|
| 200 # Verwaande bedrijven zorgen voor tekort # |
Gepost door Misdefinitie op 04-11-2006 om 16:00.
U bent in het bezit van een relevant HBO diploma, aangevuld met diverse certificaten en cursussen. Tevens bent u academisch geschoold en heeft u ten minste 10 jaar ervaring met het aansturen van projecten; waarvan vijf op een specifiek gebied. Bekendheid met veranderingsmanagement en ruime leidinggevende ervaring is vereist. U bent zelfstandig, initiatiefrijk en heeft uitstekende communicatieve vaardigheden. Bij voorkeur beheerst u de Nederlandse, Engelse, Duitse, Franse en Arabische taal. Evenals een gedegen kennis van techniek, ICT, ontwerpen, coaching en motivatie. U bent creatief, innovatief, sterk ontwikkeld, analytisch, praktisch, daadkrachtig en toont karakter. U zit vol met ambitie en heeft probleem oplossend vermogen, maar het is niet de bedoeling dat u bij een beter aanbod vertrekt. Het liefst bent u met al deze ervaringen ongeveer tussen de 20 en 30 jaar oud en wilt u aan de slag voor 1700 euro bruto per maand. Bedrijven zitten letterlijk met het handen in het haar. De huidige hoogopgeleiden zijn ronduit klote. De hiervoor genoemde "superman" is onmogelijk te vinden.
Het probleem: tekort of overschot?
Hierboven is in een notendop een groot probleem geschetst waar organisaties tegenaan lopen als ze personeel zoeken. Diverse media schrijven al maanden dat er een groot tekort aan zit te komen van hoogopgeleide mensen. Over 4 jaar zouden we volgens zeggen ruim 75.000 mensen uit het buitenland moeten halen omdat we deze mensen nog gaan missen. Zo, dat is weer eens wat anders dan gasten halen om werk te doen wat makkelijk door klaplopers gedaan kan worden en ook gedaan zou moeten worden. Voorspeld wordt dat de arbeidsmarkt in 2007 relatief normaal in balans zou zijn, maar dat het binnen een aantal jaren goed misgaat. Van een probleem wordt gesproken omdat als bedrijven niet aan goed personeel kunnen komen, ze hun heil in andere landen gaan zoeken en dat is slecht voor de Nederlandse economie. Is er eigenlijk wel een probleem?
Een tekort aan hoogopgeleiden? Hoezo dan? Een ander bericht op intermediair spreekt dat tegen. We hebben helemaal geen tekort. We zouden zelfs te maken kunnen krijgen met een overschot om uiteen lopende redenen. Eigenlijk kunnen veel mensen het nu al merken. Op te merken valt dat Balkellende ons bij de Troonrede heeft genaaid. De werkloosheid zou zogenaamd gedaald zijn en daar hebben ze ook lustig om gefeest. Het tegendeel blijkt waar te zijn. De werkloosheid is in het derde kwartaal van 2006 juist sterk gestegen. Onderzoeken geven steeds tegenstrijdige resultaten. Tekort, geen tekort, tekort, geen tekort en ga zo maar door. Klopt er nog iets van wat men allemaal beweert?
Huidige systeem laat op drie fonten steken vallen.
Harde cijfers om alles te kunnen ontkennen hebben we niet, maar dat is ook niet nodig. Graag willen we u in dit artikel op een aantal zaken wijzen. Er wordt al snel over een tekort gesproken als bedrijven niet kunnen vinden wat ze zouden willen hebben, maar in de praktijk blijkt dat de eisen nogal vaak onredelijk hoog zijn zodat het logisch is dat ze niks vinden. Gevolg: bedrijven geven een tekort aan, terwijl er toch een grote werkloosheid is ontstaan. De oplossing wordt aan de kant van de werkgever doorgaans gezocht in het sneller opleiden van potentiële kandidaten of het halen van werknemers uit het buitenland. Aan de andere kant, die van de werknemer, kennen de oplossingen een sfeer van de schreeuw om meer banen. Tussen die twee oplossingen door worden er allerlei constructies in het leven geroepen en zoals het Nederland betaamd zorgt dat enkel voor veel overhead, maar zelden voor een echte oplossing.
Op alle drie de fronten gaat het mis. Werkgevers zijn niet geneigd om de hand in eigen boezem te steken. De 20 jarige met een academische opleiding en 5 jaar ervaring kunnen ze bij wijze van spreken vergeten, maar toch streven ze naar perfectie. Al is het maar de vraag of wat ze zoeken richting de perfectie gaat. Ze halen maar meer mensen naar Nederland en ze dringen er bij onderwijsinstellingen op aan dat studenten snel, snel, snel moeten afstuderen. Al gaat het niveau van het onderwijs eraan: het boeit niet zolang er maar meer mensen komen. Dat meer mensen in Nederland tot meer werkloosheid kan leiden als er geen banen bijkomen begrijpen ze niet. Dat ze ook niet eeuwig mensen elders vandaan kunnen plukken snappen ze ook niet. Aan de werknemers kant begrijpt men niet dat het creëren van nieuwe banen de reeds bestaande vacatures niet opvult. Beiden gaan een eigen weg. En de overhead, bestaande uit een logge bureaucratische "human resource management" filtert een groot deel van de goede mensen weg omdat die selecteurs inhoudelijk het verstand van een kikker hebben. Wat kan er aan gedaan worden?
1) Verschillende partijen beter op elkaar afstemmen.
Het is wel duidelijk dat als de drie partijen niet beter op elkaar afgestemd gaan worden, het probleem ook nooit opgelost kan worden. Werkgevers stellen veelal hoge eisen. Dom? Niet per se, want men wil natuurlijk de beste. Ook al is dat niet altijd nodig. De werknemer wil het liefst op zijn niveau een aardige baan. Onredelijke eis? Ook niet per se, want het is logisch dat als men ergens voor studeert men het beroep later wil gaan uitoefenen. Toch loopt er iets mis als de vraag niet overeen komt met het aanbod. Hoe komt dat? Wat mij betreft begint het bij de niveaudaling van het onderwijs. Tegenwoordig moet iedereen maar een diploma kunnen halen zodat we als land niet beschuldigd kunnen worden van discriminatie op kennis. Het niveau wordt lager en meer mensen halen hun diploma, maar bedrijven kunnen er daardoor niet meer van op aan dat iemand die claimt een bepaald niveau te hebben dat niveau ook daadwerkelijk heeft. In reactie daarop probeert het bedrijf een zo hoog mogelijk niveau te vragen zodat de kans groter is dat iemand het werk daadwerkelijk aankan.
2) Onderwijs op niveau en werk herwaarderen.
Aan die situatie moet onmiddellijk een eind komen. Het onderwijs moet weer op niveau gebracht worden zodat het voor bedrijven niet langer noodzakelijk is om voor elke functie het hoogst mogelijke te vragen. Tegenwoordig lijkt het namelijk wel alsof u al een HBO-diploma dient te hebben om het interieur te verzorgen. Voor de duidelijkheid: dat is een schoonmaker. Nu ik het er toch over heb: haal die belachelijke functienamen ook maar weg, want ze zijn enkel bedoeld om een functie hoger te laten lijken dan hij eigenlijk is. Een ander voordeel van het (weer) op niveau brengen van het onderwijs is dat iemand na zijn studie meteen als professional ingezet kan worden. Aan een heleboel eisen die men in het werk stelt zullen ze al moeten voldoen voordat ze hun diploma halen. Die eisen kunnen dan uit de vacatures geschrapt worden aangezien iemand met een diploma daaraan al voldoet. Zo vinden werknemer en werkgever elkaar sneller in een match op een vacature.
Werkgevers dienen zich goed te beseffen dat elke eis ontwikkeltijd en investering kost. Ik zou bijna willen zeggen dat elke eis in een vacature moet leiden tot een verhoging van het salaris dat bij de functie hoort. Werkgevers zullen zo gedwongen worden de functie nader te bekijken om te kijken of alles wat ze vragen wel degelijk nodig is voor de functie. Lukt het niet om daarop af te dingen en voldoen de opleidingen niet aan de eisen, dan zal het bedrijfleven ervoor moeten zorgen dat er goede startersfuncties komen zodat kersverse studenten de mogelijkheden hebben zich te ontwikkelen. Zulke functies bestaan wel, maar nog steeds is het in een heleboel beroepen niet mogelijk om aan de bak te komen zonder ervaring. Hoe kunnen mensen echter ervaring op doen als daar geen mogelijkheden voor bestaan? Herwaarding van het werk dus. Bekijken, analyseren, herzien en mogelijkheden scheppen.
3) Weg met de P&O cq human resource management overhead.
Leuk hoor. Zogenaamde professionals die werven en selecteren. De praktijk wijst echter uit dat het een vervelende selectie aan de poort is die weinig inhoudelijke kennis heeft. Daardoor kan een bedrijf een goede kandidaat mislopen en krijgt de kandidaat het gevoel dat hij met amateurs van doen heeft. Doet u net zoveel moeite om een goede brief met een CV te schrijven en dan wordt uw brief als toiletpapier gebruikt door de secretaresse. Wordt u uitgenodigd, dan krijgt u eerst een gesprek met mensen waarmee u niet gaan werken en die de ballen verstand hebben van uw vakgebied. Zij kijken naar uw houding, maar smaken verschillen niet waar? Ze stellen u domme vragen, maar snappen het antwoord niet. Ze lullen dom over competenties, maar vergeten dat u op het werk een combinatie van kennis en vaardigheden gebruikt. Soft gelul koopt niemand iets voor. Wordt u eindelijk aangenomen, dan zijn ze star bij salarisonderhandelingen en zeggen ze doodleuk tegen hun baas dat u niet geschikt was. Geschikt om akkoord te gaan met een hongerloon wel te verstaan. Ja ja, en dan roepen ze dat er tekorten zijn.
4) Stop valse vacatures.
Wist u dat er een aantal dwazen rondlopen onder de werkgevers, recruit- en werving- en selectiebureau's? Ze schrijven valse vacatures uit. Valse vacatures zijn er in allerlei soorten en maten. Zo zijn er vacatures die gepubliceerd worden zonder dat er een functie is. Met andere woorden: ze hebben niemand nodig, maar zetten toch een vacature op het internet. U zult zich dan meteen afvragen waarom die bedrijven dat doen. Wel, dat zit zo. Bedrijven hebben een morele verplichting om banen te scheppen in de maatschappij. Door vacatures op het net te zetten suggereren ze dat ze wel willen, maar dat er gewoon niemand komt. Met onmogelijke eisen realiseren ze dat makkelijk. Soms hoort dat werk bij iemand zijn functie. Ook kunnen ze daarmee jegens andere bedrijven suggereren dat het goed gaat. "Kijk eens, wij draaien zo goed dat we mensen nodig hebben." Dat ze nooit iemand aannemen valt niet op. Een andere reden is pure databasevorming. Vacature beschikbaar stellen en iedereen opnemen in een database. Hebben ze ooit iemand nodig, dan is het eenvoudig om contact op te nemen met de mensen die interesse hebben getoond in het bedrijf.
Andere type vacatures die op het randje zitten van valsheid kennen slechts in sommige gevallen een achterliggende functie. Hierbij is de trend om de vacature zo scherp mogelijk op te stellen met zoveel mogelijk eisen erin. Vervolgens hopen ze op kandidaten die zo wanhopig op zoek zijn naar werk dat ze met hun hoge opleiding(en) en ervaring bereid zijn om voor een appel en een ei te komen doen. Een echte functie? Ik betwijfel het. Zulke vacatures staan maanden online en worden regelmatig ververst zodat de datum van de dag zelf erboven komt te staan. Zo lijkt het alsof het een nieuwe vacature is. In werkelijkheid gaat het om een functie die niet per se hoeft worden ingevuld. Het werk wordt gedaan door anderen en het is hooguit leuk als een hoogopgeleide voor een dubbeltje komt werken. Gebeurt dat niet, dan wordt de vacature niet vervuld en het boeit ze geen ruk.
Veel minder in het valse gebied maar toch op valse gronden opgezet zijn de vacatures die wel tot een echte functie kunnen leiden, maar die hoge eisen combineren met een te lage salarisschaal. Ook zij proberen gebruik te maken van de wanhopige werkzoekende, met dit verschil dat de vacature op den duur wel moet worden ingevuld. Ze staan garant voor een glimlach op het gezicht als u het leest. Zo kan een hoofd ICT gewaardeerd worden met een salaris tussen de 3000 en de 4000 bruto. Gaat het over universitair onderwijs, dan praten we over schaal 11 of 12. Op het voortgezet onderwijs heb ik wel eens schaal 6, 7 of 8 gezien. Tussen de 1500 en de 2100. Ja ja, een leraar begint rond de 2000. De zorg gaat ook lekker. 2000 bieden voor functies waar het bedrijfsleven het dubbele voor telt. Een ander voorbeeld is de jeugdzorg. Een beetje academicus wordt daardoor verbannen van een heleboel beroepen. De vacatures in deze categorie zijn vaak niet serieus te nemen voor het niveau wat ze vragen. Wel stug HBO en WO met jaren ervaring vragen.
Graag een verbod op valse vacatures op straffe van een boete.
5) Weg met achterlijke grapjes.
Behalve grapjes met valse vacatures, half valse vacatures en vacatures die veel te laag worden bezoldigd zijn er nog een aantal vervelende zaken die hoogopgeleiden afschrikken. Neem nu eens vacatures die moeilijk vervulbaar zijn. Intern worden vacatures met een relatief korte eisenlijst gepubliceerd. Zijn er geen interne kandidaten, dan wordt het intern naar een andere afdeling gestuurd. Zijn daar ook geen kandidaten, dan voegt men eisen toe en dan wordt het een externe vacature in een krant. Komen er dan nog geen kandidaten, dan pas wordt het op internet geplaatst. U begrijpt dat als vacatures moeilijk vervulbaar zijn, men ook iets aan de eisen kan doen. Ze dienen ook te begrijpen dat als er dan eindelijk een goede kandidaat op af komt, ze de kandidaat niet meteen moeten afschrikken met onmogelijke eisen en een zeer laag salaris.
Werving en selectiebureau's vormen een groot deel van wat ik een grote grap noem. Stelt u zich eens voor. 2000 bedrijven hebben een vacature. Zetten ze de vacatures allemaal zelf op het internet, dan kunnen mensen reageren op 2000 vacatures. Tegenwoordig willen bedrijven geen rondslomp meer hebben van het solliciteren en schakelen ze een bureau in. Aan dat bureau geven ze alle vacatures. Voor veel te veel geld plaatsen die bureau's de vacatures op het internet voor een paar tientjes. Bedrijven beseffen niet dat ze daarmee de markt naar z'n sodemieter helpen. Stel dat er 10 bureau's actief zijn die ieder 200 vacatures beheren van de 2000. (Fictief voorbeeld uiteraard.) Een sollicitant heeft dan nog maar 10 keer de kans om te solliciteren. Veel recruitbureau's nemen uw CV in de database. Zij pikken alleen de krenten uit de pap. Als een bureau u niet ziet zitten, dan ontvangt u een afwijzing. Vervolgens heeft het nauwelijks zin meer om ooit nog eens op een vacature te reageren waar dat bureau boven staat. Doet u dat 10 keer, dan zijn de troeven uitgespeeld. Wat ook betekent dat potentiële bedrijven u niet meer zullen vinden. Zonder die bureau's had u in dit voorbeeld 2000 kansen.
Kandidaten raken daardoor zoek in de massa. De bureau's houden hen tegen. Het gaat hard tegen hard. Dubieuze bureau's laten hoogopgeleiden het vertrouwen in de Nederlandse markt kwijtraken. Wat te denken van PeakIT die mensen ronselt, een hongerloon geeft en allerlei beloften niet nakomt? Hoe denkt u over een bedrijf als Computer Futures die enkel hun best doet om de duurste mensen te plaatsen omdat ze een provisie krijgen gebaseerd op het jaarsalaris van de kandidaat? Voor u doet het bedrijf geen moeite als een ander meer certificaten heeft en daardoor meer waard wordt. En wat te denken van de massale recruit campagne van CMG waarbij kandidaten alleen maar gepolst worden? Serieuze vacatures? Ik betwijfel het. Solliciteren voor geld? U maakt zeker een grapje. Een kleine speelgoed auto als u persoonlijke gegevens geeft? Dat leidt echt niet tot een baan. Diverse eenmanszaakjes in Amsterdam die alleen maar voor de sfeer uitnodigen? Wat zijn dat voor streken. Kappen met die rotzooi en doe normaal. Anders zie ik graag een flinke boete.
6) Behandel sollicitanten normaal.
Mensen krijgen is ook een kwestie van mensen goed behandelen. Ze communiceren namelijk lustig met elkaar. Na een beetje rondkijken krijgen veel mensen wel door met welke bedrijven ze niet in zee moeten gaan. Zelf werk ik op precies dezelfde manier. Ik weet welke type mensen, welke groepen en welke bedrijven ik moet mijden als de pest. Daarom zouden bedrijven de sollicitanten goed moeten behandelen. De praktijk wijst uit dat het vaak misgaat. Ook vaak goed, dat moet ook gezegd worden, maar in de gevallen dat het misgaat is de ervaring er niet minder vervelend om. Zo hoort een professioneel bedrijf tenminste een bevestiging te sturen dat ze de sollicitatie hebben ontvangen. Gebeurt lang niet altijd. Een snelle afhandeling is nog veel schaarser. Wekenlang wachten op een afwijzing die lang niet altijd komt is geen uitzondering. Reiskosten vergoeden? Tegenwoordig een doodzonde.
Andere vervelende zaken zijn uitnodigingen die dwingen op te komen dagen op een sollicitatie op een door hen vastgesteld tijdstip. Het is geen moeite om de kandidaat even op te bellen en een afspraak te maken. Maar nee, dat soort bedrijven sturen u doodleuk een brief dat u over een week maandag moet komen om 12:00. Een variant daarop zijn natuurlijk de bedrijven die wel bellen, maar die al een datum hebben geprikt waarop u natuurlijk moet kunnen. Soms zelfs de volgende dag. Nog erger wordt het als blijkt dat u daar de volgende dag aankomt en verneemt dat ze de meeste briefschrijvers hebben uitgenodigd. Het toppunt wordt gevormd door de bedrijven die al zichtbaar een keuze hebben gemaakt en duidelijk maken dat u voor niks bent gekomen. Ze voeren het gesprek dan niet eens meer serieus.
Over uitnodigen gesproken: een aantal bedrijven blijkt maar niet te snappen dat een goede indruk achterlaten essentieel is. Ik mag het uiteraard niet zeggen, maar bij een aantal bedrijven werken hersenloze imbicielen die kennelijk analfabeet zijn. Ze nodigen u uit en stellen vragen waaruit blijkt dat ze uw brief en CV niet eens hebben gelezen. Dat impliceert dat ze niet eens weten waarom ze u hebben uitgenodigd. Het gedrag vinden we vaak terug bij de bedrijven met de net genoemde valse vacatures. Het interesseert ze geen reet en meestal bent u dan gewoon voor niks uitgenodigd. Aan alle bedrijven die dat doen: lees verdomme een keer en nodig mensen pas uit als u er zeker van bent dat iemand uw werknemer kan worden. Ik zou bijna maximum aantal kandidaten dat ze mogen uitnodigen bepleiten.
Een professional om solliciaties af te handelen zal ook wel prettig zijn.
7) Geef kansen.
Ooit kreeg ik tijdens een sollicitatie te horen dat ik voor de functie waarop ik solliciteerde te hoog gekwalificeerd was. Men had me dan sowieso niet moeten uitnodigen; de CV is namelijk heel duidelijk. De werkgever gaf aan bang te zijn dat ik al snel vertrokken zou zijn als er een andere vis aan komt zwemmen. Uiteraard, want er is altijd ergens een betere baan aldus de Monsterboard reclame. Een punt dat ik graag naar voren wil halen is de manier waarop een werkgever kansen biedt of te wel het aantrekkelijk maakt om voor hem te komen en te blijven werken. Het principe is simpel. Des te meer risico, des te groter is de kans dat er elders een betere aanbieding verschijnt. De werkgever heeft daar een grote invloed op met zijn aanbieding.
Geld is niet altijd het probleem. Ja ok, de werkgever die een hoogopgeleide uitbuit door hem 1600 bruto te betalen, is hem al gauw kwijt. Het gaat om iets anders, namelijk de duur van het contract. Biedt de werkgever een tijdelijk contract aan voor 6 maanden, dan zal de werknemer vaker verder gaan solliciteren dan wanneer er een contract voor onbepaalde tijd wordt aangeboden. Tijdelijke contracten zijn bijna verlengde proeftijden en daar zijn banken niet blij mee. Nog nijpender wordt het als iemand vanaf een vaste baan moet gaan solliciteren. Ik weiger mijn baan op te zeggen voor een tijdelijk contract. Bij verlies ben ik namelijk alles kwijt. Van tijdelijke contracten maak ik dan ook hooguit de eerste maanden vol waarbij proeftijden toevalligerwijs samenvallen met vakantie bij de huidige werkgever. Is de vakantie over, dan is het uit met de pret.
Concluderend kan er gesteld worden dat er nog vele problemen te overwinnen zijn. Vervelende tussenpersonen moeten verdwijnen, eisen moeten worden bijgesteld, onderwijs weer in ere worden hersteld en mensen moeten weer eens normaal gaan doen. Ik wens de arbeidsmarkt veel succes.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|