|
| 304 # Staak om verspilling en mismanagement # |
Gepost door Misdefinitie op 06-04-2008 om 16:48.
Alles wordt steeds duurder, de kwaliteit van producten die mensen gewend zijn laat te wensen over en de voedselbank heeft er weer een flink aantal klanten bijgekregen. Vooral de typische overheidsbanen hebben te kampen met problemen. Politie, onderwijs en zorg: allemaal vinden ze dat ze cruciaal zijn voor een goede samenleving en dat hun werk zwaar en / of zeer gevaarlijk is. Daar mag best iets meer tegenover staan vinden zij. Rijden in een goedkope Volkswagen is voor paupers, gevarengeld moet weer gerespecteerd worden, goed werk levert toch niemand meer en dus zal de eindconclusie zijn dat er meer geld moet komen. De ellende is allemaal te wijten aan die vervloekte overheid die de lonen deed bevriezen en zichzelf eerst 30 % salarisverhoging gaf om vervolgens 100 dagen vakantie te nemen. Daling van de koopkracht zit hem behalve in het salaris ook voornamelijk in de mate waarin burgers bestolen worden en worden onderdrukt door managers.
Meer geld of minder verspilling?
Soms lijkt het leven eenvoudig. Vanuit de media krijgen we regelmatig de indruk dat mensen heel simpel denken. Te weinig koopkracht? Geen probleem. Open die geldkraan en dokken maar. Een hoger salaris geeft immers meer geld op de bankrekening en meer geld betekent meer tripjes naar de hoeren geld om uit te geven. Helemaal waar, alleen is het wel erg jammer dat het merendeel van het verdiende geld zo weer wegstroomt naar onbekende bestemmingen. Is het echt zo interessant om 100 euro meer te verdienen per maand? Misschien wel, maar het wordt al veel minder leuk als u bedenkt dat u sowieso 40 % kwijt bent en kans heeft in een hogere schaal te komen waardoor u nog meer belasting gaat betalen. Daarna komt natuurlijk de BTW en diverse andere heffingen die verder niemand kent. Waarna u, als u geluk heeft, een klein deeltje zelf mag houden.
Laten we eerlijk zijn. Uw geld wordt naar het buitenland gestuurd of in Nederland misbruikt ten behoeve van allochtonen. Positieve discriminatie, snoepreisjes, de bouw van moskeeën en het vervalsen van gesprekken met onwelgevallige politici. Allemaal voorbeelden van verspillingen die, als dat niet meer zou voorkomen, een stuk meer salaris zouden kunnen opleveren dan een verhoging waar alsnog een hoog percentage vanaf moet. Minder verspilling betekent meer geld beschikbaar voor andere zaken en de mogelijkheid om de belastingdruk eens flink omlaag te schroeven. Toch horen we daar niemand over en dat is vreemd. Lekker massaal PvdA stemmen, geld laten weggeven, er vervolgens achterkomen dat werken niet zo lonend is en dan willen zeiken. Nogal een domme manier van handelen. Mensen zouden moeten beseffen dat de politiek hun leven sterk beïnvloedt en dat hun stemgedrag wel degelijk uitmaakt.
Maak staken zinvol.
Ageren tegen verspilling en de politieke partijen die dat faciliteren tot de orde roepen zou de inzet moeten zijn van een staking. Natuurlijk is het aardig als u er wat centen bijkrijgt tijdens CAO-onderhandelingen. Uiteraard kunt u met behulp van de vakbonden gaan staken als het niet oplevert wat u hoopte dat het oplevert. Werknemers dienen echter te beseffen dat het niet zondermeer mogelijk is om salarissen te gaan verhogen. Ten eerste moet men ervoor waken dat salarissen niet te dicht bij elkaar komen te liggen. Een MBO'er moet niet evenveel gaan verdienen als een HBO'er of universitair geschoolde en iemand die de domme school niet heeft afgemaakt kan niet verwachten dat hij tijdens onderhandelingen de hoofdprijs voor zijn functie binnenhaalt. Ten tweede zullen mensen erop bedacht moeten zijn dat kleine procentjes geen zoden aan de dijk zetten. Bovendien is er nog het probleem dat Bos uw geld heeft misbruikt om zelf te kunnen ontsnappen aan de zwarte wijken.
Pleiten voor het eigen belang brengt nog een vervelend nadeel met zich mee. Nadat de politiebonden gingen staken kwamen de zorg en het onderwijs in het nieuws met het argument dat als de politie kan staken, zij dat ook kunnen. Meer geld voor de ene partij lokt bedelgedrag uit bij de anderen. Politie een procentje meer? Dan willen anderen die hun salaris jarenlang niet omhoog hebben zien gaan ook een graantje meepikken. De politiek meent vervolgens zich te moeten behoeden voor dat gedrag met als gevolg dat geen van de partijen met een bevredigend gevoel achterblijft. Waarom klagen ze niet over de verspilling die voor extra belastingdruk zorgt? Verschillende organisaties zouden met een massale staking de overheid kunnen dwingen na te denken over het weggeven van geld. Maak er een landsbelang van. Stop het over de balk smijten van ons belastinggeld en we houden allemaal een stuk meer over.
Geld zit in de top.
Voordat we weer alle fatsoensrakkers over ons heen krijgen melden we voor de zoveelste keer dat geld niet alleen verspild wordt aan buitenlanders. Specifiek kunnen we ook de vinger wijzen naar schoolorganisaties die bulken van het geld. Verkregen door subsidies die ze niet gebruiken om het onderwijs te verbeteren. In plaats daarvan potten ze het geld voor de eigen winst op. Extra geld is zo gezien eigenlijk helemaal niet nodig. In principe is er voldoende geld, maar wordt dat gewoon verkeerd gebruikt. Managers die veel te veel verdienen voor het werk dat ze niet doen zouden een groot deel van de verspilling op zich nemen. Een aantal van hen zou per direct kunnen vertrekken en het geld dat vrijkomt kan rechtstreeks ingezet worden in de zorg en het onderwijs.
Volgens professor Mirko Noordegraaf, verbonden aan de USBO van de Universiteit Utecht, is dat allemaal onzin. Volgens hem zijn we op die manier gaan denken door die vervloekte Pim Fortuyn die erop wees dat managers voor teveel overhead en kosten zorgen. Veel mensen begonnen te roepen dat de manager moet oprotten en dat zou wel een erg ongenuanceerd beeld opleveren. Ook het CDA moet het in het betoog van de professor ontgelden. Gewapend met het socialistische gedachtegoed waarin gemeenschapsdenken de toon zet heeft het CDA volgens Noordegraaf teveel de professional (bijvoorbeeld een leraar) in een slachtoffersrol geduwd en de manager de schuld in de schoenen geschoven. Gevoelsmatig zou er wel iets aan de hand zijn. Meneer lult verder over verzadiging, schaalvergroting en productietargets. Houd eens op met dat gelul. Nutteloze verspillende zaken moeten verdwijnen. Niet in stand worden gehouden door bullshit.
Manager als drogreden voor verandering.
Noordegraaf stelt dat mensen niet zomaar moeten zeggen dat de manager weg moet omdat hij nu eenmaal nodig is vanwege de veranderde maatschappij. Burgers zouden assertiever en agressiever geworden zijn waardoor managers meer nodig zijn dan ooit. De leraar of de agent zou alles niet zelf meer aankunnen. Oplettende lezers merken meteen een grote misdefinitie op. Managers worden geïntroduceerd om bepaalde taken op zich te nemen, voeren dat vervolgens niet correct uit of roepen irritatie op bij de mensen waar het echt om draait en rechtvaardigen hun bestaan door te roepen dat de samenleving nu eenmaal veranderd is. Met alle respect, maar wanneer er sprake is van problemen in de samenleving moeten die problemen worden opgelost. Los de agressie op en verminder de bureaucratie. Vererger het probleem niet door een manager neer te zetten die niet meer doet dan het probleem maskeren.
Een klassieke truc om het gelijk aan hun zijde te krijgen is de opmerking dat het verwijderen van (in dit geval) managers ook niet tot DE oplossing zal leiden. Erg vreemd, want dat betekent ook niet dat het aanblijven van de managers verstandig te noemen is. Op die manier redeneren is achterlijk en niet ter zake doende. We stellen niet dat er een oplossing komt door de managers weg te halen uit de organisatie. Sterker nog: het is hoogst onwaarschijnlijk dat een organisatie perfect gaat draaien als de managers morgen verdwenen zouden zijn. De hele structuur is immers op hun aanwezigheid aangepast. Wel stellen we dat een aantal managers kunnen verdwijnen mits men bereid is de onderliggende problemen aan te pakken. Brengen we de discipline weer terug op school, dan hebben we minder agressie en dus geen agressiebeheersing nodig. Brengen we de ouderwetse goede onderwijsmethoden terug, dan hebben we geen manager nodig die eindeloos vergadert over nutteloze aanpassingen.
Macht terug bij de leraar?
Managers lijken steeds vaker gebruikt te worden om problemen te verbergen. Denk bijvoorbeeld aan mondige leerlingen, ouders en patiënten die naar de pers willen stappen als hen onrecht is aangedaan. Volgens Noordegraaf past de manager daar goed bij, maar waarom dan? Is het soms zo dat er een manager nodig is om te voorkomen dat er dingen naar buiten lekken? Moeten vervelende incidenten soms binnen de scholen blijven en als dat niet kan tegengesproken en ontkend worden door een veel te dure rector? Wat ons betreft niet. Roepen dat de macht terug moet naar de leraar mag misschien wel populistisch worden genoemd: feit is wel dat de kernactiviteit van een school lesgeven is. Daarmee is de leerkracht de belangrijkste persoon in een onderwijsorganisatie en niet de manager die veelal dingen doet omdat de bureaucratie dat nu eenmaal voorschrijft.
Onderwijsondersteunend personeel zorgt voor alle faciliteiten. Roostermakers en administratieve medewerkers zorgen ervoor dat alle administratieve handelingen worden geregeld. Directeuren hebben de dagelijks leiding. Daartussen zitten een heleboel leraren die zelf een heleboel zaken kunnen regelen. Voorstander van het managersregime zullen daar tegenin brengen dat de leraren dat niet meer kunnen, maar wij stellen daar tegenover dat als de leraren niet meer de werklast van de managers boven zich hebben er zeeën van tijd vrijkomt om dat alsnog te regelen. Menig leerkracht kan u vertellen dat er urenlang vergaderd wordt over allerlei onderwerpen die nooit relevant zijn voor de eigen werkzaamheden. Lesprogramma's en leerdoelen zijn al tientallen jaren bekend. De leraar moet gewoon voor de klas staan en de leerlingen iets leren. Al dat managersgezeik over vernieuwingen zorgen alleen maar voor extra werklast.
Overweging.
Uit het bovenstaande blijkt wel dat staken voor een kleine loonverhoging een nogal eenzijdige benadering is. Er valt veel meer te halen dan een kleine sigaar uit eigen doos. De brutosalarissen vallen in principe nog wel mee. Het salaris wordt een klein salaris op het moment dat er nog zoveel belasting afmoet om nutteloze zaken te financiëren. Om dat tegen te gaan zullen we toch het balletje neer moeten leggen bij de politiek en zult u eens moeten overwegen of het verstandig is te stemmen op partijen die het geld enkel voor het eigen gewin over de balk gooien. Verder komen we een grote vorm van overhead tegen binnen scholen en andere organisaties in de vorm van managers die met onnozele beslissingen en mismanagement het geld weggooien dat bovenop uw salaris had kunnen komen. En behalve een geldkwestie heeft de mate van tevredenheid op het werk ook te maken met de werkdruk die we ervaren.
Erg fijn dat u staakt voor meer geld, maar heeft u er wel eens bij stil gestaan dat het gedoe dat managers u opleggen ook flink wat waard is? Stelt u zich eens voor dat u veel minder managers had zodat er veel nutteloze werkzaamheden, bureaucratie en vergaderingen verdwijnen. Zonder dergelijke last houdt u heel veel uren over. Uren die op een andere manier kunnen worden ingezet ten behoeve van uw werk als professional. Een hele andere benadering kan zijn dat de vrijgekomen uren worden gebruikt voor uzelf. Wie niet meer 20 % van zijn tijd kwijt is door de schuld van een manager, werkt in principe 4 dagen in plaats van 5. Wanneer u hetzelfde salaris van 5 dagen voor 4 dagen werk krijgt, is de behoefte aan een verhoging opeens veel minder groot. Genoeg reden om tijdens het staken dit soort punten ook eens naar voren te brengen.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|