Mis·de·fi·ni·tie (de ~ (m.), ~s)
1 Politiek correct geformuleerde definitie waarmee men door middel van leugen en bedrog de werkelijke aard van misstanden probeert te verhullen door deze te rechtvaardigen.
- Misdefinitie gaat over misstanden en gedrag van criminelen, radicalen en terroristen.
- Stop de #CancelCultuur! Stelletje moraalnarcisten, u bent geen beter mens als u mensen uitsluit vanwege hun politieke gezindheid.
- De vrijheid van meningsuiting is absoluut! Wat wij mogen schrijven, bepaalt niet de juut!
- Stiekem sollicitanten googelen en ze dan cancelen? Uw naam wordt geregistreerd en doorgegeven!
Gebruikersnaam: Wachtwoord:
# Home # Boek HvA (Uitverkocht) # Registratie # Contact #
Misdefinitie artikelen
Pagina: 5 / 44: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44

782 Eurofielen parasiterende imbecielen
781 Tekort van haver tot gort
780 Aanbesteed door een hersenscheet
779 De grens ligt bij geweld
778 Falen waar slinksen van balen
777 De bewijs-ontkenreeks
776 Peper aan uw reet
775 Dhimmi's kronkelen en kruipen
774 Fraude is het toppunt
773 Socialisten pijpen jihadisten
772 Politiesukkeltjes wereldwijd
771 Onderwijsaccreditatie onder de maat
770 Wij weren en discrimineren!
769 Omsingeld door oorlogszuchtigen
768 Alles wordt niet beter
767 Landverraders verdienen de doodstraf
766 Onderwijsadvies waar ik op pies
765 Notice and fuck you!
764 "Joden moeten dood!"
763 Geheim van geen dienst

780 # Aanbesteed door een hersenscheet #
Gepost door Misdefinitie op 13-10-2014 om 23:52.
Het spreekwoord "de beste stuurlui staan aan wal" wordt doorgaans gebruikt in de betekenis van een oetlul die niet gehinderd door kennis van zaken in een veilige omgeving achteraf kritiek levert op professionals die in de hitte van het vuur slechts enkele seconden hebben om een beslissing te nemen. Anoniem en lekker warm met een tablet op de bank zaniken is nu eenmaal duizend maal eenvoudiger dan zelf met de poten in de stront staan. Thans lijkt de situatie wel volledig omgedraaid en wordt intelligentie door de natuur weggeëvolueerd. Overal waar we komen, of dat nu in een miljoenenbedrijf is, een eenmanszaak of een overheidsinstelling, zien we volslagen idioten werken terwijl de echte deskundigen werkloos thuiszitten. Dagelijks hebben we te maken met verdwaasde koppen die louter hun bureaucratische rommel nog kunnen uitvoeren en dikke volgevreten faalhazen die middels vriendjespolitiek manager zijn geworden. Jaarlijks gaan er bij de overheid miljarden verloren aan fraude, corruptie en verkeerde aanbestedingen waarvoor u dagelijks krom moet liggen.

Alles op de verkeerde plaats.

Werkzaam in de ICT, komen we alleen maar klanten tegen die van de combinatie gierigheid en gulzigheid en ware volkssport hebben gemaakt. Met veel bombarie en een grote smoel, schuiven ze aan de onderhandelingstafel en komen er hele lijsten met allerlei functionaliteiten op tafel. Vaak zijn dat tientallen eisen waaraan een softwarepakket zogenaamd aan moet voldoen omdat de klant ergens op internet heeft gehoord dat het de trend is om overal bijvoorbeeld Facebook- en Twitterintegratie te hebben. Op de kritische vraag of de klant wel een probleem heeft dat überhaupt met software kan worden opgelost, staat bijna de doodstraf en bij gebrek daaraan uitsluiting en plaatsing op hun zwarte lijst. De klant is immers koning en vindt altijd dat hij deskundig is. Bovendien wordt alles in deze maatschappij zo'n beetje bestuurd door ICT en daarom moet ICT en zijn oplossingen wel fungeren als een soort toverstaf. Enfin, als we niet voor een grijpstuiver in staat zijn om bij wijze van spreken Microsoft Windows te bouwen, dan kunnen we de tyfus krijgen.

Hoe anders werkt het bij de overheid waar projecten van tientallen miljoenen euro's geen uitzondering zijn. Koekenbakkers denken de slimme schandknaap uit de hangen door te suggereren dat die projecten zo groot zijn omdat de overheid nu eenmaal projecten realiseert waar honderdduizenden tot miljoenen mensen gebruik van moeten maken, maar dat is te simpel gedacht. Bij software die een paar ton kost en op een heel serverpark moeten draaien, kunnen we ons daar nog wel wat bij voorstellen, maar kom op, als het gaat om mislukte projecten waar letterlijk 5 miljard per jaar mee gemoeid is en we krijgen te zien dat het feitelijk om simpele (web)software gaat die zo'n beetje door iedere eenmanszaak ontwikkeld had kunnen worden, dan krijgen we toch een ranzige smaak in de bek van de fraude, corruptie en belangenverstrengeling. Zo dom zullen professionals toch niet zijn? Hier moet veel meer aan de hand zijn. Overheden werken doorgaans samen met grote ICT-reuzen die er alles aan doen om de overheid zo krachtig mogelijk uit te persen.

De vraag is hoe het mogelijk is dat er miljarden worden verspild terwijl men commercieel bij wijze van spreken al moeilijk doet over wisselgeld. Om te beginnen zien we een fors gebrek aan kennis van ICT. Beleidsmakers schijnen niet goed te weten wat ze met ICT aan moeten en kennen de mogelijkheden niet van de software die ze willen aanschaffen. Beperkte kennis begint zijn tol al te eisen tijdens de erbarmelijke opleidingen. Goede opleidingen zijn schaars. De meeste ICT'ers moeten het doen met halfbakken opleidingen; vooral op het mbo en het hbo is het bar en boos. Zo hebben wij jaren geleden met eigen ogen kunnen aanschouwen dat het hbo qua niveau sterk achterloopt bij wat ze op de havo hebben moeten leren. Programmeerkennis blijft op het niveau van wat zelfstudie hangen en groepswerken / management waar het competentiegerichte onderwijs groot mee is geworden, is niks meer dan een standaard rijtje onzin. Veel studenten bestormen de arbeidsmarkt zonder kennis van zaken. Ondanks hun mooie papiertjes van "gerenommeerde" opleidingen.

Kennis valt in waardeloze stukjes uiteen in organisaties met een dikke laag aan volgevreten en overbetaalde managers. Waarom zijn kleine ondernemers op het gebied van dienstverlening vaak te prefereren boven de grote logge toko's die met miljoenenbudgetten werken? Omdat zij gewoon zonder bullshit aan het werk gaan, hun vak met hart en ziel uitoefenen en gewoon goede producten willen leveren. Al was het maar omdat als zij poep aanbieden, de klant er de volgende keer niet meer terug komt. Zij hebben geen bureaucratisch gedrocht achter zich staan om de verantwoordelijkheid mee af te schuiven. Zij kunnen niet aan politiek doen om hun falen in de doofpot te stoppen. Wil de klant een stuk software om zijn rotzooi op internet aan de man te brengen, dan moet er een technisch superieur stukje techniek komen om een webwinkel aan te sturen. Bij grote organisaties komt er een politieke vraag via de top zo naar beneden. Managers en andere leidinggevenden zien ICT vaak als sluitstuk op de begroting en handelen in vriendjespolitiek en verkeerde bezuinigingen.

Kennis is wel aanwezig bij goed opgeleide ICT'ers, maar die zijn peperduur. Bizar eigenlijk, want de overheid werkt doorgaans met vaste salarisschalen. Gesteld wordt dat als men enkel die schalen zou hanteren en de deskundigen daadwerkelijk in dienst zou nemen, de concurrentie vanuit de bedrijven veel te sterk is omdat die commerciële hoeren veel meer geld zouden bieden. Dit probleem wordt door ambtenaren omzeild door mensen niet in vaste dienst te nemen, maar gebruik te maken van externen. Die externen werken freelance. Nadeel is dat die freelancers hun volledige ondernemersrisico gedekt willen zien en daardoor torenhoge tarieven vragen. Ruim 400 euro per uur is geen uitzondering en dan moet u bedenken dat als u komt solliciteren, ze 4000 bruto per maand al veel geld vinden. Goedkopere krachten inhuren kan niet, want die freelancers worden aangeleverd door eveneens externe bureau's. Werving- en selectiebureaus en andere louche organisaties, hebben er belang bij dat de overheid uit hun beperkte vijver moet vissen.

Waanzin, tussen de 700.000 werklozen die we thans hebben zitten zoveel goede mensen dat de kennis permanent en tegen een fractie van de prijs aanwezig kan zijn, maar toch blijven kneusjes elkaar dekken door wederzijdse hand- en spandiensten. Zulke constructies worden nog belachelijker gemaakt door een eindeloze drang naar uitbesteden wat niet intern aanwezig is. Personeel wordt extern gehuurd en ook de organisaties die projectgroepen moeten vormen voor het zoveelste verspillende project, worden via externe aanbestedingsprocedures gerealiseerd. Het gevolg is dat projecten veel te groot worden gemaakt en er veel te veel mensen bij betrokken zijn zonder dat iemand nog overzicht heeft over de verspilling die ermee gemoeid gaat. Alles moet worden doorberekend terwijl ze in de praktijk misschien al geholpen zouden zijn met software die standaard uit de doos komt en hooguit een paar honderd euro per jaar kost. Stapelen van bevoegdheden, verantwoordelijkheden, externen en enorme geldstromen kan niet goed gaan.

Een typisch voorbeeld is het fiasco dat zich vaak in het onderwijs voltrekt. Leerlingen hebben onderwijs nodig. Aannemen van een leerkracht volstaat. In plaats van hem centraal te betalen, zet de overheid een hele administratie op. Voor die administratie moeten allerlei protocollen geschreven worden en daar worden externe adviseurs voor aangetrokken. Voorts moet er een systeem zijn om de verantwoordelijkheid te delen. Er komt een managementlaag. Die kan die taak niet alleen af, dus moeten er nog onderkruipers en hielenlikkers bij. Al die mensen moeten gecoördineerd worden door een coördinator. Die vervolgens ook weer leidinggevenden boven zich heeft. Daarboven zit nog de grote baas die veelal corrupt is. Vandaar dat ze er nog een bestuur boven zetten en om te voorkomen dat ook zij gaan frauderen, komen er nog diverse commissies. Opeens is het geld op en wat dan? De leraar wordt ontslagen. Politici bemoeien zich ermee, leggen weer eisen neer en scholen zijn verplicht om dure leraren aan te nemen met 1 specifieke opleiding.

Om dat hele bolwerk in goede banen te leiden, komt de politiek met het idee dat ICT hot is en dat iedereen het moet gebruiken. De directeur smoest wat met zijn bestuur en hop, een toko als Capgemini wordt al snel veel te duur ingehuurd om maatwerk software te produceren. De meeste organisaties hebben aan goedkope standaardsoftware genoeg, zeker gezien het feit dat de meeste processen zo'n beetje allemaal aan elkaar gelijk zijn, maar de leiding die geen flikker weet van ICT denkt dat alleen het allerduurste maatwerk goed genoeg is. Wat is het resultaat? Een log en brak stukje software dat voor niemand werkt en waar iedereen over kankert, maar dat wel zoveel geld heeft gekost dat het ten koste gaat van de elementaire bedrijfsprocessen. Zoveel scholen met onnodige troep waar het onderwijs om te janken is. Zoveel overheidsorganisaties die de mist in gingen en achterbleven met de kater van onbruikbaar gereedschap. Wees nu eens realistisch. Wij kopen ook geen privéjet van miljoenen euro's om dagelijks naar het werk te gaan. Zeker niet als de trein volstaat.

Is het dan werkelijk zo lastig? Serieus, vaak gebeuren er dingen onder onze neus waar we geen hoogte van krijgen. Vaak zijn de kosten die gemaakt worden onnodig door de domheid van degene die mag beslissen. Tien jaar geleden werden we door de Universiteit van Amsterdam om advies gevraagd over de ontwikkeling van een enquêtesysteem ten behoeve van studentenevaluaties. Men had reeds offertes liggen variërende van enkele tienduizenden euro's tot een paar ton en daarna jaarlijks nog tonnen aan onderhoud, nazorg, begeleiding en opleiding van degenen die het systeem moesten gebruiken. Hele lijstjes aan functionaliteiten vlogen ons om de oren en we kregen zo het idee dat ze van plan waren om een platform te bouwen met de omvang van Youtube. De directeur had zo zijn twijfels. Hoe kon simpele vragenlijstsoftware zo duur uitpakken? Weliswaar moesten een paar duizend studenten het gaan gebruiken, maar toch. Na alle documentatie te hebben doorgenomen en een aantal gesprekken gevoerd te hebben, kwamen we tot de slotsom: bullshit, dat kan beter.

Afgesproken werd dat onze beheerder, destijds afgestudeerd ingenieur en bezig met zijn tweede studie, deze opdracht samen met een collega op zich zou nemen. Uiteindelijk moest dat een webapplicatie opleveren waarin een paar duizend studenten per jaar een digitale evaluatie konden invullen. Zou dat goed lopen, dan kon het systeem geschaald worden voor alle studenten van de universiteit. De kosten waren gelijk aan het salaris dat een junior ingenieur in loondienst zou ontvangen voor 2 maanden. Een peulenschil dus. En dat geld hebben we nooit ontvangen, want onze beheerder heeft de directeur aangeboden de opdracht uit te voeren in het kader van zijn afstuderen. Zo gezegd, zo gedaan. Het product werd in samenwerking met alle betrokkenen ontwikkeld, uitvoering getest en uiteindelijk in productie genomen. Destijds regelde Misdefinitie de webhosting en werd het project succesvol afgesloten. Ondanks dat er een kant en klaar product lag dat zich bewezen had, was het niet mogelijk om vervolgafspraken te maken.

Desgevraagd legde de directeur ons uit dat de universiteit alleen gebruik wil maken van zijn eigen leveranciers en dat er organisaties waren die voorrang kregen boven externen. Wel had hij de eindverantwoordelijkheid. We gaven aan dat hij de software kon blijven gebruiken en daarbij het onderhoud, opleiding en begeleiding erbij kon nemen tegen een gewoon regulier salaris van een ICT-medewerker. Een salaris dat begint bij 2000 euro bruto per maand en hooguit stijgt tot 4000. Ter vergelijking: freelancers vragen 400 euro per uur en onderhoudscontracten van grote softwareprojecten kunnen in de tonnen lopen. De directeur beloofde het te bespreken en contact op te nemen. U raadt het al: er werd nooit meer contact opgenomen. Later vernamen we dat de directeur een niet nader te noemen organisatie in de arm heeft genomen, een heel nieuw product heeft laten ontwikkelen en een paar miljoen belastinggeld verspilde. Onbegrijpelijk dat overheidsleidinggevenden zo makkelijk omspringen met geld van de belastingbetaler.

Projecten worden onnodig uitbesteed aan de reuzen in de ICT-wereld die alle macht hebben om er een potje van te maken. Raamcontracten zouden verkeerde uitbestedingen moeten voorkomen. Ambtenaren lijken echter slechts een brein zo groot als een walnoot te hebben. Uitbesteden gaat mis dus wat doen ze? Ze besteden de procedure om uit te besteden ook uit. Handig, het is alsof ze de kredietcrisis willen bestrijden door nog meer te lenen. Of een kind minder aantrekkelijk maken voor pedofielen door hem alvast te ontmaagden. Niet handig zeggen wij, maar wie luistert daar nu naar? Ambtenaren houden zich graag vast aan rigide normen en strenge regeltjes. Voor zover het om de normale burger gaat, want in de interne organisatie blijken ze onbeperkt te kunnen rotzooien met geldstromen. Nadenken? Nergens voor nodig. Kop in het zand zoals links met zijn kop in de hol van de kamelen zit. Links lullen en rechts vullen. Fuck die raamcontracten die bevriende leveranciers bevoordelen die dan weer onder-leveranciers inschakelen die de boel verzieken.

De input van de klant (in dit geval de overheid) zou te miniem zijn om de projecten tot een goed einde te brengen. Dat is wel erg makkelijk. Aan de ene kant gaan alle methoden voor softwareontwikkeling ervan uit dat de klant goed en helder weet te formuleren wat hij nodig heeft en waarom. Aan de andere kant hoort de professionele dienstverlener er door zijn deskundigheid achter te komen wat de klant nodig heeft. Er is geen excuus om prutswerk te leveren. Software dat de tentamenplanning van een universiteit moet bijhouden, moet per definitie goed functioneren. Het systeem mag niet vastlopen, te traag reageren of helemaal niet doen waar het voor gebouwd is. Wel kan het zo zijn dat bepaalde functionaliteit er niet in zit omdat de klant daar van te voren niks over gezegd heeft, maar wat er geleverd wordt, moet gewoon werken. Heel vaak zien we dat er simpelweg rotzooi wordt geleverd en dat accepteren ze. Lever als kleine ondernemer iets slechts voor 2 kwartjes en u wordt kapot gemaakt. Lever als ICT'er prutswerk voor miljoenen en u bent een held.

Leveranciers wijten het falen aan het over-management bij de overheid dat ook bij veel commerciële bedrijven zichtbaar is. Zij stellen te waarschuwen voor problemen, maar hun adviezen zouden stelselmatig in de wind worden geslagen. Dat zij daar wel belang bij hebben aangezien ze dan stukken meer kunnen vragen dan wanneer alles in een keer goed gaat, verzwijgen ze voor het gemak. "Ja, maar wat kunnen we doen dan? Weigeren? Dan stapt de overheid simpelweg naar de concurrent." Klopt, dat is een groot probleem binnen de overheid. Er zijn maar een paar bevriende leveranciers die om en om de bal krijgen om te scoren. Deskundigheid betekent eigenlijk geen "fuck". De overheid heeft in veel gevallen er zelfs belang bij dat projecten falen om politieke redenen. Stel dat de UWV-website perfect zou functioneren en alle vacatures zou bevatten. Dan zou de regering moeten toegeven dat er helemaal geen werk is. "Nederlanders willen geen vies werk doen en daarom halen we Marokkanen hierheen!" Ja dag, mensen vinden de banen niet. Hoe komt dat?

Kijk eens kritisch om u heen en bedenk bij elk falend systeem wat nu echt de consequentie zou zijn als het goed zou werken. Technisch gezien zijn we als mensheid in staat om fantastische dingen te doen. Zulke systemen vallen dus ten prooi aan onkunde, sabotage en frustratie. Waarom? Omdat goed werkende systemen een heleboel achterlijk mensen overbodig maken. We durven te stellen dat de meeste mensen die nu aan het werk zijn, werk doen dat eigenlijk niet nodig is op die manier. Werk dat kunstmatig gecreëerd wordt door sabotage. Denk aan het opnemen van aangiften bij de politie. Dat kan prima online, maar dan hebben al die incompetente machtsgeile mannetjes die graag willen bepalen welke huidskleur wel en geen aangifte mag doen, geen werk meer. Dan kan de zieligheidsindustrie moeilijker zijn werk doen. Waar hebben we al die huppelkutjes achter de balie voor nodig als afspraken maken ook online kan? Heel Nederland is vergeven van de overbodige idioten die een vast budget krijgen dat ze moeten verspillen voor nog meer geld.

Computers die niet werken, leveren geld op voor ICT'ers. Tandartsen die onze tanden slecht vullen, verdienen extra geld als we met pijn terugkomen. Domme managers die zo kortzichtig zijn dat ze denken dat hun verouderde kennis nog waarde heeft, slaan in het rond om hun positie te behouden. Aandacht voor kwaliteit? Nergens voor nodig: die bedrijven zijn toch al groot gemaakt door vriendjespolitiek en nieuwkomers krijgen geen enkele kans. Alles en iedereen moet mee snoepen met de koek wat projecten extra complex maakt. Een simpel invulformuliertje wordt door een 50-tal mensen opgeblazen tot een project dat miljoenen kost en wat levert het op? Halfbakken software die voor niemand goed werkt, maar wat wel weer werkverschaffing oplevert voor die zogenaamde deskundigen die dan weer de enigen zijn die weten hoe het werkt. Het doet ons een beetje denken aan kwakzalvers die u speciale zalfjes willen verkopen. U bent ziek! U heeft een probleem! Koop ons medicijn of onze software en uw problemen verdwijnen. Uw geld ook, daar niet van.

Iedereen kent wel de grote dienstverleners Capgemini, Atos en KPMG. Bedrijven die leven van het afpersen van de overheid. Waar de ambtenaren heus wel weten dat ze in hun aars genaaid worden. "Wat kunnen we doen? Rechtszaken voeren helpt heus niet hoor." Nee, maar kappen met die kuthonden wel. Vraag voor de grap eens aan de kleinere bedrijven wat ze ervan vinden. Geef eens een hele lading zzp'ers de kans om ook eens een opdracht binnen te slepen. Stop de fraude en corruptie door mensen die aan belangenverstrengeling kunnen doen, al voor de start van het project te ontmaskeren. Rot even op met dat gelul over besparing. Hele procedures en trajecten doorlopen om op papier een paar centen te sparen terwijl de geldkraan aan de andere kant wagenwijd open staat. Neem als overheid zijnde gewoon goede mensen in dienst en ja, die zijn er getuige de extreme werkloosheid. Trap niet in de praatjes van leveranciers. Alles is de schuld van de klant? Zij zijn toch ook professionals of niet dan?

Incompetentie en de drang steeds de fundering onder het huis te verneuken, sluipt er al vroeg in. Onze beheerder is zijn carrière begonnen door het volgen van de opleiding Informatica op het hbo. Wel, u kent allemaal de niet zo fraaie geschiedenis van de Hogeschool van Amsterdam waar onder andere die opleidingen gegeven worden, maar dat even ter zijde. Net na de invoering van de tweede fase (het studiehuis) in het voortgezet onderwijs, was het werken in projectgroepjes ook overgeslagen naar het hbo. Het idee was om in kleine groepen van zes "deskundigen" grote projecten te kunnen aanpakken omdat al het werk teveel geacht werd voor een persoon. En zes weten meer dan 1 niet waar? Aldaar kreeg hij een "collega" die behalve dat hij geen Nederlands sprak en sowieso niet deugde in zijn vak, ook de irritante neiging had om de verantwoordelijkheid voor cruciale projectdeel naar zich toe te trekken. Oliedomme gasten waarvan we denken dat zij hun eigen piemel niet eens kunnen vinden, zouden wel even de blauwdruk gaan bepalen.

Meneer werd een "databasespecialist". Een database is net een kaartenbak en die is waardeloos zonder goede indeling. Dus wordt er van te voren in het team een indeling besproken waarna de "specialist" dat gaat omzetten in een zooi tabellen. Staat het databaseontwerp eenmaal vast, dan moet iedere programmeur die tabellen gebruiken in zijn software. Het kan dan niet meer veranderd worden. Wordt de database toch veranderd, dan is dat net als het slopen van de fundering van een woning. Dan stort het huis in en moet het opnieuw gebouwd worden. Zit er maanden programmeerwerk in, dan is dat deels verloren. Die klojo beheerste echter zijn vak niet en voegde steeds nieuwe velden toe waardoor de software van de programmeurs niet meer werkte. En elke keer moest het weer aangepast worden. Het boeide die dwaas geen reet. Zijn falen moest verborgen worden door de talloze veranderingen, meer niet. Op het hbo steek je zo'n woestijnrat een veer in zijn hol, krijg je een 6 en haat je de rest van je leven Marokkanen. In de praktijk lukt dat niet.

Eisen veranderen continu en dat is en blijft een van de ergste valkuilen van ICT-projecten. Projectmanagementmethoden als DSDM en Prince-II zijn erop gericht om dat te voorkomen door van te voren prioriteitenlijstjes op te stellen en keiharde afspraken te maken over welke functionaliteit gebouwd gaat worden en wat alleen maar voor de heb is. Het zijn steeds dezelfde technieken die in al die waardeloze opleidingen aangeleerd wordt waar dan weer een certificaat voor gehaald kan worden. De theorie is leuk, maar midden in een mijnenveld vol politieke druk, is het ondoenlijk om mensen aan hun afspraken te houden. Levert het brakke software op, dan wordt die rotzooi weer gecompenseerd door nog slechtere software te ontwikkelen. Hoe vaak hebben we niet kunnen zien dat slechte code keer op keer opnieuw gebruikt wordt om zogenaamd tijd te sparen? Opdrachten horen al duidelijk te zijn. Beveiliging is een belangrijk aspect dat vergeten wordt omdat software zo lek als een mandje wordt door de veranderingen.

Vage eisen zijn altijd een risico omdat ze managers verleiden enkel naar de prijs te kijken. De rest snappen ze toch niet. Dus kiezen ze de goedkoopste partij die zogenaamd alle eisen in zijn offerte heeft. Denk aan de Fyra: de overheid wilde een paar miljoen sparen en nam een Italiaans bedrijf in de arm dat goedkoper was dan de marktconforme prijs. Gevolg: een miljoenenstrop omdat het product voor dat geld simpelweg niet kon functioneren. Goedkoop is duurkoop, dat weet u als consument zelfs. Geen Yoko en Lada als u iets wilt dat goed functioneert. Waarom dan toch voor zo'n klote bedrijf kiezen als de gevestigde namen al hebben gezegd dat het voor dat geld onmogelijk is? "De klant zou meer moeten testen," roepen de leveranciers. Iedereen schuift zo zijn verantwoordelijkheid af en allemaal verdienen ze dik aan al dat falen. Het zou geen slecht idee zijn om het risico bij de leverancier te leggen. Resultaatsverplichtingen zijn echter lastig omdat er in een project zoveel fout gaat dat iedereen schuld is.

Een ander groot probleem is dat software geen tovermiddel is die wonder boven wonder een werkwijze, mentaliteit of motivatie kan veranderen. Hoe vaak hebben we het al niet meegemaakt dat mensen ons aankijken alsof ze water zien branden als we ze vertellen dat ze voor hun situatie helemaal geen extra software nodig hebben. Geven we aan dat de problemen dieper in de organisatie liggen en dat de ellende wordt veroorzaakt door lamlendig gedrag, dan worden we bijna vermoord. "Lachwekkend," noemde een manager ons idee. "Als we dit rapport naar voren brengen in ons bedrijf, dan hebben we ruzie in de tent." Ja, maar het is wel de waarheid. De beste software ter wereld gaat die domme imbeciele apen in uw bedrijf niet redden. Binnen de top zijn er echter veel mensen die helemaal lyrisch zijn over een product of bedrijf dat ze ten koste van alles daarvan gebruik willen maken. Ook al is het aantoonbaar slechter. Beschouw ICT eens als gereedschap dat niet altijd en overal voor geschikt is. U slaat ook geen spijkers in de muur met een schroevendraaier.

Overweging.

Alle ellende met ICT waarmee we 5 miljard per jaar kunnen besparen schuiven op amateurisme en onkunde, is te makkelijk. Zelfs bij de overheid zijn er wel ergens in een donker hol nerds te vinden die veel verstand hebben van ICT. Het grootste verschil met kleine ondernemers en de overheid is niet alleen de hoeveelheid geld en goede mensen die ze hebben, maar de extreme politieke druk die de overheid kent. Druk die door de overheidsambtenaren zelf wordt opgelegd, maar dat ter zijde. De verantwoordelijke ministers hebben van ICT doorgaans geen kaas gegeten en zouden het verschijnsel het liefst negeren zoals ze dat met alles doen wat boven hun pet groeit. Lekker de struisvogel uithangen en zolang er miljoenenprojecten kunnen worden aanbesteed die met name zijn vriendjes bevoordeelt, zit alles in kan en kruiken. In de Tweede Kammer kunnen de kakkerlakken zich fijn ingraven in hun vermeende onschuld. Politiek is de boosdoener en niemand wil echt veranderen of de boel eens flink herstructureren zodat we fraude en corruptie kunnen uitbannen.

Natuurlijk, de overheid gedraagt zich zo amateuristisch als wat en dat is op alle terreinen duidelijk zichtbaar. Postbus 51 behandelt burgers als dwaze mongolen omdat ze zelf niet beter weten. Alle sectoren waar de overheid bij betrokken is, lijden verlies en kunnen alleen nog bestaan omdat er zinloos grote sommen met geld ingepompt worden. De overheid begrijpt niet wat ICT is en creëert daarom maar een wirwar aan losse eilandjes waarop ambtenaren maar lukraak doen wat hen het beste uitkomt. Het is een draak van een systeem geworden waarin de losse schakels allang niks meer kunnen uitrichten. Want met alle respect: als zo'n tyfusmanager ons een paar ton wil betalen voor iets wat we aan consumenten al voor een paar tientjes kunnen bieden (ja, we kennen het verschil in kwaliteit echt wel), dan zullen wij niet weigeren. Neem maar lekker veel af, dan kunnen we ook eens profiteren van de staat. Binnen de politiek heerst een debatcultuur. Gaat er iets grandioos mis, dan wordt er eventjes ontkend in de Kamer en gaat alles weer zijn gang.

Europese regels voor aanbestedingen maken het er allemaal niet makkelijker op. Nog meer idiote eisen waaraan een project moet voldoen. Nog meer mensen nodig om dat allemaal te coördineren. En dan die talloze commissies en bedrijven die hun bestaansrecht ontlenen aan nutteloze evaluatierapporten die toch in de papierversnipperaar belanden. Eindeloos ouwehoeren, maar het gezonde verstand wordt steevast verbannen. Ministers komen met gare plannen aan in een zielige poging hun naam aan een prestigeproject te verbinden. Nieuwe software voor de overheid? Even denken, laten we gaan knoeien met DigiD. Dat wordt door de meeste mensen alleen gebruikt om aangifte te doen bij de Belastingdienst wat ook al tientallen jaren op andere manieren kan, maar nee, er moet een dom systeem komen met net zoveel functionaliteit als het inlogscherm van de gemiddelde website. Uiteraard zo lek als een mandje. Idioten inhuren kan straffeloos omdat de politiek niet zal protesteren. Welke minister geeft nu toe dat er onder zijn beleid gefaald wordt?

"Ja maar het alternatief voor ICT is ook duur." Klopt, als het op dezelfde manier wordt geregeld wel. Vaak kunnen dingen beter blijven zoals ze zijn. Waarom hebben we overal software voor nodig? Waarom moet alle informatie opgeslagen worden? En waarom eindigt het altijd met de uitvoering van een algemene database die later lek blijkt te zijn waardoor al uw gegevens op straat liggen? Dat is geen zuivere koffie. Dat is politiek. Privacyschending expres laten voortbestaan door slechte systemen die gegevens toegankelijk maken voor iedereen en dan tegen de mensen zeggen dat er nog een project moet komen om die shit te beveiligen. Zodat hun vriendjes ook weer poen hebben om hun derde villa mee te bekostigen. Individuen kunnen niet aan de bel trekken als ze misstanden ontdekken. Ontslag en maatschappelijke diskwalificatie dreigt. Dus gaat iedereen gewoon door met dit gesodemieter en zwijgen ze. "Commerciële bedrijven zijn net zo zuigend." Zeker, maar als zij fucken gaan onze belastingen niet omhoog.

Mensen zijn van nature slecht en hooguit in de hand te houden middels de dreiging van straf en een systeem dat de kat niet op het spek bindt. Zorg voor een hoogopgeleide minister van ICT die de algemene kaders van het beleid kan vaststellen. Richt het ambtenarenapparaat dat de boel moet controleren zo in dat er geen ICT-projecten meer worden gerealiseerd tenzij dat aantoonbaar nodig is. De plannen moeten openbaar besproken worden gerelateerd aan de politiek, want daar komt het vandaan. Het gaat niet om ICT, alles draait om een minkukel die zijn politieke harde plasser in de kont van zijn maten wil steken. Hoezo een ICT-project om alle vingerafdrukken op te slaan? Dat plan zou er politiek sowieso niet door mogen komen. Laat staan dat het tot een concrete uitvoering moet worden gebracht. Hoezo DigiD of peperdure systemen van universiteiten? Gebruik de standaardfaciliteiten maar die gratis zijn. Bij verkiezingen is ICT het ondergeschoven kindje, maar als we hier de verspillingen stoppen, is bezuinigen niet meer nodig.

Politici die beslissingen moeten nemen, weten echter geen sodemieter. Ze bedenken prachtige proefballonnetjes en suggereren dat ICT het wondermiddel maar werkend moet toveren. Haalbaarheid toetsen? Wat is dat? Dan komen ze met het plan om een ICT-bureau op te richten. Falen wordt dan geaccepteerd en als feit beschouwd en dat bureau moet achteraf toetsen als het geld allang is uitgegeven. Grote projecten van 5 miljoen moeten weliswaar worden aangegeven, maar dan splitsen ze die projecten gewoon en omzeilen ze zo de regels. Het blijven wel bureaucraten en die zijn gewend om de wet in zijn aars te nemen door kommaneuken. ICT moet losgekoppeld worden van absurde politieke eisen. De ene wil wel een vakje "nationaliteit" en de ander wil het liefst dat de uitkeringen automatisch verhoogd worden. Wat is dat voor gelul? En dan maar rapporten schrijven en onderzoeken doen voor de schijn van deskundigheid. Belangenverstrengeling is zoals gewoonlijk de grootste vijand als het om "integere" procedures gaat.

Deskundigen lijken het unaniem met elkaar eens te zijn over de opvatting dat er voor dit probleem geen oplossing te vinden is. Gaat de klant beter zijn huiswerk doen, dan wordt hij alsnog misbruikt door louche leveranciers. Wordt het risico bij de leverancier gelegd, dan zal hij er alles aan doen om daar munt uit te slaan en zich juridisch in te dekken. Werken met klokkenluiders zorgt enkel voor verwoeste levens van hen die hun nek uitsteken. Trekken we budgetten weg, dan gaan ze dat geld weghalen bij anderen. Proberen we de corruptie aan te pakken, dan weet de top altijd wel de dans te ontspringen. Ontkennen tijdens een vrijblijvende enquête is voldoende. Naast de genoemde zaken in dit artikel, zit de oplossing echter in het volledig afbouwen van dit systeem. We moeten het systeem ontdoen van alle overhead, management en beleidsmakers die geen flikker weten van de materie waarin ze geld stoppen. Het frauduleuze systeem ontmantelen, zal voor extreem veel weerstand zorgen omdat mensen weten dat ze overbodig zijn en worden.
Reacties: 0
Pagina's: 1

Reactie toevoegen
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
 Houd het hier netjes. Hartelijk dank.

Misdefinitie
Copyright (c) 2004-2024.

C:\>Misdefinitie\type info.txt
Contact opnemen kan via een e-mail naar info apending misdefinitie.nl.