleet buiten de samenleving kunnen vallen. Hebben we niet met z'n allen de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat zoiets niet kan gebeuren? Of zijn we allemaal zo erg bezig met netwerken, naaien, oude jongens krentenbrood, uitstoten en met de ellebogen werken dat we niet meer doorhebben hoe andermans leven naar de filistijnen gaat? Fuck het persoonlijke profiel. Lekker belangrijk of de man een relatie had of niet. Wat ons interesseert is hoe het zover heeft kunnen komen, wie daarvoor verantwoordelijk waren en waarom de maatschappij blijkbaar zo erg verhardt. Zoek het uit. Grote kans dat we daar een motief uit kunnen afleiden waar we wel iets aan hebben.
Overweging.
Kijken we naar wat er zoal naar buiten wordt gebracht in dit soort zaken, dan zien we een steeds terugkerend patroon. Justitie zoekt naar een makkelijk motief om tegen de bevolking te kunnen zeggen dat het slechts een incident betreft dat voorkomen kan worden mits mensen met een dergelijk motief maar intensief in de gaten worden gehouden. De politiestaat wordt verder uitgebreid met extra bevoegdheden en dat is het dan. Lukt dat niet zoals het geval is met het drama op Koninginnedag 2009, dan is het bijna altijd zo dat ze de situatie neerzetten als een daad van een persoon die toevallig een beetje heel erg gek is. Men geeft hiermee de boodschap dat we gerust op twee oren kunnen gaan slapen, want nu de dader dood is zal er heus geen andere idioot opstaan. Door een persoonlijk profiel op te maken kunnen ze de mensen gerust stellen. Alsof ze willen zeggen dat het voldoende is om even rond te kijken of u niet toevallig een contactgestoorde nerd ziet met raar gedrag. Alles om maar niet te hoeven aangeven dat de maatschappij verrot is.
Persoonlijke profielen openbaar maken schendt echter alleen de privacy en laat slachtoffers, belanghebbenden en de rest van het volk achter met vele vragen die nooit beantwoord zullen worden. Kranten schrijven over de man dat hij extreem rechts was. Pure laster aangezien het omgekeerde is aangetoond, maar niemand zal dat rectificeren. Alle informatie over zijn persoonlijke leven ligt op straat. Heeft iemand daar iets aan? Nee. We houden er alleen een vieze smaak in de bek van over. Inclusief het vervelende gevoel dat de overheid alles over ons weet en er niet voor terug zal deinzen ons zwart te maken op het moment dat we ons niet meer kunnen verdedigen. Over de omgeving geen woord. Maatschappelijke diskwalificatie blijft een groot taboe. Alsof er niet over gesproken mag worden. Terwijl dat juist de sleutel kan zijn om een heleboel narigheid in de toekomst te voorkomen. Iemand wordt niet als terrorist geboren. Verschillende factoren maken hem tot wat hij vandaag is. Maatschappelijk gezien hebben we allemaal onze verantwoordelijkheden.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|