Mis·de·fi·ni·tie (de ~ (m.), ~s)
1 Politiek correct geformuleerde definitie waarmee men door middel van leugen en bedrog de werkelijke aard van misstanden probeert te verhullen door deze te rechtvaardigen.
- Misdefinitie gaat over misstanden en gedrag van criminelen, radicalen en terroristen.
- Stop de #CancelCultuur! Stelletje moraalnarcisten, u bent geen beter mens als u mensen uitsluit vanwege hun politieke gezindheid.
- De vrijheid van meningsuiting is absoluut! Wat wij mogen schrijven, bepaalt niet de juut!
- Stiekem sollicitanten googelen en ze dan cancelen? Uw naam wordt geregistreerd en doorgegeven!
Gebruikersnaam: Wachtwoord:
# Home # Boek HvA (Uitverkocht) # Registratie # Contact #
Misdefinitie artikelen
Pagina: 31 / 44: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44

262 Partijpolitiek van Verbeet
261 Fileleed? Nederland is vol!
260 NSB Handelsblad opent aanval op rechts
259 Van landverrader naar anti-moslim
258 Kneus Stakkermans gekrenkt
257 Eeuwige vacaturenepperij
256 Islam is als kanker, Wilders wil blanker
255 De piramide van Boober
254 "Pedofiel" als stigma voor iedereen
253 Nationalistisch gedachtegoed verkwanseld
252 Links eist verbetering propaganda
251 PvdA heult met extreem radicale islam
250 Belastingdienst amateuristisch en digibeet
249 Razzia ter bestrijding van terrorisme
248 Kut Marokkanen horen in hun eigen land
247 Stoelendans op de arbeidsmarkt
246 Slecht onderwijs met een doel
245 Term "racist" verliest zijn waarde
244 "Goebbels" keert Nieuw Rechts de rug toe
243 Anoniem schijnsolliciteren met Manpower

247 # Stoelendans op de arbeidsmarkt #
Gepost door Misdefinitie op 26-06-2007 om 21:14.
Geld in andermans handen is altijd een doorn in het oog geweest van onze socialistische vrienden. Uit pure wanhoop en frustratie omdat ze zelf niks bereikt hebben in hun leven zijn ze steeds op zoek naar manieren om anderen te naaien. Zware belastingen mag dan wel een manier zijn om de gehele bevolking te pesten; om individuele mensen aan te pakken is het wat omslachting. Daarom hebben ze bedacht dat het ook wel eens leuk kan zijn als het mogelijk is dat mensen snel hun baan verliezen. Individueel mensen aanpakken is daarmee een stuk eenvoudiger geworden: 1 roddel en ze kunnen fluiten naar hun baan. Politiek correct wordt het plan naar voren gebracht onder de noemer "versoepeling van het ontslagrecht". Om niet het hele volk over zich heen te krijgen beweren ze dat het een compromis is tussen snel mensen aan de slag krijgen en het beschermen van rechten. Banen zoeken en behouden wordt daarmee net een stoelendans.

Dwang is nutteloos.

Tijdens wat ze de "participatietop" noemen worden verregaande plannen gesmeed om de arbeidsmarkt weer in hun gewenste richting te buigen. Socialisme gaat altijd gepaard met dwang en slechte compromissen. Dwang herkennen is hier simpel. Werkgeversorganisaties willen graag dat bedrijven die meer dan 50 werknemers hebben elk jaar een kansloze langdurig werkloze aan een baan helpen. Argument hiervoor is dat zij bij veel bedrijven niet welkom zijn. Bedrijven hebben daar zo hun redenen voor: doorgaans te laag opgeleid, onhandelbaar, door iedereen uitgekotst en te lang uit het arbeidsproces om weer in het ritme te komen. Gebrek aan vertrouwen is een probleem dat niet opgelost kan worden door een verplichting. Goede banen met verantwoordelijkheid zullen daar nooit uit voortkomen. Bedrijven dwingen banen af te staan levert lage, onnodige en nutteloze banen op waar niemand iets aan heeft.

Wanneer bedrijven belangrijke functies moeten invullen maken ze vaak gebruik van hun eigen netwerk. Men stelt wel eens dat rond de 70 % van de banen wordt vergeven door middel van vriendjespolitiek. De rest van de banen worden te koop gezet en verdeeld onder de best passende personen op de openbare banenmarkt. In theorie kan iedereen meedingen door de solliciteren op dergelijke vacatures, maar er is slechts beperkt ruimte. Kandidaten met een lelijke smoel komen er niet in. Langdurig werkloos en geen pakkende referentie die uw schoenen likt? Pech gehad. Komt dat doordat u jong, hoog opgeleid, stiekem toch werkervaring heeft en voor een hongerloontje aan de slag wilt? Dan bent u eventueel nog welkom. Voor de rest is geen plaats. Ook niet onder dwang. Wat gebeurt er als bedrijven onder dwang mensen in dienst moeten nemen? Omdat het vertrouwen ontbreekt en er grote weerstand bestaat tegen het aannemen van figuren waar we de hond nog van af zouden schoppen doen bedrijven maar alsof. Ze gaan domme nutteloze functies creëren zodat de bedrijfsvoering niet in gevaar komt.

Heeft het bedrijf daar iets aan? Nee. Ze willen geen plaats vrijmaken en komen waarschijnlijk met rotklusjes zoals het beheren van een volgekakte WC-pot. Moet de werknemer niet blij zijn dat hij eindelijk aan het werk is geholpen door onze geliefde overheid? Nee, want de rotklusjes kunnen later nooit als relevante werkervaring dienen. Staat hij op een gegeven moment op straat, dan is hij nog even ver. Voordelen voor de belastingbetaler zijn er ook al niet, want hij moet niet alleen voor een halve uitkering opdraaien, maar ook voor de kosten van de realisatie. Mislukt het, dan is het weer onze schuld zodat we mogen lappen voor een reguliere uitkering. Met een verwijzend vingertje naar ons, want de kansloze heeft het wel degelijk geprobeerd. Melkert-achtige constructies zijn niet meer van deze tijd. Mislukte projecten van vroeger kunnen maar beter direct naar de prullenbak worden verwezen.

Stoelendans.

Misdefinitie vindt dat we eens af moeten van het gezeur dat er kanslozen zijn in Nederland. Elke maatschappij, of dat nu een rijke of arme maatschappij is, heeft een grote groep mensen die zich in principe kunnen redden op deze wereld en een groep mensen die onder de standaarden leven. Daarnaast zijn er ook nog groepen die moedwillig hun rechten verspelen in de maatschappij door het te gaan zoeken in de criminaliteit, maar dat ter zijde. Dat komt omdat er overal op de wereld schaarste heerst. Op de banenmarkt is dat niet veel anders. Organisaties bieden slechts een beperkte hoeveelheid banen. Niet genoeg om alle mensen van een baan te voorzien. Feit is dus dat er onder de huidige omstandigheden altijd een groep mensen zal bestaan die niet aan een baan kunnen of willen komen. Laatst genoemde mag wat ons betreft creperen: wie niet wil werken zal niet eten. Eerst genoemde helpen is niet per definitie slecht, maar het moet niet ten koste gaan van anderen. Iedereen heeft in beginsel een eigen verantwoordelijkheid om werk te zoeken.

Goed, we hebben dus veel meer mensen die moeten werken dan er banen zijn. Net als bij het kinderspelletje "stoelendans" staan zij allemaal rond een aantal stoelen die zij graag zouden willen bemachtigen. Als een deel gaat zitten, heeft een ander deel geen baan. Meer stoelen erbij zetten is geen optie, want er is simpelweg geen financiële ruimte, noodzaak en wil om extra stoelen in te slaan. Wat men in de participatietop besproken heeft is de groep die geen baan heeft helpen door in compromis het ontslagrecht te versoepelen. Wat er dan gebeurt kunt u wel bedenken. Wie met moeite een stoel bemachtigd heeft moet weer opstaan en in de rij gaan staan. Zodra de muziek stopt probeert iedereen weer te zitten. Weliswaar is er nu een andere verdeling bereikt (waarbij de socialisten hopen dat het voornamelijk socialisten en allochtonen zijn die de stoelen bezetten), maar de werkloosheid en het aantal banen is gelijk gebleven.

Eigenlijk is dat te belachelijk voor woorden. Mensen die met pijn en moeite hun hele leven geïnvesteerd hebben in onderwijs en het zoeken naar een passende baan worden door dat systeem als het ware rondgedraaid totdat ze, na langdurig werkloos geweest te zijn, weer eens aan de bak komen op een veel lagere functie. Enkel een socialist kan zoiets verzinnen dat in zijn straatje ligt. Een ingenieur met een goede baan moet deze inleveren doordat hij snel ontslagen kan worden. Daarna moet hij genoegen nemen met een baan als schoonmaker. Verplicht, want een uitkering is er voor een hoogopgeleide niet bij. Redt hij het ooit weer tot ingenieur, dan begint het spelletje weer van voor af aan. Maatschappelijk gezien is er geen oplossing bereikt. Wel is er sprake van een nieuw probleem: de hele maatschappij wordt door een stoelendans instabiel.

Maar, het werkt in het buitenland toch ook?

Wat ons betreft is de redenering dat het in het buitenland ook werkt en daarom ook in Nederland moet werken een drogredenering. Meestal doelt men op landen als de Verenigde Staten van Amerika. Men kan daar bij wijze van spreken vandaag worden aangenomen, werken en morgen weer ontslagen worden. Kan dat niet in Nederland werken? Wij willen dat soort mensen erop wijzen dat maatschappijen verschillen en dat wat in het ene land werkt niet per definitie in een ander land kan werken. Nederland heeft te maken met een aantal overspannen markten. Een van deze markten wordt gevormd door de huizenmarkt. Door overheidsbeperkingen in het bouwen en overbevolking is er een situatie ontstaan waardoor de huizenprijzen belachelijk hoog zijn geworden. Om dat te kunnen betalen moeten mensen thans een hypotheek nemen op twee salarissen. Looptijd is minstens 30 jaar wat betekent dat voor een simpel rijtjeshuis 2 mensen 30 jaar moeten kromliggen. Een normale levensstandaard opbouwen is in Nederland niet mogelijk zonder een vast inkomen.

Geen enkele bank wil in de huidige situatie een hypotheek gaan verstrekken als er niet minstens een vast inkomen beschikbaar is. Jaarcontracten voldoen niet, tenzij er een intentieverklaring wordt afgegeven door de werkgever. Over het algemeen zullen werkgevers daar niet zo happig op zijn omdat ze jaarcontracten gebruiken als veredelde proeftijd van 12 maanden. Versoepelt men het ontslagrecht zodat een vast contract met onbepaalde tijd geen waarde meer heeft, dan ben ik benieuwd hoe banken gaan reageren als ze financieringen moeten verstrekken. Terecht kunt u opmerken dat het huidige vaste contract ook geen garantie biedt dat iemand over 10 jaar nog werk heeft. Toch is juist de moeilijkheid om iemand te kunnen ontslaan een goede richtlijn. De kans is namelijk wel aanwezig dat iemand in beginsel een groot aantal jaren werkzaam is bij de werkgever en dus haast zeker is van veel werkervaring waarmee bij ontslag snel een andere baan kan worden gevonden. Daarnaast zorgt een strenge procedure ervoor dat iemand niet zomaar op straat staat zonder vergoeding.

Komt iemand echter met een halve baan en soepel ontslagrecht aankakken bij de bank, dan zal hij eerst moeten bewijzen een flink aantal jaren gewerkt te hebben. Wat voor zekerheid heeft de bank anders als een contract ieder moment onderbroken kan worden? En zonder hypotheek geen huishouden. De bewering dat het in andere landen wel kan is in Nederland niet aan de orde. Nederland is een zeer bureaucratisch land waar het bemachtigen van een baan 100 keer moeilijker is dan het verliezen van een baan. Nieuwe werknemers moeten door middel van ingewikkelde procedures worden aangemeld, alle gegevens moeten verzameld en gecontroleerd worden, voor elke speciale bevoegdheid moet er een specifieke opleiding gevolgd worden en Nederlanders moeten door de overspannen markten veel meer verdienen om een redelijk bestaan op de bouwen. Verschillende Staten in Amerika maken het de burger makkelijk. Vandaag solliciteren, vandaag werken. Ziet u dat gebeuren in Nederland? Wij niet.

Pak andere problemen aan.

Al eerder hebben we aangegeven dat er voor een aantal andere problemen eerst een oplossing moet komen. Ons inziens is de markt ondoorzichtig gemaakt door een brei aan regeltjes en vervelende recruiters. Zonder dat soort regeltjes en een extreme belastingdruk zijn bedrijven sneller geneigd om iemand aan te nemen dan wanneer ze gedwongen worden. Bij dwang stellen ze hooguit een schoonmaakbaantje ter beschikking. Verlost van bureaucratie en belastingen is het echter wel opeens veel interessanter geworden om een werknemer in te huren als het werk teveel wordt. Zorg ook dat het onderwijs weer op niveau komt en standaardiseer diploma's en bevoegdheden. Het moet in principe mogelijk zijn om als iemand een werktuigbouwkundige vraagt hij vandaag iemand met een diploma kan inzetten in zijn bedrijf. Bedrijven dwingen een koffiejuf aan te nemen zal niet helpen. Versoepeling van het ontslagrecht mag pas aan de orde zijn als men effectief kan wisselen van baan met behoud van de reeds opgebouwde levensstandaard.

Tot die tijd moeten processen elkaar in evenwicht houden. Lange en moeizame processen om te kunnen werken in Nederland kunnen niet anders dan strenge procedures als tegenhanger hebben. Sollicitatieprocedures duren gemiddeld 2 maanden. Onacceptabel als mensen ieder moment hun baan kunnen verliezen. Dan hebben we het niet eens over de manier waarop werknemers uitgebuit dreigen te worden. Onder de dreiging alles kwijt te raken kunnen werknemers gedwongen worden buiten hun contract om werkzaamheden en overwerk te verrichten. Grote referentienetwerken kunnen iemand simpel zijn baan laten verliezen door aan de huidige werkgevers een aantal verhaaltjes over hem te vertellen. Werkgevers kunnen hun werknemers gaan vervangen zodra ze te duur worden en eisen dat ze zich kapot werken omdat ze anders mogen oprotten. Uitbuiting, stoelendans en mensen onder druk dingen laten doen zijn kenmerken van socialistische plannen. In een moderne maatschappij wordt dat geacht onaanvaardbaar te zijn.
Reacties: 0
Pagina's: 1

Reactie toevoegen
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
 Houd het hier netjes. Hartelijk dank.

Misdefinitie
Copyright (c) 2004-2024.

C:\>Misdefinitie\type info.txt
Contact opnemen kan via een e-mail naar info apending misdefinitie.nl.