|
| 211 # Onze koningin: Gelukkig aanpappen en nathouden # |
Gepost door Misdefinitie op 28-12-2006 om 23:14.
Kerst is een feest om tijdelijk de wapens neer te leggen om ze te kunnen controleren voor de volgende aanval. Vrede op aarde, maar niet te lang. Onze koningin wordt door het volk rijkelijk betaald. Reden voor een Kersttoespraak. Tolerantie en verdraagzaamheid is dit jaar het onderwerp en omdat het over het vrije woord gaat trekt het onze aandacht. Journalistiek bedrijven valt of staat immers met het vrije woord. Zonder de vrijheid van meningsuiting hadden we onze webpagina in het buitenland moeten hosten waar het communisme niet de dienst uitmaakt. Definities werden er (weliswaar erg vaag) gegeven en de Kerstgedachte werd opgeroepen. De Kerstrede van onze vorstin zit echter vol met subjectieve nikszeggende maatstaven die iedereen anders kan interpreteren.
Belediging.
Vrijheid blijft een moeilijk iets in Nederland omdat het altijd gepaard moet gaan met een hele waslijst aan beperkingen. Vage beperkingen wel te verstaan zodat we toch altijd een neerbuigend vingertje kunnen verwachten als we iets zeggen dat bepaalde mensen niet aanstaan. "Belediging" zou hiervoor de rechtvaardiging moeten vormen. Mensen kunnen aanstoot nemen aan wat we zeggen en dus moet het vrij woord aan banden worden gelegd. Wat meteen opvalt is dat die beperking niet per se voor alle groepen geldt. Sommige groepen kunnen de mond worden gesnoerd onder het mom van "geen recht om te beledigen" terwijl het bij andere groepen gedoogd wordt. Geen recht hebben om te beledigen impliceert namelijk niet de plicht voor bepaalde groepen om daar vanaf te zien.
Subjectieve beoordelingen vragen om problemen. Wanneer kan iemand iets nu opvatten als een belediging? Grenzen zijn vaag. Aan tafel roepen dat u iets anders wel lekker vindt zodra de gastvrouw haar eten opschept kan al een belediging vormen. Mensen kunnen oordelen over zichzelf als beledigend ervaren. Weer andere mensen voelen het als een belediging als we hun sprookjes niet serieus nemen. Het is niet ondenkbaar dat alles wat met communicatie te maken heeft wel door iemand als een belediging kan worden opgevat naar mate iemand zieker in zijn hoofd is. Cartoons vormen een mooi voorbeeld. Zodra een groep beweert dat iets beledigend is, zouden we ons mond moeten houden als het aan dat soort mensen ligt. Vanzelfsprekend gaan we daar niet aan beginnen. Misdefinitie is van oordeel dat alles gezegd moet kunnen worden. Hierbij is de onderbouwing door middel van een degelijke argumentatie de norm en niet de mening van mensen met een laag zelfbeeld die alles op zichzelf betrekken door het te zien als belediging.
Wettelijk gezien zijn er slechts vage formuleringen waar rechters houvast aan hebben. Belediging is natuurlijk strafbaar gesteld, maar in de praktijk blijkt de wet een wirwar waaruit enkel discriminatie vloeit. Zo oordeelde de rechtelijke macht vorig jaar dat iemand uitschelden voor neo-nazi geen belediging is. Simpel scheldwoord? Wij denken daar anders over. Nazi is een term die geassocieerd wordt met miljoenen doden. Iemand uitschelden voor een persoon die daar mede verantwoordelijk voor was kan daarom wel degelijk als belediging gezien worden; zeker als het niet op waarheid berust. Waarheid is namelijk nog een punt van zorg: mogen we soms de waarheid niet aan het licht brengen zodra iemand beweert dat het beledigend is?
Pedofielen als de profeet van Mohamed zullen het wel als belediging ervaren als we seks met kinderen onder verkrachting scharen. Aanhangers van de mosliminvasie zullen het als belediging ervaren als we dat bezetting noemen. Dieven honen ons na als we stelen als strafbaar feit zien. Zo komen we er niet uit. Berichten over discriminatie bereiken vaak de media. Vooral autochtonen moeten het daarbij ontgelden als ze weer eens gezien worden als racisten. Zonder twijfel kunnen we dat zien als belediging, maar dat wordt niet bestraft. Roepen dat allochtonen een stelletje huilbaby's zijn en zich moeten aanpassen wordt dan weer wel als racisme gezien. Politiek correctheid is een groot goed geworden. Over allochtonen mag niks gezegd worden, maar als wij naar ons hoofd geslingerd krijgen dat we onreine ongelovige varkens zijn die best afgeslacht mogen worden zoals Van Gogh, gebeurt er helemaal niks. Dat ons staatshoofd de hand van een Marokkaan schudt en daarmee goedkeuring geeft aan het verschijnsel excuus-Marokkaan heb ik als grote belediging voor ons land en cultuur ervaren. Mensen die ons beledigen hoeven niet te komen zeiken dat wij hen zogenaamd beledigen. We zijn niet gek.
Gevallen dat allochtonen bestraft zijn voor beledigende taal zijn er nauwelijks. Autochtonen moeten echter hun woorden inslikken als ze mogelijk beledigend kunnen zijn voor allochtonen. Wij verafschuwen deze vorm van discriminatie van ons volk.
Tolerantie.
U woont in Nederland. Aangezien u niet alleen op de wereld bent heeft u te maken met andere mensen. Mensen die net als u onderdaan zijn van het Koninkrijk der Nederlanden. Waar groepen samenleven zijn er regels nodig en is er sprake van een gemeenschappelijke cultuur. Om daadwerkelijk gemotiveerd te zijn deel te nemen aan die cultuur is het meestal zo dat er een besef is van samenhorigheid. Besef dat er andere mensen en andere belangen rondlopen die weliswaar kunnen botsen, maar waarvan we weten dat het geen onoverkomelijk probleem is. Juist door de wetenschap dat mensen bij ons volk horen, ons volk erkennen en ook onze normen en waarden nastreven "tolereren" we kleine individuele verschillen. We noemen het echter geen tolerantie: acceptatie spreekt hier namelijk voor zich. Spreken we ooit over tolerantie in het kader van een paar kleine minpunten van vrienden en bekenden? Is tolerantie een struikelpunt als twee Nederlanders met elkaar rekening moeten houden? Het antwoord moet "nee" zijn.
Niet zonder reden overigens. Tolerantie is een woord dat aangeeft dat we iets moeten accepteren dat verder gaat dan vanzelfsprekende acceptatie. Acceptatie duidt er in dit geval op dat het om iets gaat dat niet van nature geaccepteerd wordt vanwege een negatieve lading. Wie bijvoorbeeld niks met het geloof heeft, zal zondermeer accepteren dat iemand die wel gelovig is naar een kerk gaat. Geen woord wordt daarover vuil gemaakt omdat zulke kleine individuele verschillen bijna automatisch geaccepteerd worden. Mits hij daar geen hinder, last en/of schade aan ondervindt. Op het moment dat de gelovige zondag ochtend om 7 uur opstaat om naar de kerk te gaan en daarbij geluid veroorzaakt waardoor de ongelovige zijn slaap moet onderbreken, is er echter geen sprake meer van iets dat automatisch geaccepteerd dient te worden. De vraag is of iemand de hinder maar te dulden heeft om de goede orde te bewaren of dat hij er tegenin mag gaan. Zouden we niet raar opkijken als degene die geluid maakt gewoon zegt dat we het maar moeten tolereren omdat hij vindt dat hij het zo moet doen? Tolerantie is niks meer dan een drogreden om mensen verplicht hinder en last te laten accepteren.
Verdraagzaamheid.
In hetzelfde kader valt ook het woord verdraagzaamheid. Verdraagzaamheid is een woord net zoals tolerantie waarbij het nog meer gaat om acceptatie. Gaat het bij tolerantie voornamelijk om hinder en last; bij verdraagzaamheid gaat het nog een stapje verder. Verdragen doelt nog meer op het feit dat ons last, hinder tot zelfs pijn wordt aangedaan dat we maar moeten accepteren voor de goede orde. Om daar nog meer duidelijkheid over te krijgen volstaat een simpel voorbeeld. We hebben te tolereren dat onze overheid wel eens geld verspilt aan bouwprojecten en we hebben te verdragen dat de multiculturele samenleving ons land langzaam maar zeker kapot maakt. Dwang is hier het sleutelwoord. Onderscheid tussen de begrippen is hiermee duidelijk gemaakt. We merken op dat hier iets vreemds aan de hand is. Onze vorstin roept ons op om last, hinder en aantasting van onze leefomgeving te accepteren.
Situaties waarin hinder geen rol speelt zullen zelden leiden tot woorden als tolerantie en verdraagzaamheid. Normale situaties hebben dat soort begrippen niet nodig. Spreken we over tolerantie en verdraagzaamheid als ouders hun kinderen naar een andere school sturen dan we zelf van plan waren? Nee, waarom zouden we? Vrije keuze. Moeten we tolereren dat mensen in de supermarkt iets anders willen eten dan wij? Nee, daar denken we niet eens over na. Is verdraagzaamheid de enige mogelijkheid om andersdenkenden aan het woord te laten? Wel nee. Op het internet kan ieder zijn eigen plek hebben. Daarom roepen woorden als tolerantie en verdraagzaamheid een grote weerstand op. Men kan het volk niet vragen om te tolereren en te verdragen dat grote groepen mensen ons land omtoveren tot een paradijs vol klaplopers en criminelen. Sterker nog: wij weigeren dat te verdragen. Bij handelingen en gedrag die niet automatisch getolereerd worden dient men geen tolerantie af te dwingen, maar te kijken waarom het niet geaccepteerd wordt.
De Kerstrede.
Ons kan de Kerstreden van de koningin daarom niet bekoren. Inhoudelijk gezien lijkt het stuk vooral bedoeld om aan te pappen en nat te houden aangezien iedereen in de loop der jaren heeft kunnen zien wat de praktische uitvoering is van zulke gedachten. Begrenzing van onze vrijheid van meningsuiting leidt er met name toe dat wij beroofd worden van onze spreekstoel terwijl andere volken het Nederlandse volk onbeperkt mogen beledigen. Wie treedt op tegen de verwensingen die ik in het openbaar naar mijn hoofd geslingerd krijg? Probeer maar eens aangifte te doen als het een allochtoon betreft. Vervolgens durft men te spreken over gelijkwaardige rechten. Alleen niet voor ons volk. Voor het andere volk wel en dat is onvoldoende om over gelijkheid te spreken. Wij spreken dan liever over discriminatie. Wat door hen weer omgedoopt wordt tot positieve discriminatie. Leuke woorden waar we niks aan hebben.
Nog een leuke uitspraak die we u niet willen onthouden gaat over het "beschimpen" (honen, belachelijk maken) van anderen. Waarheden moeten in de doofpot, want zodra we aantonen dat de ander belachelijk en hersenloos is zijn we volgens de rede niet meer geloofwaardig. We laten ons echter niet van de wijs brengen door dat soort drogredeneringen. Waarom zouden we rekening houden met emoties en gevoelens die enkel te onpas naar voren worden gebracht met overduidelijk de bedoeling ons de mond te snoeren? Bij globale woorden als belediging, tolerantie en verdraagzaamheid krijgen we enkel het gevoel dat er veel mensen zijn die liever zien dat moeilijke onderwerpen onbesproken blijven. Zodra u de woorden belediging, tolerantie en verdraagzaamheid hoort moeten de alarmbellen gaan rinkelen. Men wil u dan neerzetten als asociaal persoon wanneer u niet onder dwang accepteert wat zij willen. Het spreekt voor zich dat wij daarin niet zullen meegaan. Misdefinitie zal u altijd een andere frisse kijk op zaken geven zonder daarbij toe te geven aan laffe harten die te bang zijn voor de realiteit.
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|