|
| 382 # Arbeid adelt amateurs # |
Gepost door Misdefinitie op 01-05-2009 om 22:15.
De Dag van de Arbeid is geen feestdag waarop we kunnen vieren dat de Nederlandse arbeid internationaal iets voorstelt. Trots zijn op technologische hoogstandjes, het arbeidsmoraal en de VOC-mentaliteit mag allang niet meer. In plaats daarvan vieren socialisten en zielsverwanten uit aanverwante stromingen als het stalinisme communisme het ontstaan van hun visie op arbeid. Voornamelijk sarcastisch verwijzen naar arbeid in de zin van hard werken, maar ondertussen hele andere ideologische doelen nastreven. Vroeger gebruikte Adolf Hitler de dag om vervelende vakbondsleiders te lokken. Tegenwoordig zijn alle arbeidsbewegingen zoals de voormalige NSDAP en de SDAP opgegaan in partijen als de PvdA die de "arbeit macht frei"-retoriek hoog proberen te houden door ironisch genoeg geld van werkenden weg te geven aan hen die nooit werken. Al met al zeker geen reden voor een feestje. Hebben we het over arbeid, dan willen we het hebben over mensen die echt werken. Arbeid adelt, maar dat geldt lang niet voor alle "professionals".
Amateurisme in beroepen.
Goede zorg is een vereiste in elke samenleving waarbij de beschaafde wereld zich zeker moet kunnen onderscheiden van ontwikkelingslanden. Zeer waarschijnlijk bent u opgegroeid met het idee dat de beschikbaarheid van doktoren vanzelfsprekend is. Zodra u iets mankeert, dan belt u op of gaat u langs. Professionals helpen u weer op de rails met commerciële troep van de farmaceutische industrie. Praktisch gezien is er wel het een en ander veranderd. Arts worden is steeds vaker geen roeping meer, maar een bewuste keuze om geld te verdienen. Hun beschikbaarheid is ernstig teruggelopen. Bellen voor een afspraak kan bij veel artsen slechts op beperkte uren. 's Avonds en in het weekend diensten draaien? Vergeet het maar. Ingewikkelde constructies als moeten bellen naar een huisartsenpost kilometers uit de buurt om vervolgens een typmiep aan de lijn te krijgen die gaat bepalen of uw kwestie dringend genoeg is om een dokter te sturen, worden de standaard. Eerste hulp? Verboden. Anders boete. Onbereikbaarheid boeit niet.
Van artsen verwachten we nogal veel. Ze moeten iets zeggen of doen dat we zelf niet hadden kunnen bedenken. Toch knaagt er iets. Kent u dat? U heeft stront aan de knikker, maakt een afspraak, komt de praktijk binnen en staat binnen een halve minuut weer buiten met een recept met een veel te duur standaardmedicijn. Troep die we ook bij de Kruidvat kunnen halen, maar dan in een goedkopere variant. Oogdruppels, oordruppels en zalfjes. Elke keer hetzelfde. Helpt het niet, dan schrijft hij de volgende keer iets anders voor. Het lijkt wel try and error: net zolang proberen totdat de patiënt maar helemaal niet meer langskomt. Of wel en dan wordt hij doorverwezen naar een collega in het ziekenhuis die ook nog zijn derde villa moet afbetalen. Ziekenhuisbezoek, recept, huisarts, recept en weer een ziekenhuisbezoek. Doe dat een paar keer en u krijgt onvermijdelijk te horen dat u er beter mee kunt leren leven. Vraag ons niet waarom, maar het met een kluitje het riet in sturen komt vaker voor dan u denkt.
Van ziekenhuizen verwachten mensen dat ze het beste en hoogst gekwalificeerde personeel hebben. Logisch, want de zieke kan nergens anders heen en de zorg is zijn enige en laatste kans op herstel. Kunnen professionals iemand zelfs in een ziekenhuis niet helpen, dan is een plaatsje bij God reserveren nog het enige dat bepaalde mensen kunnen doen. Geen kwaad woord dus over de meeste professionals daar. Allemaal doen zij zeer goed en dankbaar werk. Hoewel, de bureaucratie en rare protocollen maken de praktijk nogal bizar. Problemen met afspraken, elke keer weer een ponskaartje aanmaken en losse afdelingen die langs elkaar heenwerken. Pim Fortuyn maakte ooit eens een hele analyse van wat er allemaal mis is; dat hoeven we hier niet te herhalen. Wel volstaat een heel typisch voorbeeld. Ziekenhuizen huisvesten de beste oogartsen. Daar zouden we allemaal hightech apparatuur verwachten. Wel, de minnen en de plussen meten ze nog steeds met losse glaasjes. Veel zaken zijn hopeloos verouderd en kunnen echt niet meer.
Inmiddels keren we terug naar de kleine praktijk. Iedereen kent wel de horror van de tandarts. Daar een bezoek brengen is nooit een pretje. Of u nou bang bent of niet. Moeilijk afspraken maken nemen we dan voor lief. Denken we werkelijk naar een tandarts te gaan, maakt de beste man meer foto's dan de gemiddelde pornofotograaf. Klinkt heel logisch, iets met gaatjes opsporen die normaliter niet te zien zijn, maar er wordt nooit wat mee gedaan en het kost enkel geld. Makkelijk verdiend en het is toch crisis. Iedereen moet inleveren. Kwalijker is de veelal lange tijd tussen het ontdekken van gaatjes en het boren ervan. Opzet? Wel nee, maar onacceptabel is het wel. Gaatjes worden namelijk in regel groter en pijnlijker en niet andersom. Vullingen blijken ook lang niet altijd goed te zijn. Oude zwarte vullingen worden nog te vaak gebruikt. En hoe denkt u over een ortondontist die veel extra geld uit de dak klopt voor een denkbeeldig spleetje van 1 millimeter?
Andere beroepsgroepen doen het al niet veel beter. Neem nou de juridische adviseurs. Altijd is het eerste half uurtje gratis. Om u te zeggen dat het werkelijke advies minstens 200 euro per uur gaat kosten. Paar keer bellen en wat briefjes sturen kost al duizenden euro's. Ja ja, rechtsbijstand, maar voor zaken waarvoor u ze echt nodig heeft krijgt u heel toevallig geen dekking. Gevolg: als de straf lager kan uitvallen dan de kosten, bent u beter af zonder. Mits u weet wat u doet. Aan de andere kant staat de officier van justitie. Altijd partijdig en gebrand op een veroordeling. Dan zit zijn werk erop. De rechter heeft de ondankbare taak de verdachte uit zijn lijden te verlossen. Al moeten we vaak constateren dat de juridische werkelijkheid ver afstaat van de echte werkelijkheid. In wetten kan alles geschreven worden, maar dat is altijd vaag en onduidelijk. Organisaties ontkennen dat graag. Naar de rechter gaan kan altijd. Toegankelijk is het veelal niet en meestal wordt u zwaarder genaaid dan u erin ging.
Schriftelijke communicatie gebeurt voor een zeer belangrijk deel nog via de ouderwetse postdiensten. Brief in de brievenbus en de volgende dag komt het aan. Althans, zo ging dat altijd. Met de crisis als excuus wordt de trend doorgezet dat er steeds minder wordt bezorgd. Versnippering over verschillende bedrijven met wisselende kwaliteit draagt ook niet echt bij aan de betrouwbaarheid. Belangrijke post kan eveneens een drama worden. Vraag niet hoe het kan, maar aangetekende brieven komen altijd op het moment als mensen werken. Lekker op vrijdag zodat het door de domme postbode wordt afgeleverd op een postkantoor die, jawel, gesloten is op zaterdag. Andere helden bellen met uw belangrijke pakket aan bij de buurman waar u zo'n hekel aan heeft zodat uw spullen worden verdonkeremaand. Ook erg fijn is het bij de overbuurvrouw afleveren van pappa's seksspeeltjes. Internet dan maar? Dan moet u alleen niet overstappen, via acceptgiro betalen of iets afwijkends willen. Anders gaat het alsnog fout.
Technisch gezien was Nederland altijd zijn tijd ver vooruit. Derhalve waren we altijd in staat om het land internationaal op de kaart te zetten met innovatieve uitvindingen en sublieme wetenschappelijke kennis. Kennis die zodanig te verkopen was dat er een heuse kenniseconomie kon opbloeien. Dat kwam goed uit, want we hebben als klein westers land nu eenmaal niet de beschikking over natuurlijke grondstoffen om geld mee te verdienen. Kennis geeft macht en geld. Waardoor er weer meer mogelijk is op het gebied van onderwijs en andere landen staan te springen om hoogopgeleiden uit Nederland. Nederland had de beste baggeraars, ingenieurs en architecten. Grote projecten als de Deltawerken konden rekenen op internationale aanzien. Inmiddels is er wel het een en ander veranderd. Professionals leren tegenwoordig op hun opleidingen voornamelijk om, onder het mom van samenwerking, onder verantwoordelijkheid uit te komen. Uit onkunde storten bruggen en balkons in elkaar en zijn onze wegen om te huilen.
Groter geheel.
Kleinschaligheid had altijd voordelen. Klein land, kleine oppervlakte en gedecentraliseerde overheden. Een ideale situatie om landelijke projecten die veel aanzien geven op te pakken en uit te voeren. Daarbij hebben we een voorsprong op grotere landen waar een landelijke uitrol veel meer moeite en geld kost. Desondanks hebben we niet meer de mentaliteit om daar optimaal gebruik van te maken waardoor we grote kansen laten liggen om ons te onderscheiden. Voorbeelden zijn er in overvloed. Denk aan de grote kans in de jaren '90 van de vorige eeuw om voor de prijs van een gemiddeld generaal pardon een landelijk glasvezelnetwerk aan te leggen terwijl de rest van de wereld nog niet eens goed begreep wat internet was. Met een dergelijke infrastructuur waren we de informatiemaatschappij van de wereld geworden waar iedereen tegenop zou kijken. Geld uittrekken voor een dergelijk prestigeproject mocht niet. Stimuleren van de multiculturele samenleving kreeg de prioriteit, maar daar hebben we geen flikker aan gehad.
Hadden we zulke kansen wel gegrepen, dan konden we Nederlandse professionals bijna een baangarantie verstrekken. Is het niet in eigen land, dan is het wel in andere landen. Pionieren. Daar waren we ooit goed in. Denk niet dat mooie kansen slechts eenmalig langskomen. Tegenwoordig is er veel te doen om milieuvriendelijke maatregelingen waarvan het stimuleren van zuinig rijden er een is. Sinds de invoering van de hybride-auto, waarmee ze in de VS al lang en breed voorlopen op ons land, was het al duidelijk dat elektrisch rijden toekomst heeft. Tesla Motors, wederom Amerikaans, zet een prachtige wagen op de markt die volledig elektrisch is. Ze komen ook naar Europa, maar hebben als nieuwkomers op de markt nog niet veel kapitaal en capaciteit. Nederland had meteen erop in moeten springen door een aantal fabrieken te bouwen zodat het bedrijf hier kan produceren. De invoering van die auto's zou dan net zo snel kunnen gaan als destijds met de mobiele telefoons. In plaats daarvan verspilt de politiek liever miljarden aan de meest idiote zaken.
Overweging.
Toegegeven, we hebben in dit artikel wel erg overdreven en gebruik gemaakt van gemene, niet altijd ter zake doende, generalisaties. Natuurlijk werkt niet iedereen op de beschreven manier en natuurlijk kunnen we nog een handjevol innovaties verwachten. Gelukkig zijn er heel veel professionals die goed zijn in hun vak en het met hart en ziel uitoefenen. Uiteraard moeten we blij zijn dat we in Nederland kunnen wonen en niet in een of ander ontwikkelingsland. Wel merken we op dat we de zaken bekijken op basis van de maatstaven van een rijk, ontwikkeld en westers land. Het verwachtingspatroon ligt daardoor fors hoger omdat we mogen vergelijken met hoe het was en wat de mogelijkheden zijn om een veel beter resultaat te verkrijgen. En dan valt het, eerlijk is eerlijk, toch wel enigszins tegen. We behoorden tot een van de besten en zijn hooguit middelmatig geworden. Nederland staat niet meer internationaal op de kaart en wordt enkel nog geprezen om de sinterklaas die geld gratis weggeeft.
Mensen maken nu eenmaal fouten. Vervelend, maar nauwelijks te voorkomen. Wat we hier in dit artikel hebben willen beschrijven zijn structurele problemen die voortkomen uit mentaliteit, arbeidsmoraal en gebrekkige kennis door devaluering van het onderwijssysteem. Objectief gezien is dat niet aan te tonen. Af en toe kunnen we voor de grap linken naar extreme incidenten, maar u heeft groot gelijk als u opmerkt dat we daarmee enkel een karikatuur scheppen die de situatie niet kan weergeven conform de werkelijkheid. Wetenschappelijk onderzoek is niet beschikbaar en met de opvatting dat alles maar beter in een positief daglicht kan worden gezien, zal het typisch iets blijven dat gebagatelliseerd kan worden. Wie echter goed om zich heen kijkt en durft subjectieve gebeurtenissen te interpreteren en te evalueren, weet wel degelijk wat hier de hele tijd bedoeld wordt. In de zorg is men zeer geldverspillend bezig en cruciale medische hulp is vaak lastig te bereiken. Het grote geheel wordt pas zichtbaar als u incidenten samenvoegt.
Zijn wij te negatief? Vast, maar we weigeren te geloven dat we de enigen zijn die opmerken dat veel professionals zich wel erg vaak amateuristisch gedragen. Standaardopmerkingen geven die iedereen kan bedenken is daar een symptoom van. Ga ook eens na hoe vaak een professional eigenlijk tegen u zegt dat "hij het niet weet". Al dan niet in andere formuleringen. Merk op dat heel veel mensen wel erg weinig doen voor de bakken met geld die ze verdienen. Overal om ons heen zien we mensen lantefanteren, verkeerde dingen doen en anderen onjuist bejegenen. Zaken die veel verder gaan dan menselijke zwakheden die nu eenmaal met regelmaat voor fouten zorgen. Opzettelijk een beetje de luie mentaliteit aanhangen. Zelfs als u vindt dat we het verkeerd hebben, dan nog kunnen de objectieve feiten niet ontkend worden. Toeval bestaat niet. Dingen die verkeerd gaan, gaan echt niet zomaar verkeerd. Werk van professionals, waar altijd veel ontzag voor was, verliest zijn glans.
Wellicht vraagt u zich af waarom we dit in hemelsnaam ter sprake brengen. Maatschappelijk gezien is het signaal simpel. Trots kunnen en willen zijn op Nederland betekent ook dat we graag willen dat Nederland internationaal kan meekomen met projecten waardoor ze in het buitenland jaloers worden. Verder moet een land als Nederland qua professionaliteit in het beroepen behoorlijk zo niet beter kunnen meekomen dan landen waar we niet zo'n hoge dunk van hebben. De boodschap is duidelijk. Lap het onderwijs weer op, zorg voor professionaliteit, stop verspillingen en zorg dat we weer kunnen meekomen. Aan de andere kant treffen we het moraal. Tegenwoordig is het krijgen van een goede baan een kwestie van gunnen. Niet zo zeer een kwestie van geschiktheid. We willen dat mensen gaan nadenken over de vraag of ze liever vriendjes op de werkvloer zien of professionals die hun werk goed kunnen doen. Tot slot wijzen we op verwachtingen van anderen. Mensen hebben hoge verwachtingen van ons. Het is niet onredelijk dat wij dat andersom ook hebben.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|