|
| 547 # Schandpaal criminele eigenrichting # |
Gepost door Misdefinitie op 04-08-2011 om 23:32.
Tijdens de middeleeuwen zouden de raadsheren wel raad hebben geweten met al die rellende kut-Marokkanen. Dieven zouden massaal hun handen afgehakt zien worden, bij lasteraars wordt de tong uitgesneden en verder hadden de beulen de beschikking over een compleet arsenaal aan gruwelijke martelingen die altijd gepaard gingen met verschrikkelijke verminkingen van het lichaam. Baljuws zouden hun tampeloeris uit hun broek hebben gelachen als zij voortaan de misdadigers hadden moeten straffen door hen te belonen met geld, goederen en karateles. Nederlanders zijn sinds het verdwijnen van de VOC een stelletje watjes geworden. Kon er vroeger geen gevangenisstraf worden opgelegd, dan was de schandpaal een goede tweede. Criminelen werden in het openbaar voor paal gezet waarbij de gekwetste bevolking de dader mocht onteren door rot fruit te gooien of een steniging waarbij de dood volgde. Digitale schandpalen op internet worden verheerlijkt met criminaliteit als rechtvaardiging, maar zijn in feite ongewenste vormen van eigenrichting.
Onderbuikgevoel.
Criminaliteit heeft zoveel impact op de slachtoffers en veroorzaakt zoveel schade dat voor de betrokkenen geen straf te hoog is voor dat tuig. Iedereen die wel eens het slachtoffer is geweest van een misdaad, zal beamen dat hij of zij dikwijls gewenst heeft dat we qua straffen nog in de middeleeuwen zijn blijven hangen. Toegegeven, wanneer iemand onze kinderen iets zou aandoen, dan zullen zijn nagels een voor een uitgetrokken worden, zijn lichaam worden afgestroopt met een kaafschaaf en daarna in stukjes worden gehakt zodat zelfs de kleinste ratten ervan kunnen eten; ongeacht hoeveel moeite justitie zal doen om dat tegen te houden. Anderen gaan wellicht minder ver en roepen de goede oude schandpaal weer in het leven. Moderne digitale varianten vereisen geen fysieke aanwezigheid meer op het marktplein. Met wat videobeelden en internet komt men een heel eind om iemands reputatie voorgoed te beschadigen. Leve de schandpaal. Criminelen worden zo overal herkend, de pakkans vergroot aanzienlijk en er zit ook nog een stukje wraak bij.
Voorzitter Jacob Kohnstamm van het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) is een hele andere mening toegedaan. Kohnstamm vindt schandpalen en falen typisch taken van politie en justitie waar private organisaties en personen zich niet mee zouden moeten bemoeien. Doen ze dat wel, dan zal een nieuwe wet de bevoegdheid moeten geven aan het CBP om torenhoge boetes op te leggen. Meteen brak de hel los. Hoe durft deze man te ageren tegen het opsporen van criminelen? Feit is namelijk dat de politie zijn prioriteiten legt in het masturberen in flitsauto's en het achter computers zitten om te kijken wat al die stoute rechtse webloggers wel niet schrijven over lakse Turkse agenten. Criminelen worden nauwelijks opgespoord en het lijkt de politie allemaal niet zoveel te kunnen schelen. "Zulke dingen gebeuren nu eenmaal in de maatschappij en iedereen moet inleveren." Als de politie niets doet, dan doet u het toch? Vergeten wordt dat de context van de schandpaal niet alleen de keiharde criminelen betreft, maar raakt aan de grondbeginselen van de democratie.
Laat er geen twijfel bestaan over ons standpunt aangaande criminaliteit. Veroordeelde pedofielen en fascisten verdienen de doodstraf, op zware misdaad horen minimumstraffen te staan bestaande uit jarenlange gevangenisstraffen en als het om uitroeien van terrorisme gaat mogen alle ratten worden uitgerookt net zolang totdat de dreiging volledig tot stilstand is gebracht. Alle mogelijke middelen die daarvoor gebruikt kunnen worden, inclusief alle "oog-om-oog"-methoden, zullen daarbij verdienstelijk kunnen zijn mits proportioneel aan de gepleegde misdaad. Schandpalen horen daar zeker bij. Toch mag dit probleem niet gereduceerd worden tot de gedachte dat de schandpaal wordt gebruikt voor criminelen en het ronduit crimineel is van het CBP als ze daar beperkingen in aan willen aanbrengen. Natuurlijk is de schandpaal voor echte criminelen altijd wel te rechtvaardigen, maar de schandpaal betekent maatschappelijk veel meer. Twee zaken verbreden de context van de schandpaal. Onschuldigen die worden genaaid en het verschijnsel eigenrichting dat al lange tijd verbannen is.
Om dat te begrijpen, moeten we uw aandacht richten op de grondbeginselen van onze democratische rechtsstaat. Een van de redenen waarom we tegenwoordig het staatsbestel hebben ingericht volgens de dictatuur van de meerderheid is om totale chaos wegens anarchie te voorkomen. Zouden we allemaal het gevoel volgen dat vanaf de onderbuik naar boven borrelt, dan zouden we misdaad met misdaad bestrijden en dan hebben we te maken met een wapenwedloop. De dief wordt gemarteld, zijn vrienden komen de beul overhoop steken, de beul roept zijn maten om orde op zaken te stellen en voordat we het weten leven we in een maatschappij waar elke vorm van agressie leidt tot een enorme escalatie. Nette mensen moeten dat niet willen al was het alleen maar omdat als alleen de sterkste groepen het voor het zeggen krijgen, het land onleefbaar wordt. Vandaar dat we de vrijheid van eigenrichting hebben gegeven aan de overheid. Middels een geweldsmonopolie dat enkel bij de overheid ligt, wordt voorkomen dat we elkaar de hersens in moeten slaan voor vrede.
Politieagenten reageren doorgaans achterlijk vanwege hun gebrek aan opleiding en inlevingsvermogen en justitie is veelal corrupt en fungeert als per definitie partijdige beul. Daarom hebben "intelligente" maatschappijen een volledig rechtelijk stelsel met regels waar iedereen zich aan dient te houden. Dus ook de machthebbers zelf. Onafhankelijke en onpartijdige rechters zullen moeten controleren of dat wordt nageleefd. Een van de voorwaarden voor eerlijke rechtspraak is dat uiteindelijk alleen de rechter kan bepalen of iemand schuldig of onschuldig is. Altijd bestaat immers de mogelijkheid dat de burger met het onderbuikgevoel en het OM met oogkleppen op de verkeerde mensen heeft beschuldigd en er vrijspraak moet volgen. In dat geval betekent het dat iemand nooit schuldig is geweest en het onmenselijk zal zijn als hij permanente schade zal ondervinden terwijl hij helemaal niks gedaan heeft. U zult begrijpen dat iemand die reeds door het grote publiek wordt veroordeeld, deze schade al oploopt zonder eerlijk proces.
Wellicht zult u daar tegenin brengen dat we niet zo moralistisch moeten doen omdat een video-opname waarop overduidelijk te zien is dat een dief bezig is een brandkast te kraken per definitie een schuldige dader laat zien die vroeg of laat toch veroordeeld moet worden door de rechter. Deze opvatting is in het huidige digitale tijdperk nogal naïef. Kenmerkend aan digitaal materiaal is namelijk dat het gemanipuleerd kan zijn en derhalve niet de werkelijkheid weergeeft. Er is voor u ook geen enkele manier de authenticiteit van de opname te controleren. U weet niet wie de opname heeft gemaakt, wat ermee is gebeurd en er is geen enkel onafhankelijk controlemechanisme om daar ooit achter te komen. Het enige wat u te zien krijgt, is het beeld dat de eigenaar van de website wil dat u ziet. Verdere beschuldigingen en de scheldpartijen in de reactiemogelijkheden doen de rest. Gelooft u klakkeloos in hun integriteit? Zoiets belangrijks als straffen door de schandpaal zouden we niet in handen willen laten van rioolwebsites als GeenStijl en Retecool.
Onschuldige mensen kunnen het slachtoffer worden van het ondoordacht en te eenvoudig publiceren van persoonlijke gegevens en videobeelden. Bedenk dat er tegenwoordig overal camera's hangen. Iedereen wordt opgenomen. Er hoeft maar een bontkraagje weg te rijden van een benzinestation zonder te betalen en u loopt het risico dat de bedrijfsleider door een foutje juist uw porem op het internet zet. Foutje bedankt, maar u bent wel uw hele leven lang geruïneerd. Wat denkt u van de ex-man die ruzie heeft met zijn vriendin en een opname van haar post met het verhaaltje erbij dat ze op de video bezig is om zijn huis leeg te roven omdat ze geen alimentatie krijgt? Ergens vermoeden we dat de voorstanders van de schandpaal op internet zullen aanvoeren dat zij heus wel in staat zijn om beelden op waarheid te schatten, maar wat doen we met mensen die dat niet kunnen? Mensen herkennen op video's gaat heel vaak verkeerd. Vindt u ook niet dat alle Marokkanen, zwarten en Nederlanders op elkaar lijken? Wat gaat u doen als look-a-likes in elkaar getrapt gaan worden?
Yvonne van Hertum is zo'n figuur dat regelmatig met digitale schandpalen werkt. Op haar websites publiceert ze persoonsgegevens, foto's en video's van pedofielen. Althans, dat wordt beweerd. Hersenlozen die niet nadenken zullen die boodschap lezen en er zullen altijd een aantal tussen zitten die hun walging om willen zetten in daden. Ach, het zijn toch maar pedofielen, dus hup, de straat op en steek het huis van die teringlijders in de fik. Mispoes, nader onderzoek leert dat mevrouw van Hertum ooit zelf heeft toegegeven via de chat kinderporno op te sturen. Wie op "accepteren" klikt zonder te weten wat zij stuurt of een rollenspel met haar als volwassene speelt, wordt zonder pardon ervan beschuldigd een pedofiel te zijn. Welk verhaal is nu waar? Is die man een pedo? Is Van Hertum een pedo? Schrijven wij dit om haar zwart te maken? Wie vertrouwt u het meest? Geen van allen? Wat doet u met de risico's? Uiteraard hebben wij gelijk. Yvonne van Hertum is veroordeeld: de schandpaal was onrechtmatig. Ondertussen zijn er levens beschadigd.
Over wat criminaliteit is zijn meningen al verdeeld, maar als het gaat om de beoordeling door computers stuiten we al helemaal op een ramp. Mensen kunnen met een beetje goede wil wel aardig beredeneren wat criminaliteit is. Het probleem dat digitale schandpalen hebben is dat iedereen denkt dat ze gecontroleerd zijn en derhalve als waarheid kunnen worden beschouwd. Kent u de uitdrukking waar rook is, is vuur? Zodra iets op het internet staat, zullen mensen redeneren dat onjuistheden vermelden strafbaar is en het dus wel waar moet zijn. Dit gevoel is zo sterk dat zelfs als er geen sprake is van criminaliteit, mensen toch altijd zullen blijven denken dat er een smerig luchtje zit aan een persoon. Precies daar knaagt de schoen, want elke publicatie die de privacy schendt, een oordeel dat inderdaad uitermate subjectief van aard is, zal schade aan reputatie en eer en goede naam zijn. Subjectieve en nogal doorsnee menselijke gedachten over wat crimineel is en de grens tussen het zien van rook en vuur, is nogal vaag.
Dan hebben we het grote probleem dat we criteria moeten hebben om in wetten om te zetten. Zulke criteria moeten na te leven zijn. Misdefinitie hanteert als criterium voor gebruik van persoonsgegevens op internet dat er tegen een niet-bekende Nederlander een redelijk vermoeden moet bestaan van het plegen van een strafbaar feit. Vandaar dat mensen die zich schuldig maken aan zaken als bedreiging, oplichting, fraude, smaad, laster, valsheid in geschrifte en klassieke misdrijven waar de media over schrijft soms met naam en toenaam worden genoemd. Met een dergelijk criterium komen we een heel eind, maar we kunnen niet ontkennen dat het verre van waterdicht is. Het heeft er zelfs niet eens de schijn van dat het in alle gevallen bruikbaar en rechtvaardig is. Regelmatig komen er mails binnen van mensen die zeggen dat wat zij hebben gedaan, helemaal geen oplichting is. De wet moet het dan oplossen. Helaas blijkt in de praktijk dat bepaalde groepen door laksheid van de politie en het opportuniteitsbeginsel van justitie, boven de wet staan.
Elke misdaad heeft wel groepen of individuen die zullen betogen dat er, in elk geval in die specifieke situatie, geen sprake is van een misdaad. Zelfs de meest gruwelijkste misdaden tegen de mensheid in de vorm van genocide kennen aanhangers die wijzen op de noodzakelijkheid ervan. Dichter bij huis treffen we het probleem van de onrechtmatige publicaties aan. Wist u dat er serieus mensen zijn die het schrijven van dit soort publicaties, waarvan u nu een aan het lezen bent, bestempelen als crimineel en misdadig? Natuuurlijk weet u dat als u regelmatig meeleest. Duizenden mensen vinden dat we crimineel zijn. Justitie vindt dat we crimineel zijn. Zelfs rechters vinden dat we crimineel zijn. Geheel tegen het idee van de rechtsstaat in zijn er websites die vinden dat ze naast de straf die de rechters opleggen nog een stapje verder mogen gaan, maar de schandpaal kent geen proportionaliteit en subsidiariteit. Tekstschrijvers worden er net zo hard mee beschadigd als genadeloze pedofielen, moordenaars en terroristen.
Overweging.
Discussies over schandpalen, privacy en combinaties met andere relevante onderwerpen zullen veel breder gevoerd moeten worden dan enkel op basis van wat onderbuikgevoelens die criminaliteit nu eenmaal oproepen. Internet is zo'n onlosmakelijk deel uit gaan maken van het openbare leven dat we boven de barbaarse instincten moeten uitkijken om alle risico's in ogenschouw te kunnen nemen. Het is daarom heel jammer dat het CBP of althans de media ervoor heeft gekozen deze discussie te voeren op basis van de verkeerde premisse dat schandpalen dienen ter bestrijding en opsporing van zware criminaliteit en iedere beperking daaromtrent impliceert dat het CBP bezig is om criminelen het hand boven het hoofd te houden. Toegegeven, daar heeft het inderdaad alle schijn van nu de discussie is ontaard in verontwaardiging. Terecht worden mensen boos, want criminelen hoeven echt geen bescherming. Wel moeten we rekening houden met de risico's die onschuldigen lopen door massa's hersenlozen die enkel aan lynchpartijen denken.
Mensen zijn nu eenmaal dom, achterlijk, verwaand, arrogant en zo ontzettend overtuigd van hun gelijk dat ze over lijken gaan om hun gelijk aan te tonen. In de huidige maatschappij waarin lieden met invloed op het internet er niet voor terug deinzen om onschuldigen kapot te maken middels privacyschending, kunnen we het simpelweg niet toestaan dat mensen voor eigen rechter gaan spelen. Natuurlijk hadden we ook liever gezien dat alle criminelen hun verdiende loon kregen. Dat ze overal en altijd te kakken worden gezet zodat mensen hun tronies meteen herkennen nog voordat ze een nieuwe misdaad kunnen plegen. En ook dat mensen altijd eerlijk en betrouwbaar verslagleggen en niet hun persoonlijke haat en fouten jegens anderen omzetten in de extreem zware straf van de schandpaal terwijl dat niet terecht is. De praktijk leert ons echter dat we dit soort verantwoordelijkheden niet zomaar vrij kunnen laten. Straffen moet in een fatsoenlijke rechtsstaat voorbehouden blijven aan de rechter. Nederland mag geen bananenrepubliek worden.
Onder de gewenste bredere context van de schandpaal valt ook de verplichting om een oplossing te zoeken voor de geconstateerde criminaliteit. Terecht zult u opmerken dat u ondanks al dat gelul over risico's en slachtoffers nog steeds overvallen wordt door die apen en dat u de video's nooit online had geplaatst indien de politie daadkrachtig had opgetreden. Daar zou de politiek inderdaad iets mee moeten doen. Net zoals we de discussie niet willen reduceren tot het idee dat de schandpaal enkel gebruikt wordt voor criminelen en een verbod impliceert dat criminelen het hand boven het hoofd worden gehouden, willen we ook niet dat de discussie zich beperkt tot het al dan niet mogen plaatsen van foto's en video's. We gaan het daarom anders doen en hanteren daarvoor een speciaal beginsel. Naar onze opvatting, mag het nooit voorkomen dat er een probleem heerst waar geen oplossing voor gevonden wordt. Wat ons betreft kan het niet zo zijn dat als iemand een probleem heeft, dat probleem blijft bestaan omdat niemand kan of mag ingrijpen.
Deze opvatting heeft tot gevolg dat we eisen dat tenminste iemand bereid en in staat is om het probleem op te pakken om tot een oplossing te komen. Binnen fatsoenlijke rechtsstaten werken we met politie en justitie die vanwege de overheid een geweldsmonopolie gevestigd hebben en een rechter die straffen uitdeelt. Gebeurt dat op de juiste manier, dan is aan de eis voldaan. Wordt een pomphouder beroofd, dan moet er aangifte gedaan worden en zijn politie en justitie ons inziens verplicht om die aangifte op te nemen, de daders op te sporen en te vervolgen zodat er een zware straf kan volgen. In dat geval is de digitale schandpaal onnodig en de praktijk leert dat als daders effectief vervolgd en gestraft worden, de noodzaak om de schandpaal te gebruiken vanzelf afneemt. Cruciaal is de verandering die we zouden willen aanbrengen aan het systeem. Namelijk voor het geval de politie niks doet. Verzaakt de monopolist zijn taak, dan heeft de eis dat iemand moet oplossen tot gevolg dat burgers bevoegd moeten worden om in te grijpen.
Dit systeem komt tegemoet aan alle wensen en eisen van de slachtoffers, de democratische rechtsstaat en de bevoegdheden van de overheid. Zijn er na een misdrijf gegevens beschikbaar, dan zijn politie, justitie en de rechter als vanouds de eerste keus. Wettelijk gezien is het al zo dat de politie verplicht is om aangiften op te nemen. Wij willen daar eveneens in opgenomen zien dat als de politie dat niet doet, ze zwaar gestraft worden en tevens hun gewelds- en opsporingsmonopolie voor dat misdrijf vervalt. Eigenrichting voorkomen doen ze dus door zelf goed op te treden. Tijdens het doen van de aangifte, willen we de verplichting zien dat een onafhankelijk persoon materiaal onderzoekt, keurt en er een stempel van authenticiteit op geeft. Gaat het om videobeelden waarop ondubbelzinnig de misdadiger een misdrijf pleegt, dan moet dat gepubliceerd worden. De overheid is daarbij eerste keus. Doet de overheid binnen redelijke termijn niks met de beelden, dan mogen die verplicht gekeurde beelden gepubliceerd worden.
Justitie kan op zo'n manier voorkomen dat valse gemanipuleerde beelden door anonieme schooiers op het internet worden gegooid om anderen onterecht te beschadigen. Doen ze dat niet, dan is het materiaal tenminste gekeurd en zijn de risico's kleiner als de ondernemer in kwestie zelf publiceert. Waar het ons steeds om gaat is dat er een onafhankelijke deskundige beoordeelt of iemand de straf van de schandpaal op internet verdient en of het dienstbaar is aan de opsporing of voorkoming van strafbare feiten. Wordt de onafhankelijke toetsing geregeld en moet justitie onder dreiging van het verlies van hun monopolie zelf adequaat ingrijpen, dan is het tijd om de verdere risico's van schandpalen op het internet te minimaliseren. Men zou in eerste instantie kunnen denken aan een soort van beroepsprocedure voor het publiceren van het materiaal. Van Kasbergen en Sneijder zouden best gewaarschuwd willen worden. Veel gevallen van onrechtmatige publicaties zouden kunnen worden voorkomen als degene die afgebeeld wordt eerst de kans krijgt uitleg te geven.
De rest van de risico's zijn grotendeels af te vangen door zware straffen te zetten op het (onterecht) zwart maken van personen en organisaties. Op fouten van de politie waarbij een onschuldige beschadigd werd, mag best een goede gevangenisstraf staan. Van professionals mogen we verwachten dat ze hun oordelen baseren op oordelen van verschillende deskundigen zodat fouten worden vermeden. Alle afbeeldingen en video's van personen die niet bekend zijn en waarvan vermoedt wordt dat ze geen toestemming hebben gegeven voor publicatie, moeten worden verboden. Wat ons betreft geldt dat voor alle niet-bekende personen die overduidelijk geen misdrijf hebben gepleegd. Inclusief heimelijke opnamen, opnamen in dronken toestand, flitscontroles, opnames voor de televisies en beelden van bewakingscamera's. Sodemieter even gauw op met die onzin waar geen fatsoenlijk mens vrijwillig toestemming voor geeft. Internet is inmiddels zo'n broedplaats vol ratten geworden die een ander moedwillig beschadigen, dat regulering helaas nodig is.
Deze discussies zullen we nog vaak moeten voeren en als het aan ons ligt, gebeurt dat op een hoger niveau dan de onderbuik. Uiteindelijk is het doel dat alle misdrijven effectief worden aangepakt door justitie en de rechter, dat schandpalen op internet enkel worden gebruikt voor personen die de samenleving ernstig schade toebrengen of dat nog kunnen doen en dat de middeleeuwse anarchie van hersenlozen op internet die voornamelijk mensen pakken die onschuldig zijn omdat zij de professionaliteit en kennis ontberen, wordt verboden. Wellicht vindt u dat we te ingewikkeld doen, maar u moet beseffen dat het onderwerp privacy talloze facetten kent, we tegelijkertijd slachtoffers moeten beschermen tegen willekeur en ook nog te maken hebben met de grondbeginselen van de democratische rechtsstaat. Om duidelijke redenen kunnen we niet al te makkelijk vormen van eigenrichting gaan toestaan. Grote maatschappelijke processen werken nu eenmaal anders dan de persoonlijke gevoelens die keihard schreeuwen om wraak.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|