|
| 333 # Strafkamp Nicolaaslyceum was grove leugen # |
Gepost door Misdefinitie op 29-08-2008 om 17:32.
Misdefinitie gaat regelmatig gevraagd en ongevraagd polshoogte nemen op scholen om misstanden te onderzoeken. Aangezien dat het beste van binnenuit gedaan kan worden, proberen we een kleine betrekking te krijgen op de school. Vroegtijdige publicatie kan een zaak in gevaar brengen. Tussen afronding en publicatie kan daarom nogal wat tijd zitten. Zoals de zaak van het "strafkamp" op het Nicolaaslyceum in Amsterdam Zuid waar ik eind 2005 de rol vervulde van docent wiskunde. Rector Kwakernaat en onderdirecteur Marius Poelmann beschuldigden mij ervan een strafkamp te hebben ingericht en zetten mij neer als een genadeloze en hardvochtige tiran die met keiharde ijzeren en stalen tucht de orde wilde handhaven. Beschuldigingen die per direct leidden tot ontslag op staande voet. Na een slepende procedure werd de school keihard op de vingers getikt. Zij hadden alles gelogen om hun eigen falen te verbergen.
Ontslag op staande voet.
Bent u ooit ontslagen en ging u vervolgens in beroep tegen die beslissing? Dan weet u als geen ander hoe "prettige" collega's opeens 100 % omslaan zodat het net lijkt alsof U de oorzaak bent van alle ellende. Opeens hebben ze, onder bedreiging van de baas dat hen hetzelfde kan overkomen, geen goed woord meer voor u over. Het interessante aan een dergelijke procedure is dat het mogelijk is om aan stukken te komen waaruit u kunt herleiden hoe collega's werkelijk over u dachten. Zo werden er in mijn zaak e-mails gebruikt als zogenaamd bewijsmateriaal om mij zwart te maken. Werkelijkheid en fictie staan daarin mijlenver uit elkaar. U dacht misschien dat uw collega's best aardig waren en probeert er misschien zelfs nog in te geloven dat ze zo reageren omdat ze moeten. Maakt u zich vooral geen illusies. Uw (over)werk werd hooguit gewaardeerd omdat zij het niet hoeften te doen en uw taarten waren lekker zolang ze niet op waren.
Achteraf zijn ze bereid keihard over u te liegen. Kennelijk is het na een ontslag de bedoeling om iemand zo zwart mogelijk te maken in de hoop dat ze zelf hun baan kunnen behouden. Totaal irrelevante zaken worden aangehaald om een zo slecht mogelijk beeld neer te zetten van mijn persoonlijkheid. Een van de mentoren probeerde mijn sociale vermogens ter discussie te stellen omdat zij vond dat ik te weinig in de lerarenkamer aanwezig was. Volgens haar zou ik er slechts 2 keer "gesignaleerd" zijn. Waarschijnlijk was zij te dom om te beseffen dat deeltijders met zeer kleine banen elkaar inderdaad nauwelijks zien, dat er in pauzes door docenten gesurveilleerd moest worden en dat een pauze eigen tijd is. Ook vond ze het kwalijk dat ze niet wist waar ik in vrije tussenuren was. Al zat ik te masturberen in de leerlingen-WC's. Tussenuren worden niet betaald en zijn dus vrije tijd. Daar heeft niemand iets over te zeggen.
Werkgevers hebben er een handje van om feiten in hun voordeel te verdraaiien. Getuigenissen van collega's worden gemanipuleerd. Keer op keer zetten ze allemaal hetzelfde verhaaltje neer. De docent zou niet geschikt voor de arbeid, kon geen orde houden, maakte er een strafkamp van en zorgde ervoor dat de school bijna werd verbouwd door boze ouders. Het zou een rigide docent betreffen die geen redelijke relatie met een klas kon opbouwen en zich verlaagde tot extreme straffen. Omgekeerd klopt de school zichzelf op de borst. Zij hebben natuurlijk niks verkeerd gedaan en zorgden naar eigen zeggen voor prima begeleiding, faciliteiten, haast perfecte communicatie en prachtige kansen op een schitterende loopbaan. Letterlijk alles werd uit de kast gehaald om te doen alsof ik de boosdoener was.
De andere kant van het verhaal is echter minder rooskleurig voor de school. Het dienstverband ging op 1 augustus 2005 voor een jaar in, op 18 oktober werd ik uitgenodigd voor een gesprek om vervolgens op 20 oktober zonder enige aanleiding op staande voet ontslagen te worden. Ik moest het zelf maar uitzoeken. Zulke hersenloosheid roept om harde maatregelingen. Onder normale omstandigheden moet een organisatie een ontslagvergunning aanvragen bij het CWI of de overeenkomst laten ontbinden bij de kantonrechter. In dit geval had ik echter te maken met een katholieke school en kon ik in beroep gaan bij de Centrale Commissie van Beroep van het Katholieke Voortgezet Onderwijs in Eindhoven. Zodoende begaf ik mij half 2006 naar Eindhoven om de zaak uit te vechten. Daar zou al snel blijken dat de school alles gelogen had en legde uw webmaster een aantal cruciale fouten bloot.
Commissie van Beroep.
Een plotseling ontslag gaat niemand in de koude kleren zitten. In een flits denkt u aan uw huishouden, gezin en vaste lasten. Emoties nemen de overhand en u wordt al snel verleid tot het zeggen van dingen waar u later spijt van krijgt. Op het moment dat u een dergelijk ontslag krijgt aangezegd is het zaak om zo rustig mogelijk te blijven. Bedenk dat u voor mishandeling 4 jaar vastzit, voor moord 2 jaar en voor verkrachting van zijn minderjarige dochter 100 uur. In beroep gaan is dus het meest verstandige. Zeg niks, geef de beste man een hand en loop weg met de gedachte dat wraak later komt. Schakel eventueel uw rechtsbijstandsverzekering in. Lukt dat niet, dan zult u zelf in beroep moeten gaan. Na een paar dagen, als de gemoederen zijn bedaard, kunt u stappen gaan ondernemen. Professionals zijn duur en kunnen niks garanderen. Tijdelijke contracten zijn dat niet waard. Bedenk dat uw werkgever fout zit. Wees hard, zakelijk en ken geen genade. Ratten verdienen straf.
Merk op dat de meeste beschuldigingen vaag zijn. Vaag gelul is altijd een teken dat er iets niet in de haak is. Let daarop. Vaak spreken ze zichzelf continu tegen. Treffende voorbeelden trof ik aan in het document dat jurist mr. J. M. V. Dubelaar van de bond KBVO als gemachtigde van de school opstuurde als verweer op mijn beroep. Men spreekt over "uitzonderlijk veel straffen", "veel commotie", "ver onder de maat presteren" en "onverantwoord een heel jaar zo door te gaan". Ik zou "voordurend zijn aangesproken op het functioneren" en "alles" zou "heel duidelijk zijn". Zo duidelijk dat ik het ontslag geen ontslag op staande voet mocht noemen omdat ze dondersgoed wisten dat een dergelijk ontslag in deze situatie een buitenproportioneel middel was. De school sprak liever van verlof. Wat een bullshit. Iemand zonder aanleiding op straat schoppen is wel degelijk een ontslag op staande voet.
Gelukkig had ik de feiten op een rijtje. Dubelaar was zo dom om in het verweerschrift te melden dat de beoordelings- en functioneringsgesprekken niet hadden plaatsgevonden. Dit klopte. In alle motivaties van de rector en Dubelaar en tijdens de mondelinge zitting beweerden de heren echter van wel. Achteraf bleek dat ze de bedoeling hadden om de aanzegging van het ontslag als gesprek te tellen. Dat mislukte. Hiermee kwam de geloofwaardigheid van rector Kwakernaat ernstig in het geding. Wie daar al over liegt, is een onbetrouwbaar stuk vreten en kan niet meer serieus genomen worden. Ik had daardoor al gewonnen. Tijdens de zitting bleek dat er harde woorden zijn gebruikt om indruk te maken. De aantijgingen zijn vaag, extreem en nergens op gebaseerd. De rector en Dubelaar konden niks uitleggen en bewijzen.
Toen werd het erg gezellig in de zaal waar een aantal commissieleden en een voorzitter van de Commissie van Beroep aanwezig waren. Het gegeven strafwerk was aanleiding voor het ontslag. Ik vroeg de rector om bewijzen. "Het regende gele strafkaarten," probeerde de rector. Toen ik hem vroeg om dat te specificeren, zei hij dat hij dat niet kon. Erg vreemd, want men kan bij de teamleiders nagaan hoeveel het er waren. Hooguit 2 per week met 4 klassen. Oei, meneer Kwakernaat. Een ontslag op staande voet rechtvaardigen met het feit dat er wel eens 1 of 2 leerlingen uitgestuurd worden of strafwerk krijgen? Dat kost u de kop. De commissie vroeg de school om helderheid. De rector stootte jurist Dubelaar aan. "Psst, wat moet ik zeggen?" Dubelaar stamelde: "Ehh, ik, ik, weet het niet meer." De rector zuchtte: "Hij liegt alles bij elkaar." Is dat zo? Kom op met die bewijzen dan! Zijn die er niet? Ik heb geen vragen meer Edelachtbare.
Dat was even slikken voor de schoolleiding. Hun rechtvaardiging voor het ontslag viel meteen weg. Collega's bleken gelogen te hebben en hun getuigenissen zijn in scene gezet. Wederom maakte de schoolleiding een cruciale fout toen de commissie vroeg hoe het functioneren wordt bijgehouden. In de praktijk komen schoolleiding en collega's regelmatig bij nieuwe docenten een les observeren. Tijdens het observeren maken ze aantekeningen en houden ze een lijst bij met verbeterpunten. Is de lijst leeg, dan zijn die punten er niet en is alles in orde. Hoezo slecht functioneren Kwakernaat? Kunt u die lijst laten zien met de verbeterpunten? Wat? Die lijst is er niet omdat er geen verbeterpunten waren?! Ik heb geen vragen meer Edelachtbare.
Mocht een werkgever van mening zijn dat een werknemer niet goed functioneert, dan moet hij hem op de hoogte stellen. Dat is niet gebeurd. Vervolgens moet hij de werknemer de kans geven om zich te kunnen verbeteren met de feedback. Waar is die feedback meneer Marius Poelmann? "Ehh, ehh, de mails, het dossier..." Welk dossier? Het dossier dat ik pas kreeg toen ik in beroep bij de commissie ging soms? Toen was ik al een half jaar ontslagen. Oepsie, foutje bedankt hè! "Maar we hebben hem voldoende kansen gegeven," jammerde de rector. Is dat zo? Vertel het eens. Op 18 oktober een afspraak maken en op 20 oktober ontslaan is geen kans. Voordat ik voor het eerst te horen kreeg dat ik niet zou functioneren stond mijn baan al op docentenbank.nl en op de schoolwebsite. Het werken werd mij onmogelijk gemaakt doordat men al aan collega's had verteld dat ik ontslagen zou worden en mij werd per direct de toegang tot de school ontzegd.
Iemands baan al van te voren weggeven is zeker niet mijn definitie van een kans bieden en "alles doen om iemand aan het werk te houden". Kwakernaat zei al niks meer en wist dat het een verloren zaak voor hem zou worden. Toch bleef er nog een punt van betwisting over. De school stelde namelijk dat er regelmatig met mij gecommuniceerd zou zijn en ik dus op de hoogte moest zijn geweest van de mening van de schoolleiding omtrent mijn functioneren. Ook hier probeerde men met vaagheid en leugens een troef in handen te houden. Een gesprekje op de gang over een leerling is dan al gauw "een laatste waarschuwing geweest dat het zo niet verder kon". De rector had ervoor gezorgd dat collega's tegen mij getuigden, maar was te dom om te beseffen dat zij tevens het tegenbewijs leverden door zichzelf tegen te spreken. Er was geen communicatie met mij geweest.
Overweging.
Met behulp van de bovenstaande procedure en de bevindingen kunnen we u vertellen wat er werkelijk schuilging achter het zogenaamde "strafkamp". Ik kwam tot de schokkende ontdekking dat een groot aantal personeelsleden van het Nicolaaslyceum zelf niet in staat waren correct te functioneren. Poelmann was maar een onderdeurtje, teamleiders waren bange wezels die met aanpappen en nathouden probeerden om niet in elkaar geslagen te worden door leerlingen, de mentor met de meeste klachten had geen enkele ervaring met het mentor zijn en een andere leidinggevende was zelf net conrector geworden zonder ervaring. Een zooitje ongeregeld dus dat van alles deed, maar nooit goed kon communiceren. Uit de stukken kwam naar voren dat ze over iedereen een mening hadden, maar dit nooit met de betrokkenen communiceerden. Later bleek dat ze dit deden om het eigen slechte functioneren te verbloemen.
Door gebrek aan ervaring maakten ze namelijk cruciale fouten waardoor zaken gingen escaleren. Zo bleek de mentor verantwoordelijk te zijn om aan brugklassers de algemene gang van zaken uit te leggen. Bijvoorbeeld tijdens het afnemen van toetsen. De mentor verzuimde dat en kreeg ordeproblemen in haar klas doordat faalangstige leerlingen door het lint gingen. Ze was nog maar net mentor en zou moeten oprotten vanwege deze fout. Om haar eigen hachje te redden gaf ze mij daar de schuld van. Lekker makkelijk. Tijdens haar mentoruurtje creëerde ze tegenover de leerlingen een verkeerd beeld van mij zodat ze gingen denken dat het allemaal de schuld van die nazi-wiskundeleraar was zodat de aandacht van haar afging. De conrector maakte ook grote fouten. Haar slappe optreden zorgde ervoor dat leerlingen die eruit werden gestuurd een grote bek hadden. Bang als ze was gaf ze de leerlingen gelijk, trok ze straffen terug, verontschuldigde ze zich tegenover de leerlingen en gaf ze de leraar de schuld.
Leraren zwart maken bij leerlingen en straffen terugtrekken zonder dit aan de leraar te melden is onaanvaardbaar. Toch is dat precies wat mij is overkomen. U kunt zich wellicht voorstellen dat iets dergelijks het gezag van de leraar definitief ondermijnt. Aan leerlingen werd zelfs verteld dat de gele strafkaarten die ze krijgen als ze eruit worden gestuurd "geen enkele waarde hebben en toch niet in de computer komen". Ook gingen er geruchten rond dat "mentoren en conrectoren straffen van leraren terugtrokken als een leerling blijft discussiëren en hard genoeg schreeuwt". Zo'n school kan beter per direct opgedoekt worden, want zonder respect, structuur, orde, tucht en handhaving worden kinderen net wilde apen. Voor mij is dat onacceptabel. Leerlingen behoren rustig en op tijd binnen te komen en hun mond te houden als de leraar aan het woord is. Ze zitten op school om te leren.
Uiteraard is er dan een groot probleem. Leerlingen misbruiken het feit dat het personeel niet communiceert. Schreeuwen bij de conrector levert terugtrekking van straffen op aangezien ze toch niet de kant van de leraar gaan onderzoeken. Klieren bij de mentor levert nog meer privileges op. Dan is het hek van de dam. Doet de schoolleiding niet wat leerlingen willen, dan breken ze de school af. In plaats van een stevige structuur neer te zetten waarin de schoolleiding de leraren steunt en mentoren communiceren om een eenduidig beleid richting de leerlingen uit te stralen, kiezen ze uit angst voor een cultuur van aanpappen en nathouden in de hoop dat leerlingen niet door het lint gaan. Aangezien ik dat onacceptabel vond en toch een goede poging deed om de rust in de eigen lessen te bewaren hadden zij twee opties. Het eigen falen onder ogen zien of hun apencultuur handhaven door de docent te ontslaan. Ze kozen voor optie 2.
De commissie had daarom geen moeite om mij is het gelijk te stellen door mijn klacht gegrond te verklaren. De school had een slechte administratie, liet zelf alles uit de hand lopen, loog keer op keer, probeerde het eigen falen te verbergen en ontsloeg een leraar die niet over zich heen liet lopen. Ze voerden geen functioneringsgesprekken, konden niks bewijzen en droegen valse getuigenverklaringen aan. De commissie vond dat harde en vage termen in beginsel bewezen moeten worden. De actie met het terugtrekken van straf vond men tevens onacceptabel. Uiteindelijk moest de school een volledig jaarsalaris aan mij dokken voor slechts 6 weekjes werk. De leidinggevenden zouden hun straf ook niet ontlopen. Het recht zegevierde. Poelmann werd niet lang daarna ontslagen wegens slecht functioneren. Rector Kwakernaat moest een jaar later eveneens oprotten van de school.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|