|
| 788 # Recht viert bloedzegen # |
Gepost door Misdefinitie op 22-11-2014 om 23:14.
Op de achterlijke en barbaarse culturen van islamitische koppensnellers en socialisten na, proberen beschaafde volkeren de agressie van hun oerdriften te beteugelen door het oordelen over ruzies en conflicten in handen te geven van onafhankelijke rechters. Die togasmiechten moeten dan natuurlijk wel een beetje onpartijdig zijn, want als ze oordelen met de lul van onze vijanden in hun bek, dan zijn hun vonnissen en arresten waardeloos. Veel mensen beseffen niet dat het recht zijn gezag niet ontleent aan goede argumenten, laat staan aan geldige redeneringen, maar dat het recht aanspraak op juistheid doet vanwege autoriteit. Het zijn machtsspreuken. De grillen van een rechter die ook maar een mens is. Gebaseerd op extreem vage en open normen in de wet, is hiermee elke uitkomst te realiseren. Het resultaat van de misdaad, bijvoorbeeld de dood, is voor het recht evenmin relevant: het gaat ze om de manier waarop. Justitie en rechters klagen wel eens dat kritiek het recht schaadt, maar het zijn de rechters zelf die het recht belachelijk maken.
Recht is krom.
Oostblokkers zorgen in ons land naast uitbuiting van werknemers, het pikken van banen van nette hardwerkende blanken, straatcriminaliteit, prostitutie en antisemitisme, ook voor gevaarlijke situaties op straat door hun roekeloze rijgedrag. Ja, we mogen niet generaliseren, maar leg dat maar eens uit aan de nabestaanden van 3 slachtoffers van zo'n randdebiel die volgens getuigen de openbare weg als racebaan gebruikte en zodoende 3 mensen doodreed in Meijel. Na een lange slepende rechtszaak waarin de nabestaanden weer alle ellende moesten herbeleven, kwam de togatroela in de rechtbank tot een taakstrafje van slechts 120 uur. Bijna dezelfde straf die tegen de beheerder van deze website werd geëist voor onze mening waarmee de rechter dus eigenlijk het advies geeft om Erik voortaan geen aap meer te noemen, maar hem voor zijn flikker te rijden in een auto. Foutje, bedankt. Sorry, het was een ongelukje. Over deze "straf" ontstond veel maatschappelijke onrust. Drie mensen dood en de dader mag in de autowasstraat racemonsters gaan poetsen.
Los van de heftige emoties en objectief gezien, begrijpen we best wat deze rechter heeft bedoeld te zeggen. Het was een ongeluk en we kunnen nu eenmaal niet alle ongelukken gaan bestraffen met een gevangenisstraf. Indien we dat wel zouden nastreven, dan loopt iedere automobilist het risico om verplicht zijn kont te moeten laten uitwonen door de criminele negers in de bajes. Vies en praktisch gezien onhaalbaar. In het maatschappelijke verkeer lopen we die grote risico's en als we dat als mensheid niet willen aanvaarden, moeten we alle auto's wegdoen en alle debielen opsluiten. Ja, we snappen uw emoties ook. Zou het onze dierbaren overkomen, dan zijn de gruwelijkste martelingen nog niet erg genoeg om onze wraaklustige gevoelens te bevredigen. Nadat de agressie is weggeëbd, zijn mensen echter best wel in staat te begrijpen dat we van het strafrecht niet het uiterste kunnen verwachten bij ongelukken. Mensen worden echter niet per se razend van deze uitspraak, maar door de bullshit, de vaagheid en de willekeur van het recht in het algemeen.
Laten we deze kwestie eens eenvoudiger maken met een super-ingewikkelde uitleg over een aantal randzaken. Net wezen we er al op dat het resultaat van een (mis)daad niet leidend is voor de strafmaat. Een van de moeilijkste concepten binnen het recht die zelfs veel rechters en rechtsgeleerden niet snappen, is dat van de legale misdadigers. Het is mogelijk om alle misdaden uit het Wetboek van Strafrecht te plegen zonder daarvoor gestraft te worden. Neem het zorgen dat iemand het leven laat even als voorbeeld. Gaat u van te voren een auto regelen, wacht u hem op en rijdt u hem voorts opzettelijk kapot, dan maakt u kans op 30 jaar cel of zelfs levenslang. Zorg u dat u "toevallig" ergens rondrijdt, ziet u "plotseling" uw vijand en rijdt u hem dan dood, dan is het hooguit doodslag en kunt u wegkomen met zo'n 10 jaar cel. Rijdt u al een tijdje roekeloos en pakt u hem dan toevallig, dan is het hooguit schuld. Wilt u iemand dood hebben zonder straf, dan moet u hem doodpesten totdat er zelfmoord volgt. De meest voorkomende en onbestrafde moord in het onderwijs.
Het feit dat iemand u dood heeft gemaakt, is voor het recht slechts bijzaak. Het gaat om het verhaaltje erachter en de interpretatie van de rechter. Voor veel mensen is die benadering ondenkbaar. Zij hanteren een simplistische versie. Iemand dood en geen ongeluk? Dan is het moord. Beide benaderingen doen geen recht aan de complexe werkelijkheid waarin we leven. Een van de redenen waarom we Misdefinitie in het leven hebben geroepen, is juist het feit dat veel misstanden en misdaden niet of slechts extreem moeilijk te bewijzen zijn. Een typisch voorbeeld is pestgedrag. Een groep die zich stevig georganiseerd heeft en zich derhalve bezig houdt met de georganiseerde misdaad heeft het opzet om iemand met minuscule speldenprikjes jarenlang zo te kwellen totdat de dood volgt. Gewoon moord dus, want voorbedachte rade. Omdat het misdrijf zolang duurt en onzichtbaar is, erkent het recht dit niet. Wat het recht wel doet is haarkloverij, machtsspreuken uitroepen en kromme redeneringen gebruiken en daar worden mensen schijtziek van.
Door alle commotie liep de spetterpoep zo door de toga's van de zenuwachtige rechters dat de rechtbank in Amsterdam met een extra verklaring kwam en samen met het vonnis krijgt u een goed idee waar de woede vandaan komt. Getuigen zouden gezien hebben dat de dader veel te hard reed. Van te hard rijden is bekend dat het gevaarlijke situaties op kan leveren. Dat klote excuus horen we continu van die moraalridders bij de politie die te stom waren om een echt vak uit te oefenen. De rechter overweegt echter dat het een feit van algemene bekendheid is dat getuigen geen correcte schatting kunnen geven van snelheid en dat de kans dat deze getuigen liegen, aanwezig is. Erg listig, want deze bewering is wel waar. Binnen de sociale wetenschappen heerst er een algemene consensus dat getuigen zo onbetrouwbaar zijn als de pest. Is het dan zo vreemd dat deze verklaringen in deze zaak met een korrel zout zijn genomen? Getuigenverklaringen buiten beschouwing laten is niet raar. Ze willekeurig wel honoreren in verschillende zaken is dat wel!
Schrap dan de getuigenverklaring volledig uit de wet als het zo onbetrouwbaar is, maar ga het niet als het goed uitkomt wel gebruiken. In onze strafzaak, werd er zelfs een veroordeling uitgesproken op basis van een "getuige" die dezelfde persoon was als degene die aangifte deed. Terwijl iedereen weet dat een getuige, geen getuige is en deze "getuige" bovendien geen getuige was, maar op de stoel van de rechter is gaan zitten door alvast het oordeel "strafbaar" te geven. In cassatie heeft de Hoge Raad toegegeven dat dergelijk misbruik van getuigen tegen het recht is, maar men liet de veroordeling toch in stand omdat het gerechtshof "toch wel tot dezelfde conclusie zou zijn gekomen". Ja, we weten dat die zaken niet vergelijkbaar zijn, maar het gaat om het feit dat er willekeurig iets gedaan wordt wat later wordt goedgeluld met een of ander verhaaltje. Dat maakt het recht tot ongeloofwaardig onrecht. Maak dan voor eens en altijd duidelijk waar een getuige wel en niet voor gebruikt kan en mag worden.
Redeneringen van lik onze reet maar roze, komen veelvuldig voor en onze haren gingen dan ook recht overeind staan. We lazen namelijk dat de rechter onder andere vond dat te hard rijden en de gevaarzetting niet kon worden bewezen omdat het technisch mogelijk is om met die auto zeker 130 km / uur te rijden zonder te verongelukken. Voorts redeneert men dat te hard rijden dus niet per se de oorzaak hoeft te zijn dat de auto oncontroleerbaar is geworden. Ja dag, dat is een "bewijs" uit het ongerijmde. U kunt niet bewijzen dat God bestaat, dus bestaat hij. Wij kunnen ook met 130 km / uur langs het lokale schooltje rijden. Op 99 % van de tijdstippen kan dat veilig en gebeurt er niks. Maar godverdomme, is het hele idee dat te hard rijden de kans op ongelukken doet toenemen niet juist het enige bestaansrecht van de verkeerspolitie? Met deze uitspraak heeft de rechtbank het hele politieapparaat gediskwalificeerd. "Ja zeg, meneer de teringwout, mijn auto kan hier veilig wel 200 km / uur rijden, dus steek die boete lekker in uw kankerhol."
De rechtbank acht bewezen dat de dader zijn auto niet onder controle had en is gaan slingeren. De auto was technisch in orde, de dader had niet gezopen en speelde ook niet met zijn telefoon. Alle oorzaken, behalve te hard rijden, zijn dus uitgesloten. En als alles is uitgesloten, dan kan het slingeren dus worden toegeschreven aan de enige andere oorzaak die er nog is: veel te hard rijden. Logisch. Als we 3 mogelijkheden hebben, 3 bekers waar 1 balletje onder zit, en we vinden hem niet onder 1 en 2, dan is het dus 3. Dat mogen we concluderen, zelfs als we onder beker 3 niet kunnen of mogen kijken. Veel te hard rijden kan worden beschouwd als aanmerkelijk roekeloos. Gedrag dat aan hem te wijten is. Gedrag dat overduidelijk onvoorzichtig is. En dus dood door schuld moet opleveren. De rechtbank vindt van niet. De methode om alles uit te sluiten wordt wel degelijk gebruikt in rechtszaken, maar hier helaas niet. Wel acht de rechtbank bewezen dat de dader gevaar op de weg heeft veroorzaakt. Jawel, gevaar veroorzaken en dan niet schuldig zijn. Jakkes.
Juridisch gezien kan alles en klopt het. Gevaar veroorzaken is "slechts" een overtreding en voor de strafbaarstelling van een feit moeten de bestandsdelen bewezen worden en er was slechts "te hard rijden" tenlastegelegd. Juristen vinden dit gesneden koek en logisch. Wij vinden dat zij koekwauzen zijn. Als iemand gevaar veroorzaakt, dan heeft hij dus schuld aan dat gevaar. En is er dus sprake van aanmerkelijk onvoorzichtig handelen. U kunt niet tegelijk gevaar veroorzaken en een veilige situatie creëren. Zodra u gevaar creëert, is de situatie onveilig. U kunt niet zeggen de voorzichtigheid te hebben betracht die we verwachten van automobilisten als u reed in een auto die in orde was in omstandigheden die normaal waren. Kunt u de auto dan toch niet onder controle houden, dan kan het immers niet anders zijn dan dat u te hard heeft gereden en dat is toch echt alleen de bestuurder van de auto te verwijten. Vastgeroeste juridische kronkels komen voor fatsoenlijke mensen erg geknutseld, achterlijk en wereldvreemd over en dat zijn ze ook.
Bij het aanhoren van de belachelijk lage straf liepen de emoties bij de vader van een van de slachtoffers zo hoog op dat hij uit frustratie een stoel gooide naar de rechter. Fout, helemaal fout. Rustig naar uw bolide lopen, rondjes gaan rijden voor de rechtbank en het een ongeluk laten lijken. Dat is wel een taakstrafje waard, toch meneer de togarat? Nee, dit is geen poging tot opruiing maar een feitelijke constatering. Wilt u iets gedaan krijgen, dan zult u er zelf achteraan moeten gaan met de middelen die het recht u kan bieden. Het recht in eigen hand nemen in ruil voor een taakstraf, hoort daar blijkbaar bij. Achteraf moeten we dan aanhoren dat de vader niet vervolgd zou worden voor de stoel. Met een toon van: "Wees maar blij, we hadden er ook poging tot mishandeling van kunnen maken en dan krijg je geen taakstraf." De internetgemeenschap is minder makkelijk te paaien en uit eveneens zijn woede. Het OM onderzoekt online bedreigingen van de rechters. Ach, als er echt wat gebeurt, dan is een werkstraf wel voldoende. Toch heren?!
Belachelijk lage straffen zijn helaas geen incident en dat blijkt maar weer eens als de rechter een taakstraf uitdeelt aan een 20-jarige brokkenpiloot die een vrouw van 60 invalide reed. Het ene moment fietst u blij van zin door de straten; het andere moment zit u in een rolstoel en kunt u nooit meer lopen. Alleen maar vanwege zo'n mongool die achter het stuur bezig was met zijn smartphone. Wel nu, we hadden het net al over het criterium voor schuld dat de rechtbank aanhield. Gedrag moet aanmerkelijk onvoorzichtig zijn. Voor de meeste strafbare feiten moet ook nog opzet aanwezig zijn. Ook dat is hier het geval. Willens en wetens vingeren op uw telefoon terwijl u aan het rijden bent is aantoonbaar levensgevaarlijk. Die dader wist dat of had dat moeten weten en wilde ook de telefoon bedienen. Gevalletje doodslag dus waarvoor wij graag een celstraf zouden zien voor de duur die de vrouw gehandicapt blijft. Betoogd werd echter dat spelen met een telefoon niet betekent dat hij seconden lang zijn blik niet op de weg had. Dat verweer werd aanvaard.
Wel godverdomme, nu kan opzet of tenminste schuld bewezen worden zodat de rechter de dader een flink aantal jaren kan laten brommen, wordt er weer iets nieuws verzonnen. Politie en justitie houden zich 97 % van de tijd bezig met het verkeer. Hun enige bestaansrecht is gebaseerd op twee beweringen. Ten eerste de veronderstelling dat te hard rijden altijd gevaar oplevert met de suggestie dat als het gevaar zich verwezenlijkt, u de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat het ongeluk zou plaatsvinden en men u een zwaardere straf kan geven dan de meeste misdadigers krijgen. Ten tweede de veronderstelling dat een telefoon in de hand houden tijdens het rijden, wat u er ook mee doet, altijd gevaar oplevert omdat het uw aandacht afleidt van het verkeer. U kunt dan wel uw hoofd naar de rijbaan hebben gedraaid om blind te typen op de telefoon, maar u bent afgeleid en uw hersenen registreren derhalve niks. Eigenlijk zegt de rechter hier dus dat een telefoon in de handen tijdens het rijden helemaal niet gevaarlijk is als u uw ogen op de weg houdt.
Leren rechters van hun fouten en trekken ze zich überhaupt iets aan van de steeds maar toenemende kritiek die ook van deskundigen vandaan komt? Wel nee, want recht is zoals gezegd een machtsspreuk en rechters zijn blijkbaar bereid om elke keer weer een stapje verder te gaan qua absurditeit. Goed, eerst was hun argument dat een klein beetje te hard rijden geen schuld oplevert en als er geen extreme snelheid kan worden bewezen, die schuld er per definitie niet is. We mogen niet door logisch redeneren afleiden dat als alle omstandigheden normaal waren, het oncontroleerbaar worden van het voertuig dus kwam door een extreme snelheid. We mogen gezien het tweede voorbeeld ook geen aanmerkelijk onvoorzichtig gedrag aannemen als iemand met opzet met zijn telefoon in de handen zat te kloten. Wel, we zijn dan heel benieuwd als het criterium van aanmerkelijk onvoorzichtig wel kan worden ingevuld en kan worden bewezen. Mohammed M. hield zijn kameel niet onder controle en reed in Leiderdorp een meisje van 16 dood.
Opvallend is dat het doorgaans buitenlanders zijn die door handheld bellen, veel te hard rijden en een slok op achter het stuur mensen doodrijden, maar het gaat er hier om dat de dader extreem snel heeft gereden. Meer dan 105 rijden waar 50 is toegestaan, is meer dan twee keer zo snel. Dat is zeker weten aanmerkelijk onvoorzichtig. Aan het wettelijke criterium is dus zeker voldaan. Geen twijfel over mogelijk en ook geen bewijsproblemen. Deze zaak is heel duidelijk. Bij de baard van Allah, deze geitenneuker had flink wat jaren moeten brommen. Het resultaat? Hoera, toch weer de taakstraf! Godverdomme, wat voor stront zat er dit keer in de ogen van de rechter? "Ja nou, zijn schuld kon wel worden bewezen en we zijn dan verplicht een celstraf op te leggen, maar we schijten het recht in de bek door op te merken dat meneer zelf ook een trauma heeft opgelopen. En buitenlanders zijn zielig weet je." Lach maar, we verzinnen dit niet. Zo gaat dat. Het besef dat er nu een kind dood is, is al voldoende straf vindt de rechter.
Juridisch is deze uitspraak sowieso niet in de haak, want in het strafrecht geldt dat als alle bestandsdelen van het tenlastegelegde delict kunnen worden bewezen, er in principe een veroordeling moet volgen. Ja ja, er zijn nog veel meer criteria die op duizend manieren kunnen worden uitgelegd en nog meer (voor)vragen die de rechter dient te beantwoorden, dus wie echt technisch en juridisch naar de uitspraak gaat kijken vindt altijd wel een rechtvaardiging, maar het zal u duidelijk zijn dat het recht hiermee zijn faillissement kan gaan aanvragen. O ja, de dader wil rij-instructeur worden, dus misschien kan uw dochter binnenkort rijlessen van hem nemen. Nou ja, we willen het recht nog wel een kansje geven hoor. Laten we gaan kijken naar een voorbeeld dat sowieso aan duidelijkheid niks te wensen overlaat. Lekker veel alcohol gaan zuipen, in de auto stappen en vervolgens twee meisjes van 18 doodrijden. De rechter: "Was de drank lekker? Ik lust ze ook graag. Ach, die slettenbakken waren toch maar smerige hoeren. Je vrouw is ziek toch? Hier heb je je rijbewijs terug."
Taakstraffen zijn voor zware misdadigers een lachertje en kunnen tegelijk mensen die niets noemenswaardigs hebben gedaan, volledig kapot maken. Een groot probleem is namelijk dat taakstraffen worden gegeven in uitlopende gevallen. Zou het alleen bij grensgevallen voorkomen of bij soortgelijke misdrijven, dan viel er nog enigszins mee te leven. Een fraudeur of oplichter zijn financiële voordeel afnemen en hem vele uren laten werken ten bate van de gemeenschap, is nog wel te verantwoorden. Werkstraffen zowel inzetten bij zedenmisdrijven en bij gedachtemisdaden, is net zo achterlijk als een oorlog beginnen wegens rassenhaat. Volstrekt uit zijn verband gerukt en voor de gewone burger onbegrijpelijk. Een voorbeeld vinden we bij mishandeling. Mishandeling is een zwaar misdrijf. Slachtoffers worden niet alleen fysiek beschadigd, maar ook geestelijk. Hun vertrouwen in de mensheid verdwijnt. Een nikker uit Angola sloeg een 15-jarig meisje en vertelde de rechter achteraf dat hij gediscrimineerd werd. Resultaat: taakstraf.
Sla een inbreker uw huis uit en u staat op de nominatie voor een celstraf. Want een kind slaan is minder erg dan een inbreker zijn werk beletten. Geweld is sowieso een prachtig middel om uw opinie te staven aangezien rechters er wel begrip voor kunnen opbrengen. Jaren geleden berichtten wel al eens over een man die een agent in zijn gezicht sloeg en daarvoor slechts 50 euro boete voor hoefde te betalen. Durft u niet te slaan, dan kunt u altijd nog mensen bedreigen. Werkt net zo effectief. Alleen snappen de wereldvreemde rechters het juridische criterium voor "bedreiging" niet eens. Laat staan dat ze in staat zijn om te begrijpen of een bedreiging serieus is. Een 14-jarig meisje uit Spijkenisse schreef in een hilarische bui op Twitter dat ze van Al Qaida was en "iets heel groots" ging doen. Aangezien ze bij justitie nogal achter lopen, snappen we dat kinderen en hun gedrag op internet nieuw zijn voor hen. Alle kinderen roepen wel eens iets stoms. Hoe is het toch mogelijk dat we als volwassenen zo hysterisch reageren op "dreigtweets"?
Vroeger schreven we op het muurtje achter de school dat we de school gingen opblazen en leraar P. Edo en K. L. Ootzak in de fik gingen steken. Destijds niet wetende dat er een camera hing en onze ouders al eerder bij de directeur zaten dan wij weg konden komen. Tegenwoordig gebeurt dat op internet. Nou, wat worden we bang hoor. Zodra duidelijk is dat de "dader" een 14-jarig kind is wonende bij nette blanke ouders zonder strafblad, moet de politie toch met hooguit wat vermanende woorden aftaaien in plaats van dat kind een trauma bezorgen door een rechtsgang? Sodemieter op, terroristen dreigen niet op Twitter. Zij voeren hun verachtelijke daad gewoon uit. Het OM en de rechter dachten daar anders over. Maandenlange vervolging en uiteindelijk het kind opzadelen met een strafblad. En voor wat? Voor uitingen die veel minder zijn dan de bedreigingen die wij dagelijks om de oren krijgen van internethelden. Dagelijks verschijnen de grofste doodsbedreigingen op Twitter, maar justitie moet per se een klein meisje aanhouden. Trieste flikkers.
Net noemden we al het feit dat taakstraffen worden misbruikt voor extremen. Een klein meisje dat een grapje maakt vervolgen is de ene extreme kant; een gevaarlijke gek die Wilders met de dood bedreigt, is de andere extreme kant. Dommeriken zullen opmerken dat een bedreiging altijd een bedreiging is, maar er zit wel degelijk verschil in. Een kinderachtige bedreiging in de trant van ik ga iets groots doen, is een tekenfilmbedreiging waarin wel vaker schurken dreigen met het overnemen van de wereld. Geert Wilders wordt echter al 10 jaar reëel bedreigd en het is een feit van algemene bekendheid dat als zijn vijanden hem demoniseren, de dreiging erger wordt en een heleboel ratten zijn keel door willen snijden. Kortom, wie Wilders met de dood bedreigt, geeft deze dreiging extra energie en vergroot de kans dat iemand hem omlegt. Dat is wel een celstraf waard. De rechter vond van niet. Cel? Het is Wilders maar. Doodsbedreigingen, aanranding van kinderen, gedachtemisdaden en alles wat daar tussen zit, leveren doorgaans dezelfde taakstraffen op.
Vervolgen van gedachtemisdaden is sowieso dubieus om redenen die we al veel vaker hebben genoemd. Een 60-jarige man uit Den Haag heeft een taakstraf gekregen omdat hij in een interview de woorden klapperaap, boerka en kameel bezigde in relatie tot kritiek op allochtonen. Had hij een blanke een aap genoemd, dan was er niks aan de hand geweest. Let op de redenering van de rechtbank. Deze "begrippen" zijn niet beledigend, maar de context zoals de rechtbank het interpreteert wel. De rechter heeft dus van woorden die gewoon gezegd mogen worden, zelf de betekenis verzonnen en op basis daarvan zijn veroordeling uitgesproken. Erger vinden we nog de uitlating waarmee zijn vrijheid van meningsuiting vakkundig de nek wordt omgedraaid. Zijn uitingen zouden niet van betekenis zijn voor het maatschappelijk debat. Lachwekkend, want hoe wordt dat in hemelsnaam bepaald? Via de natte vinger van de rechter? In de zaak Misdefinitie werd hetzelfde beweerd. Geen betekenis. Fuck you, 10 jaar werk en bijna 800 artikelen. Lik onze reet togadhimmi's!
Blijkbaar ziet de rechter dus ook geen verschil tussen mensen die deelnemen aan het maatschappelijke debat en is het doodnormaal om "verdachten" van een gedachtemisdaad te diskwalificeren door te stellen dat zij niet aan het debat (mogen) meedoen. Walgelijk en dat noemen ze een democratische rechtsstaat. Aan de andere kant zien we uitingen die geen mening zijn maar oproepen tot geweld ook taakstraffen krijgen. Het verschil is natuurlijk geweld of zelfs terrorisme. Dat verschil is een celstraf waard. Zoals het ronselen voor de jihad. Daarbij gaat het niet om de mening, maar om propaganda maken om kleine meisjes te kunnen ontvoeren om deel te nemen aan de gewapende terroristische strijd. "Mwah, dat is hooguit een taakstraf waard." Klapperaap, berberaap en rifaap samen is net zo erg als een kind van 16 ontvoeren en prostitueren. En dan worden we geacht het recht serieus te nemen. Nee, zo werkt het dus niet. Taakstraffen zijn inmiddels zo belachelijk geworden dat het door gebrek aan geld niet eens meer een echte straf is. Boeven ontspringen de dans.
Overweging.
Rechters adviseren u: "Kloten achter het stuur? Bloed aan de muur!" Ga niet zomaar 20 km harder rijden op een 5-baans snelweg die er 's nachts verlaten bij ligt. Pak niet zomaar een telefoongesprek aan als u zich alleen in een stuk onbewoond gebied bevindt. Probeer niet zomaar 1 flesje bier te drinken voor de gezelligheid en dan nog naar huis te rijden. Wissel nooit op een lege weg van voorsorteervak als u verkeerd reed omdat u ter plaatse niet bekend bent. Dan pakt justitie u ongenadig hard. Torenhoge boetes, deurwaarders en desnoods 15 dagen cel als u het CJIB niet betaalt. Rijdt in plaats daarvan met minstens 100 km / uur langs scholen. Zuip een stuk in uw kraag en neem plaats in uw auto. Fuck de carkit, de telefoon vasthouden werkt veel beter. Het enige dat u hoeft te doen om straffeloos te blijven, is vol op kleine meisjes inrijden van onder de 18 zoals islamitische terroristen dat doen. Doe zo extreem mogelijk, breng de maatschappij zo veel mogelijk schade toe en hang met puppyoogjes een zielig verhaaltje op bij de rechters.
Rechters adviseren u: "Wens Joden dood. Erken ter compensatie de Holocaust, want hoewel zij nog steeds inferieur zijn, zitten er nog jahoedi's onder de rechters." Ga echter niet roepen dat zionisten dood moeten. Eigenlijk wordt met dat woord ook gewoon de Joden bedoeld, maar als u zionist zegt bent u een nazi en dat zijn hun "vijanden". De leus "Alle Joden moeten dood" komt van radicale moslims en dan mag het wel weer. Pas op met het woord aap. U mag Wilders een aap noemen. U mag zijn achterban hersenloze apen noemen. U mag alles wat rechts is apen noemen. U mag kinderen die stelen snotapen noemen. De aap mag uit de spreekwoordelijke mouw komen. Maar als u moslims, allochtonen of aanverwanten klapperapen, berberapen of rifapen gaat noemen, dan gaat uw kop eraf. Dan zijn de apen namelijk beledigd, maar omdat die geen aangifte doen, draaien de rechters het zo dat moslims beledigd zijn. Ingewikkeld, dat recht. Snapt u het nog? Alles en iedereen mag worden doodgewenst, behalve moslims. Minder Marokkanen mag niet, minder Joden wel.
Recht is science fiction gebaseerd op willekeur, subjectiviteit leidende tot partijdigheid, vage formuleringen, rare hersenkronkels en macht. Net zoals tijdreizen hooguit binnen de context van de fictie slechts "aannemelijk" gemaakt kan worden en altijd plotholes bevat vanwege het verzonnen karakter, kan het recht hooguit doen alsof een uitspraak enige vorm van geloofwaardigheid bezit. Gangbaar is de praktijk dat er in een vonnis naar de reeds uitgesproken machtsspreuk wordt geredeneerd. Rechters vellen een oordeel en gaan dan hun vonnis zo schrijven dat het net lijkt alsof er eerst een intelligente redenering aan te pas is gekomen. Dat vonnis staat vol met wollig taalgebruik dat ze continu lopen te kopiëren en met flink wat open begrippen als "redelijk" lijkt het voor de doorsnee burger dat er inderdaad recht is gesproken. Juristen leren dat het recht een beroep doet op juistheid en geen rechtvaardigheid zal impliceren. Recht is niks meer dan een sprookje om vanuit een ivoren toren de eigen beslissingen recht te praten.
Cruciaal in ons bezwaar is de constatering dat het rechters blijkbaar weinig boeit als uitspraken in de gehele context van het recht, de maatschappij en de logica, tegenstrijdig zijn aan elkaar en getuigen van willekeur. Rechters die een taakstraf opleggen voor het doodrijden van drie mensen, geven die uitspraak kleur door te doen alsof het een ongeluk is en schuld niet kan worden bewezen. Juristen komen voorts niet verder dan de bewering dat deze uitspraak juridisch correct is gezien de bestandsdelen die moeten worden bewezen. Intelligentere mensen wijzen op het feit dat de rechterlijke macht zich diskwalificeert als ze voorts bij een zaak waar de schuld wel bewezen kan worden, desondanks toch weer een taakstraf gegeven wordt maar nu met een hele andere smoes. Anders gezegd: 2 + 2 = 4 en rechters die beweren dat het 3 is zijn achterlijk, maar als ze morgen 5 zeggen, zijn het echte imbecielen. Misdefinitie vindt dat u geen gehoorzaamheid verschuldigd bent aan een systeem dat grossiert in willekeur en inconsequent redeneren.
Om onafhankelijk en onpartijdig recht te kunnen garanderen, moet het recht een objectiever karakter krijgen en zullen vage termen zoveel mogelijk moeten verdwijnen. Begin met het systeem eenvoudiger te maken. Wie iemand doodt, kan dat opzettelijk doen of per ongeluk. Drank, drugs en handheld bellen? Dan vinden wij opzet bewezen en moet er per definitie een celstraf komen. Veel te hard gereden? Specificeer de marges maar in de wet. Slappe D66-rechters die hun eigen achterban niet durven te straffen? De PVV heeft daar al eens een goede oplossing voor gegeven. Introduceer minimumstraffen. Schrap al die vage rechtvaardigingsgronden die niet eens in de wet staan. Hoezo mag een rechter zomaar even verzinnen dat een bewezen delict toch geen straf oplevert omdat hij denkt dat de dader een trauma heeft opgelopen? Met alle respect, maar wie met z'n dronken kop een kind doodrijdt, verdient gewoon de zwaarste straf. Maak gebruik van de techniek. Nieuwe auto's slaan snelheden op. Ze kunnen ook dagelijks kijken hoe vaak wij ons aftrekken, dan is dit een eitje.
Kom niet aan met die onzin dat uit "onderzoeken" zou zijn gekomen dat burgers lichter zouden straffen dan rechters naar mate ze meer details van de zaak kennen. Die rotdetails brengen nou juist de subjectiviteit in uitspraken. Wij vinden juist dat het niet moet uitmaken of er een geile meid van 13 jaar voor het hekje staat of dat wij dat zijn. Natuurlijk neemt de kans dat er lichter gestraft wordt toe naar mate er meer irrelevante details naar buiten komen. Mensen gaan zich met de dader identificeren. Zeker als ze vernemen dat hij "bij de groep" hoort. Denkt u dat wij objectief recht kunnen spreken als we in het dossier al kunnen lezen dat de dader een moslim is? Die krijgt dan standaard al 20 jaar. En als het een PVV'er is, standaard een taakstraf. Dat geven we eerlijk toe. Net zoals die togadhimmi's die voornamelijk D66'ers zijn, gedachtemisdaden van moslims vrijspreken en die van ons bestraffen. Juist omdat mensen principieel partijdig zijn, moet het systeem zo objectief mogelijk zijn dat we die problemen kunnen ondervangen.
Thans zitten we dus met een dilemma omdat we als nette burgers altijd de wet willen naleven. Wel stellen we voor de plicht tot gehoorzaamheid de harde voorwaarde dat recht geen willekeur mag impliceren en dat doet het nu juist wel. We erkennen dat er recht moet zijn omdat er anders anarchie zou heersen, maar we erkennen het systeem zoals het er nu ligt niet. De reden dat wij onze vijanden niet per ongeluk doodrijden ligt er deels in besloten dat we weten dat wij wel de zwaarste straf zullen krijgen en deels omdat wij zo niet onze problemen willen oplossen, maar niet omdat we zoveel respect hebben voor de rechtsgang. Nu zal het justitie en de rechters een zorg zijn wat wij vinden, maar we hebben al eerder opgemerkt dat zij zelf ook het slachtoffer kunnen worden van hun inconsequente manier van handelen. Draaideurcriminelen zijn gaan anticiperen op de te lage straffen en zijn de maatschappij tot last. De overheid dient erop bedacht te zijn dat de bereidheid het recht slaafs te volgen afneemt naar mate er meer absurde uitspraken volgen.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|