|
| 226 # Nationale Carričrebeurs enkel reclame # |
Gepost door Misdefinitie op 10-03-2007 om 23:05.
Vrijdag 9 maart en zaterdag 10 maart vond de 10e editie van de Nationale Carričrebeurs plaats in de RAI in Amsterdam. Volgens de organisatoren zou het evenement de beste topwerkgevers huisvesten en waren er mogelijkheden om toekomstige collega's te ontmoeten. Via de media werden we aangespoord om vooral de beurs te komen bezoeken. Zeker als we opzoek waren naar een baan. Misdefinitie vroeg zich af of een dergelijke beurs wel meerwaarde kan bieden ten opzichte van de informatiebronnen die ons altijd ter beschikking staan. Ieder fatsoenlijk bedrijf heeft tegenwoordig wel een website en er is een wildgroei aan allerlei vacatureomschrijvingen te vinden met zulke brede formuleringen dat zelfs de schoonmaker op de meeste vacatures zou kunnen reageren. Zouden we kunnen praten over concrete functies? Schijn bedriegt. Banen vonden we nauwelijks bij de werkgevers. Vaak kon er zelfs niet eens over gepraat worden. De beurs was met name bedoeld om mensen te bestoken met reclame om wille van naamsbekendheid.
Onze opzet.
Ik ben persoonlijk langsgegaan op de beurs om polshoogte te nemen. Via de reguliere voorregistratie via Jobnet BV kon ik mezelf een entreekaart verschaffen die gratis toegang bood. Jobnet is namelijk een van die ondernemingen die zonder uw wil uw persoonlijke gegevens ontvangen van commerciële hoeren. Bij de voorregistratie was er een mogelijkheid om een CV ter beschikking te stellen aan werkgevers. Handig, want als werkgevers van te voren al interesse tonen dan weten we sneller waar we moeten zijn. Een recent CV diende als lokkertje voor de vermeende topwerkgevers. Zou dat al een droombaan opleveren?
Ik hoop niet dat er iemand is die dat verwachtte, want de oogst was vrij mager. Raad eens wat voor ondernemingen voornamelijk reageerden? Recruiters, headhunters en werving en selectiebureau's. Grotendeels zijn zij verantwoordelijk voor een groot aantal nepvacatures op het internet. Wat zij doen is CV's verzamelen, spammen en geld verdienen aan uw gegevens. Ze reageren op alles wat los en vast zit. Zelfs als het overduidelijk is dat iemand vanwege opleiding en ervaring nooit bij de door hen aangeboden rotzooi zal kunnen aansluiten. Zulke bureau's worden nog nader behandeld in een ander artikel, maar voor nu volstaat het te zeggen dat ze worden uitgesloten van bezoek omdat ze simpelweg de moeite niet waard zijn.
Wil een beurs meerwaarde bieden, dan zal het richting een concreet resultaat moeten kunnen gaan. Niet door een vervolggesprek aan te bieden aan iedereen met een HBO-diploma of hoger, maar na een gesprek besluiten om verder te praten over echte banen. Informatie kunnen we zelf wel opzoeken op het internet, open sollicitaties doen en tussen de duizenden sollicitanten komen is ook geen probleem en op specifieke functies solliciteren en standaard afwijzingen te krijgen is onze hobby. Dergelijke beurzen bezoeken we echter vanwege het persoonlijk contact. We zijn geďnteresseerd in concrete functies. Na een goed gesprek hopen we daarom ook dat we een streepje voor hebben en men ons uitnodigt op kantoor om over de verdere secundaire arbeidsvoorwaarden invulling van de arbeidsovereenkomst te praten. Uiteraard houdt dat ook in dat er deskundig personeel aanwezig dient te zijn, want we leggen een algemene vraag voor om te kijken met welke functies het bedrijf komt.
Aan het werk. Uw webmaster hees zichzelf in een net pak en deed niet geheimzinnig over deze website. Ik was overduidelijk te herkennen aan een naamkaart met daarop Misdefinitie.nl onder vermelding van mijn naam. Met enige opzet, want ik wilde tevens weten of het bedrijf in kwestie interesse toonde in mij als werknemer of dat hij enkel als een robot mijn CV in beslag nam om me voornamelijk vol te stoppen met reclame meuk. Bedrijven die echt geďnteresseerd zijn zullen het sneller opvallen en er vragen over stellen. Bij slechts 2 van bezochte stands werd mij gevraagd: "Wat is Misdefinitie.nl eigenlijk?" De rest was te druk bezig met het uitdelen van reclame. Erg teleurstellend.
Concreet was de werkwijze heel simpel. Deels zocht ik een aantal bedrijven uit om te bezoeken en deels liep ik verschillende malen afwisseld snel, langzaam slenterend, openstaand, geďrriteerd of juist meelevend rond om te kijken hoe snel er een ronselpoging werd gewaagd. Eenmaal in contact gekomen draaide ik na het voorstellen eerst mijn verhaal af. Ik ben een Informaticus met als opleiding Hogere Informatica. Verder ben ik ook Psycholoog en daarmee doctorandus. Minstens 4 jaar ervaring als Projectmanager waarbij ik teams aanstuur die software ontwikkelen. Het gaat om alle facetten van begin tot het einde van een project. Inclusief de programmeertechnische kanten. Overige werkervaring werd genoemd als daar aanleiding voor was. U dient te beseffen dat ik zo breed ben opgeleid en zoveel rollen heb vervuld dat overal wel een mouw aan te passen is. Toen kwam de brandende vraag: "Ik wil graag weten wat voor functies bedrijf X mij te bieden heeft."
Het resultaat.
Financieel en economisch.
Bij het binnenkomen was het verplicht een plastic tas ter hand te nemen. Elke opleidingsrichting kreeg een andere kleur tas. Zodoende kon iedereen zien wie (ongeveer) welke opleiding genoten heeft. Toch merkte ik bij het betreden van de beursvloer al dat een aantal financiële instellingen die overduidelijk een HEAO of WO-economische achtergrond zochten kleurenblind of te dom waren het principe te begrijpen. Vervolgens kijken ze me ook nog stom verbaasd aan als ik ze aangeef ingenieur te zijn. Na een aantal keren uitleggen dat de kleur tas de richting aangeeft en dat de met grote letters aangeduidde "ing." toch ook ergens voor staat kregen ze het door. Opvallend, want het was zaterdag 10 maart reeds de tweede dag van de beurs.
Recruiters.
Probleem opgelost zult u denken. Dachten wij ook, totdat we moeite moesten gaan doen om de ranzige recruiters van bedrijven met 1001 functies die toch nooit vervuld worden te ontwijken. Gelooft u mij dat ik genoeg CV's had meegenomen om serieuze bedrijven mee te voorzien, maar dat ik simpelweg geen zin had in bedrijven die enkel CV's verzamelen om deze voor geld te verkopen. Dat verpest de markt alleen maar en zorgt voor ontevreden opdrachtgevers. En nog belangrijker: dat leidt zelden tot een goede baan. Gelukkig hebben we wat voorwerk verricht en alvast alle paupers van de lijst gestreept. Lopen door een mierennest gaat heel wat makkelijker als u weet waar u heen moet. Tijd voor het serieuzere werk bij de grotere bekendere bedrijven.
Folders en u hoort nog van ons.
Kent u LogicaCMG? Jazeker, dat bedrijf kent u vast. Voorstelpraatje gehouden, gezegd wie ik ben en wat ik doe en natuurlijk de vraag of zij functies hebben die daarop aansluiten. Vragen naar de bekende weg: natuurlijk heeft dat bedrijf genoeg vacatures voor ICT'ers. Al impliceert een vacature tegenwoordig allang geen concrete functie meer. Benieuwd of men bij de algemene vraagstelling met concrete vacatures kon komen waarover gepraat kon worden. Helaas, dat ging niet. Wel wilden zij mijn CV bewaren en kreeg ik een aantal standaard brochures en folders mee om de prullenbakken in de trein mee te vullen op de terugweg. Zoals gezegd is informatie overal wel te vinden. In de week na de beurs zou ik gebeld worden voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek. Ja ja. Als we langs 20 bedrijven gaan en ze allemaal oriënterend willen babbelen, dan moeten we minstens 20 gesprekken voeren zonder uitzicht op een baan. Effectief is dat niet. U hoort nog van ons. Ik kan nog tig andere voorbeelden noemen, maar dat is hier niet relevant.
Degraderen van niveau.
Andere pogingen konden we bijvoorbeeld doen bij Capgemini. Ik werd "geholpen" door een man die in eerste instantie niet overtuigd was van mijn kwaliteiten. Een oud trucje dat ik al vaker heb gezien werd nu weer van stal gehaald: wel brood in iemand zien, maar matig enthousiast doen zodat iemand een lagere functie wil accepteren. Wat voor functie en over wat voor salarisindicatie we dan praten viel helaas niet te achterhalen. Ook hier kwamen er standaard folers op tafel. In gedachte gaat er dan al een streep door het bedrijf, toch was ik benieuwd of het gesprek, hoe langer het duurde, tot iets concreets zou leiden.
Jammer genoeg gebeurde dat niet. Er gebeurde iets anders. Het trucje van net werd uitgebreid met een al even oud en standaard uitbreidingstrucje. Na middelmatig enthousiast geweest te zijn proberen om iemand te polsen voor een nog lagere functie. Dan kunnen ze iemand laag inschalen qua functie en dus ook salaris om zo spotgoedkoop aan kennis en ervaring te komen. Zo gebeurde het dat er in beginsel voor Projectmanager werd gesolliciteerd terwijl gaandeweg in het gesprek de lat steeds lager werd gelegd. Technisch beheerder, programmeur en trainneeships. Op het moment dat er folders voor starters (weinig tot geen werkervaring) op tafel kwamen werd het tijd om op te stappen. Wat zijn dit voor fratsen jegens iemand met minstens 4 jaar specifieke werkervaring op dat gebied plus nog meerdere jaren ervaring op de niveau's daar onder? Wegwezen dus. Voordat ik werd uitgenodigd om te solliciteren op een functie als interieurverzorger. Ook voor deze categorie geldt: meerdere voorbeelden zijn er te geven, maar het gaat om het algemene principe.
"U kunt solliciteren via de website."
Bovenstaande quote heb ik meerdere malen mogen ontvangen. Een aardig voorbeeld vormt ProRail. Beter bekend als het bedrijf dat het niet eens voor elkaar krijgt om een RAID-opstelling voor harde schijven in te zetten zodat als er een uitvalt de ander het werk nog kan overnemen. Vol interesse en enthousiastme draaide ik mijn verhaal af. Zonder verder over mijn loopbaan na te denken leidde hij mij naar een gereedstaande laptop. Op deze laptop stond een internetbrowser open welke de internetpagina van het bedrijf toonde. Hij rommelde er wat aan, klikte op een vacaturelink en ik kreeg de opdracht om eens nader te inspecteren of de functie in kwestie bij mijn profiel zou passen. Met andere woorden: "Ik weet geen sodemieter, zoek het even lekker zelf uit." Twee minuten later had ik het alweer gezien. Pagina's op het internet heb ik thuis ook kunnen bekijken (en heb dat bij het vooronderzoek ook al gedaan). Meerwaarde om dat op de beurs nog eens dunnetjes over te doen is er niet. Als klap op de vuurpijl gaf de beste man aan dat ik kon solliciteren op de website. Op mijn vraag of ik echt niet meer informatie kon krijgen werd mij bij gods gratie toegestaan mijn gegevens op een formulier achter te laten. Informatie zou mij toegestuurd worden.
Even proberen bij het bedrijf dat we allemaal kennen als gebruiker van de diensten van Prorail. Namelijk de Nederlandse Spoorwegen (NS). Omdat de plattegrond aangeeft dat zij ook ICT-functies hebben trachtte ik bij de NS meer informatie te krijgen over functies. Het antwoord was daar heel duidelijk. Er waren geen ICT-functies beschikbaar. Suggereer dan ook niet dat het er wel is zou ik zeggen. Geheel in stijl werd mij wel nog te kennen gegeven dat ik altijd een open sollicitatie via het internet kan versturen. Natuurlijk kan ik dat. Dat kan ik bij elk bedrijf doen. Maar daarvoor komen mensen geen beurs bezoeken. Zulke dingen kunnen prima vanachter de computer. Nog een ander voorbeeld vormt Google. Bij webpagina's draait het om ICT. Zowel qua ontwikkeling als beheer en onderhoud. Zouden zij dan geen ICT functies hebben? Uiteraard hebben ze die. Alleen wel internationaal in het buitenland. Ik kon een folder meekrijgen en uiteraard zelf solliciteren op het internet als ik interesse zou hebben. Met alle respect, maar doen alsof hoogopgeleide sollicitanten te dom zijn om zelf aan het internet te denken is wel erg denigerend.
"Banen? Hoezo?" Ordinaire verkopers.
Denk ik dat ik alles wel zo'n beetje gehad heb qua gedrag, stuit ik opeens op een stand van de NRC. Door een opgeschoten jongeman werd ik te woord gestaan. Hij hield me een krant voor en ik had al meteen door dat het geld moest gaan kosten. Toch even een gezellig babbeltje gemaakt met het NRC, want ik voelde al dat er hier iets niet klopte. Even rustig afwachten totdat de verkoper in kwestie zijn hele verhaal helemaal heeft verteld. Zo sociaal ben ik ook nog wel. Daarna kwamen er een paar "kritische" vragen. Want zijn we nu van Misdefinitie of niet?! Meneer kende ons niet. Wel nu, hij zal ons wel herkennen na het lezen van dit artikel. Daar ben ik van overtuigd. Alle voordelen van het lezen van een krant kwamen langs. Uiteraard allemaal vakkundig door mij van tafel geveegd, want meneer was gewoon een ordinaire krantenverkoper op het niveau dat ze op het VMBO nog niet eens vragen. Recht op de man af meldde ik hem dat ik mij waande op een carričrebeurs te bevinden en dus enkel geďnteresseerd was in een baan bij het NRC. De sukkel bleek mij niet te begrijpen en dacht enkel aan zijn verkooppraatjes. "Banen? Hoezo? We hebben hier geen banen."
Herhalen van het standpunt drong ook al niet tot hem door. "Ik verkoop alleen kranten meneer." Op mijn vraag waarom hij op een carričrebeurs kranten verkoopt en mij niet als werknemer probeerde binnen te halen moest hij het antwoord schuldig blijven. Hij stond daar volgens eigen zeggen omdat studenten vaak de NRC Next lezen. Kon hij dan ook niet begrijpen dat titels voor een naam impliceren dat iemand studies heeft afgerond? Met zulke hersenloze debielen wens ik niet te communiceren. Steek die NRC-exit maar in uw hol en laat fatsoenlijke mensen met rust. Als dit het niveau en het imago is dat het NRC neer wil zetten, dan is dat diep triest.
Slot.
Wellicht begrijpt u dat we hier niet blij van worden. Het naar eigen zeggen grootste carričre-event van Nederland biedt net zoveel banen aan als wij. Helemaal niks. Sollicitatiegesprekken waren slechts bij een paar bedrijven zoals Dell mogelijk. Voor niks werden we over het algemeen aangesproken door recruitbedrijven die niks anders doen dan CV's sparen. Gesprekken die werden gevoerd kwamen meestal neer op de wederzijdse conclusie dat er niks te halen viel of men toonde wel interesse maar dan wel voor een veel lagere functie. Veel bedrijven wilden enkel een CV hebben en gaven vervolgens folders mee. Verreweg de meeste bedrijven drukten een paar A4'tjes in mijn handen en/of zeiden dat ik wel kon gaan solliciteren via de website. Onkunde en niet gehinderd door kennis van zaken kwam ook regelmatig voor. Veel gesprekken kwamen neer op "ik heb er totaal geen verstand van, maar u kunt uw CV achterlaten en dan wordt u wel gebeld". Is het verdomme nu zo moeilijk om op een beurs waar "topwerkgevers" zouden moeten staan deskundig personeel neer te zetten en te zorgen dat er ook functies zijn? Beeldvorming en imago zijn immers van crusiaal belang voor een bedrijf. De meeste bedrijven hebben zich laten kennen als commerciële hoeren voor wie u slechts koopvee bent. En maar zeiken dat ze geen personeel kunnen vinden...
PS: Alle gegeven informatie betreffende de opleidingen en werkervaring klopte. Misdefinitie heeft geen valse informatie gebruikt om situaties uit te lokken dan wel opzettelijk te veroorzaken. Spam en telefonisch contact naar aanleiding van het bezoek aan de beurs wordt niet op prijs gesteld. Tenzij u alsnog een contract heeft liggen.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|