|
| 300 # School straft slachtoffers pesten # |
Gepost door Misdefinitie op 17-03-2008 om 21:31.
Pesten op school komt zeer regelmatig voor en dient nadrukkelijk onderscheiden te worden van plagen. Onder plagen valt een klein grapje tussen mensen die onderling gelijkwaardig zijn. Bijvoorbeeld vrienden of kennissen. Meestal is het van korte duur en is het daarna ook meteen afgelopen. Pesten is iemand structureel treiteren met als doel schade te berokkenen en wordt vrijwel altijd uitgevoerd door een groep die in ongelijke machtsverhouding staat tot het slachtoffer. Ongelijk omdat de groep door zijn nummerieke meerderheid en zijn centrale positie in de sociale omgeving een grote macht kan uitoefenen op het slachtoffer. Vanwege de schade die pesten kan aanrichten zouden scholen er alles aan moeten doen om het te voorkomen. Scholen kiezen echter vaak voor de weg van de minste weerstand en sturen liever het slachtoffer van school dan ze tegen het pesten optreden.
Hoe groot is het probleem?
Pesten is een proces dat zich gaandeweg ontwikkelt in een omgeving en op allerlei manieren jarenlang kan voortduren. Onderzoeken en studies naar het verschijnsel maken regelmatig schattingen met wisselende uitkomsten. Sommige bronnen zoals de website omgaan met pesten melden dat het gaat om een groep van meer dan 385.000 kinderen die stelselmatig het slachtoffer zijn van ernstige pesterijen. Volgens hen zou dat neerkomen op 1 op de 4 leerlingen in het basisonderwijs en 1 op de 6 leerlingen in het voorgezet onderwijs. Gemiddeld dus zo'n 5 leerlingen per schoolklas. Gaat het om hele ernstige pesterijen zoals structureel met een groep iemand lichamelijk en geestelijk mishandelen, dan gaat het om minstens 1 leerling per klas. Vrijwel alle klassen kennen min of meer een pispaal. Vaak wordt dit verzwegen om de "goede" naam van de school niet te schaden.
Zoals gezegd gaat het bij pesten niet om kleine geintjes die jongeren onderling regelmatig met elkaar uithalen. Pesten gebeurt veelal door een aantal pestkoppen die er hun dagelijkse hobby van hebben gemaakt iemand het bloed onder de nagels vandaan te halen. Het is een combinatie van anoniem vernielen, pesterijen en structureel druk uitoefenen totdat het van kwaad tot erger gaat. Elke dag de banden van de fiets laten leeglopen, jassen zoekmaken, boeken in de sloot gooien en schoolmateriaal stelen van steeds dezelfde persoon zijn overduidelijk voorbeelden van vernielingen van eigendommen. Daarbij komt nog de druk van de lichamelijke manieren van pesten zoals pootje haken, duwen, expres te hard schouderklopjes geven of in het geniep haren uit het hoofd proberen te trekken. Wanneer een groep zo groot als een schoolklas zich met dit soort zaken bezighoudt, krijgt het slachtoffer gemiddeld 2 keer per minuut met ernstig treiteren te maken.
Jammer genoeg weten de pestkoppen steeds vaker de dans te ontspringen omdat veel pestacties niet te bewijzen of juridisch aan te pakken zijn. Anoniem gedrag is niet te herleiden tot een dader en de relatief kleine zaken zijn individueel genoeg niet voldoende om tot vervolging over te gaan. Dat het slachtoffer onderhevig staat aan honderden van dat soort pesterijen wordt maar door heel weinig mensen begrepen. Een aantal pestkoppen gaan stelselmatig veel verder over de schreef. Mishandelingen gaan zo ver dat er geschopt en geslagen wordt. Tot bloedens aan toe. Geestelijk proberen de pestkoppen het slachtoffer kapot te krijgen door een volledige sociale isolatie te realiseren. Seksueel misbruik gaat nog een stap verder wat door het taboe dat hierop rust vrijwel nooit in de media verschijnt. Om het systeem in stand te houden roepen pestkoppen regelmatig dat er uitgelokt wordt en dat het slachtoffer zelf niet goed bij zijn hoofd is.
De gevolgen zijn vreselijk. Mensen lijken niet te beseffen dat stelselmatig pesten leidt tot een toename in het aantal zelfmoorden en gevallen van automutilatie. Slachtoffers blijven hun hele leven lasthouden als gevolg van het pesten. Variërend van sociale isolatie, maatschappelijke uitsluiting en ernstige depressiviteit. Het behoeft geen betoog dat een simpel "hij lokte het uit"-argument van de pestkoppen belachelijk is. Niemand verdient het om mishandeld, misbruikt en gepest te worden met alle gevolgen van dien. En als het slachtoffer al geestelijk iets mankeert, dan is dat veelal het gevolg van het pesten. Niet de oorzaak. Pesten kan op geen enkele manier gerechtvaardigd worden. Zeker niet gezien de ernstige gevolgen voor iemands gezondheid en leven.
Protocollen zijn een wassen neus.
Uiteraard willen scholen niet geassocieerd worden met pestgedrag en de gevolgen daarvan. Al was het alleen maar omdat ze dan met de neus worden aangekeken. Wie recent nog op een aantal webpagina's van scholen heeft gekeken is vast wel eens een stuk tekst over pesten tegengekomen. Elke school distantieert zich van het pesten en wil naar eigen zeggen een veilig klimaat creëren voor de kinderen. Een steeds groter wordend aantal scholen heeft zelfs een pestprotocol opgesteld. Daarin staan omgangsregels en beleid met betrekking tot het pesten. Contracten die ondertekend moeten worden door leerlingen en medewerkers lijken ook gemeengoed te worden. Met behulp van een dergelijk contract zouden leerlingen zweren nooit aan pestgedrag deel te nemen. Dergelijke protocollen bieden enkel schijn. Pestgedrag gaat gewoon door en scholen pakken liever de slachtoffers aan.
Zeer schokkend om te vernemen is het feit dat scholen wel roepen veel aan pesten te doen, maar in de praktijk laten weten dat leerlingen die gepest worden het wel aan zichzelf te wijten zullen hebben en beter een andere school kunnen zoeken. In het hierboven aangehaalde artikel uit de Telegraaf gaat het om de veelvuldig gepeste 13 jarige Steffy de Groot uit West-Graftdijk. Het meisje zou stelselmatig bestolen en mishandeld zijn nadat ze bevriend raakte met een klasgenoot die toen al gepest werd. De groep die haar belaagde bestond uit een groot aantal pesters die er alles aan deden om haar het leven zuur te maken. Ook het typische zwartmaakgedrag van pesters was overduidelijk aanwezig toen ze gestolen geld kreeg aangereikt om iets voor hen te gaan halen. Het meisje stelt met de dood bedreigd te zijn en zegt dat zelfs de leraren meepestten. Op het Adriaan Roland Holstschool melden ze sarcastisch dat ze nog wel welkom is.
Tegenwoordig hebben we met de multiculturele samenleving er weer een pestvorm bij. Namelijk pesten gebaseerd op discriminatie en racisme. U zult als blanke ouders uw blanke zoon maar op een zwarte school moeten stoppen. Dat gebeurde de destijds slechts 9 jaar oude Cyril Teissier op basisschool De Cirkel in de allochtonenwijk Zuilen in Utrecht. Hij werd daar de pispaal van de klas omdat een aantal geitenneukers hem uit racistische motieven niet wilden accepteren. Voor Cyril had de schoolleiding geen plaats meer. In plaats van het pesten aan te pakken stuurden ze hem van school. Zonder problemen wordt dit door iedereen geaccepteerd. Racisme treft nog steeds veelal de blanke bevolking wat al begint in de kindertijd.
Angst.
Wat bezielt scholen in hemelsnaam om de slachtoffers van pesten nog dieper te kwetsen door hen van school te sturen in plaats van het pesten aan te pakken? Verdienen deze kinderen dan geen onbezorgde schooltijd en is dat alleen weggelegd voor kinderen bij wie het allemaal vanzelf goed gaat? Vinden scholen het pestgedrag een probleem of zit er iets anders achter? Vraag het de scholen en ze zullen allemaal wijzen op de politiek correcte stukken waarin ze het theoretische beleid tegen pesten uiteen zetten. Daar zijn we echter niet in geïnteresseerd. Het gaat hier om het welzijn van honderdduizenden kinderen die dagelijks gepest worden. Scholen kunnen de verantwoordelijkheid niet afschuiven op beleid dat ooit door iemand is opgesteld. Er is meer aan de hand en gelooft u ons: wat u steeds te zien krijgt is slechts het topje van de ijsberg.
Bestrijding van het pesten lijkt niks meer te zijn dan een statistische overweging. Nemen we aan dat er in elke klas wel een pispaal te vinden is, dan bestaat er blijkbaar een mechanisme dat ervoor zorgt dat een dergelijk aantal in stand gehouden zal worden. Een school kan zich er makkelijk vanaf maken door te stellen dat er sowieso iemand gepest gaat worden in een groep. Andersom geredeneerd hebben we minstens met een aantal pestkoppen per klas te maken als er sprake is van een slachtoffer. Scholen kiezen bijna altijd voor beleid dat het minste leerlingen kost. Zij krijgen namelijk subsidies voor een bepaald aantal leerlingen. Zeker als die leerlingen de school verlaten met een diploma. Een gemiddeld slachtoffer wordt belaagd door 5 pestkoppen en 15 meelopers. Feitelijk kost het minder om het slachtoffer van school te sturen om het pesten te doen ophouden. Pestbeleid is vaak keiharde statistiek.
Scholen zijn bang voor pesters. Zowel leraren als de schoolleiding. Pesters zijn vaak zo geraffineerd dat ze hun gedrag projecteren op degenen die zich ermee bemoeien. Zo kan de leraar die er wat van zegt zomaar het slachtoffer worden van pesterijen. Ook in zijn persoonlijke leven waarbij hij thuis opgezocht en gestalkt wordt. Hetzelfde geldt voor de laffe rector die uit angst dat er moslims zijn huis komen verbouwen tegen het slachtoffer zegt dat hij beter een andere school kan zoeken. Voor alle vormen van misdaad geldt dat er veel minder mensen last van hebben dan er daders zijn. 20 pestkoppen berokkenen veel schade aan 1 of 2 slachtoffers, maar dat impliceert dat er 18 leerlingen niet of in elk geval minder gepest worden. Hier geldt dan weer de macht van de statistiek: scholen beweren dan het pesten voor 99 % onder de knie te hebben. Een blank slachtoffer van school sturen kost ze niks. Ingrijpen als tientallen pestkoppen anderen kapotpesten levert ze angst voor wraak op.
Overweging.
We zitten met een situatie die al tientallen jaren voortduurt en waar geen eenvoudige oplossing voor aan te dragen is. Door onderzoek weten we al veel meer dan 20 jaar geleden en het internet biedt een bron aan informatie over wat iemand kan doen als er sprake is van pesten. Allemaal leuk en aardig, maar de kern van pesten is nog altijd een grote groep tegen 1 slachtoffer. Individuele feiten zijn niet strafbaar, maar samen pesten zij zovaak dat de combinatie extreem destructief kan zijn. Geen pester is op te pakken omdat hij iemand uitscheldt. Het slachtoffer kan er echter wel kapot aan gaan als 20 leerlingen dat 50 keer op een dag doen. En niet 1 dag, maar jaar in jaar uit. Een beetje duwen kan nauwelijks bestraft worden, maar een leerling die continu door tientallen mensen wordt belaagd kan nauwelijks iets bewijzen. Voor stelen kan aangifte gedaan worden, maar voordat er iemand een boete krijgt is iemand al keer op keer bestolen. Niemand kan een groep pestkoppen dwingen normaal en sociaal met iemand om te gaan. Negeren en doodzwijgen, een van de ergste vormen van pesten, is altijd mogelijk.
Pestgedrag heeft veel overeenkomsten met het verschijnsel demoniseren. Zo om ons heenkijkend merken we op dat grote groepen mensen in de maatschappij blijkbaar behoefte hebben om anderen kapot te maken die iets anders doen, vinden en bereiken dan zij. Volwassenen reageren niet anders. Nederland kent het zogenaamde maaiveldcultuur. Steekt u uw hoofd uit boven het veld omdat u bijvoorbeeld bovengemiddeld intelligent bent, dan komen mensen uw hoofd afhakken. Reageert u anders, dan wordt u gepest. Heeft u een andere mening dan een ander, dan ligt ontslag op de loer of erger: men blijft zo demoniseren dat iemand zwart wordt gemaakt en grote groepen mensen gaan denken dat u echt niet goed bij uw hoofd bent. Vervolgens is alles geoorloofd. Moord, doodslag, zwartmakerij, beroepsverboden en mishandeling. Kortom: pesten tot de dood erop volgt. Net als pesten in de klas kent het demonisatieproces vaak een slechte afloop en wordt het door de meerderheid van de mensen nog goedgekeurd ook.
Hoe hard het ook klinkt: wij denken dat pestgedrag, demonisatie en alle aanverwante processen door de meerderheid van de mensen op handen gedragen worden. Uiteraard zal iedereen ontkennen, maar kijkt u eens om u heen hoe ziek en verrot de maatschappij de laatste 40 jaar geworden is. Iedereen lijkt over lijken te willen gaan als het gaat om ander gedrag en andere meningen. Niemand lijkt zich druk te maken over het zwartmaken en andere kenmerken van het typische pestgedrag. Sterker nog: het gedrag is in allerlei vormen gewoon geoorloofd als men van mening is dat het slachtoffer het over zichzelf afroept. Dit soort processen kunnen enkel doorbroken worden als we met z'n allen een vuist maken en tegelijk zeggen dat we dit niet meer willen. Tegelijkertijd moet er een goed stelsel van straffen komen en een beter signaleringssysteem. Pas als de maatschappij bereid is om alle onzuivere elementen te verwijderen in plaats van om uit gemakzucht het slachtoffer de deur te wijzen kunnen we een halt roepen tegen het pesten.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|