Mis·de·fi·ni·tie (de ~ (m.), ~s)
1 Politiek correct geformuleerde definitie waarmee men door middel van leugen en bedrog de werkelijke aard van misstanden probeert te verhullen door deze te rechtvaardigen.
- Misdefinitie gaat over misstanden en gedrag van criminelen, radicalen en terroristen.
- Stop de #CancelCultuur! Stelletje moraalnarcisten, u bent geen beter mens als u mensen uitsluit vanwege hun politieke gezindheid.
- De vrijheid van meningsuiting is absoluut! Wat wij mogen schrijven, bepaalt niet de juut!
- Stiekem sollicitanten googelen en ze dan cancelen? Uw naam wordt geregistreerd en doorgegeven!
Gebruikersnaam: Wachtwoord:
# Home # Boek HvA (Uitverkocht) # Registratie # Contact #
Misdefinitie artikelen
Pagina: 28 / 44: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44

322 Racisme en haatzaaien voor islamiseringsagenda
321 Willekeur in uitspraken rechters
320 Gedachtepolitie: racisme voor censuur
319 Trots op verdonkeremanen
318 Niet krijgen is niet geven
317 Verbannen van Higherlevel door NSB'ers
316 Voer geen discussie met idioten
315 DDR-fascisten houden razzia om mening
314 Nederland is voor Nederlanders
313 Competentie van het niks kunnen
312 Geschiedvervalsing voor kut-Marokkanen
311 Jongeren compleet losgeslagen
310 HWC deel 2: rechter geeft Berufsverbot
309 Hahaha de PvdA
308 "Hoogopgeleid" een papieren illusie
307 Danny Roodbol fokt met uw privacy [2]
306 Politieke leugenmarathon
305 Discriminatie? Blank is beter!
304 Staak om verspilling en mismanagement
303 Linkse ratten knagen aan Wilders

316 # Voer geen discussie met idioten #
Gepost door Misdefinitie op 05-06-2008 om 22:04.
Sinds de achterlijken en dwazen massaal in Nederland lijken neergestreken is de vraag actueel hoe we omgaan met cultuur- en meningsverschillen. Holbewoners zouden er gewoon als een stel barbaren op los timmeren met hun knuppels, maar in een moderne rechtsstaat waar zelfverdediging niet mag wordt er toch de voorkeur gegeven aan een fysiek minder ingrijpend middel. Geweld zou niet nodig zijn zolang er over problemen gepraat kan worden. Niet zomaar praten, maar discussiëren. Standpunten overbrengen door oeverloos geblaat ze te onderbouwen met goede argumenten. Daar is echter flink wat intelligentie voor nodig. Wat ons meteen brengt tot de kern van een groot probleem. Discussies voeren heeft de voorkeur, maar als de wederpartij daar te dom voor is en toch geweld gaat gebruiken heeft het geen zin. Met idioten die te dom zijn om hun eigen hol te vinden dient men niet in dialoog te gaan.

Wilders.

Neem bijvoorbeeld eens de film van Wilders. Voordat iemand de film heeft kunnen zien werd er al geoordeeld dat de publicatie ervan koste wat het kost verboden moest worden omdat het te beledigend zou zijn voor moslims. Mensen verschillen nu eenmaal van mening, er kan over gediscussieerd worden en uiteindelijk kan men zelfs tot de conclusie komen dat er een juridische grond bestaat om de uiting te verbieden. Ware het niet dat er ook nog een andere kant is die belicht dient te worden. Fitna laat zien wat voor verderfelijke ideologie de islam is. Vanuit Iran kwam er een "antwoord" waarin het ging om het christendom. Ze zijn daar te achterlijk om te snappen dat iedere ideologie misstanden kent, maar dat het er om gaat dat de islam nogal veel achterlijke aanhangers kent die de teksten gebruiken ter rechtvaardiging van terrorisme. Dwazen meten in discussies met twee maten. Islam kritiek mag niet. Hun kritiek mag wel. Zo niet, dan toch.

Destijds gebeurde er in een discussie over het verbieden van de koran hetzelfde. De koran is een fascistisch boek waarin joden en homo's met de dood worden bedreigd. Overduidelijk is hier sprake van grove beledigingen en doodsverwensingen aan het adres van minderheden. Wie denkt dat praten hier een oplossing vormt, komt bedrogen uit. Moslims zweren bij het heilige boek en willen van geen kwaad weten. Volgens hun geloof zijn joden en andere westerlingen die niet in de islam geloven vieze onreine roze varkens die te allen tijde mogen worden afgeslacht. Onzin vinden zij. Anderen zouden de teksten verkeerd willen interpreteren omdat ze een hekel hebben aan moslims. In het geval van het boek Mein Kampf zien ze opeens wel fascisme. Joden- en homohaat komen ook hier voor. Toch is Mein Kampf wel verboden en de koran niet. Terwijl er tussen de aanhangers van Mein Kampf geen imbicielen zitten en in de achterban van de koran wel.

Minister Eurlings, die sukkel die spitsstroken jarenlang voor niks afsloot, vindt dat hij van mening mag zijn dat de Antillen gezogen en gepijpt met warmte en liefde aan bananen geld geholpen moet worden. Daarbij briest hij dat de heer Brinkman van de PVV niet van mening mag zijn dat het een criminele boevenbende is. Terwijl voor dat laatste genoeg evidentie is en de mening van Eurlings gebaseerd is op het feit dat het niet zijn geld is dat naar die drugseilanden gaat. Het gezonde verstand zegt dat een ander sowieso niet met ons geld moet kunnen sollen en dat er wel betere redenen voor verspilling moeten zijn dan naastenliefde voor kleine Arubaanse kindertjes. Ook is het vrij logisch dat criminaliteit een goed argument is om de geldkraan sowieso per direct dicht te draaien. Discussiëren met christenhonden en rode socialistische democraten heeft echter geen enkele zin, want zij eisen dat we uitgaan van de premisse dat zij gelijk hebben en dat zij gelijk hebben.

Cartoons.

Vrijheid van meningsuiting is een van de fundamentele vrijheden in een moderne maatschappij. Vrijwel niemand zal dat willen ontkennen. Aan die vrijheid zitten bepaalde grenzen. Ook daar zijn we het over het algemeen wel met elkaar eens. Jammer genoeg bestaat er veel onenigheid over de reikwijdte van die grenzen. De vraag wanneer iets nog door de beugel kan en wanneer de grens bereikt is, is een eenvoudige vraag met een zeer ingewikkeld antwoord. Het komt erop neer dat die grenzen voor iedereen anders zijn en dat er, naar mate de diversiteit aan nationaliteiten toeneemt, geen mogelijkheid meer is om iedereen tevreden te stellen. Komen tot verschrikkelijk flauwe compromissen lijkt dan de enige uitweg. Afdwingen met geweld is stout, dus zou een discussie uitkomst moeten bieden. Meteen duiken er een aantal problemen op, want met name moslims blijken lange tenen te hebben. Steeds is weer een nieuw land aan de beurt. Door een cartoon te verbieden hopen ze te bereiken dat straks niks meer kan. Echt discussie accepteren ze niet.

Politiek.

Overal wordt vergaderd en de Tweede Kamer der Statenanaal, waar zuigen en likken een normale achterkamertjesactiviteit is, is daar zeker geen uitzondering op. De vergaderingen worden geacht openbaar te zijn, maar de linkse staatstelevisie laat hooguit op dinsdagmiddag een uurtje zien. Camera's worden weggedraaid onder het mom van "tijdsgebrek" als rechtse sprekers aan de beurt zijn. Politici kunnen vragen stellen aan ministers als er iets goed mis gaat in de maatschappij. Middels deze vragen kunnen zij hen ter verantwoording roepen en / of een stevig debat starten in de hoop dat de betreffende bewindsman op z'n smoel gaat en aftreden de enige mogelijkheid is. Hij moet zich tegen de aantijgingen kunnen verdedigen door middel van een goede discussie waarbij standpunten worden onderbouwd door degelijke argumenten. Geen enkele bewindsman zal ontkennen dat te doen. Allemaal prenderen ze goede antwoorden te geven opgebouwd uit geldige redeneringen. In theorie is er een discussiemogelijkheid, maar in de praktijk komt het neer op ontkennen, bagatelliseren en glashard liegen.

Voorbeelden zijn er genoeg. Onder verantwoordelijkheid van Hirsch Ballin wordt een cartoonist door 10 man met grof geweld uit zijn huis gesleurd. Horlepiep Ballin weet niks meer uit te brengen dan dat hij niet weet hoe het precies is gegaan. De Kamer viel onder andere over het feit dat de man best door middel van een brief uitgenodigd had kunnen worden, het niet nodig was dat men aan zijn computer kwam, hij werd bedreigd en geïntimideerd met zijn anonieme internetidentiteit en het veel te lang heeft geduurd. Later bekende Ballin enkel dat de man te lang is vastgehouden. Terwijl de conclusie had moeten zijn dat iemand die zijn mening geeft nooit als een extreme crimineel behandeld mag worden. Een ander voorbeeld zien we terug bij de landelijke stakingen, dreigende natuurrampen en een wereldwijde crisis. Balkenende vindt dat we allemaal niet zo moeten zeuren. Na anderhalf jaar mislukt socialistisch beleid staat het land aan de rand van de afgrond, maar volgens de christen-democraat ligt het allemaal aan ons negatieve zelfbeeld.

Ja ja, als we misstanden aan de kaak stellen worden we vanzelf wel weer weggezet als domme klagende conservatieven. Laat hem zijn hand eens in eigen boezem steken. Want als iemand eens een onwelgevallige tekst publiceert en de rechter daar geen bezwaar tegen heeft, wil hij wel met harde hand "respect" afdwingen. Ondertussen gaat hij samen met billenmaat Verhagen op pad om vriendjes te worden met Bush. Uiteraard op onze kosten. "Thuis", in eigen land, moet hij openheid geven over de kosten van het koningshuis. Tegenwoordig dient het nergens meer voor en zou het moeten verdwijnen, maar nu blijkt dat ook Balkenende geen idee heeft hoeveel belastinggeld er in deze bodemloze put verdwijnt. Daar komt hij eenvoudig mee weg. Hoezo vrije discussie? Dat is slechts schijn. Volksvertegenwoordigers buiten het kabinet hebben geen moer te zeggen.

Discussie.

Uit het bovenstaande zou men de conclusie kunnen trekken dat de wil om een echte discussie te voeren om tot goede besluitvorming te komen enkel gebaseerd is op theoretische politieke correctheid. Wanneer puntje bij paaltje komt is het immers altijd degene die de macht heeft die los van de uitkomsten van de "discussie" zijn standpunt door onze strot duwt. Nederland kent in dit kader echter drie globale uitgangspunten. Zaken waar rechtse Nederlanders het nog voor het zeggen hebben, zaken waar linkse medelanders over beslissen en zaken waar allochtonen een grote vinger in de pap hebben. Alle groepen zullen altijd hameren op discussie en dialoog, dus dat is niet zo interessant. Veel interessanter is de constatering dat de verschillende uitgangspunten ook verschillende intenties hebben met termen als "discussie" en "dialoog". Laten we dat eens nader gaan bekijken.

Wilders en Janmaat Verdonk zijn typisch politici die tot een karikatuur worden gemaakt door letterlijk elk woord ter discussie te stellen en te mierenneuken op lettertjes. Na Fitna werd bijvoorbeeld meteen als feit aangenomen dat het beledigend is en dat Wilders ter verantwoording moet worden geroepen. Grote consequenties zou het moeten hebben. Genoemde straffen variëren van steniging tot electrocutie. Merk meteen op dat op uitingen van linkse politici nooit met zulke harde maatregelingen wordt gedreigd. Moslims vonden dat ze zich moesten kunnen verdedigen in een felle discussie met de PVV-voorman. Aangezien Wilders door hun toedoen altijd extreem beveiligd moet worden kan hij redelijkerwijs niet altijd en meteen klaarstaan voor een discussie. Dat hoeft hij ook niet, want linkse landverraders kunnen dat wel en dan nog doen ze dat ook niet. Moslims stellen echter harde eisen aan het debat; vermoedelijk omdat hij dan fysiek een makkelijk doelwit is.

Zouden het linkse gespuis en de moslims echt met Wilders in debat willen, dan zouden ze die belachelijke eisen niet stellen. Wilders zou volgens hen immers zulke idiote standpunten hebben dat hij in elke discussie makkelijk onderuit te halen is. Hoewel politici niks verplicht zijn en linkse tegenhangers lekker laf in de beschermde Kamer blijven lullen, begaf Wilders zich in het hol van de leeuw door een discussie aan te bieden. Weliswaar met beveiliging, maar dat kan nu eenmaal niet anders. "Niet eerlijk," roepen de moslims. "Nu kunnen we hem niet vermoorden." Wilders wil echter wel in debat en nodigt ook moslims uit. Dan komt de aap uit de mouw. Al die laffe moslims willen helemaal niet discussiëren aangezien ze dondersgoed weten dat ze verliezen.

Overweging.

Discussies hebben enkel zin als beide partijen in staat zijn hun standpunten te onderbouwen en eventueel aan te passen als de argumenten van de tegenpartij overtuigender zijn. Met domme mensen discussiëren heeft geen zin omdat er dan een welles-nietes spelletje ontstaat. Wie alleen keihard wil vasthouden aan zijn eigen standpunt en de discussie voert als monoloog met als enige doel gelijk krijgen is tevens geen volwaardige gesprekspartner om samen tot een oplossing te komen. Waarom dan zo moeilijk doen als toch al duidelijk is dat een discussie nutteloos is? Wilders kan toch gewoon zijn middelvinger opsteken en zich beroepen op zijn recht om te mogen spreken? Linkse ratten die zaken toch wel door onze reet duwen kunnen dat toch ook wel zonder schijndiscussie? Allochtonen die de macht willen overnemen hoeven hun toneelstukje echt niet op te voeren om te laten zien wat ze willen? Met schijndiscussies wordt geprobeerd totalitair gedrag te rechtvaardigen door te doen alsof besluitvorming op deskundigheid gebaseerd is.

Feitelijk creëert het willen discussie al een vorm van goodwill. De dialoog aangaan wordt als zeer democratisch ervaren. Gevaar ligt echter op de loer als het enkel bedoeld is om te manipuleren. Door van Wilders een discussie te eisen brengen moslims zich in de positie dat ze tijdens de voorbereidingen kunnen roepen dat hij niet durft omdat zijn argumenten niet deugen. Tevens wekken ze daarmee de schijn van hun goede wil. Latere onmogelijke eisen versterken dat gevoel. Om niet af te gaan zeggen ze later dat Wilders vals speelt en beschuldigen hem alweer. Een klassieke truc om iemand continu zwart te maken. "Discussie" wordt daarmee een hol construct dat tracht te zeggen: "Ik ben democratisch bezig, maar hij is een nazi". Vanuit de linkerkant zien we ook iets eigenaardigs. Zo zijn ministers verplicht om vragen te beantwoorden en de dialoog op te zoeken, maar de antwoorden zijn nikszeggend. Juridisch gezien mag dat volgens hen geen dictatuur genoemd worden.

Zoals met alle misdefinities wordt het construct "discussie" dus misbruikt om anderen te laten denken dat het proces democratisch verloopt terwijl er in werkelijkheid sprake is van een schijnconstructie om zaken er door te drukken. Aan de andere kant staan er mensen die de discussie voeren om er zelf beter van te worden. Zij zullen nooit iets toegeven, alles ontkennen en eisen dat de ander capituleert. Beide groepen diskwalificeren zich voor iedere serieuze discussie. Dictoriale flikkers in het kabinet moeten oprotten om een ander de kans te geven en allochtonen die enkel de dialoog willen aangaan als dat leidt tot meer privileges behoren uitgesloten te worden van iedere discussie. Een discussie is voor een goede compromis tussen partijen die dat echt willen. Over veel zaken valt simpelweg niet te discussiëren. Gasten moeten zich daar zeker bij neerleggen.

Pedofilie is zo'n onderwerp. Een compromis om kinderen iets aan te doen is onacceptabel. Daar moet niet eens over gesproken worden. Debatteren in de Kamer over processen die ons land vernietigen zijn onaanvaardbaar. Wilders hoeft zich niet te verantwoorden voor zijn standpunt dat de tsnunami uit Nederland moet verdwijnen. Het is schadelijk voor Nederland en moet daarom per definitie weg. Terrorisme is iets dat niemand moet willen. Een dialoog voeren met terroristen is daarom ondenkbaar. Toch dient een discussie niet alleen voor het bereiken van een compromis. Vooral op internet zijn beschouwingen, betogen en de daaruit vloeiende discussies bedoeld om mensen te informeren en van gedachten te wisselen. Vaak wordt het ook gebruikt om mensen te overtuigen. Ook hier geldt dat de gesprekspartners moeten kunnen argumenteren middels geldig opgebouwde redeneringen.

Uit het idee dat geweld ongepast is om meningsverschillen op te lossen volgt vaak dat discussie een betere optie is. Onterecht vullen mensen dit principe aan door te stellen dat er altijd een discussie nodig is. Of te wel: discussiëren of klappen vangen. Allerlei termen worden gebruikt voor mensen die dat niet willen. Van scheldwoorden tot censuur. Een erg zwart-witte benadering, want er is zoals gebleken een middenweg: geweld is sowieso af te zweren, maar een discussie is zoals gezegd alleen onder bepaalde omstandigheden zinvol. We gaan geen discussie aan met figuren die het als schijnconstruct gebruiken om de boel op te naaien. Vaak moeten we gewoon zeggen: "Sodemieter eens op met dat gelul, iedereen weet wel beter". Niet omdat we de discussie niet durven aan te gaan, maar omdat zinloos ouwehoeren nergens toe bijdraagt. Voer geen discussie met idioten. Iedereen weet heus wel wanneer praten zin heeft en wanneer niet.
Reacties: 0
Pagina's: 1

Reactie toevoegen
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
 Houd het hier netjes. Hartelijk dank.

Misdefinitie
Copyright (c) 2004-2024.

C:\>Misdefinitie\type info.txt
Contact opnemen kan via een e-mail naar info apending misdefinitie.nl.