|
| 828 # Strafrecht in eigen hand # |
Gepost door Misdefinitie op 10-06-2015 om 23:51.
Oog om oog, tand om tand wordt door moraalridders beschouwd als het motto van duivelsaanbidders en afschuwelijke agressieve primaten. Hun visie schrijft voor dat als we allemaal elkaars ogen gaan uitsteken en elkaars tanden uit de smoel rossen, we allemaal blind en zonder tanden achterblijven. Wordt er bij hen een oog uitgestoken, dan draaien ze liever zodat ze gegarandeerd blind en berooid voor dood achtergelaten worden. Vergeten wordt dat alleen de eerste agressor de volledig vrije wil heeft om een reeks aan geweldsincidenten niet te beginnen. Zodra hij de keuze maakt om te beginnen, is er geen houden meer aan. Waarom zouden wij moeten accepteren dat zo'n mongool ons zomaar de ogen uitsteekt? Dan kunnen we niet anders dan hem met gelijke munt terugbetalen omdat hij anders weet dat hij het straffeloos kan flikken. Een goede visie op straf, verwachting en afschrikwekkende werking, is tegenwoordig hard nodig. Juridisch zegt men steeds harder te straffen in het strafrecht, maar in de praktijk komt veel tuig lachend de rechtbank uit. Dat moet anders.
Recht om te straffen.
Straffen in het strafrecht is, u zou het niet verwachten, nogal problematisch en kent teveel haarkloverij c. q. mierenneukerij. Uw gezond verstand zegt hoogstwaarschijnlijk dat het rechtvaardig is als er proportioneel gestraft wordt. Ideaal zou zijn als de straf sterk afhangt van het misdrijf. Des te erger een misdrijf is en des te meer schade de crimineel heeft aangericht, des te zwaarder moet de straf zijn. Zo is het logisch dat als u iemand doodt, u daarvoor meer straf krijgt dan voor een verkeersovertreding en als u een zedenmisdrijf begaat, dat meer celstraf oplevert dan een belediging. Gewoon een kwestie van logisch nadenken. Vrijwel niemand zal zonder meer betogen dat het beter zou zijn als het andersom zou gebeuren, maar toch zien we dat in de praktijk wel gebeuren. Zuiplappen die de macht over het stuur verliezen en drie mensen doodrijden die dezelfde taakstraf krijgen als voor een gedachtemisdaad. Juridisch dezelfde straf, maar we weten zeker dat de nabestaanden liever 1000 keer berberaap hadden gehoord dan het slechte nieuws dat zij kregen.
Het voelt extreem onrechtvaardig en contra-intuïtief als we weer eens lezen dat zware misdadigers relatief licht zijn gestraft ten opzichte van mensen die nauwelijks iets noemenswaardigs hebben gedaan. Zijn dat allemaal rare uitspraken van wereldvreemde D66-rechters of is hier mee aan de hand? Om te beginnen moet u beseffen dat het strafrecht niet aan proportioneel straffen doet. Althans niet in de wet. Men werkt in het strafrecht met maximumstraffen en dat betekent dat de rechter er vrij in is om bij een veroordeling een taakstraf uit te delen of een gevangenisstraf tussen 1 dag en de straf die maximaal voor dat delict in het Wetboek van Strafrecht is opgenomen. Zo kan het dus gebeuren dat een misdrijf waarvan mensen met het gezonde verstand van zeggen dat het erger is, toch lichter bestraft wordt dan misdrijven die in de volksmond nauwelijks waarde hebben. Dat is heel moeilijk uit te leggen. Rechters stellen dat we niet alleen naar het misdrijf en de straf moeten kijken, maar alle omstandigheden en feiten moeten meenemen.
Omstandigheden en feiten, daar zit nu juist het probleem, want die worden door elke rechter anders geïnterpreteerd en ze zijn ook in elke zaak anders. Op zo'n manier tot een beoordeling komen, brengt heel wat vieze subjectieve oordelen binnen het strafrecht en dat zouden we niet moeten willen. Waarom niet? Omdat de ene rechter gevoelig is voor de slechte jeugd van de verdachte en de andere rechter een linkse rat is die moet oordelen over een uiting die over moslims gaat. Persoonlijke voorkeuren en partijdigheid liggen hier op de loer. Natuurlijk, in het vonnis wordt het juridisch uitgelegd en stelt men dat het niet verboden is om zo te oordelen, maar het blijft een nogal achterlijk systeem. Rechtsspraak hoort altijd onpartijdig, onafhankelijk, objectief, duidelijk en consequent te zijn. Toch kunnen we de omstandigheden waarin het misdrijf plaatsvindt, natuurlijk niet volledig negeren in elke strafzaak. Een resultaat kan langs meerdere wegen verkregen worden, anderen kunnen ook schuld hebben en ook opzet speelt een grote rol.
Rechtsgeleerden lijken wel angsthazen als het probleem ter sprake komt en ze komen dan met dat gelul dat wij gewoon te hoge verwachtingen hebben van het strafrecht en dat we er ten onrechte van uitgaan dat het strafrecht een oplossing moet kunnen bieden tegen alle misdrijven. Ten eerste is dat een erg laf standpunt omdat ze daarmee eigenlijk zeggen dat het nu eenmaal zo is dat het strafrecht vaak faalt, de straffen niet proportioneel zijn aan wat er is gebeurd en men te vaak verzandt in juridisch gelul vol met drogredeneringen. Politiek bedrijven impliceert juist dat wij veranderingen willen realiseren waar de maatschappij wat aan heeft. We moeten altijd blijven streven naar verbeteringen en het er niet bij laten zitten. Ten tweede heeft justitie in combinatie met het strafrecht een vervolgingsmonopolie en is het strafrecht dus de enige weg die gelopen kan worden als we misdadigers willen aanpakken. Poep maar lekker in jullie broekjes schijterds, het strafrecht is aan een hervorming toe net als zoveel socialistische systemen.
Een oplossing zien wij in het feit dat de straffen die rechters mogen geven meestal geen enkel verband houden met het misdrijf. Geld, taakstraffen en de gevangenis hebben geen van allen van doen met de meeste misdrijven. Daders van vooral zware misdrijven, weten dat de straf in verhouding altijd lager uitpakt dan de schade die ze zelf hebben aangericht. Waarom is dat eigenlijk van belang? Veel misdrijven worden gepleegd als resultaat van een simpele risico-analyse. Wat is de opbrengst tegenover de pakkans en de straf die wordt opgelegd. Slaat de balans uit in het voordeel van de opbrengst, dan is de kans groter dat mensen overgaan tot het misdrijf. Waarom vermoorden wij die flikkers die ons continu zwart maken niet gewoon? Omdat die ransapen het niet waard zijn om er 20 jaar voor de bak in te draaien. Wel zouden we hen eventueel als ongeluk voor hun flikker kunnen rijden, maar dat is te riskant. Vaak wordt gezegd dat strenger straffen geen misdrijven voorkomt, maar de straffen weghalen zorgt in elk geval wel voor een toename.
Eigenlijk hebben we met z'n allen geluk dat geld, taakstraf en cel door veel mensen (voor zichzelf althans) wel afschuwelijk wordt ervaren. Wij zouden dood gaan in de gevangenis. Wij zijn van die mensen die al zenuwachtig beginnen te worden als we een liedje downloaden of een paar kilometer te hard rijden. Door de politie gearresteerd en verhoord worden om daarna voor de rechter te moeten verschijnen, is al een hele spannende gebeurtenis voor normale mensen. Ja, daar kunt u om lachen als u een zware crimineel bent of vaker stoute dingen doet, maar wij zijn nette mensen die zelfs nog nooit iets gestolen hebben uit een winkel. Zelfs geen snoep bij de Jamin. Ja, inderdaad, dat bestaat echt. Voor die mensen, de normale mensen, zijn geen zwaardere straffen nodig. Die zouden een hele boel misdrijven nooit plegen, want geloof het of niet: om een zwaar misdrijf te plegen, dient u echt gestoord te zijn. Nee, in deze discussie gaat het juist om gewetenloze criminelen. Hoe zorgen we ervoor dat zij gemotiveerd raken om te stoppen?
Straffen is een hele wetenschap op zich en we geven meteen toe dat er heel veel gestoorde gekken op deze wereld rondlopen die niet voor rede vatbaar zijn en misdrijven plegen met alle gemak van de wereld omdat ze met een rode waas voor hun ogen lopen. Dat soort figuren moeten gewoon worden afgeknald en er niet meer over praten. We spreken juist over een grote groep die weliswaar gewetenloos is, maar toch nog een paar hersencellen zouden moeten hebben. En tegen dat soort gespuis hebben we een prima oplossing gevonden die ook recht doet aan het probleem dat de straf geen verband houdt met het misdrijf. Het is eigenlijk heel simpel. Straf de dader met datgene wat hij een ander heeft aangedaan. Ja, zo simpel kan het zijn. Het grote voordeel is dat de dader op elk moment tot bezinning kan komen omdat hij weet dat alles wat hij flikt, zeker tien keer harder bij hem teruggedaan kan worden. Dat scheelt echt veel. Oog om oog en het liefst nog een graadje erger zodat de misdadiger op elk moment kan zeggen: "Ik stop, want dit wil ik voor mezelf ook niet."
Achterlijke anuspiepers die een ijzerdraad of nylondraad over de weg spannen maken zich wat ons betreft schuldig aan poging tot moord. Zo'n draad is niet te zien en gezien de snelheid waarmee een fietser of brommer komt aanrijden kan zo'n draad uw gezicht verbrijzelen of in geval van nylon zelfs uw nek doorsnijden waardoor u invalide wordt. Valt u verkeerd, dan kunt u zelfs komen te overlijden. En dat allemaal voor zo'n imbeciel die denkt dat het grappig is. Soms hebben mensen geluk als ze een helm dragen die de grootste klap kan opvangen, maar u kunt ook levensgevaarlijk gewond raken. Regulier strafrecht gaat uit van de omstandigheden van het geval. Is de draad met opzet opgehangen op nekhoogte, wat is de achtergrond van de dader en heeft de dader beseft wat hij zou aanrichten. Bullshit, vinden wij. Weg met dat gelul en die vervloekte amateurpsychologie. Geef zo'n klapjosti meteen een koekje van eigen deeg. De dader houdt toch zo van ijzerdraad? Bind zijn eigen draad om zijn nek en het andere einde aan een auto en trek hem de straten door.
Voordeel van een dergelijke straf is dat de tijdsduur gekoppeld kan worden aan de tijd die de draad daar openbaar voor anderen hing. Uurtje gehangen? Uurtje achter de auto trekken met die draad om zijn nek. Is er wel iemand tegenaan gereden en gewond geraakt? Gebruik zijn draad daarna ook nog eens als bungeejumptouw. Aan de ene kant aan zijn nek en aan de andere kant aan de balustrade van een flatgebouw. En dan maar springen. De schok zal hem voor altijd de moed ontnemen om zo'n klap een ander aan te doen. Een bijkomend voordeel is dat er van dit soort straffen opnamen gemaakt kunnen worden die vertoond kunnen worden tijdens het journaal zodat iedereen ziet en weet wat er gebeurt als ze dit soort idiote dingen uithalen. We zweren dat het snel over zal zijn, want wie zelf de klappen zal moeten opvangen, bedenkt zich wel twee keer. Is het een nylondraad, zaag zijn nek met dat draad in een machine. Waardeloos afval in de maatschappij heeft geen enkele andere waarde dan een flinke straf die anderen zal afschrikken.
Paarden zijn edele dieren die helaas niet altijd gewaardeerd worden door het kansenuitschot van deze maatschappij. Regelmatig komen van die afschuwelijke berichten binnen dat er weer eens een paardenbeul langs is geweest die het dier op beestachtige wijze heeft toegetakeld. Doorgaans door met scherpe stokken of priemen in de geslachtsdelen van het dier te prikken en te steken. Bekend is dat zulke psychopaten van kwaad tot erger gaan. Het begint met het verrot slaan van hun kleine broertje, dan vechtpartijen in de kroeg die ze zelden winnen om vervolgens via het mishandelen van dieren uiteindelijk uit te komen bij kleine kinderen. Sadisten van het ergste soort die we dan ook alleen maar het allerergste kunnen toewensen. Het strafrecht is daar op dit moment niet het juiste instrument voor. De wetgever heeft ervoor gekozen om dierenmishandeling onder de zelfde wet te plaatsen als baldadige vernieling. Verminken van dieren wordt door de wet gezien als het gooien van een steen door uw keukenraam. Onbelangrijk dus.
Pak die flikker op, kleed hem uit en bind hem op handen en knieën vast midden op een groot openbaar en druk bezocht marktplein. Zet er een bordje bij van "ik ben een dierenbeul die paarden heeft verminkt met scherpe voorwerpen". Hang er een paar scherpe stokken met ijzeren punten bij. Laat hem daar zeker een week lang zitten. Ondertussen mag het publiek die ijzeren punten bij hem naar binnen brengen. Rectaal wel te verstaan en wie nog meer wil doen, kan hem ook naar hartenlust porren in zijn zak. Zijn pielemuis staat ook open voor suggesties. Muizenvallen, klemmen en bankschroeven: alles is toegestaan. Hij vindt het namelijk zo lekker dat hij het genot niet alleen met het paard wilde delen. Een pracht van een straf. Des te meer zo'n dierenbeul het dier heeft aangedaan, des te erger worden de marteltuigen die naast hem te vinden zijn. Op elk moment weet zo'n beul dat hij beter kan stoppen met zijn gedoe. De rechter moet de straf uitspreken en de verdachte veroordelen waarna het volk de straf mag voltrekken. Betrek iedereen er maar bij.
Verwant aan dierenmishandeling is het verwaarlozen van dieren. Dat kan gaan van continu schreeuwen of op een andere manier bang maken van het dier tot fysieke verwaarlozing waarbij het dier wekenlang opgesloten zit, geen eten krijgt of (wat in arme landen gebruikelijk is) het dier fysiek extreem zwaar belasten waardoor het allerlei wondjes en zweren krijgt. Regulier strafrecht heeft daar geen antwoord op, maar als we die dierenbeulen beloven dat ze de zelfde behandeling krijgen als die ze hun dieren gunnen, dan zullen ze wel een toontje lager zingen. Laat die dwaas die zijn ezel overlaadt en slaat zelf een paar maanden op handen en voeten de last naar boven dragen. Zet degene die een hond wekenlang zonder eten in een kooi heeft opgesloten hetzelfde aantal weken in een kooi zonder voedsel en laat iedereen hem uitlachen. Staan paarden er verwaarloosd bij, dan moet hetzelfde gebeuren met dat gespuis. Besef dat we mensen moeten leren dat elke stap die ze nemen, later ook extra consequenties heeft voor hun eigen straf.
Een islamitische pooier dwong en chanteerde een minderjarig meisje van 16 om tegen grove betaling met 80 mannen het bed te delen. Allemaal ejaculeerden ze op en in het meisje terwijl overduidelijk te zien was dat het een kind was dat gedwongen werd. Tegen de mannen werden lichte celstraffen en taakstraffen geëist en ook de pooier in kwestie kwam met veel te weinig weg. Nou ja, voor wat geld en een taakstraf, willen wij ook wel een 16-jarig meisje palen. Een te lichte straf dus die geen recht doet aan het afschuwelijke leed dat het meisje is aangedaan. Zij zal nooit meer een normaal leven hebben. Zij zal nooit meer mannen vertrouwen. Zij zal nooit meer haar onbevangenheid en onschuldig terug kunnen krijgen. Zij zal nooit meer op de normale manier haar puberteit kunnen ontdekken en seksualiteit kunnen beleven op een manier zoals we dat allemaal zouden willen. Een jong leven dat voorgoed geruïneerd is. Volwassenen die seks hebben met kinderen maken zich per definitie schuldig aan verkrachting, want het kind heeft daarin geen volledig vrije wil.
Kindermisbruik heeft het strafrecht altijd al voor hele moeilijke dilemma's gesteld. Over het algemeen worden zedenmisdrijven waarbij kinderen betrokken zijn als de meest ernstigste misdrijven beschouwd. Hooguit moord of terreur kunnen daar nog bovenuit steken. Voor slachtoffers, hun ouders en nabestaanden is geen straf hoog genoeg omdat zij levenslang hebben. Hun zoon of dochter is verkracht en / of vermoord en dat voelt alsof ze zelf elke dag door de mangel gehaald worden. Rechters weten dat ze niet mee kunnen in die sentimenten. Anders zouden ze in elke zedenzaak de doodstraf moeten opleggen en zelfs dat blijft onbevredigend. Nog afgezien van het feit dat we in Nederland helemaal niet de doodstraf (meer) kunnen opleggen zonder afbreuk te moeten doen aan internationale verdragen. Ja, het liefst zouden wij ook de doodstraf eisen voor veroordeelde pedofielen en ook voor landverraad, maar ja, dat kan niet. Emoties moeten geen rol spelen bij de berechting van de dader, maar ook niet bij de wens van slachtoffers die altijd de doodstraf willen.
Helaas bestaat er geen enkel waterdicht systeem dat in alle gevallen tot een bevredigende oplossing kan zorgen. Het kind is nu eenmaal verkracht of zelfs vermoord en daar kan ook God niks meer aan veranderen. Alle straffen die gegeven worden zijn triviaal. Kunnen we dan helemaal niks doen? Jawel, maar dan liever vooraf. Voorkomen is beter dan genezen. Een ander punt is namelijk dat het strafrecht met zijn maximale straffen voor algemene misdrijven de gewetenloze kinderverkrachter niet motiveert om zijn misdrijf in elk geval binnen de perken te houden. Sterker nog, het is net andersom. Als we net een 11-jarig meisje uit de speeltuin hebben opgesnord en haar flamoes binnen glijden, dan kunnen we er maar beter van genieten en haar daarna voorgoed het zwijgen opleggen. Want eenmaal begonnen, zijn we toch ons leven lang de lul en bij moord kan het zijn dat ze het lijk nooit vinden en we vrijuit gaan. Pedoseksuelen die na hun misselijke daad een moord hebben begaan, verklaren achteraf dat ze het kind vermoordden uit angst voor ontdekking.
Kunnen we dan niet in de straf rekening houden met wat de dader precies heeft gedaan in plaats van ons te vergapen aan juridische pierpraat of het nu wel of geen verkrachting vanwege binnendringen is, of er wel of geen sprake is van vrijwillige terugtred en of er sprake is van moord of doodslag? Er moeten gradaties in de straf zitten. De hoerenloper die van bil gaat met een 16-jarige, begaat een verkrachting. Bind hem naakt vast op het marktplein en biedt een flink aantal middagen gratis seks aan. Laat hem maar eens lekker vaak anaal uitgescheurd worden door een paar potige negers. De pooier heeft 80 keer een verkrachting laten uitvoeren en verdient diezelfde behandeling dan ook minstens 80 keer. Dan kunnen we nog variëren met 80 dagen of 80 weken; afhankelijk van hoe lang hij bezig was, wat zijn intenties waren en hoeveel hij heeft verdiend. Maak foto- en video-opnamen en verspreid deze. Wordt het kind naast de verkrachting ook gedood, dan wordt het per definitie een gruwelijke doodstraf voor de dader.
Daders moeten duidelijk kunnen onderscheiden wat er precies gebeurt als ze verder gaan en dat kunnen we van te voren duidelijk maken. Van ontvoering tot de daadwerkelijke aanranding en van verkrachting tot moord: allemaal stappen die gedefinieerd kunnen worden zodat daders zich bij elke stap nog kunnen bedenken. Het wordt dan ook meteen de moeite waard om te stoppen. Stel dat we op een gegeven moment in de speeltuin staan en een kind proberen te lokken met een lolly, pardon, een iPhone, dan kan dat al voldoende zijn om op de zwarte lijst te komen. We weten dan dat als we verder gaan, het alleen van kwaad tot erger gaat. Nemen we het kind daadwerkelijk mee, dan zitten we vanwege die ontvoering een flinke tijd vast. Betasten we het kind, dan kunnen we wel eens zonder handen zitten of zelf wekenlang betast worden door iets waar wij van walgen. Maken we kinderporno, dan staan we zelf op het internet. Criminaliteit kan enkel voorkomen worden door mensen anders te laten denken over straf.
Het grote voordeel aan straffen met dezelfde daden die de dader een ander heeft aangedaan, is dat het strafrecht voortaan een goede oplossing zal kunnen bieden aan gedrag dat veel schade oplevert, maar waarvan nu gezegd wordt dat het niet strafbaar is omdat vervolging teveel moeite zou kosten. Een prima voorbeeld is wraakporno. Wraakporno lijkt in beginsel gewoon porno die vrijwillig is gemaakt tussen twee mensen die vrijwillig seks met elkaar hadden, maar waarbij het vertrouwen ernstig wordt geschonden door het zonder toestemming op internet te plaatsen uit wraak omdat het slachtoffer iets niet wilde of gedaan heeft. Stel dat een meisje op een gegeven moment besluit om de relatie te verbreken, dan kan de jongen gaan besluiten om als wraak hun zelfgemaakte porno op het internet te zetten. Uiteraard maakt die rat dan zichzelf vaak onherkenbaar zodat de schade enkel het slachtoffer zal treffen. Wraakporno is extreem moeilijk aan te pakken, wordt niet serieus genomen en het strafrecht biedt hier geen mogelijkheden.
Bij de politie wordt u alleen maar uitgelachen en honen ze dat het vrijwillig was. Enkel het beledigen van hun moslimpijpers nemen ze daar serieus. Dan moet u een civiele zaak gaan voeren, maar dat kost tienduizenden euro's aan een goede advocaat waarbij u het risico loopt dat u de zaak verliest omdat de rechter zich de avond ervoor op heeft afgetrokken. Bovendien zorgt een zaak voor nog meer publiciteit en daar zit u niet op te wachten. Neemt u het risico wel, dan bent u min of meer afhankelijk van de voortvarendheid van het medium waar de foto's op gepost zijn. Is dat een buitenlandse website, dan kunt u na maanden procederen misschien gelijk krijgen, maar dan staat die meuk door alle publiciteit al overal op het internet en op miljoenen pc's waar u het nooit meer vanaf krijgt. Het is dus zaak om snel in te grijpen, maar u kunt nergens terecht en het strafrecht is u hierin niet behulpzaam. Vandaar dat we tegen dit soort misdrijven, want dat is het naar onze menig gewoon, een goede en adequate oplossing moeten vinden.
Om te beginnen willen we een wet tegen wraakporno die het verbiedt en er zware straffen op stelt. Is het strafbaar, dan kan er in elk geval tegen opgetreden worden. Zodra wraakporno wordt gemeld, of het nu door slachtoffers is, door vrienden of door anderen, moeten er onmiddellijk procedures in gang worden gezet om het te laten verwijderen en de dader op te sporen. Voordat het kans ziet om zich over het hele internet te verspreiden. Vervolgens moet de dader aangepakt worden. Flinke boetes om het leed nog enigszins te kunnen verzachten zijn vanzelfsprekend, maar daar houdt het wat ons betreft niet op. We nemen de wraakporno-activist graag mee naar een speciale studio waar hij een verkrachting kan meemaken door een gangbang aan geile Marokkanen onder het toeziend oog van een viertal snorrende en draaiende camera's. Die beelden worden voorzien van een interview waar hij ranzige seksuele fetisjen bekent. Voorts wordt de wraakporno van de dader inclusief zijn vieze fantasietjes gratis, legaal en met naam en toenaam op het internet geplaatst.
Maak een van de publieke zenders volledig vrij waarop de wraakporno van de daders, verkrachtingen, mishandelingen en andere straffen die proportioneel zijn aan wat ze gedaan hebben, te zien zijn voor het volk zodat het voor iedereen klip en klaar is wat er gebeurt als u de scheve schaats rijdt. Heeft de wraakporno meer schade aangericht, bijvoorbeeld omdat er veel moeite is gedaan om er ruchtbaarheid aan te geven, dan kan dat allemaal verhaald worden op de dader. Maak ook vooral duidelijk dat zulke straffen ook gegeven worden aan degenen die het verder verspreiden, de hosting verzorgen of websites in beheer hebben waar die troep gepost kan worden. Door het vrije internet zal het helaas niet in alle gevallen mogelijk zijn om alles eraf te krijgen, maar we weten zeker dat dit genoeg afschrikt om het grotendeels te voorkomen. Wie gaat nog het risico lopen als hij zelf openbaar letterlijk de lul zal zijn? Wraakporno is walgelijk. Mensen schade berokkenen door hun meest intieme momenten te delen met de wereld. Bah. Zieke geesten.
Een verwant probleem is extreem pestgedrag op scholen en de werkvloer waarvan bekend is dat het kan leiden tot depressies, stress en zelfmoord. Moeilijk aan te pakken, want het reguliere strafrecht heeft hier gewoon geen antwoord op. Pesten is in beginsel niet strafbaar. Wel kunnen bepaalde uitingen van pestgedrag strafbaar zijn zoals belediging, smaad en laster, maar zelfs dan wordt het nauwelijks aangepakt. Zeker niet omdat de betrokkenen meestal nog minderjarig zijn. Pestkoppen zijn bovendien vaak zo geraffineerd dat hun gedragingen, individueel beschouwd, geen noemenswaardige aanklacht opleveren. Iemand uitschelden kan bijvoorbeeld juridisch wel belediging opleveren, maar geen rechter gaat een schoolkind veroordelen dat een ander kind een lelijke aap noemt. Dat hoort er bij, wordt er al heel gauw gezegd. Bovendien zijn de bewijsproblemen groot en snapt men de impact niet van duizend scheldwoorden. Pesten wordt dikwijls over zo'n lange periode uitgesmeerd met duizenden kleine handelingen dat het causaal verband juridisch zoek raakt.
Steken we iemand in 10 seconden met 5 messteken morsdood, dan hebben rechters geen moeite om een veroordeling wegens moord of in elk geval doodslag uit te spreken. Drijven we iemand in 150 miljoen seconden met 50.000 scheldwoorden, bedreigingen en fysieke aanrakingen de dood in, want dat is wat pesten onder andere is, dan wordt dat gezien als plagerijen van pubers. Terwijl het resultaat, de dood, hetzelfde is. Ook het opzet is hetzelfde, want in beide gevallen willen en weten. En men ziet ook in beide gevallen dat het gedrag leidt tot de dood van het slachtoffer. Het enige verschil is het tijdsverloop en juristen zijn nu eenmaal te dom om het te snappen. Vandaar dat wij pleiten voor een hervorming die ook rekening houdt met het resultaat. Het maakt niet uit hoe lang een (poging tot) moord duurt. De rechter zegt toch ook niet dat als een verkrachting slechts 10 seconde duurde, het geen verkrachting is? Pakken we pesten echter aan door de daders dezelfde behandeling te geven, dan lossen zulke problemen zich op.
Pestkoppen pesten omdat pesten loont. Haal dan die beloning weg. Ze hebben vrienden kunnen maken door een ander weg te pesten. Ze hebben een vriendin kunnen krijgen door het slachtoffer weg te houden. Ze zijn populair geworden en hebben een netwerk opgebouwd door het "stoere" imago van het pesten. Voorts hebben ze van hun vriendjes geprofiteerd om een diploma te halen, sociaal contact op te bouwen en werk te vinden. Neem het allemaal af. Tatoeëer het woord "Pestkop" op hun voorhoofden. Pak geld, werk, netwerk en vrienden allemaal af. Zorg voor sociale deprivatie. Sluit ze gewoon 20 jaar op in een donkere kamer zonder enig sociaal contact. Hooguit met wat vogelvoer en slootwater om ze in leven te houden. Heeft hun pestgedrag zelfmoord tot gevolg gehad, dan kunnen ze na 20 jaar een touw krijgen om zichzelf op te hangen of anders moeten ze ook levenslang het gevecht leveren met zichzelf. Maak schoolklassen aansprakelijk voor het resultaat. Niemand mag ongestraft een ander afzonderen en zijn leven tot een hel maken.
Overweging.
Op harder straffen zit al een taboe, laat staan op proportioneel straffen met dezelfde soort gedragingen als de dader ook het slachtoffer aan heeft gedaan. Toch is dat de beste manier om het strafrecht in te richten. Wilders gaf al aan dat hij richting minimumstraffen wilde. Een prima begin. Wie bepaalde misdrijven pleegt, moet per definitie een minimumstraf krijgen en daarboven komt nog de straf die recht doet aan wat hij zelf heeft uitgehaald. Eerlijk en rechtvaardig, want de straf is minstens zo hoog als wat de dader heeft gedaan. Wil de dader dat niet, dan zal hij vroegtijdig moeten stoppen of er helemaal niet aan beginnen. Het zorgt ervoor dat daders een motivatie hebben om te stoppen. Immers, het kan dan opeens door zijn hoofd schieten dat als hij verder gaat, hem ook een nare verkrachting te wachten staat of zelfs de doodstraf. Hij hoeft niet meer als vroeger door te gaan voor lagere straffen. Denk eens bij uzelf na: welke gedragingen zou u achterwege laten als u met gelijke munt of erger wordt terugbetaald?
Bovendien zorgt het systeem voor een oplossing voor alle gedragingen die wel schade toebrengen, maar waar het strafrecht nu niks mee kan doen omdat de procedures zo log, bureaucratisch en duur zijn dat het gewoon niet loont. We hebben dan meteen een begin van een oplossing voor wraakporno, pesten, smaad en laster. We kunnen de verschillen tussen straf-, civiel- en bestuursrecht afschaffen en gewoon 1 soort rechter maken. Wie een onrechtmatige daad pleegt, moet in beginsel alle schade vergoeden en dan bedoelen we ook echt alle schade. Dus ook gemiste inkomsten door een onrechtmatige publicatie. Simpele concrete regels zodat iedereen weet waar we over praten. Gebruikt u een foto die niet van u is? Minstens 1000 euro + een vergoeding per keer dat het opgevraagd en verspreid is. Allemaal oplossingen voor problemen waar we nu mee kampen en die dan opgelost gaan worden en het blijft rechtvaardig. Daders moeten gaan leren dat ze niet ongestraft anderen schade kunnen berokkenen zonder daar zelf ernstig door gedupeerd te worden.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|