Mis·de·fi·ni·tie (de ~ (m.), ~s)
1 Politiek correct geformuleerde definitie waarmee men door middel van leugen en bedrog de werkelijke aard van misstanden probeert te verhullen door deze te rechtvaardigen.
- Misdefinitie gaat over misstanden en gedrag van criminelen, radicalen en terroristen.
- Stop de #CancelCultuur! Stelletje moraalnarcisten, u bent geen beter mens als u mensen uitsluit vanwege hun politieke gezindheid.
- De vrijheid van meningsuiting is absoluut! Wat wij mogen schrijven, bepaalt niet de juut!
- Stiekem sollicitanten googelen en ze dan cancelen? Uw naam wordt geregistreerd en doorgegeven!
Gebruikersnaam: Wachtwoord:
# Home # Boek HvA (Uitverkocht) # Registratie # Contact #
Misdefinitie artikelen
Pagina: 26 / 44: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44

362 Marokkanen koloniseren met schijnrelaties
361 Van CBR TOP naar flop
360 Linkse geldverspilling breekt af
359 Eigen haard is Israël waard
358 Misdefinitie.nl wenst u een vrij 2009
357 Christenfundamentalistische homohaat
356 Politiehonden aan het werk
355 Motiveren met Reflect-CTC (deel 2)
354 Extreemrechts is extreem links
353 Goed de klos op Google
352 Hypocriet protesteren voor het eigenbelang
351 "Groene" belasting massaal misbruikt
350 Vreemde voorliefde voor kinderspul
349 "Kapitalisme" onder vuur
348 T-shirt tegen watjespolitie
347 Hitler-vergelijking: "Foutje, bedankt!"
346 PvdA wil etnische zuivering
345 Motiveren met Reflect-CTC
344 Tijd voor hard asielbeleid
343 Verkeerspolitie zelf de wegmisbruikers

355 # Motiveren met Reflect-CTC (deel 2) #
Gepost door Misdefinitie op 17-12-2008 om 23:45.
Workshops op het werk over vage concepten als "motivatie" hebben allemaal een ding gemeen. Iedereen vindt ze ontzettend irritant en nutteloos. Behalve de zelfvoldane leidinggevenden die met weinig moeite en veel geld een bedrijf hebben ingehuurd zodat hun eigen disfunctioneren niet opvalt. Om de enorme kosten te rechtvaardigen beloven cursusleiders gouden bergen en roepen ze ongeloofwaardige mythes in het leven. In deel 1 van dit artikel hebben we deze mythes vakkundig ontkracht. Er iets van leren is een leugen, de belofte dat hun technieken problemen het hoofd kunnen bieden bleek een zeepbel te zijn, het cursusmateriaal is her en der gestolen en verkeerd geïnterpreteerd en van het onzinnige psychologische geleuter is nog nooit iemand beter geworden. Wie dergelijke bezwaren tijdens de evaluatie naar voren brengt, wordt als een ketter weggehoond. Volgens hen is alles en iedereen te indoctrineren motiveren met de juiste technieken. Misdefinitie nam de proef op de som en testte dat uit.

De test.

Motivatieproblemen hebben, in tegenstelling tot wat veel deskundigen glashard beweren, vaak geen diepere psychologische achtergrond. Simpelweg geen zin hebben of iets onzin vinden is een zeer gemakzuchtig argument voor hen die iets niet willen doen. Juist het feit dat zulke "argumenten" erg simpel zijn maakt het onmogelijk om met een diepgrondige analyse en wat wazig geklets iemand alsnog te motiveren. Wanneer iemand iets niet wil, zal hij immers zijn energie ergens anders aan willen besteden en dat is bijna nooit aan dat oeverloze geouwehoer over waarom het beter is om het wel te doen. Autoriteit is dan het aangewezen middel om toch iets voor elkaar te krijgen. Ouders die hun kind bevelen om de kamer op te ruimen, docenten die hun machtsoverwicht gebruiken om de klas stil te krijgen, leidinggevenden die op straffe van ontslag werknemers allerlei dingen opleggen en de wet die straffen verbindt aan het niet naleven van de regels. Heel normaal en geaccepteerd. Desondanks gaan de motivatieworkshops ervan uit dat autoriteit uit den boze is en alles met de juiste dialoog kan worden opgelost.

Prima, dan krijgen ze bij deze de ultieme uitdaging voor hun kiezen. Namelijk dat ik als beheerder, die de cursus in 2006 bijwoonde in het kader van een tijdelijke baan bij het Instituut voor Interdisciplinaire Studies (IIS) van de Universiteit van Amsterdam (UvA), niet meer gemotiveerd was de rest van de cursus te volgen na wat er allemaal in deel 1 van dit artikel gebeurde. Zodoende bleef ik de tweede dag van de cursus gewoon weg. Geen motivatie betekent immers ook dat de wil om op te komen dagen ontbreekt. Vol verwachting wachtte ik af hoe de "amazing discovery" motivatieworkshop mij ging motiveren om weer deel te nemen aan de cursus. Een kwartier na aanvang van de cursus belden ze al. Wedden dat ze het eerste kwartier dezelfde stomme discussie hadden over laatkomen? Aangezien ik niet in de gelegenheid was om op te nemen, ging het gesprek aan m'n neus voorbij. Weer een tijd later ging de noodtelefoon bij een kennis. Dat nummer is enkel opgegeven voor het geval er een ongeluk gebeurt. Zij vinden hun cursus kennelijk zo belangrijk dat mensen de stuipen op het lijf mogen worden gejaagd.

Ruim 3 uur later lag er een e-mail van coördinator H.W.F.M. Poot met een verzoek om contact. Waarop ik hem direct liet weten enkel op werkdagen beschikbaar te zijn voor werk, de volgende werkdag de aangewezen dag is om te praten en er geen motivatie meer bestaat voor de overige cursusdagen. Met name dat laatste is van belang, want ik wilde weten in hoeverre Poot en de directeur de regels en technieken uit de motivatieworkshop zouden toepassen om me toch nog te motiveren. Zouden ze dat niet doen, dan is voor eens en voor altijd aangetoond dat zulke workshops volledig uit gebakken lucht bestaan. Prompt kreeg ik mail van de hoge baas. Mr. J. Meerburg, waarnemend directeur IIS, blies hoog van de toren dat mijn reactie haar bevreemde, dat de cursus verplicht is en dat dit een slechte start is van het werk bij het IIS. Zij eiste de volgende dag een gesprek over mijn beweegredenen en gaf aan ervan overtuigd te willen worden dat er genoeg motivatie bij mij aanwezig is. Ho ho, wacht eens even. De workshops leren ons toch juist dat degene die iets wil de ander moet motiveren?!

De volgende dag waren Rik Poot en Jeanine Meerburg aanwezig bij het gesprek. Meteen bleek dat de twee helemaal niet geïnteresseerd waren in de beweegredenen van het niet volgen van de cursus. Alle technieken en praatjes uit de 24 uur durende en 60 ruggen kostende cursus werden in een fractie van een seconde ter zijde geschoven. Mijn betoog omvatte alle argumenten gegeven in deze 2 artikelen. Toen ik aangaf dat hun onacceptabele gedrag onomstotelijk aantoont wat voor onzinnige troep ze iedereen voorschotelen met die workshops snauwde Rik Poot: "Als de instituutsdirecteur je een mail stuurt, dan ga je toch door het stof?!" Anders nog iets meneer Poot? Wilt u soms gepijpt worden of moet ik ook nog uw bruine ster roze likken? Rot toch op. Wanneer er meer dan een halve ton wordt uitgegeven om iedereen, ook leidinggevenden, met motivatietechnieken te indoctrineren dan wil ik ze toegepast zien. Ontslag op staande voet was echter het resultaat. Missie geslaagd. Bewezen is dat zelfs leidinggevenden niet achter de inhoud van die workshops staan.

Bezwaar en beroep.

Aantoonbaar gelijk hebben na het uitvoeren van een onderzoek is fantastisch, maar gelijk krijgen is de andere kant van het verhaal. Ontslagen worden op staande voet is nooit leuk. Ook niet in het kader van een onderzoek. Recht moet zegevieren en dus is het tijd voor de tegenaanval. Ieder ontslag begint met een minachtende grijns op het gezicht, het schudden van de hand van de werkgever en zonder verder iets te zeggen het gebouw te verlaten. Zo, nu eerst een Bavaria op hun kosten. Bezwaar maken komt later wel. Twee dagen later viel de schriftelijke bevestiging van het ontslag op de mat. Een belangrijk stuk, want daarin staan de gronden voor het ontslag opgesomd. Nu moet u weten dat werkgevers er na een ontslag alles aan doen om u zwart te maken. Ontslag op staande voet is nogal een zwaar middel dat niet zomaar kan worden ingezet. Ook had ik een tijdelijk contract van een half dat niet zomaar opzegbaar is. Om het ontslag te rechtvaardigen halen ze er altijd onzinnige dingen bij om u negatief neer te zetten.

Feitelijk is het ontslag verleend vanwege het niet volgen van een niet verplichte cursus. Dat pikt natuurlijk niemand, dus werd het verhaal even aangedikt. Ik zou me niet gedragen zoals het een goed werknemer betaamd, op de eerste werkdag niet zijn verschenen en de cursus niet volledig hebben gevolgd. Dit zou ervoor gezorgd hebben dat het gehele team waarmee ik zou werken het vertrouwen heeft opgezegd. Verder zou ik niet begrijpen dat ze verwachten dat ik door het stof ga. Ondanks dat ik op cursus werd gestuurd waarin ze juist het tegenovergestelde propaganderen. Juridisch is het ontslag ingekleed door te stellen dat het om het per direct beëindigen van de proeftijd gaat. Het besluit ging gepaard met een relaas over hoe een uitkering aan te vragen is. Jammer voor Meerburg koos ik voor een andere optie. Bezwaar aantekenen bij het College van Bestuur van de universiteit. Een bezwaarschrift dat een heel ander licht op de gang van zaken werpt.

Tijdens de gehele procedure werd duidelijk dat bureaucraten allemaal een pot nat zijn en elkaar de hand boven het hoofd houden in een poging bezwaarprocedures te frustreren. 25 augustus 2006 werd het ontslag aangezegd, twee dagen later gebeurde dat schriftelijk en 31 augustus volgde mijn bezwaarschrift. Op 20 september volgde een bevestiging dat mijn bezwaar was aangekomen. Mw. Meerburg had 2 weken de tijd om commentaar te geven op mijn bezwaar, maar zond het pas 4 weken later op 16 oktober. Andere bureaucraten zorgden ervoor dat ik bijkomende stukken zoals de bijlagen bij haar commentaar niet kreeg. Nadat ik daar over klaagde ontving ik ze pas op 8 november. Ondertussen was het salaris stopgezet en kreeg ik een aanmaning van de Afdelingshoofd Personeel- en Salarisadministratie. Ook hij was in overtreding. Volgens hem had hij teveel geld gestort en sommeerde dat terug te geven binnen 14 dagen. Ongelofelijk hoeveel amateurs we tegenkomen in een van de grootste universiteiten van ons land.

Het juridische steekspel kon beginnen. Meerburg is, getuige haar mr. titel, jurist op wetenschappelijk niveau. Een waardige tegenstander zouden we denken. De juridische grondslag voor het ontslag lag in de proeftijd. Jammer voor haar dient een eventuele proeftijd op grond van het bepaalde in art. 7:652 BW wel schriftelijk overeengekomen te zijn. Dat is nooit gebeurd. Een proeftijd die niet schriftelijk is overeengekomen wordt geacht nooit te hebben bestaan. Derhalve kan er door wat er in art. 7:667 lid 3 BW staat niet tussentijds worden opgezegd. Meerburg betoogde nog dat er wel degelijk een proeftijd overeen is gekomen. Daarvoor liet ze een vod zien waarop dat zou staan. Net uitgeprint en zeker niet door mij ondertekend. Valsheid in geschrifte dus. Tot mijn vermaak stond er ook nog dat de proeftijd 2 maanden zou zijn. Fout! 1 maand is voor tijdelijke contracten het maximum op straffe van nietigheid. Schaakmat! Geen proeftijd, dus geen ontbinding mogelijk!

Verzuim was ook een leugen. Alle verplichte afspraken ben ik nagekomen. De aanstelling startte midden in de zomervakantie. In het onderwijs is het gebruikelijk dat men op het werk verschijnt zodra het werk aanvangt. Dat was nog niet het geval. Colleges, introducties en werkbesprekingen stonden allemaal gepland na de ontslagdatum. Voor wat de workshop / cursus betreft ging het steeds om een vrijblijvende uitnodiging. Nergens viel op te maken dat het om een verplichte cursus ging. Het werd pas verteld toen ik al kon oprotten. Meerburg bleef ook op alle andere gebieden keer op keer in gebreke. De aanstellingsbrief met haar "proeftijd" hield ze achter zodat ik er niet achter zou komen dat ze er een proeftijd op had gezet. Herhaalde pogingen van mij om aan informatie te komen strandde op bureaucratie. Er was geen rooster, de indiensttreding liep vertraging op, er werd voor mij geen werkplek ingericht en ik kreeg geen toegang tot het netwerk. Fysieke aanwezigheid was toen, in de vakantie, niet eens mogelijk.

De grote dag brak aan op 17 november 2006. Ik werd verwacht in het Maagdenhuis op het Spui in Amsterdam voor de hoorzitting. Mw. mr. J. Meerburg was ook van de partij. Tijdens de hoorzitting werd mij eerst medegedeeld dat de aanwezigen onpartijdig zijn. De voorzitter is in het dagelijks leven ook rechter. U weet inmiddels hoe we daar over denken. Rechters zijn niet onpartijdig omdat ze in veel zaken indirect belanghebbende zijn en ze angst hebben voor wraakacties omdat hun naam op hun vonnis staat. Werknemers van een bedrijf zijn niet onpartijdig omdat bij eventueel verlies de baas ervoor moet opdraaien. Vervolgens mocht ik mijn zegje doen, maar ik merkte al snel dat ik niet serieus genomen werd. Alle aanwezigen, behalve de waarnemend onderwijsdirecteur als het "lijdend" voorwerp, moesten moeite doen om hun lach in te houden. Niet echt de zogenaamde onpartijdigheid waar de bijeenkomst mee was begonnen. Terwijl zij zich vermaakten, activeerde ik de battering ram om mijn slachtoffer ongenadig helemaal de grond in te rammen.

Meerburg gaf in haar commentaar op mijn verweer openlijk toe dat ik de aanstellingsbrief nooit onder ogen heb gekregen. Zij hield het expres achter. Toen ze na mijn verweer besefte dat er geen proeftijd overeen is gekomen probeerde ze middels valsheid in geschrifte te doen alsof er een schriftelijke overeenkomst bestond. Overduidelijk een gevalletje van fraude. Bovendien was Meerburg zelf in die periode nooit aanwezig en werd dat ook niet van anderen verwacht. Regelmatig nam ik telefonisch, in persoon en via de mail contact op om het een en ander te regelen. Zij verzweeg en verdraaide dat zodat het net leek alsof ik de boel besodemieterde. De overeenkomst moet volgens het CAO in tweevoud worden ontvangen. Ook dat is nooit gebeurd. Om nog maar te zwijgen dat frauderen door een sowieso nietige proeftijd van 2 maanden een jurist onwaardig is. De CAO stelt dat aanwezigheidsplicht ondubbelzinnig moet worden vastgelegd. Meerburg raakte steeds verder verstrikt in haar leugens.

Uit alle documentatie bleek dat de gewraakte cursus vrijblijvend was en het steeds om een uitnodiging ging. Zoals men dat wel vaker aantreft als het gaat om feestjes, acties en etentjes met een vrijblijvend karakter. Poot deed zelfs een oproep om iedereen op te geven. Iets wat niet nodig is als het voor iedereen verplicht zou zijn. Opvallend is dat Meerburg vrijwel alles verzonnen heeft om het ontslag vanwege de cursus te verdoezelen. Opeens bleek alles uit te komen toen ze alles bekende in haar commentaar: "Ook nadien heeft u voor uw verzuim steekhoudende argumenten kunnen aanvoeren." Kortom: het slachtoffer gaf mij gewoon keihard gelijk. Later beriep zich erop dat het een tikfout betrof, maar dat is totaal ongeloofwaardig. Zoals gezegd hebben we hier te maken met een jurist met zoveel ervaring dat ze belangrijke stukken keer op keer zou nakijken. Het gaat om een cruciale opmerking die mijn gelijk bewijst. Hier is geen sprake van een fout, maar van structureel en bewust met opzet in gebreke blijven.

Geen spaan liet ik van haar heel. Ook haar argument dat ze kansen bood ter verbetering sneden geen hout. Onder valse voorwendselen stuurde ze 24 augustus de mail waarin ze aangaf over de beweegredenen te willen praten. Een dag later bleek dat het om een ontslag op staande voet ging en dat het gesprek daar al niks meer aan kon veranderen. Pijnlijk was het moment waarop ik de directeur om een stuk vroeg waarop de waarschuwing staat en de afspraken staan die er gemaakt zijn om problemen in de toekomst te voorkomen samen met een redelijke termijn om te kunnen verbeteren. Oeps, dat was er niet. Net zoals de proeftijd en al haar andere leugens. Keer op keer lapte zij de regels aan haar laars. Binnen 2 weken reageren werd voor haar 4 weken en pas na 7 weken kreeg ik alle andere stukken. Sinds het ontslag en de zitting verliepen ruim 9 weken. Ontslag op staande voet is een buitenproportionele straf voor het niet volgen van een deel van een vrijblijvende cursus.

Genietend keek ik toe hoe mevrouw steeds dieper in de kreukels kwam te liggen. Meerburg was aan de beurt, maar verder dan wat gepruttel kwam het niet. Logisch, want er was geen speld tussen te krijgen. De voorzitter deed nog een poging door te zeggen dat ik heus wel wist dat het ene zinnetje een tikfout was. Onzin. Valsheid in geschrifte is een misdaad en behoort niet afgedaan te worden als tikfout. Mw. mr. J. Meerburg is een schande voor alle juristen in Nederland en trof toevallig een gekke die het tegen haar wilde opnemen. Ze zouden haar titel moeten afpakken en aan het werk moeten zetten in de McDonalds. Dan kan ze hamburgers flippen zonder eerlijke mensen tot last te zijn. Het werd tijd om te gaan. Ik gaf de aanwezigen een hand en vertrok. Meerburg werd nog even verzocht om te blijven. Opeens stond haar functioneren ter discussie. Al de volgende dag kreeg ik een brief. Meerburg gaf haar fout toe door het ontslagbesluit terug te draaien. Flauwless victory! Deze fout kostte haar een half jaar salaris. Kom bij pappa centjes!

Overweging.

Iedereen weet ook wel dat vrijwel alle workshops die op vage termen zijn gebaseerd onzinnig zijn. Waarom wordt er dan toch zoveel waarde aan gehecht? Veel leidinggevenden weten niet wat ze aan het doen zijn. Ze willen goedkoop personeel en bezuinigen op opleiding en werkervaring. Daarna kopen ze dure cursussen en workshops in om de kennishiaten weg te werken. Zulke nutteloze lapmiddelen moeten verbergen dat zij slecht functioneren. Niemand mag commentaar leveren, anders komt het uit. Werknemers spelen het spelletje mee omdat ze anders ontslagen worden en het bedrijf dat de workshop levert verdient er goed aan. Klokkenluiders moeten het zwaar ontgelden. Ik heb weer mij handen voor u in het vuur gestoken om voor eens en voor altijd aan te tonen dat die workshops niet deugen, iedereen het weet maar schijnheilig blijft en alles draait om macht en autoriteit. Grote gevolgen en weer een baan kwijt, maar het was het waard. Nu is het uw beurt. Kom in actie en zorg dat die belachelijke cursussen verdwijnen.

Van het College van Bestuur kreeg ik op 12 januari 2007 nog een brief waarin men zegt dat de grond van mijn beroep is vervallen. Of ik even schriftelijk het bezwaar wil intrekken. Niet dus. Deze overwinning vraagt om een officiële uitspraak van het college. Zoals het zulke verliezers betaamd hebben we er nooit meer iets van gehoord. Hoewel ze verplicht zijn om een uitspraak te doen, is het verder gewoon genegeerd. Uit schuldgevoel, angst, haat en nog wat gevoelens die meestal opkomen als iemand van ze gewonnen heeft. Aangezien het de moeite van de procedure niet waard is, lieten we het daarbij. We hebben gelijk en kregen gelijk. Voldoende om het met een goed gevoel af te sluiten. En Meerburg? Die zit er nog steeds. Al heeft ze wel een waarschuwing achter haar naam staan waardoor ze mag opflikkeren als ze nogmaals zo'n fout maakt. Het heeft immers nogal wat gekost. Regelmatig hebben zij en anderen nog deze website bekeken. Nu staan ze er eindelijk op. Gespuis luister goed. Overal waar u naait, zullen wij u terecht wijzen.
Reacties: 0
Pagina's: 1

Reactie toevoegen
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
 Houd het hier netjes. Hartelijk dank.

Misdefinitie
Copyright (c) 2004-2024.

C:\>Misdefinitie\type info.txt
Contact opnemen kan via een e-mail naar info apending misdefinitie.nl.