|
| 220 # Asociaal gedrag (op school) loont # |
Gepost door Misdefinitie op 08-02-2007 om 18:25.
Vroeger werden leerlingen op school regelmatig opgesloten in de bezemkast als ze weer eens stoute dingen hadden gedaan. Kleine vergrijpen en kattekwaad zoals dat gaat op jonge leeftijd. Eenmaal thuisgekomen was het zaak om het feit dat er elders straf is uitgedeeld voor onbehoorlijk gedrag uiterst vakkundig geheim te houden voor de opvoeders, anders deelden zij nog een paar rammen uit en was het gegarandeerd een week lang niet mogelijk om normaal op een stoel te zitten. De volgende keer werd er dan even iets langer nagedacht voordat er weer iets geflikt werd. Tegenwoordig hanteren ze op scholen een heel ander beleid. Leerlingen hebben het voor het zeggen, mogen alles flikken wat ze willen en als klap op de vuurpijl komen ouders graag de leraar in elkaar slaan als dochterlief door nablijven het kopje thee thuis heeft gemist. Om te voorkomen dat de school wordt afgebroken smeken ze op hun knieën of de kinderen geen cadeautje willen als ze zich lief gedragen.
Gezag.
Op het moment dat de werking van gezag afhankelijk is van de medewerking van gespuis dat daaraan onderdanig behoort te zijn kunnen we wel concluderen dat er iets goed mis is in het onderwijs. Al eerder hebben we gezien dat ze geen flikker meer leren binnen het "moderne" onderwijs, maar zulke initiatieven geven echt de doodsteek aan gezag. Zonder gezag heerst er geen discipline op scholen en zonder discipline is structuur en ontwikkeling naar zelfstandig naleven van regels (die nu eenmaal noodzakelijk zijn) haast uitgesloten. Een maatschappij zonder structuur en duidelijke regelgeving kan veranderen in anarchie en dat hebben we niet gewild. Op de vraag wie het nu voor het zeggen moet hebben, de kinderen of het gezag, is derhalve maar een antwoord mogelijk. Aangezien de kinderen alles nog moeten leren en voor zichzelf geen duidelijke structuren neer kunnen zetten, ligt het voor de hand dat de opvoeders dat moeten doen. Desnoods met inzet van strafmaatregelingen. Niks nieuws onder de zon: straf is ook binnen het recht het aangewezen middel om gezag te handhaven.
Wegvallen van discipline.
Scholen hebben een probleem. Besturen zijn zacht gekookte eitjes geworden die zich uit angst laten bespelen door leerlingen en ouders. De leiding heeft vooral een grote bek omdat ze zelf niet voor de klas staan. Leraren mogen het kromme beleid uitvoeren. Handhaving met straf in reactie op extreem onacceptabel gedrag is niet meer toegestaan. Met een lieve glimlach de leerling toespreken als hij de leraar met de dood bedreigt wordt wel toegejuicht. Wordt iemand van de schoolleiding het slachtoffer, dan is men geneigd om het neer te zetten als incident. Om dat vervolgens te blijven volhouden. Al gebeuren er dagelijks nare dingen. Leraren worden regelmatig bedreigd, maar het probleem wordt niet onderkend.
Op een gegeven moment ontstaat de situatie dat leraren met de rug tegen de muur staan. Ze mogen leerlingen niet meer corrigeren als ze onbehoorlijk gedrag vertonen. Leerlingen merken dat ze alles kunnen maken en ermee wegkomen. Het begin van het einde. Discipline is ver te zoeken, er wordt niet meer geluisterd, gezag en respect is niet meer afdwingbaar met als gevolg orde- en motivatie problemen. Wat kan een leraar dan nog doen om de klas in toom te houden en de eigen veiligheid te waarborgen? Schoolleiding en besturen blijken niet achter het onderwijzend personeel te staan. Zij zijn voornamelijk bezig om ondanks alles de goede naam van de school in stand te houden. Niet beseffende dat als ze het probleem bij de bron aanpakken, er in beginsel geen bedreiging voor de goede naam hoeft te bestaan. Daar willen ze echter niet aan. Op onze kosten delen ze cadeautjes uit om de lieve vrede te bewaren.
Zoet houden met financiële middelen.
Waar gaat het heen als leerlingen enkel bereid zijn om een beetje in te houden als ze daarvoor flink beloond worden? Allereerst even aandacht voor het basisbeginsel van de correctie. Als een kind nieuwsgierig wordt naar wat er gebeurt als hij een bepaalde handeling uitvoert, dan zal hij daar in beginsel iets mee doen. Grenzen verkennen en opzoeken om er zo achter te komen wat wel en niet mag is daarbij crusiaal. Komt het niet tot een correctie en wordt het gedoogd of genegeerd, dan merkt het kind op dat het kennelijk is toegestaan. Volgt er een onpleziere reactie van de opvoeder in de zin van straf, dan weet het kind dat het toch niet zo'n goed idee was. De volgende keer kent hij de grens en zal hij hooguit proberen om te weten te komen wat het risico is om gepakt te worden. Gebeurt dat, dan verdwijnt dat gedrag op een gegeven moment. Op school draait men het tegenwoordig om. Kind wordt niet gecorrigeerd, maar krijgt iets plezierigs. Gedragswetenschappen laten zien dat bij plezierige gevolgen de kans op het gedrag toeneemt.
Ontkennen door het onderwerp op iets anders te brengen lijkt dan wel een goede manier om de kop in het zand te steken: het levert alleen problemen op. Roepen dat het gedrag zich niet herhaalt door de beloning enkel te geven als het gedrag achterwege is gebleven vinden zij een goed argument, maar ik ben daar minder van gecharmeerd. Wie verder denkt komt er namelijk achter dat er daarvoor wel degelijk ongewenst gedrag heeft plaatsgevonden wat beloond wordt. Kinderen gaan over de schreef. School treedt niet op. Het wordt erger. Vervolgens beloven ze de kinderen gratis boeken als ze het niet meer doen. Als tijdelijk lapmiddel kan het prima werken. Ze beseffen dat boeken geld kosten en houden zich rustig om het te besparen. Jammer genoeg zijn ze er ook van bewust dat asociaal gedrag niet tot straf leidt, maar tot smeekbedes en aanbiedingen om het te laten ophouden. Leraar schoppen levert geen straf op, maar een aanbieding om het niet te doen. Weliswaar verliest hij bij nog een schop het recht gratis boeken, maar hij weet dat als hij het laat volgen door een klap in de smoel er heus wel weer een betere aanbieding komt.
Niks aan de hand?!
Initiatiefnemers van het plan om boeken uit te delen beweren ons glashard dat zulke problemen niet voorkomen. De bewuste conrector leeft nog en we moeten niet zo zeiken omdat er helemaal geen agressie jegens leraren bestaat. Iets ontkennen staat doorgaans gelijk aan het geloof dat het er dan niet is. Een ernstige misvatting zoals de actualiteit laat zien. Toch verspreken ze zichzelf keer op keer. Niet alleen vanwege de berichten in de krant, maar ook in de cijfers. Directeur Karel Bun ontkent in de ene zin dat er grote problemen zijn en verwacht in de andere zin dat slechts 75 % in aanmerking komen. Betekent dus dat 25 % van de leerlingen van de scholengroep Den Haag Zuid-West losgeslagen en oncontroleerbare apen zijn die onacceptabel gedrag vertonen. Aangezien ze de eis stellen dat de boeken pas uitgedeeld worden als leerlingen en ouders normaal doen, is de conclusie dat 1 op de 4 leerlingen wel eens bedreigingen uit dan wel fysiek wordt en 1 op de 4 ouders wel eens een leraar als boksbal gebruikt. Goed gedaan hoor. Vooral lekker blijven ontkennen. Wij weten wel beter.
Waanzin duurt voort.
Ouders die hun kinderen naar school sturen gaan akkoord met de huisregels van de school. Wie zich er niet aan houdt, hoort op de school niet thuis. Het is waanzin dat regels enkel te handhaven zijn door fout gedrag in feite te belonen. Belonen is namelijk ook cadeautjes ter beschikking stellen wanneer gedrag uitblijft in reactie op chantage. Schoolbesturen zijn hierdoor chantabel geworden door de eigen leerlingen. Kennelijk is het mogelijk om gratis boeken te krijgen door een leraar met de dood te bedreigen en daarna te beloven dat toch niet te doen. En mocht er dan toch iets gebeuren, dan is de enige "straf" het niet krijgen van iets dat er eerst ook niet was.
De enige manier om deze trend een halt toe te roepen is keihard optreden. Wijs leerlingen en ouders op de afspraken en de consequenties van het niet naleven van de afspraken. Leerling die over de schreef gaat? Van school. Ouder die komt rellen? Leerling van school en politie erbij. En uiteraard vervalt voor de rest van hun leven het recht op uitkeringen in het geval dat ze daardoor de school moeten verlaten. Toen discipline nog gewoon was en gezag respect verdiende, werd er regelmatig aan de kinderen verteld dat als ze niet normaal deden en hun school afmaakten ze hun hele leven als putjesschepper of vuilnisman moesten slijten. Dat leverde genoeg motivatie voor iedereen op om normaal te doen. Op een paar dwazen na die nu de nachten mogen doorbrengen in stegen, op bankjes of in parken. Op een aantal uitzonderingen na hadden we geen last van zulke problemen. Terwijl nu percentages worden genoemd van 25 % die zich niet gedragen. Hoe zou dat nu komen.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|