|
| 228 # Recruitergenaai # |
Gepost door Misdefinitie op 20-03-2007 om 11:26.
Solliciteren was een kwestie van het opzoeken van een geschikte vacature. Lukte dat, dan was het zaak om een brief te schrijven en een CV mee te sturen. Daarna was de procedure vrij simpel: het bedrijf is nieuwsgierig en stuurt u een uitnodiging om te komen praten of het bedrijf denkt bij voorbaat "Mohammed, die willen we niet" en u ontvangt een afwijzing. Tegenwoordig zijn de vacatures waarachter echte banen schuilden vervangen door troep van recruitbureaus. Bureaus die de arbeidsmarkt verpesten waarbij smerige trucs niet geschuwd worden. Spammen om naamsbekendheid, zonder uw toestemming uw CV verkopen, zonder aanleiding mensen voor niks laten opdraven en als klap op de vuurpijl een deel van de markt dichtgooien voor kandidaten zijn daar voorbeelden van.
Wat is er aan de hand?
Naar een schatting kent Nederland zo'n 400.000 werklozen. Vacaturesites claimen gezamenlijk een slorige 150.000 vacatures te hebben. Erg raar, want het aanbod van personeel is groter dan de vraag. Waarom zijn al die vacatures dan niet vervuld? Recruiters maken ons wijs dat er geen geschikte kandidaten zijn, maar dat is onverkoopbaar. Eerder is gebleken dat een groot deel van de vacatures nep zijn. Er is in werkelijkheid geen baan beschikbaar. Ook zijn commerciële bedrijven blijkbaar niet echt opzoek naar nieuwe collega's. In dit artikel zal blijken dat dit deels komt omdat recruiters de boel belazeren.
Kenmerken van recruiters.
Misdefinitie ging op onderzoek uit en plaatste een CV op diverse vacaturebanken. Deze CV's waren niet allemaal identiek. Op een aantal plaatsen dook een heel summier CV op met daarop slechts 1 afgeronde opleiding zonder werkervaring. Andere plaatsen werden voorzien van een compleet CV met alle opleidingen en werkervaring. Een aantal recruitbureaus werden benaderd om een baan voor mij te zoeken. Hierdoor werd het mogelijk het gedrag en werkwijze van de bureaus in kaart te brengen. We legden (bedrijfs)bezoeken af, stelde kritische vragen, solliciteerden en overleggen nu de bevindingen. Deze liegen er niet om. Een grotere nepperij treffen we niet vaak aan.
De recruitbranch weet ook wel dat ze activiteiten verrichten die nooit de goedkeuring kunnen wegdragen. Ze willen daarom niet geassocieerd worden met ordinaire headhunters. Feit is dat ze dat wel zijn. Headhunter, recruiter, recruitbureau, detachering, werving en selectie, uitzendorganisatie, executive search en (arbeids)bemiddelaar zijn allemaal termen voor dezelfde idioten. Recruiters jagen op uw CV, ontdoen deze van uw persoonlijke gegevens en verkopen ze zonder uw toestemming aan werkgevers. Die krijgen dan voor veel geld een zwaar verminkt CV. Ze noemen dat "kwaliteit".
Ze beweren vaak dat ze u enkel uitnodigen als ze een perfecte match zien. De waarheid is dat ze iedereen binnen "het profiel" uitnodigen. We werden door een 20 tal bureaus benaderd die enkel konden weten dat uw webmaster ooit Informatica had gestudeerd. Werkervaring stond niet vermeld. Later vragen ze pas naar uw CV, referenties of zelfs identificatiebewijs. Blind gokken dus. Waarna u wordt opgetrommeld. Soms moet u daar zelfs stad en land voor afreizen. Er volgt een gesprek over niks. Standaard vragen ze wat we willen; een baan natuurlijk domme mongool. Meestal gaat het gesprek over het CV die ze niet eens gelezen hebben. Totaal nutteloos. Na 2 weken bellen ze met de mededeling dat u toch wel een geschikte kandidaat bent. De vacature is vaak niet echt en 10 bureaus hebben ieder 5 kandidaten voorgesteld om te voldoen aan een quotum. U heeft dus 0 % kans op de baan. Toch moet u blij zijn. Want het bedrijf in kwestie nodigt heel weinig mensen uit. Ja hoor, natuurlijk. De stakkers liegen glashard in uw gezicht.
Inmiddels heeft u 2 lange reizen gemaakt en dan volgt na weken de afwijzing. Uiteraard keren ze het zo dat u de slechte kandiaat bent, want wie gaat er nu vertellen dat heel veel vacatures geen echte banen zijn? In de voorbeelden hieronder zult u zien dat de reden van afwijzing bijna altijd een fout van het bureau impliceert. Wie wel aangenomen wordt zal merken dat dat voornamelijk gebeurt als de functie makkelijk invulbaar is, als hij een laag salaris accepteert of als hij zelf een veel betere deal had kunnen sluiten.
Bureaus geven de voorkeur aan mensen die ze makkelijk kwijt kunnen. Ze verdienen dan geld zonder moeite. Vooral starters zijn geliefd omdat ze goedkoop zijn. Voor iemand die vanwege een bijzonder opleidingstraject of veel werkervaring moeilijker is weg te zetten willen ze in het begin wel wat moeite doen, maar wie een keer wordt afgewezen mag opzouten. Alle functies waar dat bureau bij staat kunt u dan in het vervolg wel vergeten. Veel vacatures staan maandenlang op het internet. Zogenaamd omdat ze geen mensen kunnen vinden. Heel vreemd als er wel talloze kandidaten komen praten die allemaal afgewezen worden. Het lijkt erop alsof recruiters alleen maar CV's verzamelen en mensen aanbieden terwijl de bedrijven ook geen vertrouwen hebben in kandidaten die bureaus aanleveren. Tevens vermoeden wij dat zulke functies helemaal niet beschikbaar zijn, maar dat bedrijven doen alsof het goed gaat door te laten zien dat ze "banen" hebben.
Een aantal voorbeelden uit de praktijk.
Zoals gezegd zijn we op onderzoek uitgegaan en hebben we ons laten ronselen door een aantal headhunters. Alle voorbeelden uitzonderlijk bespreken is niet zinvol. Een aantal bijzondere voorbeelden wil ik u echter niet onthouden.
Kansen inschatten en professionele selectie is precies datgene waar recruiters mee pronken. Ze zouden door hun ervaring meteen doorhebben of iemand bij het bedrijf past. I-people biedt onderdak aan een heleboel headhunters die voor eigen rekening werken. Eenmanszaakjes met een ADSL-lite verbinding van Orange die het net af te struinen om hun honger naar nieuwe CV's te bevredigen. Ik stuur een CV op en een paar dagen later word ik al gebeld: "Leuk CV, wat wil je, bladibladibla." In zijn auto is wat moeilijk afspreken, daarom werd ik naar het hoge noorden gestuurd op het station in Zwolle. Daar aangekomen was het bellen geblazen, want meneer springt pas in zijn auto als iemand op het station staat.
In de restauratie voelde ik me net zo'n nerd die via internet met een klein kind vrouw had afgesproken en binnen een paar minuten ging ontdekken dat het een man betrof. Gesprek gevoerd over het CV, recruiter zou het CV insturen voor een functie als teamleider software engineering en na 2 weken werd ik uitgenodigd door het bedrijf. Daar weer het standaard verhaaltje moeten vertellen en het gesprek eindigde met: "U hoort nog van ons." Nogmaals 2 weken later was de afwijzing een feit. Het bedrijf in kwestie was op zoek naar een architect; niet naar een echte teamleider en zeker niet in de richting van de software engineering. Solliciteren bleek bij voorbaat al kansloos. Slechte inschatting van de recruiter. Zit daar nu de kwaliteit? Investering: 2 gesprekken, 10 uur aan verspilde tijd, ruim 2 maanden verder, ruim 50 euro reiskosten en geen baan.
Eenmalig? Incident? Vergeet het maar. Keer op keer konden we vernemen dat recruiters niet weten waar ze over praten. Ze hebben geen verstand van het vakgebied en het kan ze allemaal geen reet schelen zolang ze maar geld verdienen. Iets groter is de toko PCI consultants. Ditmaal reageer ik op een vacature als Projectleider. Door een vriendelijke jongedame word ik teruggebeld. Of ik geen architect wilde worden. Nee, dat wilde ik niet. Ik ben geen architect en daar solliciteerde ik niet voor. Na nogmaals ondubbelzinnig duidelijk te hebben gemaakt dat ik geen architect ben gaf men aan dat de projectleidersfunctie ook nog open stond. Afspraak gemaakt en aangekomen in Utrecht viel de mond open van verbazing. Ze legden mij een architectenfunctie voor en dat was meteen het enige dat ze hadden. Of ik niet tegen een starterssalaris in die andere branch aan de slag wilde met minstens 5 jaar ervaring aan project management. Investering: 1 gesprek, 5 uur aan verspilde tijd, 2 weken verder, ruim 25 euro en uiteraard geen baan.
Bij de Assenrode Groep ben ik op bezoek geweest voor een managementfunctie bij de Kamer van Koophandel. Ze zouden een bevestiging sturen. Dat gebeurde niet en omdat ik net door een ander bureau benaderd werd kwam ik terecht bij het verkeerde bureau. Andere afspraak gemaakt en daarna weer hetzelfde liedje. Uitnodiging aan de andere kant van het land, nutteloos gesprek en de belofte dat ik binnen 2 weken wat zou horen. Deze recruiter ging echter wel een stapje verder door tijdens het gesprek een heus antecedentenonderzoek te willen beginnen. Aangezien ze zelf niet over de kennis beschikken om iemand op waarde te schatten, wil men het maar van uw vrienden en referenties horen. Ook wilde hij dat ik een aantal keren terug kwam voor het soort testjes dat we al talloze malen hebben afgelegd. Een dag later ben ik nog gebeld met het "heuglijke" nieuws dat de opdrachtgever waarschijnlijk een gesprek wil. Ja ja, wie niet. Om kosten te sparen hebben we deze procedure niet verder laten lopen. Qua reiskosten zouden we dan meer dan 100 euro kwijt zijn. Nu bleef het beperkt tot 5 uur verspilling, 2 weken verder en ruim 25 euro.
Het volgende gebeurt wellicht enkel als het IQ van de recruiter negatief is. Bij Iduet werd ik uitgenodigd voor een soort gelijke functie. Net als alle bureaus vragen zij een salarisindicatie. Bedrag genoemd en afgesproken dat ik zou gaan solliciteren in Almere. Een week later werd ik opgebeld: het bedrijf stond in Rotterdam. Waaruit blijkt dat ze hun eigen gegevens niet eens op orde hebben. Op gesprek geweest en later afgewezen. Wat bleek? Het bedrijf was het niet eens met de salarisindicatie terwijl de recruiter in kwestie had verzekerd dat ze van het maximale bedrag op de hoogte waren. Erg slordige fout die zorgde voor 10 uur verspilling van mijn tijd, 4 weken verder en ruim 30 euro aan kosten.
Tot slot zijn er organisaties die enkel in CV's handelen en u voor de verandering niet (of niet vaak) uitnodigen. CV opsturen? Dan komt u enkel in een database. YER is onlangs uitgeroepen tot beste recruiter van Nederland. Vier keer gesolliciteerd met CV en slechts een keer gebeld met de vraag of we geen goedkope lagere functie willen. Via Jobnet komt er continu spam binnen met de vraag of we een CV willen opsturen. Peak-it: CV opgestuurd, geen reactie. Computer Futures: geen reactie. Evenals 20 andere recruiters wiens namen ik niet allemaal ga noemen. We raden iedereen aan om nooit meer CV's naar dergelijke organisaties te sturen.
Wat vinden ze er nu zelf van?
Bureaus weigeren te praten over dit soort praktijken. We worden overal onbeschoft te woord gestaan als we vriendelijk een aantal vragen willen stellen. Een goed voorbeeld daarvan is de organisatie Brunel. Nadat we een recruitafspraak hadden afgezegd omdat het bedrijf een ordinaire headhunter bleek te zijn waarover mensen nogal klagen werden we benaderd door de heer Vlietstra van Brunel ICT. Marc Vlietstra is daar werkzaam als Accountmanager ICT en vond het nodig om tijdens onze kantooruren eens door te zeuren over de geweldige kwaliteiten van het bedrijf. Maakt u zich geen illusies: het betreft hetzelfde gelul als hierboven al is behandeld. Na enige tijd de bullshit te hebben aangehoord werd het tijd voor de confrontatie.
Ik stelde hem een aantal kritische vragen. Wat vindt meneer Vlietstra van het feit dat kandidaten die op zoek zijn naar werk zo belazerd worden? Vindt hij het normaal dat zoveel mensen veel geld en investeringen doen terwijl hij toch al weet dat hij ze besodemietert? Wat is zijn opvatting over het ordinair jatten en zonder toestemming doorverkopen van gegevens? En vindt hij het nou tof dat door dit soort praktijken de arbeidsmarkt simpelweg kapot wordt gemaakt? Jammer genoeg wenste hij geen mededelingen te doen over die activiteiten. We werden doorverwezen naar een woordvoeder van de afdeling marketing. Later gaf hij aan "het erg vervelend te vinden", maar dat er niks aan de doen valt. U heeft het maar te accepteren. Het is maar dat u dat weet.
Niet de woordvoeder maar hij maakt zich schuldig aan bovengenoemde praktijken. Op mijn vraag waarom hij dat deed snauwde hij dat het onbehoorlijk was wat ik deed. Het zou niet eerlijk zijn ten opzichte van de branche: we zouden hen een slechte naam bezorgen. Pardon? Zij bedoezelen hun naam toch zelf?! Wij naaien geen werknemers; we stellen hooguit vragen. Denken al die honderden headhunters in Nederland echt dat ze nog tientallen jaren zo door kunnen gaan met het fucken van professionals? Het houdt een keer op. Op de vraag of hij zou willen ontkennen zich schuldig te maken aan de hier beschreven grapjes was het antwoord duidelijk "nee". Schuldig dus. M. Vlietstra bedreigde ons echter met "maatregelingen" als we het zouden wagen hierover te publiceren. Nu weten we zeker dat hij iets te verbergen heeft.
Recruiters: een ramp voor de arbeidsmarkt.
Zijn er 150.000 banen beschikbaar en heeft ieder bedrijf zijn eigen vacatures, dan hebben we 150.000 kansen. Worden deze functies echter verdeeld over 150 recruiters, dan hebben we maar 150 kansen. De meeste bureaus zullen u immers als u wat moeilijk inzetbaar bent om wat voor reden dan ook hooguit 1 keer de kans geven. Als we 150 keer solliciteren bij recruitbureaus, dan hebben we gegarandeerd 150 gesprekken en zeker 100 tweede gesprekken. Solliciteren we 150 keer naar echte functies, dan worden we een groot aantal keer afgewezen en hoeven we slechts op gesprek te komen als een bedrijf echt interesse toont. Iedere keer als we bij een recruiter worden afgewezen, dan hebben we geen toegang meer tot honderden banen. Worden we bij een normale vacature afgewezen, dan hebben we hooguit geen toegang meer tot enkele banen van dat bedrijf. U kunt zich dus voorstellen dat we, nu we bij minstens 30 bureaus bekend zijn, grotendeels uitgesloten zijn van de arbeidsmarkt.
U ziet dat u gewoon genaaid wordt. Vele goede werknemers met hoge papieren zijn op een gegeven moment honderden euro's en ruim een jaar verder en zouden met dit soort bureau's nooit tot een resultaat komen. Wie wel tot een resultaat komt, had dat zelf veel beter kunnen doen. Waarom zijn dit soort praktijken, behalve dat mensen simpelweg "opgelicht" worden, zo schadelijk voor de markt? Om hun activiteiten te kunnen blijven verrichten hebben de bureaus baat bij een ondoorzichtige markt. Ze spammen vacaturesites vol zodat u nauwelijks in staat bent normale vacatures te vinden. Daarmee bent u overgeleverd aan de headhunters. Is de markt eenmaal ondoorzichtig, dan kunnen ze zich alles permiteren en zijn werknemers volledig aan het zicht van werkgevers onttrokken. Vacaturebanken zijn onbruikbaar geworden, persoonlijke gegevens worden voor grof geld verhandeld en echte vacatures blijven onvervuld. Misdefinitie ziet graag al dit soort bureaus verdwijnen. Laat ze maar een echt vak gaan leren.
Reacties: 4
Pagina's: 1 |
| Reactie door praganonut op 15-07-2008 om 19:20. |
Voor hooggeschoolde ICT-ers zoals mijzelf is het solliciteren via het internet cruciaal om snel aan een (betere en passende) baan te komen. Pest is van alles is dat (veel al gespecialiseerde) banen zoals bijvoorbeeld systeembeheer op unix/linux, haast onmogelijk is om een fatsoenlijke baan te krijgen. Massale open sollicitaties bij grote bedrijven geeft op de korte termijn niet altijd het gewenste resultaat. Dus als IT-er ben al heel snel geneigd om je CV te gooien op zo'n vacature site. Met alle gevolgen van dien...
Recruiters en headhunters mogen ze van mij ergens opsluiten en de sleutel weggooien, want toegevoegde waarde is NUL.
Zij horen allen tot de groep nep-psychologen die mensen het VEE stempel geven, en daarmee exploiteren.
Ik vraag ondertussen af waarom er niet iets van een branche waakhond is..
Tevens maken veel bedrijven misbruik van het feit dat IT hier in Nederland relatief jong is. Dat kan je merken aan de aangeboden vacatures en de waardering die je ervoor terug krijgt in de vorm van "secundaire voorwaarden" en beloning.
Ik zou er erg voor zijn voor een algemeen erkende CAO, om in ieder geval op dat vlak alles recht te trekken.
Het gebrek hieraan is voor de IT in het algemeen niet goed.
Maar terugkomend op het artikel
De vraag is eerder: Hoe ontwijk je de bovengenoemde gespuis? Een gemiddelde sollicitatiegesprek bij een ICT bedrijf wijkt heel snel af van het standaard. Alleen het hebben van een gezond verstand alleen is niet voldoende.
|
| Reactie door Misdefinitie op 15-07-2008 om 20:50. |
Een waakhond oprichten is lastig omdat er geen verboden dingen gebeuren en bemiddeling in principe op vrijwillige basis gebeurt. Ook het samenstellen van een algemeen CAO biedt geen soelaas; mensen lopen al vast bij het werving- en selectieproces.
Ontwijken van recruiters wordt steeds moeilijker omdat ze inmiddels bijna tot de standaardprocedure van de sollicitatie zijn gaan behoren. Bedrijven hebben de problemen zelf over zich afgeroepen. Vroeger plaatste de leidinggevende een advertentie voor een vacature. Hij nodigde een paar mensen uit en koos daar de beste uit. Tegenwoordig besteden ze het werven uit aan recruiters. Zij ontrekken kandidaten uit het zicht van de bedrijven waardoor werkgevers moeilijker aan personeel komen. Gevolg: er zijn meer recruiters nodig om mensen aan te trekken waardoor de markt nog ondoorzichtiger wordt.
Wat u als kandidaat kunt doen is enkel reageren op vacatures op de websites van de bedrijven zelf. Intermediairs en recruiters zijn eenvoudig te herkennen aan hun website. Al beperkt dat erg de keuze en dan nog heeft u de kans dat u uitgenodigd wordt door een interne recruiter van het bedrijf. De oplossing zal moeten komen van de werkgevers. Bedrijven zullen moeten erkennen dat ze echt wel mensen krijgen als ze zelf een vacature zetten. Mits ze sollicitanten goed behandelen.
Wat dat betreft zie ik meer heil in een algemeen erkende sollicitatiecode waaraan werknemers en werkgevers zich moeten houden. Zaken als nepvacatures, willekeurig mensen uitnodigen en vage concepten als het competentiesysteem zullen daarin moeten worden verboden. Overigens worden naar schatting slechts 30 % van de banen ingevuld via het reguliere solliciteren. De rest is vriendjespolitiek. Wellicht zit daar ook de reden dat men er weinig aan doet.
|
| Reactie door praganonut op 18-07-2008 om 12:27. |
Reageren op vacatures bij bedrijven zelf wordt steeds moeilijker, omdat zoals u al zei: bedrijven besteden het tegenwoordig uit aan recruitment en/of werving en selectie bureaus. Tevens is het steeds moeilijker om vacatures te vinden van de bedrijven zelf omdat ze de moeite ervoor niet willen/kunnen doen.
Als recruiters zelf een fatsoenlijk IQ hebben, a'la. Maar er is gros(het lijkt wel de grootste groep) waarvan het bord dusdanig dik is, dat het angstaanjagend is. Blond krijgt hiermee een nieuwe definitie.
Hoe vaak ik niet ben benaderd voor een Windows beheer functie, terwijl ik overduidelijk op een zoek ben naar een beheer functie voor Unix. Of inderdaad de vraag, wat zoek je bij dit bedrijf? Ik moest m'n lach met moeite inhouden, en ik heb de gekste nog niet gehad.
Probleem is alleen dat het moeilijk is om zulke bedrijven aan te pakken. Want dit reikt over alle branches. Begin dit jaar werd er door de Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement & Organisatieontwikkeling al een alarm gegeven dat dit soort praktijken steeds vaker voorkomt. Deze organisatie zou een sollicitatie code moeten naleven. Ik merk er zelf weinig van. In mijn optiek (en ik neem aan ook die van de wet) is het nog steeds verboden om doelbewust te misleiden.
Betreffend CAO voor IT: Nu gaat het erom dat wanneer je solliciteert voor een IT functie, is het op moment de standaard dat je een auto, laptop, telefoon en andere gekkigheid in je schoot geworpen krijgt om maar het bedrijf leuk te vinden.
Maar als het minder gaat, zullen degene die dit pakket gekregen hebben, als eerste getroffen worden door een bevriezing van salaris of hun baan zelfs kwijtraken. Plus bedrijven raken zelf in de problemen door hun eigen stommiteit, met alle gevolgen van dien. Een andere extremiteit zoals het ontbreken van salarisverhoging et cetera. Dit is niet goed voor de branche. Een algemeen erkende CAO zou dit soort gevallen kunnen indammen. En zo de hoogte van werkeloosheid binnenin de IT kunnen verlagen.
|
| Reactie door Misdefinitie op 18-07-2008 om 19:16. |
Een goede baan vinden is lastig, maar hoeft niet onmogelijk te zijn. De zoekterm "unix beheerder" levert op de banenwebsite van tweakers.net onder andere vacatures op van overheidsinstanties, banken en universiteiten.
Misleiding is juridisch zeer moeilijk aan te tonen. Iemand bellen met de vraag of hij beschikbaar is voor een functie als Windowsbeheerder, vrijblijvend uitnodigen voor een gesprek, niet voordragen bij de opdrachtgever of niet aannemen voor de baan is niet verboden. Keihard bewijs voor het bewust misleiden ontbreekt. Mensen informeren over deze gang van zaken zodat ze geen recruiters benaderen is een manier om dit een halt toe te roepen.
Andere branches krijgen door dat ze het voor een groot deel zelf in de hand hebben. Bijvoorbeeld het onderwijs. Sinds scholen steeds vaker duidelijke vacatures op de eigen website vermelden, doen intermediairs slechtere zaken. Bedrijven die ICT'ers willen moeten dit nog gaan leren.
Een CAO is pas relevant als iemand de baan al heeft gekregen en gaat niet over de sollicitatieprocedure. In het bovenstaande artikel gaat het specifiek om problemen die mensen tegenkomen op het moment dat ze de baan nog niet hebben. Overigens is een CAO ook niet altijd zaligmakend. Als de vakbonden zich laten bespelen, bevriezen de lonen net zo snel.
|
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|