|
| 832 # Zorg schept valse zekerheid # |
Gepost door Misdefinitie op 30-06-2015 om 23:10.
Aangezien zelfs half aan flarden geschoten asielzoekers uit oorlogsgebieden hier aankomen in prachtige gewaden voorzien van de modernste apparatuur, is het enige waarmee we ons nog kunnen onderscheiden van onderontwikkelde landen ons zorgstelsel. Men komt namelijk heus niet van heinde en verre om te gaan genieten van onze klimaatverandering. Onze zorg, geld en waardigheid, dat is wat we nog te bieden hebben. Zorg is wat we ons eigen volk beloven als ze weer eens klagen dat ze zo gebukt gaan onder de extreem zware lasten vanwege de verspilzucht van de overheid. U bent in de gelukkige omstandigheid dat u gebruik kunt maken van de zorg. Andersom wordt dat "argument" ook gebruikt om beleid erdoor te drukken, want dan zeggen ze dat anderen het niet zo goed hebben als u. Desondanks kraakt het zorgstelsel in zijn voegen. Zorg wordt onbetaalbaar en de werkdruk is immens wat desastreus is voor de kwaliteit. Klassieke zorg wordt in rap tempo vervangen door zelfzorg, chaos en de schijnzekerheid van techniek, praatjes en het maken van fouten.
Wiens zorg is onze zorg?
Even een rondvraag om te kijken of u de volgende situatie herkent. U loopt al een tijdje rond met gezondheidsklachten. Op zich is er best met de klacht te leven en u heeft het idee dat de klacht eigenlijk te klein en te miezerig is om de huisarts mee lastig te vallen. Weliswaar trekt een bezoek aan de huisarts niet meteen uw eigen risico leeg waardoor u de rest van de maand droog brood moet eten, maar u weet dat de apotheek en de eventuele molen van het ziekenhuis reden is om een extra hypotheek af te sluiten. Uiteindelijk gaat u toch maar naar de huisarts alwaar u te horen krijgt dat er niks aan gedaan kan worden en u er maar mee moet leren leven of u doorloopt alsnog de hele ziekenhuismolen en vele operaties later bent u nog steeds niet van de oorspronkelijke kwaal af. De volgende keer als u weer iets "kleins" heeft, bedenkt u zich wel tien keer om daar de huisarts voor lastig te gaan vallen. Herkent u dit, dan zult u vast ook wel eens uw heil hebben gezocht op internet of in veel belovende gezondheidsapps.
Vanuit het gevoel financieel een poot uitgedraaid worden in combinatie met een (on)bewust) verminderd vertrouwen in het stelsel en wellicht wel in een aantal individuele artsen, is een app zo geïnstalleerd. Thom Meens van de Patiëntenvereniging NPCF waarschuwt dat die apps niet te vertrouwen zijn. Even een foto maken van een moedervlek en dan op basis van een automatische zoektocht al dan niet een diagnose krijgen, levert altijd een vals gevoel van veiligheid op. Het feit dat zo'n app niks schadelijks vindt betekent niet dat er ook daadwerkelijk geen tumoren of andere ellende in uw lichaam aanwezig zijn. Dergelijke diagnoses kunnen alleen door vakbekwame specialisten worden gesteld en als u door zo'n app uw probleem niet laat onderzoeken, kan dat wel eens funest zijn. Andersom kunt u ook helemaal psychisch gestoord worden als zo'n app beweert dat u kanker heeft en u maandenlang in onzekerheid zit. Terechte waarschuwing, maar wij vragen ons eerder af waarom er steeds meer mensen zijn die vertrouwen en waarde hechten aan zulke apps.
Wij zouden graag een hele andere tactiek willen presenteren. Bij klachten of iets waar we ons niet zeker over voelen als het om onze gezondheid gaat, willen we eerst en vooral een laagdrempelige toegang tot een arts. Voorts willen we zoveel mogelijk samen met de deskundige achterhalen wat dan het probleem is, voor zover mogelijk samen beslissen wat de beste behandeling is en dat allemaal gestoeld op een goede informatievoorziening zodat alles voor iedereen precies duidelijk is. Klinkt logisch niet waar? Echt een open deur zult u zeggen, maar helaas is dat in de praktijk niet het geval. Alles begint al met de toegang tot de arts. Hebben we die toegang? Op papier natuurlijk wel, maar in de praktijk ervaren we persoonlijk toch vaak weerstand. Kijk, onze tandarts houdt er het principe van de half jaarlijks controle op na. Komen we langer dan 12 maanden niet, dan worden opgebeld voor een afspraak. Huisartsen hebben er belang bij dat we zo min mogelijk komen. Ze krijgen geld voor een aantal patiënten. Komen we niet, dan is dat zijn winst.
Honderden debatten over de zorg, maar niemand komt op het idee om mensen een periodieke controle te laten ondergaan om de meest voorkomende ziekten in een vroeg stadium te kunnen detecteren zodat er nog iets aan gedaan kan worden. Wanneer u niet kleinzerig bent en net als ons niet van doktoren houdt, dan zult u vast wel de situatie herkennen waarin u met kleine pijntjes gewoon blijft doorlopen omdat u de moeite en de last van de gezondheidszorg op dat moment erger vindt. Hebben we dan eenmaal een afspraak gemaakt met een arts, dan is het bij sommige huisartsen net alsof we voor het hekje staan in de rechtbank waarbij de griffier als een gekke begint te typen zodra we iets zeggen. Patiënten moeten nauwer betrokken worden bij de behandelingen, zegt men, maar of dat ook echt gebeurt? Onze ervaring is van niet. Om dit te testen, hebben we bij de artsen waar we zelf komen informatie opgevraagd. Zowel tandarts, huisarts en ziekenhuizen doen behoorlijk moeilijk als we onze dossiers willen inzien.
Toegegeven, iedereen ervaart de zorg anders en situaties verschillen enorm. Heeft u slechts last van iets dat routine is, dan zult u vaker met een goed gevoel weggaan dan wanneer u net als ons pas in de molen terecht komt als er echt iets aan de hand is. Wij gaan niet voor een verkoudheid naar een arts. Maar toch, hoeveel van u hebben de situatie bij de hand gehad dat er opeens verschillende (tand)artsen in een praktijk zijn? Dat u steeds door een ander geholpen wordt? En dat door de verschillende manieren van behandelen het communiceren er nogal eens bij inschiet? Hoe vaak heeft u van uw tandarts te horen gekregen wat hij precies heeft gedaan? Ja, gaatje boren, tand trekken en zenuwbehandeling, maar zeg eens eerlijk: als we u vragen hoeveel en wat voor soort vullingen u heeft, weet u het precies? Weet u precies wat de parameters zijn van uw contactlenzen of de andere medische hulpmiddelen? Onbelangrijk zegt u? Fout, de patiënt kan door zulke informatie zelf ook ervaring opbouwen en daardoor waardevolle gegevens verstrekken.
Met de juiste informatie zouden we onze tandarts alvast kunnen vertellen dat die meuk die hij al voor de derde keer in een vulling spuit, binnen een jaar afbreekt. Of dat de contactlenzen die worden aangemeten vervelend zitten. Of dat bepaalde medicijnen ons echt niet zijn bevallen. Ja, dat hoort allemaal opgemaakt te worden in uw dossier, maar vaak staat daar maar bijzonder weinig in. We hebben al eens meegemaakt dat informatie uit het ene ziekenhuis zoek is geraakt en nooit meer teruggevonden kon worden. En de nieuwe arts gewoon doodleuk zegt dat hij dan ook niet meer weet wat hij met ons aan moet. Voor iets simpels gelukkig, stelt u zich eens voor dat het wel om iets gaat wat levensbedreigend is. Elektronisch patiëntendossier? Tja, iedereen kent onze gegevens, behalve als het moet worden opgevraagd of als wij het willen zien. Dan kan er opeens niks meer. De informatievoorziening moet gewoon goed zijn. Natuurlijk is niet iedereen in staat om een bijdrage te leveren aan zijn behandeling. De arts heeft er niet voor niks voor geleerd.
Technologie kan echter een zegen zijn voor de zorg, al kunnen de meningen daarover flink uiteen lopen. Sommige mensen zien al het doemscenario voor zich dat er in de spreekkamer van de dokter straks alleen maar computers staan terwijl de arts in een andere kamer enkel nog de facturen aan het maken is. Wij zouden in elk geval de discussie willen voeren over de ontwikkeling van apparaten die thuis bepaalde dingen kunnen detecteren. Professioneel spul, niet van die halfgare apps. Een detector in een tandenborstel die tandbederf kan opsporen bijvoorbeeld. Of urinetesten die kunnen waarschuwen om toch maar een arts te bezoeken. Geijkte middelen die bewezen effectief, veilig en betrouwbaar zijn. Voor een zwangerschapstest hoeven we immers ook niet naar het ziekenhuis. En waarom zouden we geen oogmeetapparaat aan onze PC mogen koppelen om zo ontstekingen voor te zijn? Of is men daar bang voor? Gebruik van techniek zal een deel van de menselijke arbeid overbodig maken, maar dan kan de arts zich bezighouden met belangrijke zaken.
Op zich kunt u ons beschouwen als vrij goed geïnformeerd over alle zaken die we tegenkomen, maar de zorg nam vanaf begin 2015 toch een loopje met ons dat we niet snel zullen achterhalen. Gemeenten hebben namelijk sinds begin dit jaar een heleboel zorgtaken erbij gekregen en behalve dat zij dat allemaal moeten regelen met een beperkt budget, is ook de omslag voor de burger nogal lastig te maken. Praktische problemen zullen natuurlijk overal voorkomen, maar het schijnt ook nog eens dat alle gemeenten het anders aanpakken en hun beleid net eventjes wat anders formuleren. Kortom, hoogstwaarschijnlijk weet u net als wij niet eens waar u echt aan toe bent als u dit jaar nog niet van de zorg gebruik heeft gemaakt. Opiniemakers beschrijven de situatie als chaos in wat nooit orde heeft mogen heten. Verschillende telefonistes werken langs elkaar heen wat niet verwonderlijk is omdat afspraken maken al moeilijk gaat. Eerlijk zeggen: weet u precies hoe het in uw gemeente geregeld is? Weet u überhaupt waar de huisartsenpost is en wanneer u die moet bellen?
Nee, dan liever een peperdure smartwatch met medische snufjes waarvan we de werking en specificaties tenminste van het internet kunnen halen als we het niet begrijpen. Theoretisch gezien niet zo veilig en vaak waardeloos, maar ja, dat is het werk van de gemeente doorgaans ook. Wat was er in hemelsnaam mis met de ouderwetse huisarts waar we altijd terecht konden omdat die nog geloofde in de roeping van zijn vak om 24/7 beschikbaar te zijn? Vanuit zijn expertise konden mensen dan doorgestuurd worden. Of dat nu voor medicijnen, een specialist, thuiszorg, begeleiding of de psychiatrie is. Vooral geen ingewikkelde shit als het gewoon simpel moet zijn, want op het moment dat het op gezondheid aankomt, kunt u Master of Science zijn in uw vakgebied maar toch heel erg onzeker worden. Niemand heeft voor dit probleem nog een iets van een fatsoenlijke oplossing weten aan te dragen. Alles is toch bekend? Brr, zijn wij de enigen die er niks van begrijpen of is het gezond verstand overal uitgestorven.
Grote kans dat u wel tevreden bent als ze u hebben kunnen helpen, veel dingen zelf niet hebt hoeven regelen of aan het subsidie-infuus der socialisme hangt, maar wij vinden het wel een probleem. Schippers en Van Rijn komen echter met een politiek getint goedmaakoffensief waarin ze een programma aankondigen die fouten en fraude moet voorkomen. Bij dit soort taal krijgen we altijd het gevoel met volksverlakkers te maken te hebben die suggereren dat de problemen pas gisteren zijn ontstaan, zij er pas vandaag van hebben gehoord en we voor een oplossing naar de verre toekomst moeten kijken die nooit schijnt aan te breken. Zo wordt er geld geïnvesteerd in het zoveelste meldpunt. Alsof een zieke patiënt de kennis, mogelijkheden, bevoegdheid en energie heeft om een bureaucratische procedure te volgen als hij genaaid wordt, voelt dat hij geen vrije toegang heeft tot de zorg of door een slechte arts behandeld wordt. Zorg is zo'n beetje de enige sector waar de medewerkers wegkomen met geknoei, amateurisme en fysieke schade.
Na 50 jaar tandarts vallen onze tanden uit onze bek, na tig keren artsen bezocht te hebben worden er talloze nutteloze operaties uitgevoerd waarvan we alleen maar slechter zijn geworden en huisartsen herkennen na uitgebreide analyses en vele bezoeken de ernstige ziekten niet waarna we naar huis worden gestuurd. Waar kunnen we terecht? Ja, bij de uitvaartverzekeraar, maar dan zijn we toch echt niet (meer) in staat om ons relaas bij een meldpunt neer te leggen. En als we dat al doen, dan worden we niet serieus genomen. Kenners weten dat we al 11 jaar schrijven over allerlei misstanden in de maatschappij zonder ooit serieus genomen te worden. Vele procedures en rechtszaken later, staan we nog steeds met lege handen en is de situatie enkel geëscaleerd. Zolang er geen concrete eisen op tafel liggen waar artsen aan moeten voldoen en zolang we zelf geen toegang hebben tot informatie, verandert er echt niks. We kunnen ons dossier niet eens inzien. Laat staan dat we een second opinion kunnen vragen om te onderzoeken of de zorg wel deugt.
Veel artsen weigeren ook eerlijk te zijn over de beperkingen van de zorg. Mensen zien de zorg als een soort wondermiddel om altijd gezond te kunnen blijven. Specialisten worden beschouwd als tovenaars, maar werken in de praktijk net zo'n belscript af als telemarketeers. "Probeer eerst dit maar, kom dan later maar terug." Tegenwoordig zijn er zelfs televisieprogramma's nodig om mensen die niet in de reguliere zorg een fatsoenlijke diagnose krijgen, te helpen. Wat er dan gebeurt is dat er professoren aan het woord gelaten worden die toegang hebben tot de betere onderzoekers zodat er toch iets aan het probleem gedaan kan worden. Dat doet vermoeden dat de gewone burger eerst en vooral de mindere artsen of zelfs stagiaires krijgt die de standaardprocedures volgen. Pas als het escaleert omdat het niet werkt, maakt u kans op de zorg die u eigenlijk nodig had. Best bizar als u erover nadenkt. U wilt niet weten wat voor fucking discussie wij hebben gehad met de mondhygiëniste die gaten wilde boren in plaats van de tandarts.
Gelukkig zijn er altijd de standaardmiddeltjes die voor de meeste mensen werken. Doen alsof we allemaal hypochonders zijn met ingebeelde ziekten, zorgt ervoor dat we medicijnen kunnen gebruiken als placebo's. Iedereen zou moeten weten dat de farmaceutische industrie er helemaal geen belang bij heeft om goede medicijnen te maken waarmee u meteen geneest. Nee, het liefst zorgen ze ervoor dat uw pijn chronisch wordt en u verslaafd gemaakt wordt aan die troep zodat u blijft kopen. Veredelde drugsdealers zijn het, maar dat wil niemand horen. Wilt u niet in die molen belanden, dan kunnen ze al snel weinig meer voor u doen. Nou ja, ze kunnen zeggen dat u gezonder moet leven. Dat u meer moet bewegen. Ook als u al een anorexia figuurtje heeft en de longen uit uw lijf rent op de stations van de NS. Of ze maken u wijs dat wat u eet, vrijwel gelijk staat aan asbest waar u kanker van kunt krijgen. Oei. Feit is dat bijna alles wel kankerverwekkende stoffen bevat. Van leven gaat u dood, ook al zo'n waarheid. Wat heeft u daar aan? Niks.
Dan moeten we maar zelf onze broek leren ophouden en dan komt er weer een politicus met het idee dat er op iedere school les in reanimatie gegeven moet worden. Goed idee overigens, het Nederlandse onderwijs is ons allang een doorn in het oog omdat er op theoretische gronden veel nutteloze rommel wordt aangeleerd terwijl hun praktische vaardigheden die we echt nodig hebben om te kunnen overleven in deze harde wereld, vrijwel nihil zijn. Alleen moet het dan wel in combinatie met een volwaardig onderwijspakket gegeven worden. We vrezen dat dit idee uitgevoerd gaat worden door het zoveelste lespakket uit te brengen dat in stoffige kasten verdwijnt omdat scholen de middelen en expertise niet hebben om er iets mee te doen. Bovendien zullen we toch ook moeten voorkomen dat jongeren gaan denken dat ze met een basiscursus het reanimeren beheersen en daardoor minder contact opnemen met de hulpdiensten. We vragen ons trouwens af of er überhaupt wel leerlingen zijn die als puntje bij paaltje komt die kennis echt kunnen en willen inzetten.
Waarom is het eigenlijk zo'n puinzooi in de zorg dat we enkel nog de meest voor de hand liggende gevallen met tevredenheid kunnen bedienen? Voor vragen waar u het antwoord niet op weet is het antwoord doorgaans geld. Op de zorg wordt nogal veel bezuinigd door staatssecretaris Van Rijn. Of ze dat geld nu gebruiken om oorlog te voeren of om economische profiteurs te verzorgen: er worden miljarden verspild door allerlei regeltjes. Geld dat we prima kunnen besparen zodat we de eigen risico weer kunnen afschaffen. Want echt waar, als de realisten aan de macht komen wordt de zorg gratis. Niet omdat wij net als de socialisten graag met cadeaus smijten, maar om het simpele feit dat als er niet meer verspild wordt, er geld overblijft om de zorgkosten drastisch te verlagen. Goedbedoelde donorcampagnes mislukken massaal waardoor we zitten opgescheept met een strop van 20 miljoen. Zo gaan de verspillen maar door. Wacht even, als we nou die 20 miljoen nou hadden verdeeld onder nieuwe donoren, dan wilde iedereen wel donoren. Geld stopt principes.
Algemeen bekend is het principe dat de waarde van iets wordt bepaald op de momenten dat het echt nodig is. Wanneer u voor iets kleins dat makkelijk vanzelf over gaat naar een arts gaat, dan is het logisch dat u goed geholpen wordt. Het maakt immers niks uit wat er gebeurt of hoe deskundig de arts is: het probleem lost zich toch wel op. De problemen ontstaan juist als mensen echt ergens mee zitten. Een aandoening die niet makkelijk of zelfs onmogelijk op te sporen is, hevige depressies die al een hele leven lang voortduren of personen die continu verward zijn. Dan hebben we het even niet over haters op Youtube en socialisten op Twitter, maar over zwervers die niet goed bij hun hoofd zijn en op straat overlast veroorzaken. Overheden en verzekeraars werken langs elkaar heen en vechten juridische conflicten uit over de hoofden van mensen die eigenlijk de zorg keihard nodig hebben. Wat doen we daar mee? Zorg is onbetaalbaar geworden door het socialistische systeem dat de overheid eraan heeft gegeven en dan is er weinig ruimte voor empathie.
Misschien bent u slechts een beetje verward en wilt u gebruik maken van de diensten van een psycholoog of psychiater. Lastig, want de minister wil van de geestelijke gezondheidszorg af. Dat u een kronkel in uw hoofd heeft is niet zichtbaar van buiten en bovendien hebben alle socialisten dat, dus kan er wel op bespaard worden. Gevolg: verzekeraars willen niet meer vergoeden, want hun zorg is enkel dat ze woekerwinsten maken. Dan had de overheid maar niet de zorg moeten overhevelen naar bevriende private en commerciële toko's. Vrij gevestigde psychologen protesteren, want zij vinden dat het beroep vrij moet blijven en dat gaat niet als patiënten niet meer willen komen omdat ze het niet vergoed krijgen. Geheel privatiseren en de zorgpremies omlaag gooien dan maar? Pas op hoor, dat is stout. U moet wel kunnen zeggen dat de zorg geprivatiseerd is en het socialisme buiten schot blijft, maar het klopt niet. Ziet u het patroon? Op papier is alles geregeld, maar in de praktijk werkt het niet en is de zorg een chaos.
Vorige week is gebleven dat de Kamer bizar genoeg helemaal geen inzicht heeft in de kosten van de zorg. Het Bureau Onderzoek en Rijksuitgaven heeft in een geheim onderzoek de verslagen van het ministerie van Volksgezondheid onder de loep genomen en stelt dat de minister het eigenlijk ook niet meer weet. Wat de fuck, pardon? Wacht even hoor, we betalen met z'n allen per jaar minstens 70 miljard aan zorg. Dat is grofweg zo'n 4000 euro per persoon per jaar. Voor dat geld kunnen we al onze zorg zelf betalen. Een kamer in een gemiddeld hotel kost rond de 100 euro per dag. Het honorarium van een zelfstandige arts hoeft niet meer te zijn dan 150 euro per uur. Een kwestie van de zorg echt privatiseren, de opleidingen openstellen voor iedereen die het niveau aankan en het belachelijke monopolie van bevriende organisaties en verzekeraars weghalen zodat het aantal zelfstandige artsen en praktijken kan gaan groeien. U gaat ons niet wijsmaken dat we met 40 jaar werken en jaarlijks duizenden euro's op een volledig vrije markt niet onze eigen zorg kunnen regelen.
Uiteraard is dat niet wat de overheid wil horen. Werken? Zelfstandig en ook onafhankelijk zijn? Niet aan het subsidie-infuus hangen waarmee de overheid u volledig bij de ballen heeft? Geen verplichte verzekering meer maar gewoon de zorg handje contantje betalen zoals bij de kapper? Dan is de socialistische overheid overbodig. Dat moeten ze niet hebben. Zelfs niet als de algehele kwaliteit van de zorg en van het leven erop vooruit gaat. Eerder had ook de Rekenkamer kritiek op het zorgbeleid van de Tweede Kamer. 70 fucking miljard, waar gaat al dat geld in hemelsnaam aan op?! Zij weten het niet of willen het niet weten. Eerder zei de Rekenkamer ook al dat er veel regionale verschillen in de zorg en de kwaliteit zijn dat het onmogelijk wordt om te bepalen of en hoe er bezuinigd kan gaan worden. Allemaal variabelen die theoretisch goed bekken en waar we geen fluit aan hebben. Vakbonden trekken allen aan de bel. "De zorg wordt afgebroken," roepen FNV en CNV. Overigens vertegenwoordigen zij het kabinet qua politieke kleur en overtuiging gewoon.
Vanuit de hoek van de rijken, pardon, vermogenden, komt onverwacht kritiek op de zorg. U zult misschien wel denken dat die rijke stinkerds toch geld genoeg hebben om de zorg te kunnen betalen en als ze beroemd zijn worden ze ook nog eens met voorrang geholpen al wordt dat glashard ontkend, maar zij merken terecht op dat geld niks waard is als de kwaliteit van de zorg kut is. Daar komt nog bij dat gezondheid, geluk en vrijheid niet te koop zijn met al het geld van de wereld. Rijken met een gemiddeld vermogen kunnen dan wel in een dure villa wonen, maar moeten gebruik maken van het zelfde zorgaanbod als wij die als arme sloebers uit de vuilnisbak eten. Gebruik maken van dezelfde arts en ook van dezelfde faciliteiten. Persoonlijk kunnen ze zich wel wat beters veroorloven, maar dat maakt voor een gemeenschapsdienst geen flikker uit. Men verwacht dat deze situatie de komende jaren steeds slechter gaat worden. Gelukkig mogen hun naasten van het gerechtshof in Arnhem ze wel gaan helpen met euthanasie. Dood is dood, dat heeft geen kwaliteit nodig.
Zorg krijgt ook een slechte naam omdat professionele en deskundige diagnoses worden ingeruild door adviezen over levensstijl. De arts lijkt niet meer zijn roeping te willen volgen om ons beter te maken, maar we moeten het gaan doen met adviezen van dubieuze organisaties om zogenaamd met een gezonde stijl van leven ziektes te voorkomen. Klinkt leuk, maar ja, het is altijd weer die verdomde realiteit die niet meewerkt. Zo zou suiker verslavend zijn. "Suiker is het witte drugs," scanderen lobbygroepen. Nu hebben wij nog nooit iemand in elkaar geslagen omdat we geen suiker konden krijgen, maar wel als de drugs op is. Dus dat zal wel meevallen. En het valt mee, want onderzoeker Han de Jong van de Universiteit Utrecht heeft in zijn onderzoeken geen blijvende veranderingen kunnen aantonen in de hersenen door het eten van suiker. Drugs maakt die veranderingen wel. Tja, gezond verstand, is dat promotie waardig? Voorkomen moet worden dat mensen die ziek worden het stigma "eigen schuld" opgeplakt krijgen omdat de overheid graag wil bezuinigen.
Boerenlogica is vaak ver te zoeken en dat blijkt nog maar eens als we het bericht tegenkomen dat de zorg niet goed is toegespitst op vrouwen. Mannen en vrouwen verschillen, duh. Toch is dat niet vanzelfsprekend, want onderzoekers richten zich vooral op mannen omdat dat minder complex is vanwege hormonen en zonder zwangerschap, maar daardoor weten wetenschappers minder over het lichaam van een vrouw. Artsen gebruiken daardoor methoden die voor mannen wellicht kunnen werken, maar voor de vrouw nadelig uitpakt. Kunnen we daar niet wat aan doen? Jazeker, maar ja, geld. Daar draait het om. Vrouwen vinden vluchtelingen ook sneller zielig en daar gaat dan het geld heen. Het is het een of het ander. Minister Schippers vindt dat we niet naar de kosten moeten kijken. De overhead zou al bekend zijn (en dus niet erg?) en declaraties willen ze liever niet aan toornen omdat iedereen zichzelf daarmee verrijkt. Alle knelpunten zijn allang bekend, daarom vinden ook zoveel mensen dat de zorg gered moet worden uit de klauwen van het socialisme.
Overweging.
Ter nuancering moeten we vooral niet suggereren dat de zorg enkel kommer en kwel is en we moeten vrezen voor ons leven. Gelukkig zijn er ook nog steeds ontwikkelingen die ons wel gunstig stemmen. Prostaatkanker wordt een stuk sneller opgemerkt, nieuwe injecties kunnen diabetes beter bestrijden, mensen met borstkanker krijgen een betere kans, er wordt geëxperimenteerd met hulp aan verwarde personen, kritiek op ziekenhuizen wordt in een aantal gevallen meegenomen in de evaluatie en rekeningen worden duidelijker gemaakt. We vinden het hoopgevend dat de wetenschap vorderingen maakt, maar we zien ook het extreem grote probleem van de zorg waarbij er tientallen miljarden worden verspild aan een vernacheld socialistisch systeem dat gegijzeld wordt door een handjevol bevriende verzekeraars, lobbygroepen en publieke figuren die zo nodig hun naam willen verbinden aan een stelsel dat gedoemd is om te falen. Gesuggereerd wordt de zekerheid dat we goede zorg krijgen; geleverd wordt slechts een kans dat we voor veel geld misschien een goede treffen.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|