|
| 616 # Liever web dan winkel # |
Gepost door Misdefinitie op 15-07-2012 om 23:08.
Komen we eens een keer per jaar uit onze rukbunkers voor een jaarlijkse winkelmarathon, verschijnt er in zo'n beetje elke winkel die we binnenlopen binnen een halve minuut een opdringerig jochie of loopse teef met de nu al legendarische woorden: "Kan ik u helpen?" Ja, prima, pak maar vast en begin te sjorren. Rot op joh met dat gladgestreken smoeltje, uw IQ dat hetzelfde is als de schoenmaten die u verkoopt en die klote retoriek uit de boekjes die van geen kant deugen. Laat ons verdomme met rust. Kijken kunnen we zelf wel evenals jatten. Ach ja, we reageren wat overtrokken, maar dat komt echt vooral omdat het niet per se de aanwezigheid van verkopers is wat de irritatie oproept. Wat irritant is, is de wetenschap alweer een verkoper van het lijf te moeten slaan die niks weet, niks kan en zeker niet kan helpen. Tijd voor een klein onderzoekje dat zeker niet de ambitie heeft om goed te zijn. Winkels moeten het vooral afleggen tegen webshops vanwege beperkte voorraden en opdringerige onwetende domme verkopers.
Kijken, kijken, niet kopen.
Onze gabbernazi, u weet wel, die klootviool die hier de teksten opleukt met geweldige tierlantijntjes zoals berberapen, kakkerlakken, ezels, apen en varkens, is nog altijd ergens halverwege de jaren '90 blijven hangen en is daarom nog altijd op zoek naar attributen om die tijd te herleven. Kaal geschoren kop (tering, dat kriebelt), getatoeëerde hakenkruizen (pardon, swastika's), campingsmoking en natuurlijk een paar vlotte Nike Air Maxs. Voor dat laatste kunnen we een heleboel winkels bezoeken die allen met sport te maken hebben zoals Perry Sport, Aktie Sport en Foot Locker. Al loerende naar binnen, kwam ons een rij fonkelende schoenen tegemoet. Prachtig, maar eenmaal binnen blijkt de keus toch altijd zeer beperkt. Jammer, maar helaas, terug in de tijd kan niet, dus moeten we het al strak in een trainingspak doen met de Nike Air Classic modellen die er zo mooi tentoon gespreid staan. Even kijken. Amper de tijd hebbende om rond te kijken, stond de opdringerige verkoper alweer klaar met zijn "Kan ik u helpen?".
Nou, vooruit. Die schoen van 140 euro op de middelste plank dan maar. Net een boete moeten incasseren van 1000 euro omdat een paar van die ranzige kutapen zich beledigd voelen, dus dat kan er ook nog wel bij. Welke maat heeft u, vraagt de verkoper nog. Wel, het zijn Amerikaanse schoenen en bij Nike vallen de maten kleiner, dus 42,5. Jawel, precies, 42,5. Niet erboven en zeker niet eronder, waarschuwen we de verkoper nog. Inmiddels hebben dit al meer dan 10 keer geprobeerd en steeds weer gaat het op dezelfde manier. Verkoper loopt weg met de mededeling dat hij even achter gaat kijken. Prima, dan houden wij de flappen nog even in de portemonnee. Vijf minuten later komt de verkoper terug. "Ja, we hebben geen halve maatjes, wel 42 of 43." Wel godverdomme, als we bij de gastheer van een bordeel een vrouw vragen, dan komt u toch ook niet met een travestiet terug met de mededeling dat daar ook heus een gat in zit? Krijg de tering, als we tienersletjes van 18 willen neuken, dan zoeken we geen vent en als we maat 42,5 willen, dan bedoelen we geen 43.
"Meneer, dat bestaat niet meer, probeert u toch die 43." Vooruit, omdat de verkoper zogenaamd de professional is. Wat een verrassing, te groot. "Staat u goed meneer!" Helemaal niet, wanneer gabbernazi wil weghollen nadat hij in Amsterdam "ik haat nikkers" heeft geroepen in de plaatselijke kroeg, klappen die schoenen dubbel en snijdt de voorkant van de schoenen zijn tenen af. "Nou ja, u kunt die schoen opvullen met een speciale zool." Alsof we halve zolen zijn die zulke hulpmiddelen, die overduidelijk bedoeld zijn voor mensen die problemen hebben aan hun poten, gaan gebruiken in een peperdure schoen van 140 euro. Sodemieter, dat zijn meer dan 300 oud-Hollandse florijnen, pardon, guldens. Voor dat geld verwachten we een schoen die perfect past en geen gare oplossing omdat de verkoper zo graag een dikke pik haalt bij zijn baas. "Goed, we hebben nog wel een maat 42, laten we die ook nog eens proberen." Komt die domme verkoper terug met een maat 42 van een hele andere schoen met nota bene een andere kleur. Verdomme, te dom om te kakken blijkbaar.
Noem ons moeilijk, maar als we een grijze auto willen, moet u niet met een blauwe komen en als we voor een Tesla Roadstar komen, gaan we niet naar huis met een Toyota Prius. Over smaak valt niet te twisten, daarom gaan we de winkels in om rond te kijken totdat er iets van onze gading bij zit. Kleuren verschillen, zelfs bij mensen. De ene kleur willen we wel, blank is beter, de andere kleur niet. Ons goed recht, zo ook bij schoenen. Leuk model gezien, dus dat moet hem worden. Geen andere. Niks is inwisselbaar, mensen hebben wisselende voorkeuren voor verschillende dingen. Logisch zeggen wij, maar de verkopers snappen het niet. "Ja, het is een andere schoen, maar het gaat alleen even om de maat." Hoezo dat? Hadden we niet allang gezegd dat die fucking schoen te klein is? Toch maar even passen. Goh, hij is te klein. Vreemd. De verkoper doet alsof we mongolen zijn en kijkt in de oude schoenen. "Hey, dit is een grotere maat." Nadenkende hoeveel we zouden krijgen voor openlijke geweldpleging, hebben we toch maar netjes aangegeven dat die schoen net zo wringt alsof we met onze lul in een klein kind zaten.
"Dat komt, zegt de verkoper, omdat die schoen nieuw is." Hey joh, domme grappenmaker, gabbernazi slikte al pillen toen u nog in de wieg lag en toentertijd droeg hij die schoenen al. Vertel ons niks over nieuwe schoenen. "Dan komt het omdat u de veters niet strak dicht maakt en ze nu wel strak zitten." Zou het? "Ik kan wel kijken of ik de goede maat kan bestellen." Ja dag, dat bestellen kunnen we zelf ook wel op internet, maar goed, ga maar even kijken dan. Even later blijkt het natuurlijk niet te kunnen. "Kan ik u een andere schoen aansmeren?" Nee laat maar, we zijn hier wel uitgeteld. Zeker omdat we zo'n verkopersronde al veel vaker hebben meegemaakt. Klantvriendelijkheid is leuk, maar als dat niet leidt tot wat de klant wil, is het alleen maar irritant. Opvallend is dat het overal hetzelfde is. Vragen we te veel? Zijn we zelf dom bezig geweest? Hadden we gewoon moeten nemen wat daar stond? Eenmaal buiten googelt gabbernazi de schoenen, bestelt ze via een webshop en heeft ze binnen een week in huis. Zo hoort dat.
Porno kijken gaat natuurlijk het beste op HD-kwaliteit, dus moet er wel eens een nieuwe televisie komen. Op naar de bekende elektronicazaken. U kent ze wel, Saturn, Media Markt, Block, BCC: allemaal veel te duur. We gaan een filiaal van de Block binnen. Amper zijn we binnen of de beruchte vraag "Kan ik u helpen?" is alweer gesteld door een zenuwachtige jongeman die denkt eens flink te kunnen scoren. Niet wetende dat de meeste mensen dan al zo geïrriteerd zijn dat er van kopen niet veel meer terecht komt. Standaard is ons antwoord dan: "Jawel, ik zoek een televisie. Een Sony Triniton." Waarna de verkoper ons natuurlijk leidt naar een LCD-tv van Sony. Nee, dat is verdomme geen Triniton. We willen zo'n ouderwetse weet u wel? Een CRT. Met een toeter van een beeldbuis. Zo'n bakbeest van 50 kilo. "Dat verkopen we niet meer meneer, het nieuwste van het nieuwste is LCD." Ja, LCD, dat kennen we wel. Brakke plastic meuk. Opa wil glas, hout en fosfor! Vooralsnog willen we dan wel voor een mooie plasma-tv gaan. Hypermodern, worden nog steeds gemaakt, maar winkels houden er niet zo van.
"Plasma gebruikt ontzettend veel stroom," bezweert de verkoper. Alsof dat zo boeiend is. De mensheid neukt in het rond, maakt 7 miljard nakomelingen die allemaal stroom verspillen, de wetenschap gebruikt superlasers van 500 biljoen watt en we zitten te janken over 250 watt voor een televisie? Dat zijn 4 gloeilampen. O wacht, dat mag ook al niet meer. "Hmm, dan hebben we wel iets voor meneer, even wachten." Verkoper loopt rond, zoekt, loopt weer rond en komt dan met de mededeling dat er niet veel plasma's zijn. We noemen dan maar een leuk modelletje van Panasonic. Thans de leverancier van toch wel de beste schermen. Ja, we weten het, Pioneer en Kuro, maar die worden niet meer gemaakt. "Aha, nou meneer, weet u, die verkopen we wel, maar we hebben hem nu even niet staan." Wanneer kunnen we het toestel in werking zien dan? "Morgen krijg ik er zeker weten eentje binnen. Dan haal ik hem uit de doos." Prachtig, dan komen we de volgende dag terug. Bevalt het, dan zien we wel verder.
"Ja maar, wilt u nou zeker weten dat hij er morgen voor u is, dan kunt u nu alvast bestellen." Dank u de koekoek, wanneer we bestellen, dan zitten we aan de koop vast. Terwijl de bedoeling van bezichtigen vooraf nu juist is dat we weten waar we aan toe zijn voordat de koop gesloten wordt. Immers, als het niet bevalt, kunnen we er na koop niet meer van af. Dus eerst zien, dan kopen. En bovendien, hij komt toch gegarandeerd "morgen" binnen? Belofte maakt schuld. De volgende dag kwamen we terug. Nogal pissig omdat we al twee keer de hele reis hebben moeten maken en dat behalve benzine ook moeite, tijd en parkeergeld kost. De alleraardigste verkoper van de vorige dag was in geen velden of wege te bekennen terwijl hij gezegd had er op dat moment te zijn om een fraaie demonstratie te geven. De televisie was er evenmin. "Kan ik u helpen?" klonk er opeens achter ons. Jazeker, er zou een televisie zijn. "Naam? Ausweis bitte? Had u besteld?" Nee, verdomme, die klote verkoper met dat schaamhaar op z'n kop had gezegd dat het model er zou zijn.
"Nou, die verkoper werkt niet vandaag en die televisie is er ook niet. Ik kan u wel een prachtige LCD-televisie van hetzelfde merk aanbieden." We kunnen die televisie ook in uw reet douwen domme mongool. Willen jullie nu verkopen of niet? Weg is de klant om nooit meer terug te keren. De andere bekende winkels hadden wisselend wel modellen staan, in een aantal gevallen zelfs het gewilde model, maar tegen een veel hogere prijs. Eerlijk is eerlijk, als de prijs een paar tientjes afwijkt en we krijgen er een goede service voor terug, dat wil zeggen dat het model op voorraad is en we het meteen kunnen meenemen, dan is het wel zo redelijk om het apparaat te kopen bij de winkel waar u het meeste een beroep heeft gedaan op de service. Dus niet eerst advies vragen en het vervolgens elders kopen. Gaat het om verkopers die zich opdringen, slechte service verlenen en zelfs liegen, dan vragen ze er gewoon om. Wederom bood het internet uitkomst. Tegen een iets lagere prijs dan in de winkel werd het apparaat keurig thuisbezorgd door een webwinkel.
Goudzoekende vriendinnen moeten af en toe verwend worden met exclusieve cadeaus, anders koken en zuigen ze niet meer. Zodoende ging een kameraad de stad in met als missie een of andere cheap ass parfum te halen. Eenmaal een filiaal van de Douglas gevonden, hing er amper een halve minuut nadat we het pand betraden al een verkoper aan onze lippen. We hadden niet eens de tijd gekregen om te wennen aan al die lichtjes, glitterspulletjes en andere meuk waarvan een fatsoenlijke man geacht wordt meteen in een flikker te veranderen. Doe maar eens zo'n flesje met veel te duur wc-water, zeiden we terwijl we een bekend niet nader te noemen merk aanwezen. De verkoper laat ons meteen een aantal flessen zien. "Kijk, er is er een van 10, 30, 50 of 70 euro. Des te duurder het flessie, des te meer inhoud." Hoor eens, voor 50 euro kunnen we ons ook laten afzuigen door een hoer, dat is te duur. Doe maar voor 30 euro. Toevallig bleek die middelmaat uitverkocht. Naar onze ervaring bewuste opzet om klanten te dwingen meer geld uit te geven dan ze van plan waren.
De opties waren aldus een hypotheek nemen om dat flesje lauwe pis mee te kunnen nemen of de kleinere maat nemen, maar die kleine maat is zo goedkoop dat we er thuis niet eens een handjob mee kunnen aftroggelen. "Dan neemt u er toch drie van 10 euro? Dat is ook 30 euro." Dat zal wel doos, maar dan is de inhoud samen weer minder. "Oh, kan ik u blij maken met een ander merk?" Echt typisch zo'n standaard verkoperstechniek die er vanuit gaat dat producten inwisselbaar zijn en de verkoper er de klant een plezier doet door erop te wijzen dat ze eigenlijk alleen de standaard troep verkopen en we het daar maar mee moeten doen. Nee, laat maar zitten, geur is persoonlijk, evenals smaak. Dat kunnen we niet voor een ander gaan beslissen. Onverrichter zake keren we huiswaarts. Verdomme, dat wordt weer een paar dagen masturberen omdat webshops vanwege de trage postbezorging pas na een paar dagen kunnen leveren. Inkoopbeleid van winkels is er klaarblijkelijk op gericht om mensen te naaien die uit wanhoop maar akkoord gaan met wat er aangeboden wordt.
Eerder hadden we in dit kader al besproken hoe boekhandels reageren en handelen als het gaat om gestandaardiseerde producten zoals boeken die overal hetzelfde zijn en overal dezelfde prijs behoren te hebben. Producten waarvan klanten al zeker weten dat ze bestaan, waar ze te krijgen zijn en steeds vaker ook al uitgezocht hebben welke webshop het makkelijkst en snelst de zooi kan leveren. Na publicatie van dat artikel bleek inderdaad dat de boekhandels van Selexyz / Scheltema in betalingsmoeilijkheden kwamen. In plaats van lering te trekken, toe te geven dat het door slecht (inkoop)beleid kwam en schoon schip te maken door de idioten uit de organisatie te ontslaan, wijten ze de terugloop aan de crisis. Wij weten net als zovelen wel beter. Haast elke winkel waar we komen, kent hetzelfde probleem. V&D behoorde al jarenlang tot een van de bekendste warenhuizen waar iedereen naar toe wilde. Thans verkoopt de V&D enkel nog vodden die ze kleding noemen en wat meuk dat niet het vermelden waard is.
Juweliers doen, behalve in sierraden handelen, ook aan nevenactiviteiten om de overvallen te kunnen blijven financieren. Veelal zijn er horlogemakers aan de zaak verbonden die batterijen verwisselen en nieuwe bandjes verkopen voor horloges. Plastic bandjes gaan namelijk met regelmaat kapot en daarom willen de kinderen die erg gehecht zijn aan hun plastic Casiohorloge af en toe een nieuw bandje kopen. Kost qua materiaal geen sodemieter, hooguit een paar euro, maar het is verdomde moeilijk te krijgen. Vroeger deed de V&D dat, nu moeten we ons heil zoeken in een obscure juwelierszaak alwaar de man achter de balie een beetje minachtend kijkt omdat we geen prachtige trouwring komen halen. Zuchtend en steunend haalt de verkoper een oude bak tevoorschijn waar vergane glorie heden ten dage nog moet schitteren. Tussen de kraaltjes en stofnesten, haalt hij een voor een wat bandjes naar voren die niet passen. "Zucht, zucht, ik zal de pennetjes moeten vervangen voor dit bandje anders past het niet. Dat kost u 20 euro." 20 euro voor een fucking plastic bandje! U raadt al wat we de volgende keer gaan doen: een webwinkel.
Overweging.
Reguliere winkeliers klagen steen en been over webshops die naar hun idee aan oneigenlijke concurrentie doen. Webwinkels kunnen in beginsel door iedereen worden opgezet ongeacht opleiding, ervaring, kapitaal en netwerken. Risico's zijn klein en soms zelfs beperkt tot het voor een paar tientjes hosten van een website en een eventuele voorraad. Voorraden hoeven niet per se worden aangehouden; er kan in een aantal gevallen pas bij de leverancier besteld worden op het moment de klant interesse toont in een product. Kosten van een pand hebben webwinkels niet en bovendien vinden veel winkels die wel een duur pand moeten onderhouden dat klanten misbruik maken van hun service om daarna toch niet te kopen. Denk aan de klant die eventjes een fysieke winkel binnen loopt, de "deskundige" verkoper daar om informatie vraagt, zich uitgebreid laat adviseren en vervolgens het product toch gewoon bij een webwinkel koopt. Winkeleigenaren vinden veelal dat webwinkels aan broodroof doen en hun dure winkel degradeert tot gratis informatiecentrum voor de aankoop.
Toegegeven, het hierboven weergegeven standpunt met betrekking tot de houding van winkeliers ten opzichte van webwinkels is weinig genuanceerd, zwaar overdreven en generaliserend en geldt hoogstwaarschijnlijk hooguit voor de webwinkels die vervelende concurrenten van andere bedrijven zijn. Normale winkels houden steeds vaker een eigen webwinkel bij, maar dat beschouwen we als interne webwinkels horende bij dat bedrijf. Winkels hebben belangrijke voordelen ten opzichte van webwinkels. Belangrijk is het aspect van de veiligheid. Webwinkels zijn de afgelopen twee jaar regelmatig in het nieuws geweest met betrekking tot datalekken. Gegevens van duizenden klanten die producten hebben gekocht bij de getroffen webwinkels, liggen open en bloot op het internet. Verder is het product in een echte winkel goed te bekijken en te voelen en als we geluk hebben staan er ook nog geile chickies bij de kassa. Gedrag van verkopers en het inkoopbeleid kunnen echter desastreus zijn voor een winkel.
Zeker, er zijn van die schavuiten die bewust winkels aflopen om gebruik te maken van de adviezen van de verkoper om daarna de boel op internet te bestellen in een of andere obscure webwinkel. Doet een klant dat vaker, dan verwachten we echter dat hij waarde hecht aan het advies van de verkoper en de winkel zodat hij het op den duur toch makkelijker gaat vinden het product af te nemen in de winkel waar hij het voor hem beste advies krijgt. Vergeet niet dat het aflopen van winkels eveneens geld en energie kost. Doorgaans komen mensen met de auto of openbaar vervoer naar de stad en die kosten tellen allemaal mee. Wat is een besparing van 10 euro als we daarvoor 30 euro aan kosten maken die we anders niet hadden gemaakt door niet naar de stad te gaan? Nee, het punt is hier echt dat reguliere winkels het zichzelf knap lastig maken producten te verkopen door de sfeer en voorraad in de winkel. We zullen de eersten niet zijn die de beslissing om niet te kopen al maken op het moment dat een opdringerige verkoper zich opdringt.
"Kan ik u helpen?" Flikker op, dat kunt u niet. Tegenwoordig zijn winkels ingericht op basis van het principe dat u gewoon moet kopen wat er ligt. Zodra u het pand betreedt, lijken veel winkeliers er vanuit te gaan dat u reeds klant bent geworden. Dat 99,99 % van de mensen gewoon lekker een dagje uit is en veelal wil rondkijken om, in een later stadium, eens een keer een keuze te maken, is een principe dat er maar niet bij de verkopers in wil. Laat klanten met rust. In plaats van meteen als kakkerlakken op de klant te storten alsof ze bang zijn dat ze over een paar weken geen brood meer hebben, is het ons inziens belangrijker om ervoor te zorgen dat de verkoper klaar staat op het moment dat de klant aangeeft een verkoper nodig te hebben. Waarom? Om de simpele reden dat een verkoper wel een verdomd goede reden moet hebben om klanten zomaar aan te spreken. Hij moet daadwerkelijk helpen. Aangezien dat "helpen" haast onmogelijk is geworden door het zeer beperkte aankoopbeleid en een zo klein mogelijke voorraad, is het een goed idee om dat opdringerige achterwege te laten.
Niks is zo irritant voor een klant om aangesproken te worden door zo'n broekie dat alleen maar wil scoren en waarvan ze weten dat het de zoveelste verkoper is die hen niet kan helpen. Liever lopen we dan de winkel in, constateren we dat het gewenste product er niet is en zoeken we verder. Immers, de ervaring leert dat wat we niet zien, meestal ook niet te koop is. Voor webwinkels is dit minder belangrijk. Op internet zoeken betekent dat we tientallen webwinkels tegen komen die we met groot gemak en een vlotte snelheid langs kunnen lopen. Is het product er niet of bevalt de website niet, dan klikken we net zo makkelijk weer weg. In reguliere winkels moeten we eerst weer zo'n vervelende verkoper afschudden. Botweg "nee" zeggen is mogelijk, maar voor de meeste mensen te vervelend. Smoezen verzinnen is de meest gebruikte manier om van een verkoper af te komen, maar erg tijdrovend. Verkoop de streberige verkoper aan de vuilophaaldienst en zorg voor voldoende voorraad.
Komen we de Albert Heijn binnen, is er geen cola. Slecht, een beetje inkoper zorgt ervoor dat zijn voorraad op peil is zodat we nooit misgrijpen. Klanten die speciaal naar de winkel komen voor een product, lopen onmiddellijk weg als het gewenste product niet op voorraad is. Komen ze dan toevallig een betere winkel tegen, dan zullen ze voortaan wegblijven. Leugens werken altijd vernietigend bij de klant. Verkopers die lopen te zwammen dat het product "morgen" binnenkomt terwijl ze weten dat het niet zo is en dan maar de klant proberen over te halen om alvast de koop te sluiten en te betalen, roepen woede over zich af. Stel dat we de televisie hadden betaald omdat we de volgende dag een feest hebben georganiseerd om samen met 10 maten naar een belangrijke sportwedstrijd te kijken en het apparaat was er niet. Dan hadden we ook ons geld niet terug gekregen en had de winkel ons de middelvinger gegeven. Leugens zijn gangbaar in de verkoperij. Inmiddels krijgen steeds meer mensen dat door en hebben winkels een probleem.
Klanten meuk aansmeren die ze niet nodig hebben, schijnt een kenmerk te zijn van een goede verkoper. Ons inziens is dat een kenmerk van een idiote verkoper die het verdient om nooit meer een deal te sluiten. Rot op, mensen weten zelf wat ze nodig hebben. Adviseer alleen als dat werkelijk in het belang van de klant is. Wat heeft de klant eraan om te kleine of te grote schoenen te kopen enkel en alleen omdat de verkoper hoopt dat zijn contract dan verlengd wordt?! Waarom zou de klant die vraagt naar een vulpen van het merk Papermate overgaan tot de aankoop als de verkoper met een balpen komt aanzetten? Zou de klant nog regelmatig voor andere zaken terug keren bij de garage waar hij besodemieterd is en waar hij de koop van de auto heeft afgeblazen? Inderdaad, webwinkels hebben veelal ook geen (grote) voorraad, maar als dat duidelijk staat aangegeven, levert dat geen irritatie op. Winkels moeten juist sterk zijn in het onmiddellijk beschikbaar hebben van producten in tegenstelling tot webwinkels.
Gaan we een videokaart kopen bij de Paradigit die nota bene bij de eigen webwinkel aangegeven staat als zijnde in voorraad en op te halen zou zijn in de fysieke winkel, krijgen we na een lange reis in de trein te horen dat die videokaart helemaal niet meer verkocht wordt. Waarom staat hij dan nog in de webwinkel? "Uh, dat is een foutje." Een duur foutje sukkels, want we hebben hem alsnog in een webwinkel moeten bestellen en komen nooit meer terug in uw klerewinkel. Terwijl we liever in een normale winkel kopen omdat elektronica nogal kwetsbaar is en we niet het risico willen lopen dat zo'n knakker van PostNL loopt te smijten met ons pakketje. Uiteraard snappen we ook wel dat het onmogelijk is om alles in voorraad te hebben en het een keuze van de winkel is om bij de leverancier bepaalde spullen te bestellen, maar de meest voorkomende zaken die er horen te zijn, moeten uiteraard aanwezig zijn. Het moet u toch ook opgevallen zijn dat juist het product dat het meeste verkocht wordt, niet meer leverbaar is.
Fucking schoenenwinkels die de helft van de meest gangbare maten niet hebben, zijn wat ons betreft een achterlijke bedrijven. Hetzelfde geldt voor de meest verkochte varianten van parfums, levensmiddelen die iedereen kent, boeken die door duizenden studenten worden gekocht en gebruikt, producten waarvan op internet staat dat ze in de winkel liggen en producten waarvan de verkoper persoonlijk aan de klant heeft gezegd dat ze op een bepaald tijdstip zullen worden geleverd. Met aanbiedingen zien we een soortgelijk verschijnsel. Dagelijks krijgen we kilo's van die teringreclames door de brievenbus gedrukt, maar iedereen kent wel van die leuke aanbiedingen waarvan we bijna met zekerheid kunnen voorspellen dat als we naar de winkel gaan om het te kopen, de verkoper zegt dat het "net" is uitverkocht, zelfs 5 minuten na het openen van de winkel. Wie houdt verdomme wie nu voor de gek? Wat willen ze nu? Zorg dat de winkelvoorraad en verkopers op orde zijn. Anders is het binnenkort over en uit.
Reacties: 1
Pagina's: 1 |
| Reactie door Moswolkje op 20-07-2012 om 15:53. |
Vermakelijk artikel, al kreeg ik wel het gevoel dat er iemand juist een zeer slechte winkeldag had beleefd :-)
Maar het is wel waar.
Ik heb minstens vier grote winkels bezocht om een film voor mijn kleindochter te bemachtigen...bleek een onmogelijke missie, terwijl er hele afdelingen met films en games waren.
Zoals hierboven beschreven moet je investeren in tijd, parkeergeld enz.
Mijn toch al korte lontje bogon bij de zoveelste verkoper die " het niet wist" te sissen dus heeft opoe iets gedaan wat ze niet snel doet...bol.com ingetypt en voila!
Laat ik nou als extra service die film tweedehands ook kunnen kopen (nieuw en in de doos).
Opoe en kind allebei helemaal blij haha!
|
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|