|
| 340 # Aangifte om "Silence! I kill you!" # |
Gepost door Misdefinitie op 03-10-2008 om 22:34.
Iedere beheerder van een kritische website krijgt vroeg of laat te maken met mongolen Marokkanen dwazen die op uiterst intimiderende wijze laten merken niet zo blij te zijn met de site. Zitten we net lekker van onze vakantie te genieten, krijgen we een vreemd anoniem telefoontje binnen. Een hoge kinder- of mietjesstem vroeg of hij met Misdefinitie sprak. Hij weigerde zich te identificeren. Op de achtergrond hoorden we gemekker en kreten van apen waaruit we met moeite iets klinkende als "kanker racisten" op konden maken. Daarna werd er opgehangen en even later ging de telefoon alweer. Ditmaal ging het er veel harder aan toe. De aap Marokkaan / Turk was inmiddels aan de lijn gekomen en begon een scheldkanonade. Hoewel het niet goed te verstaan was, vermoeden we dat hij zijn familie en soortgenoten beschreef. "Kanker flikkers! Gore kankerracist!" Vervolgens bedreigde hij onze beheerder met de dood. "Ik snijd je kankerkeel open! Doe die site weg. Ik zweer jou, ik kom je persoonlijk opzoeken!"
Aangifte bij de politie.
Goed, we worden geacht respect te hebben voor achterlijken met het IQ van een apenootje, maar dit gaat te ver. Misdefinitie is een nette organisatie die zich te allen tijde aan de wet houdt. Alles is openbaar, we beantwoorden netjes vragen via de mail, we verschuilen ons niet achter volstrekte anonimiteit en de gegevens van de beheerder zijn eenvoudig op te vragen. In tegenstelling tot de vele anonieme websites waar discriminatie en racisme van autochtonen vrij spel hebben. Ons beleid is duidelijk. Elke pagina heeft en vermeldt zijn eigen manieren waarop u met ons in contact kunt komen. Misdefinitie Weblog is enkel bereikbaar via e-mail en de website. Alle andere vormen van contact zijn uitsluitend bestemd voor zakelijke klanten. Zwakzinnigheid die leidt tot bedreiging kan erfelijk zijn. Castratie kan dan een mogelijke oplossing zijn zodat het gespuis niet verder evolueert. Misdefinitie kiest echter voor de legale weg. Ons beleid is dat we aangifte doen bij de politie in geval van bedreiging.
Aangifte doen kan om de meest uiteenlopende redenen gebeuren. Klassiek is de gedachte aan wraak waarbij het slachtoffer wil dat er vergelding plaatsvindt. Angst kan ook een belangrijke drijfveer zijn. In dat geval hoopt men op bescherming en / of het bekend worden van de identiteit van de belager. Bij anonieme bedreigingen speelt namelijk ook het idee dat een onbekende iets van plan is en het werkelijk iedereen kan zijn een grote rol. Veelal gaat dit gepaard met gevoelens van boosheid. Men wenst niet te accepteren dat anderen zo met ze omgaan en wil dat duidelijk maken door officieel aangifte te doen. Misdefinitie heeft als onderzoeksorganisatie nog een heel ander doel voor ogen. Overheid, justitie en drogredenerende discussievoerders roepen vaak dat als mensen van mening zijn dat allochtonen stoute dingen doen, ze maar aangifte moeten doen. Graag willen we onderzoeken waar dat toe leidt. Aangifte doen blijkt helemaal niet zo eenvoudig en lucratief als men ons doet geloven.
Geen onderzoek zonder vergelijkingsmateriaal. Ironisch genoeg ontving Misdefinitie een paar dagen na de bedreiging een verzoek van het Meldpunt Discriminatie Internet om teksten te verwijderen over moslims. Negatief over moslims schrijven is in deze tijd immers een doodzonde. Nadat zij van ons een nette reactie hadden ontvangen omtrent de beweegredenen om daar geen gehoor aan te geven, deed de links fascistische organisatie meteen aangifte bij de politie. Binnen een week na hun aangifte viel er een brief op de mat waarin de beheerder werd ontboden op het politiebureau. De week daarop werd hij aangehouden op verdenking van discriminatie. Bij deze zaak is de aangifte meteen opgenomen. De blanke Nederlandse beheerder is zonder aanleiding aangehouden voor het schrijven van teksten terwijl hij niks illegaals heeft gegaan. Misdefinitie deed ook aangifte en onderzocht of een zwarte die echt iets illegaals doet (bedreiging) ook binnen 2 weken opgepakt en verhoord wordt.
Van slachtoffer naar dader.
Snel en efficiënt aangifte doen is er niet bij. Angst, schaamte en onzekerheid over wat er gaat gebeuren zijn zaken die overwonnen moeten worden voordat het politiebureau betreden kan worden. Vele vragen komen boven. Hoe gaan ze met de situatie om? Nemen ze het serieus? Accepteren ze dat er aangifte wordt gedaan? Op welke manier verloopt de procedure? Voor ons was de taak weggelegd om dat te onderzoeken en onze bevindingen uitgebreid met u te delen. Na alle overwegingen meldde de beheerder zich op het politiebureau. Aan de balie, waar iedereen het kan horen, kon ik kenbaar maken dat ik het korps met een bezoek vereer om aangifte te doen wegens bedreiging. Pas daarna ontstond er meer privacy. Een verbalisant van de politie ging mij voor in een apart kamertje waarvan ik onmiddellijk vermoedde dat de gehorigheid en apparatuur alle privacy wegnamen. Toen bleek dat aangifte doen niet zomaar mogelijk is. Eerst volgt een intakegesprek waarin de politie overtuigd moet worden van de noodzaak.
Het verhaal is eenvoudig. De beheerder van deze website is door een anonieme "cultuurverrijker" met de dood bedreigd en van de politie wordt verwacht dat ze achter de dader aangaan. De politie wilde eerst weten of de persoonsgegevens zoals het telefoonnummer openbaar op het internet te vinden zijn. Natuurlijk is dat het geval. Misdefinitie Weblog staat op naam van de beheerder en de zakelijke organisatie is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Zeer bizar was de opmerking van de verbalisant dat het niet zo verstandig is om persoonsgegevens op het internet te hebben staan en dat schrijven op het internet beter anoniem kan. Als ik tenminste bedreigingen wilde voorkomen. Het leek wel alsof er gesuggereerd werd dat het bekend zijn van een naam uitlokking impliceert. Nogal belachelijk. Bedreiging is altijd strafbaar. Het feit dat een naam bekend is doet daaraan niks af. Nog idioter was de opmerking dat ik het met "zo'n" website wel over mezelf afroep.
Opeens bekroop mij het gevoel niet serieus genomen te worden. Gaandeweg kreeg ik ook het gevoel dat men het beheren van deze website (waarvan sommigen vinden dat het te rechts is) per definitie als crimineel ziet. Hoewel ik daar aanwezig was om aangifte te doen van bedreiging, vond men deze website veel interessanter. Dat zou erbij horen, want de bedreiging zou immers hebben plaatsgevonden omdat iemand boos is geworden over de inhoud. Alsof ze een spook zagen bekeek de politie de website. Toen kwamen de bedenkingen. Marokkanen zijn heus niet slecht. Het is een incident. De website is extreem rechts waardoor zij wel moesten bedreigen. Gelooft u het? Wat een bullshit. Wanneer wij de bedreiging zouden opvatten als een uitlokking, dan is dat ook geen vrijbrief voor eigenrichting. Vooruit met die aangifte. Daar was ik immers voor gekomen. Hoewel er alle gelegenheid werd geboden om mijn verhaal te doen, bleek een aangifte erg lastig. De politie had liever dat ik gewoon een melding deed. Dan hoeven zij niks te onderzoeken.
Bedreigd worden met de dood is zeer ingrijpend voor het leven van de betrokkenen. Daarom is het van groot belang dat de daders worden opgepakt en vervolgd. Aan het werk. Ga godverdomme die boeven vangen. Ik bleef erbij dat ik toch echt aangifte wilde doen. Enkel een melding doen die vervolgens in de openhaard verdwijnt is waanzin. Voor strafbare feiten moeten de daders goed gestraft worden. Toen ging het een andere kant op. Voor het delict "bedreiging" zou vereist zijn dat de angst er goed in zit. Vliegensvlug dacht ik aan die dwaze rechters die daders vrijspreken omdat het slachtoffer volgens hen niet bang genoeg was, zelf haar broek had geopend en had gekreund van genot. Natuurlijk gaat een bedreiging niet in de koude kleren zitten, maar om nou vol emotionele overgave letterlijk de woorden bang, angst en agorafobie op te dreunen om aangifte te mogen doen gaat wel erg ver. De verbalisant ging overleggen met een collega. Even later werd mij medegedeeld dat ik de volgende dag maar terug moet komen, want er was geen tijd meer. Verbouwereerd en zonder aangifte te doen verliet ik het bureau.
Wel had ik de optie om telefonisch op een snelle manier contact te krijgen met de politie voor het geval dat de multicriminelen rare dingen gaan doen. Daar bedankte ik voor. Er zijn wapens andere middelen om gespuis te weren. De volgende dag had ik alweer een ochtend vrij moeten nemen om onze beste vrienden een bezoek te brengen. Ditmaal leek het vlotter te gaan en werd begonnen met het opnemen van de aangifte. De helft van de aangifte ging tot mijn ongenoegen over Misdefinitie Weblog. Bedoeld ter bagatellisatie. Het tweede deel ging over de bedreiging. "Eindelijk," dacht ik, "ze gaan er werk van maken." Waarna de volgende schokkende mededeling zich alweer aandiende. Politie en justitie zouden helemaal niks gaan doen. Aan mij werd de opdracht gegeven om zelf contact op te nemen met de telecomprovider om de printlijsten op te vragen. Ik mocht terugkomen als ik wist wie er gebeld had. Iedereen weet dat alleen justitie dat kan en mag. Ik werd met een kluitje in het riet gestuurd.
Tijdens het doen van onderzoek doen we net zo onwetend als de gemiddelde burger. Ondanks dat we al van te voren wisten dat providers niet zomaar printlijsten mogen afstaan, namen we contact op met de provider. Zij stuurden een week later een brief met wat we allang wisten. Enkel de Officier van Justitie of de Rechter-Commissaris is bevoegd om die gegevens op te vragen. Ja mensen, als een zwarte aangifte doet tegen ons, dan worden we wel binnen een week ontboden. Raar maar waar. Dus moest ik een derde ochtend vrij vragen om die brief op het bureau af te leveren. De brief zou naar degene gaan die de zaak behandelde en wij zouden op de hoogte worden gehouden. Vervolgens ging er een hele tijd overheen. Printgegevens opvragen doet men het beste binnen een maand. Anders zou het een en ander veel moeilijker worden. Vijf weken na de bedreiging werd ik gebeld door een agent. De politie was nog niet eens begonnen en vroeg mij de procedure stop te zetten omdat het teveel tijd kost en wellicht niks oplevert.
Wel godverdomme, wat krijgen we nu? Voor wat teksten moest ik binnen 2 weken verschijnen voor verhoor. Nu ik in dezelfde periode bedreigd ben met de dood, willen ze niks doen omdat het tijd kost. Natuurlijk wilde ik niet dat ze gingen stoppen. Ze waren niet eens begonnen. Aan het werk luie donders. Opvragen die gegevens en snel. "Maar de Officier van Justitie is niet zo happig op dit soort zaken hoor." Niks mee te maken. Waar betalen we met z'n allen anders belasting voor?! Geschokt door deze brutaliteit en mentaliteit werd het gesprek beëindigd. Voordat u verder leest mag u eens raden wat er daarna gebeurde. Wellicht denkt u nu aan het scenario waar wij ook eerst aan dachten. Namelijk dat de beste man later terug zou bellen met de mededeling dat de Officier van Justitie er geen heil in ziet om via de provider te achterhalen wie de bedreiging heeft geuit. Wij zouden toch niet weten of ze er wel of niet iets aan hebben gedaan. Er gebeurde iets anders. Een week later werd ik weer gebeld en de politie zei: "Meneer, u bent helemaal niet gebeld."
Daar zakte onze broek van af. Originele oplossing om iemand te bedonderen. Dat weer wel. Ik vroeg om opheldering. Hoezo is er niet gebeld? Denken ze soms dat we niet goed bij onze hoofd zijn? Na wat doorvragen kwam hij pas met het antwoord dat het uit de printlijsten bleek. Hoe kan dat dan? Helaas wist de diender dat niet te vertellen. Hij zei er ook niet veel verstand van te hebben, maar dat de lijst leeg was. Heeft hij dan wel de juiste lijst opgevraagd? "Natuurlijk," antwoordde hij. Van welke datum en tijdstippen dan? Opvallend genoeg noemde hij toen een verkeerd tijdsinterval van slechts 30 minuten. Toen ik hem corrigeerde antwoordde hij geïrriteerd dat hij dat ook zei. Niet dus. Leugenaars kunnen we herkennen door versprekingen en verdraaiingen. Tevens konden we ook niet in het bezit komen van de bewuste printlijst. De aangifte verdwijnt in het ronde archief en men suggereerde dat ik een valse aangifte had gedaan. Van het slachtoffer ben ik opeens de dader geworden.
Overweging.
De grote vraag die nu heerst is of labiele en geestelijk gestoorde idioten ongestoord mensen kunnen bedreigen. Het antwoord op die vraag zou "nee" moeten zijn. Justitie bood in dit geval weliswaar geen soelaas, maar wij weten meer dan het gespuis denkt. Zonder alle informatie uit de doeken te doen volstaan we met de mededeling dat er in elk geval dreigingen zijn binnen gekomen uit Amsterdam, Rotterdam en Amstelveen. Tevens vonden we een verband tussen de meldingen bij het MDI en de bedreigingen. Het feit dat we, ondanks bepaalde kennis, niet op de stoep stonden bij een aantal mensen om verhaal te halen kenmerkt onze organisatie. Misdefinitie Weblog schrijft over misstanden. We nemen afstand van discriminatie, racisme, bedreiging, geweld en alles wat verder nog illegaal is. Tekst doet niks verkeerd. Tevens merken we op dat bedreigingen nergens toe leiden. Niemand heeft daar wat aan en de teksten blijven gewoon staan. Respecteer liever onze vrijheden.
Behalve het socialisme, de multiculturele samenleving en de rechtsstaat merken we steeds vaker dat ook de politie(staat) zijn faillisement moet erkennen. Erg zuur is de constatering dat, nadat ik met de dood ben bedreigd, op het politiebureau ben aangehouden vanwege het hebben van een andere mening. Kennelijk is het als Marokkaan mogelijk om iemand met de dood te bedreigen en hem vervolgens te laten oppakken. Ons inziens ziet men bij politie en justitie de zaken niet in proportie en kennen ze geen prioriteiten. Het feit dat ik als Nederlander binnen 2 weken op het bureau zit als een buitenlander klaagt over wat tekst maakt me ziek. Het feit dat een aangifte van een Nederlander tegen een buitenlander leidt tot spelletjes waarna het slachtoffer tot dader wordt gepromoveerd door te suggereren dat er sprake is van een valse aangifte is helemaal uit den boze. Hier is ons inziens absoluut sprake van racisme bij de politie. Onaanvaardbaar.
Eerder hebben we reeds aandacht geschonken aan het fenomeen discriminatie van autochtonen bij de politie. Nu blijkt dat allochtonen ook een groot voordeel hebben bij het doen van aangiften. En het wordt steeds erger. Recent kwam naar voren dat de politie machteloos toe staat te kijken als Marokkanen geweld gebruiken. Vervolgens kwamen er plunderingen en meer geweld. Ook werd bekend dat er binnen de politie Marokkaanse spionnen de dienst uitmaken. In het licht van de actualiteit verbaast het ons niks dat ze zo belachelijk met onze aangifte omsprongen. Het doet ons zodanig kotsen dat we overwegen om per direct het vertrouwen in de politie op te zeggen. Helaas hebben zij een geweldsmonopolie. Hoewel we dat moeten respecteren geven we toch de waarschuwing dat monopolies slechts te handhaven zijn als de monopolist zijn macht op de juiste manier inzet. Fatsoenlijk aangifte doen wordt intern onder andere belemmerd door Marokkanen. Nederland kan in de siuatie terecht komen dat mensen eigenrichting als alternatief gaan zien.
Reacties: 1
Pagina's: 1 |
| Reactie door Moswolkje op 12-01-2011 om 22:15. |
En ohh hoe zou dat nou toch komen; die anti-houding jegens politie en justitie????
(is cinisch bedoeld uiteraard)
|
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|