|
| 833 # IPv4-standaard teveel waard # |
Gepost door Misdefinitie op 05-07-2015 om 23:50.
Standaardisatie is een ware zegen in een maatschappij waarin "veranderen is verbeteren" tot norm wordt verheven. Zonder vaste afspraken waarbij we gedrag en techniek enigszins op elkaar afstemmen, wordt het leven onmogelijk. Stelt u zich eens voor dat u in elke auto het stuur op een andere plaats aantreft, dat alle mensen een zelfverzonnen taal spreken en dat we allemaal onze eigen wetten gaan maken. Dan kunnen we net zo goed weer als neanderthalers in de grotten gaan wonen. Hoewel, vrouwen aan hun haren naar binnen trekken is ook een uiting van een standaard. Spelen we met techniek, dan is er per definitie noodzaak voor standaarden. Dat lukt slechts gedeeltelijk. Iedereen begrijpt wel dat software geschreven voor verschillende besturingssystemen, niet echt compatible met elkaar is. Binnen de systemen wordt dan wel een standaard gehanteerd, maar hoe gaat dat als het universeel moet zijn zoals op internet? IPv4 is de standaard op het internet, maar de mogelijkheden beginnen technisch uitgeput te raken. Een nieuwe standaard blijkt problematisch.
Geen net werk.
Internet is te beschouwen als een groot netwerk waarop computers en andere digitale apparaten met elkaar kunnen communiceren. Om elkaar te kunnen vinden en de berichten af te kunnen leveren, is het nodig dat al deze apparaten een uniek "adres" hebben waarop ze te vinden zijn. Vergelijk dat met het principe dat u pas brievenbuspost kunt ontvangen als uw brievenbus gekoppeld is aan een adres dat bekend is. Op internet wordt daarvoor het IP-adres gebruikt. Versie 4 van het Internet Protocol, dat daarom ook wel IPv4 wordt genoemd, voorziet de internetgemeenschap van een slordige 4,3 miljard IP-adressen. Dat is lang niet genoeg, want de adressen beginnen op te raken. Kunnen we dan niet gewoon meer adressen maken? Of een nieuwe standaard introduceren die veel meer aan kan? Natuurlijk, de opvolger is allang ontwikkeld, namelijk IPv6. Waarom gaan we dan niet massaal over in plaats van blijven knoeien met de oude rommel? Doordat er bij het standaardisatieproces veel mis gaat, worden verouderde standaarden onmisbaar en is er geen verbetering in zicht.
Allereerst wordt bij het ontwikkelen van een standaard de denkfout gemaakt door op korte termijn te denken. Waarom willen we nu juist een standaard? Om afspraken te krijgen waar iedereen zich aan houdt. Over een lange periode. De belangen zijn nogal groot. Wie wil dat een volk of zelfs de hele wereld zich aan de gemaakte afspraken houdt, zal wel moeten beseffen dat het bij een standaard altijd gaat om zaken die heel veel mensen op zo'n manier zouden willen doen. Anders heeft het geen zin. Zo is het niet verstandig om een standaard te gaan bedenken voor religie, bijvoorbeeld door naar alle goden met God te verwijzen. Dat gaat niet werken. Nee, het moet gaan om iets dat belangrijk is voor veel mensen en langere tijd zo moet blijven. Taal is een voorbeeld, onderdelen van techniek die in principe niet hoeven te veranderen een andere. Toetsenborden kunnen hun lay-out makkelijk honderden jaren houden. In de praktijk blijft een standaard helaas niet eeuwig houdbaar en moet het daarom onderhouden of aangepast worden.
Zodra een standaard eenmaal DE standaard is geworden voor veel mensen, is het onmogelijk nog te veranderen. Mensen zijn kuddedieren en houden niet van veranderingen. "Ga iets niet maken als het niet kapot is," is de mentaliteit die (naar onze mening terecht) bij veel mensen heerst. Het is dus belangrijk om bij het ontwikkelen van een standaard al rekening te houden met onderhoud, maar het probleem is dat mensen heel slecht zijn in het beredeneren van de gevolgen op lange termijn. Toen men in de jaren '70 moderne computers gingen ontwikkelen, moest er een afspraak gemaakt worden over hoe een datum wordt genoteerd. Geheugen was extreem schaars en duur, dus bedacht iemand dat het handig is om de jaartallen in twee cijfers uit te drukken. Dus niet 1970, maar gewoon 70. Handig, want dat spaarde de helft van het geheugen. Op dat moment kon niemand vermoeden dat door succes het systeem in gebruik bleef. Kent u de millenniumbug nog? Nadat computers altijd 2 cijfers gebruikten voor het jaartal, liep het in 2000 in de soep omdat 00 stond voor 1900.
Had men eraan moeten denken? Wij vinden van wel. Techniek ging, althans dat was vroeger zo, destijds met gemak 30 jaar of meer mee. Men had toen al de ervaring dat bepaalde technieken best na 30 jaar ook nog gebruikt kunnen worden. Zelfs als men er niet aan denkt, hadden ze er toch voor moeten zorgen dat middels onderhoud het systeem vernieuwd kon worden. Bij IPv4 had dat moeten betekenen dat ze voorzieningen troffen om de 4 getallen waar een IP-adres uit bestaat, bijvoorbeeld makkelijk uit te breiden naar 5. Achteraf natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, dat snappen wij ook wel, maar dit is niet de eerste keer dat de mensheid met standaarden te maken krijgt. We weten inmiddels dat we vooruit moeten denken. Verder dan we nu vermoeden. We weten ook dat als iets een standaard wordt, we dat gedrag niet meer uit de mensen krijgen. Logisch, daar is het nu eenmaal een algemene standaard voor. Veel standaarden worden onverwacht een succes waardoor het lastig wordt om van te voren te anticiperen.
Veel standaarden vloeien voort uit een idee dat mensen persoonlijk hebben en waarvoor ze toevallig de kans hebben gekregen om dat uit te voeren. Daarna krijgen ze toevallig de kans om er bekend mee te worden en steeds meer mensen gaan het gebruiken. Dat succes is vrijwel nooit te voorzien. Iemand maakt op zijn zolderkamer iets en jaren later is dat opeens Microsoft, Google of Facebook. Typisch menselijk gedrag zorgt dan voor problemen. De technische limitaties van IPv4 waren van te voren bekend. Hooguit 4 miljard adressen, meer niet. In theorie kan dat best voldoende zijn. Er lopen weliswaar zo'n 7 miljard mensen rond op deze wereld, maar het grootste gedeelte heeft geen toegang tot het internet. Stel dat er zo'n 2 miljard mensen gebruik van moeten maken, dan zijn er meer dan genoeg adressen om iedereen zijn eigen adres te geven. Simpel toch? Helaas, sinterklaas is langs geweest en was gul. Vooral in de begintijden van IPv4, zijn er extreem veel adressen verspild door ze uit te delen aan organisaties die ze toch niet gebruiken.
Feitelijk zou het probleem opgelost kunnen worden als we met z'n allen IPv6 als nieuwe standaard omarmen. Mensen hebben in het verleden diverse malen laten zien dat ze onder voorwaarden en omstandigheden best bereid zijn om afscheid te nemen van oude standaarden als de techniek dermate verouderd is dat het noodzakelijk blijkt. Twee zaken zijn hier van belang. Een nieuwe techniek moet min of meer compatible zijn met de oude techniek zodat mensen kunnen wennen middels een overgangsperiode. Is dat niet het geval, dan moet de nieuwe techniek zoveel voordelen opleveren of zoveel beter zijn dat mensen de oude techniek niet gaan missen. Zo zien we bijvoorbeeld vrijwel niemand meer een cd-speler aanschaffen aangezien dvd-spelers en ook de opvolger blu-ray backward compatible zijn. Oftewel, de nieuwe apparaten werken ook met de oude cd's en dat was net het extra zetje motivatie dat mensen toen nodig hadden. Nieuwe techniek hoeft niet eens beter te zijn. Kijk maar hoe de superieure CRT- en Plasmaschermen snel vervangen werden door inferieure LCD-troep.
Helaas hebben de bedenkers en ontwikkelaars van IPv6 de nieuwe techniek niet compatible gemaakt met IPv4 waardoor er allerlei praktische problemen zijn ontstaan die mensen beletten over te stappen. Technisch gezien verschillen beide technieken zo van elkaar, dat afhankelijke netwerken en apparatuur vrijwel volledig vernieuwd moeten worden. En dan nemen bedrijven het zekere voor het onzekere. Het functioneert, dus waarom risico's gaan lopen? Waarom forse investeringen maken? Bovendien zijn websites en andere diensten op het ene platform niet via het andere te benaderen tenzij er nog ingewikkeldere constructies gebruikt worden. Natuurlijk zijn er manieren beschikbaar om het geheel toch compatible te maken. De apparatuur moet het dan wel ondersteunen en er dient kennis beschikbaar te zijn om het op te lossen. En aangezien ICT in veel bedrijven de sluitpost op de begroting is, is dat nogal moeilijk. Op een gegeven moment moet iedereen over. Net zoals het nieuwe millennium er onvermijdelijk aan kwam. Voordat de boel uit de hand gaat lopen.
Reeds in de jaren '90 is men al bezig met de opvolger van IPv4, maar de reden dat er niet gekozen is voor achterwaartse compatibiliteit (ervoor zorgen dat de nieuwe standaard ook gebruikt kan worden met oudere apparatuur, standaarden en afspraken) is niet eens technisch van aard. Men wilde het gewoon niet met het idee dat als mensen nog altijd de oude standaard konden gebruiken, het veel te lang zou duren voordat iedereen over zou stappen. Blijkbaar vond men de tijd dat mensen nog hun oude meuk bleven gebruiken te lang in vergelijking met de extreem lange uitfasering van IPv4 waar we nu mee kampen. Typisch een verkeerde filosofie die nogal bizar heeft uitgepakt. Hadden we makkelijk IPv4 naast IPv6 kunnen gebruiken, dan waren we nu waarschijnlijk allang van IPv4 af geweest omdat apparaten nu eenmaal niet het eeuwige leven hebben. Nu zitten we met bedrijven die niet willen investeren in iets nieuws. Vooral in bedrijven geldt dat iets wat werkt, niet vervangen moet worden. Daar kunnen ze namelijk met peperdure afhankelijke apparatuur zitten.
Zoals gezegd had compatibiliteit voor een snelle adaptie kunnen zorgen van IPv6, maar aangezien dat niet het geval is had IPv6 aan de andere genoemde eis moeten voldoen. Namelijk iets significant nieuws brengen. Waarom zijn er geen ouderwetse beeldbuizen meer te vinden? Omdat er geen CRT-televisies bestonden die inhoud met HD-kwaliteit konden weergeven. Ja, in de VS waren er een aantal proefmodellen verkrijgbaar, maar dat was niet voor de grote massa en zeker niet voor in de Nederlandse elektronicawinkels. Wilde u dus een full-HD televisie, dan moest u uitwijken naar LCD. Er is vrijwel niemand die geïnteresseerd is in HD-kwaliteit de illusie heeft dat met zijn oude wazige beeldbuis te kunnen ervaren die hooguit tot een PAL-resolutie komt. Plasma was ook nog jaren verkrijgbaar als alternatief, maar ondanks dat het beeld van Plasma superieur is ten opzichte van LCD, heeft LCD de strijd gewonnen. Goedkoop, smaller, nieuwe functionaliteit, problemen oplossen of simpelweg iets waar mensen niet omheen kunnen, zorgen voor acceptatie.
Overigens is het idee voor IPv6 niet bepaald nieuw aangezien het in de jaren '90 al bedacht is. Des te opmerkelijker is het dat we toch niet verder staan met de uitrol dan een slordige 20 jaar geleden. Natuurlijk zijn er ook vele voordelen, maar die zijn vooral heel technisch en complex van aard waardoor de gewone gebruiker van het internet er aan de bovenkant niks van merkt. Nou ja, wat hij ervan merkt is dat IPv4-adressen nog wel deels uit het hoofd te herkennen zijn terwijl IPv6 adressen een veel langere reeks vormen. Een beetje irritant als u net als wij webservers en gamehosts benaderen via het IP-adres en daarmee tevens de vijanden van ons volk herkennen. Ja, we weten het, DNS bestaat niet voor niks, maar ook die servers willen wel eens uit de lucht zijn. Daarnaast gebruiken veel mensen NAT: een techniek waarmee IP-adressen gedeeld kunnen worden. Zo kunnen andere computers schuilen achter elkaar. NAT wordt door kenners gezien als een vieze oplossing die geen beveiliging genoemd mag worden, toch wordt het in de praktijk zo gebruikt.
Hoewel veel deskundigen het niet willen horen, is NAT een van de redenen waarom mensen zich nog vastklampen aan IPv4. Zet het standaard aan en enkel de computer die direct toegang heeft tot het internet, hoeft zijn beveiliging op te schroeven. Handig voor de luie systeembeheerder: alle andere computers die achter het NAT-systeem het internet benaderen, worden dan minder goed ingericht. Fout, zeker, maar het werkt wel. Bezwaren liggen vooral in het principe dat beveiliging een serieuze zaak moet zijn en men achter NAT veel moeite moet doen om inkomende verbindingen te realiseren, maar wat boeit ons lieve moedertje dat. Zolang zij maar haar mail kan lezen en haar poesje op Facebook kan posten, is ze allang blij. Dat het technisch mogelijk is om het minder ingewikkeld en energiebewuster te maken, daar houden mensen zich doorgaans niet graag mee bezig. Academische discussies lappen zij aan hun laars. Eigenlijk vinden we dat beveiliging van technische apparaten onderdeel moet uitmaken van onze scholing, al is dat een idealistisch standpunt.
Het is een menselijke emotie om de schuld van het uitblijven van een algemene implementatie van IPv6 bij externe factoren te leggen. Zo zou het NAT-systeem ervoor gezorgd hebben dat er allerlei lapmiddelen en constructies nodig waren om het werkend te krijgen waardoor de ontwikkelingen zijn afgeremd. Immers, als een techniek als NAT ervoor zorgt dat er miljoenen apparaten zijn die slechts een beperkt aantal protocollen accepteren, dan kunnen er geen nieuwe ontwikkeld worden. Ook zouden apps heel wat moeite moeten doen om zulke beperkingen te omzeilen met nog meer complexe meuk als gevolg. Wij vinden dat eigenlijk de omgekeerde wereld. Als er een techniek is die goed werkt, wat er ook voor nodig is, dan willen mensen dat blijven gebruiken. Zeker als dat gebruik makkelijk is en strookt met het doel dat mensen ermee hebben. Waarom zouden ze steeds moeten overstappen? Een standaard is juist voor lange tijd. Succesvolle oude technieken hebben de implementatie van nieuwe technieken wel vaker in de weg gestaan omdat niet elke verandering verbetering is.
Een ander probleem wordt veroorzaakt door privacyschending en daar letten ook steeds meer mensen op. Met IPv6 is het mogelijk om letterlijk elk apparaat een uniek IP-adres te geven. Met wat dommigheid en grotendeels opzet heeft men ervoor gezorgd dat het unieke nummer van uw apparaten, het zogenaamde MAC-adres, onderdeel kan gaan uitmaken van het IP-adres. Wanneer u bedenkt dat alle apparaten bij verkoop worden geregistreerd en gekoppeld aan de koper, dan zult u begrijpen dat het voor de grote bedrijven vrij eenvoudig is om precies te weten welke apparaten u thuis heeft staan, wanneer u deze gebruikt en wat u met die apparaten doet op hun websites. Nog meer tracking en dat soort onzin dus. In de huidige situatie zitten we op internet met een publiek IP waarmee onze mensen allemaal hun ding kunnen doen. Behalve onze beheerder, is zo niemand bekend. De rest post veilig via VPN en proxyservers. Weerstand tegen nieuwe technieken om privacy-redenen, komt steeds vaker voor. Denk aan Windows 10 met zijn spionagetechnieken.
Overigens is de hele NAT-functionaliteit om meerdere computers aan een IP-adres te knopen ontwikkeld nadat de plannen en uitwerking voor IPv6 al bekend waren. Dan kan men dus ook redeneren dat er al heel wat scepticisme bestaat over het feit dat straks elk apparaat direct via internet te benaderen en is dat voor een heleboel zaken zelfs onwenselijk is. Hoezo kunnen onbekende haters straks via internet regelrecht in onze koelkast komen als ze daar het IP-adres van achterhalen? Niet relevant? Niet belangrijk genoeg? Besef dat er ook heel wat belangrijkere systemen tegenwoordig via het internet zijn te bereiken zoals de gemalen. Straks kunnen we het hier niet meer droog houden en deze ontwikkelingen gaan nogal verder dan de vraag of u in de toekomst nog wel op Facebook kunt. Anderen melden dat ze in plaats van een investering in IPv6, liever geld zien voor een stabielere en snellere internetverbinding. Consumenten hebben helemaal niet het idee dat er een probleem aan het ontstaan is op het internet. Dat willen ze ook helemaal niet weten.
Soortgelijke problemen hebben we al eens gezien bij bijvoorbeeld de audio-cd. Uitgevonden en geproduceerd in de jaren '80, was het een hele vooruitgang. Tegenwoordig kunnen we wel iets beters maken, maar ja, nieuwe alternatieven zoals de superaudio-cd kwamen niet van de grond. Mensen bleven het oude systeem gebruiken vanwege de vele voordelen. Goedkoop, overal beschikbaar en draait haast op zo'n beetje alle audio-apparaten. Gaandeweg heeft men de ontwikkeling van een nieuwe super-cd opgegeven, maar er kwamen wel dvd's en Blu-rays beschikbaar. Men zou dus in principe op een dvd een betere kwaliteit audio kunnen zetten die op dezelfde manier gebruikt kan worden als de cd. Dat gebeurt echter niet. Consumenten zijn inmiddels gewend geraakt dat een betere kwaliteit audio gepaard gaat met hoge kwaliteit video en spelen video's met surroundgeluid af op hun homecinema sets. Totaal iets nieuws ontwikkeld dus. Misschien is dat ook de oplossing voor de huidige impasse. Maak iets wat compatible is met IPv4 en veel oude problemen oplost.
Problematisch zijn de vele discussies over het onderwerp waarbij zelfs de deskundigen het niet met elkaar eens zijn. Op internet zijn er dan ook nogal veel sites te vinden die haarfijn uit de doeken doen waarom IPv6 niet het wondermiddel is waar veel mensen het voor aanzien. Heel veel dingen zoals DNS blijven gewoon bestaan en zijn geen vernieuwing, tabellen in routers zullen nog meer overstromen, met IPv6 wordt er meer bandbreedte verspild en er zijn geen betere beveiligingsmethoden dan we nu al hebben. Enkel het aantal IP-adressen dat we kunnen gebruiken zal exponentieel toenemen en ook dat is een probleem, want er zullen dan implementaties komen die om de zoveel tijd van IP-adres willen veranderen waardoor netwerkapparatuur nog meer te verduren krijgt. Of deze argumenten en bezwaren nu kloppen of niet: feit is en blijft dat er eindeloos geouwehoerd wordt en het welles-nietesspelletje niet stopt. Kunnen we niet gewoon meningsverschillen neerleggen en het probleem eens oplossen? Met wat voor middel dan ook?
Te overwegen valt natuurlijk ook om IPv4 zo aan te passen dat we extra IP-adressen tot onze beschikking krijgen. Getalletje erbij, hogere getallen laten meetellen of misschien zelfs ongebruikte IP-reeksen terugvorderen van de grote verspillers. Of is het probleem met IPv4 stiekem toch niet zo erg nijpend als men doet voorkomen? We kunnen nog steeds bij grote partijen IP-adressen aanschaffen bij bijvoorbeeld simpele webservers. En webhosters doen nog steeds aan shared hosting waarbij 1 IP-adres heel effectief gebruikt wordt voor 1 server waarop vervolgens honderden websites staan. Providers pakken met regelmaat ons semi-vast IP-adres af om het te vervangen door iets anders. Waardoor we ons volgens Google opeens heel ergens anders bevinden, maar dat even ter zijde. Kennelijk lukt het de wereld met kunst- en vliegwerk nog perfect om van de beperkingen geen strop om de nek te maken voor klanten. Vele overwegingen hebben in de netwerkwereld de revue gepasseerd. Waarvan enkele die vrij eenvoudige aanpassingen aan IPv4 propagandeerden.
Kenners van de oudere generaties die in de jaren '90 eigenhandig hebben meegebouwd om het internet deels te laten groeien tot wat het nu is, hebben allemaal hun eigen verhaal over het falen van IPv6. Opvallend is dat er verhalen te vinden zijn van mensen die beweren dat het vooral een politieke keuze is geweest waardoor IPv6 niet heeft kunnen groeien. Anderen vertellen weer dat de mensen die echt verstand hadden van netwerken, door vervelende politiek niet meer wensten deel te nemen aan IPv6 waardoor de nieuwe techniek moest worden ontwikkeld door lui die eigenlijk te weinig verstand hadden van netwerken en protocollen. Daardoor ontstond er iets wat eigenlijk niemand wilde gebruiken. Tenzij de IPv4-adressen uiteindelijk op zouden raken en we niet anders meer kunnen. Het klinkt allemaal aannemelijk. Bedrijven die in de jaren '90 allemaal de gouden bubbel wilden uitbuiten en ons hebben gefuckt. Vriendjespolitiek, is dat niet juist hetgeen dat ervoor gezorgd heeft dat de wereld met een heleboel inferieure meuk zit opgescheept?
Het is bepaald geen onbekend verschijnsel dat superieure techniek het niet haalt omdat slechtere technieken toevallig tot een groter succes gemaakt zijn door vriendjes of politieke lobby's. Denk aan VHS en de eerder genoemde LCD-schermen, maar ook aan oude apparaten die vroeger 30+ jaren meegingen en hun nieuwe moderne broertjes die het maar 30 maanden volhouden. Als u geluk heeft tenminste. Onder druk maken mensen nu eenmaal rare keuzen en als degenen die het voor het zeggen hebben veel macht hebben, dan zal het er komen. Linksom of rechtsom. Een rechtvaardiging zullen ze altijd weten te vinden en als het eenmaal zo ver is, dan moeten we wel over. Praktisch gezien boeit het ons geen kont. Overstappen of niet, oplossing of niet: we zullen toch wel een manier vinden om op het internet te komen. Het netwerk is voor de mensheid inmiddels zo belangrijk geworden dat online zijn een levensdoel is geworden. Stoppen met discussiëren dan maar en zien wat de toekomst ons gaat brengen. Dat zal wel een halfbakken implementatie worden.
Helemaal hopeloos is het niet omdat de grote bedrijven al bezig zijn om IPv6 te implementeren. Google loopt aardig mee, maar ook internetproviders als KPN en Ziggo ontkomen er niet meer aan. Qua discussie zullen we het allemaal nooit met elkaar eens worden, maar er is wel degelijk evolutie en vooruitgang te merken. Het is typisch iets menselijks om enkel naar de geluiden uit de eigen gemeenschap te willen luisteren en hopen dat de eigen implementatie het haalt ten koste van anderen. Continu de strijd voeren in plaats van nadenken wat nou technisch gezien het beste is en hoe we dat zo snel mogelijk kunnen doorvoeren. Opmerkelijk, want de politiek slaagt er vaak wel in om de oren een kant op te krijgen. Weliswaar met macht en dwang, maar dan kan het opeens ook heel snel gaan. Afwachten totdat het hele zaakje spaak loopt, zou geen optie moeten zijn. Hoewel, is dat niet wat we als mensen altijd al doen? Wachten tot het allerlaatste moment en dan opeens de boel proberen te lijmen. Dat werkt al eeuwen voor de mensheid, dat wel.
Besef wel dat het allemaal niet vanzelf gaat en dat er heel wat werk verzet wordt om alles draaiende te houden. Wat voor systeem er ook gebruikt wordt. Voor u als doorsnee lezer is dit wellicht niet zo interessant, maar voor de technici, programmeurs en andere betrokkenen wel degelijk. Het zijn deze mensen die op de achtergrond ervoor zorgen dat alles blijft werken. Zodat u makkelijk kunt denken dat er niks aan de hand is. Ja, maar die gedachte klopt alleen maar omdat er vele ingenieurs bezig zijn om de boel niet finaal in het honderd te laten lopen. Vandaar dat we met dit soort artikelen ook eens de aandacht willen vestigen op de problemen die in het professionele werkveld spelen zodat u weet dat er ook daar discussies en onenigheid spelen. En dan herkent u vanzelf weer de politieke structuren, meningsverschillen en het menselijk gedrag die keer op keer voor problemen zorgen in de samenleving. Mensen worden het onderling gewoon nooit eens. Ook niet als het om zoiets gaat dat zo strak gedefinieerd wordt als technische specificaties.
Overweging.
Kunnen we dan helemaal niks doen als het gros van de mensen op IPv4 blijven zitten omdat hun providers nog niet over zijn of omdat apparaten nauwelijks ondersteuning bieden? Wel nee, in feite is er gewoon een goede oplossing beschikbaar. Trek alle beschikbare IP-adressen terug en verdeel ze over de mensen die ze echt gebruiken. Waarom moeten bepaalde bedrijven over vele duizenden tot miljoenen IP-adressen beschikken waar ze slechts een klein deel van gebruiken? Vergelijk het met de enige goede oplossing voor problemen met de massa-immigratie. Nederland is vol. De adressen zijn op. Dus als we nou 3,6 miljoen allochtonen onteigenen, terug sturen naar hun eigen land waar nog zeeën van ruimte beschikbaar is en daar voor hen huizen bouwen, is het probleem opgelost. Een andere mogelijkheid is om IP-adressen dynamisch uit te delen. Mensen zijn niet altijd online en dan kan een ander het IP gebruiken. Effectief omgaan met schaarse middelen en niet verspillen. Het perfecte wondermiddel waar we al jaren voor pleiten in vele sectoren.
Minder verspillen is eenvoudiger dan gedacht. Een van de redenen waarom IPv4 zo snel door zijn adressen is geraakt, is het principe van The Internet of Things. Oftewel: de wens om alle technische apparaten, van cv-ketels tot keukenapparatuur, aan het internet te hangen om daar met elkaar te kunnen communiceren. Mooi, dat zijn allemaal nieuwe apparaten, dus waarom deze apparaten niet versneld geschikt maken voor IPv6? Op die apparaten hoeven we toch geen websites op te vragen en dus kunnen we de druk op IPv4 snel wat verminderen. Ook beveiligingscamera's en andere spionagetroep kunnen snel vernieuwd worden en hun waardevolle IPv4-adres inleveren. Op die manier kunnen we zonder veel poespas het hoofd bieden aan de tekorten. Daarnaast kunnen we IP-adressen sparen op de momenten dat we toch op een intern netwerk surfen. Meer interne netwerken maken dus, dat komt ook de snelheid ten goede. Zo ziet u maar weer, waar een wil is, is een weg. Maar ja, er wordt liever gekozen voor aanrommelen totdat het zaakje klapt.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|