|
| 209 # Bos aan de macht die het CDA verkracht # |
Gepost door Misdefinitie op 19-12-2006 om 22:27.
Vraag mij wat absoluut een kenmerk is van linkse partijen die in regel het socialisme aanhangen en ik zal u antwoorden dat dwang hetgeen is waar deelname op gebaseerd is. Daar waar rechtse partijen en liberalen de mensen tenminste laten kiezen of ze meedingen in het succes van de mogelijkheid om eigen investeringen te doen, zijn socialisten enkel bezig om mensen onder dwang naar hun pijpen te laten dansen. Een logisch gevolg van hun bizarre ideeën, want alleen de rat doet vrijwillig mee aan een systeem dat zo smerig en goor is als hij zelf. De rest van de mensen zullen niet vrijwillig hoge belastingen afstaan voor gespuis waar ze niks mee hebben. Als de linkse partijen zich nu eens duidelijk uitspreken over wie al hun rotzooi moet betalen (u als burger dus) zal niemand met goed verstand kiezen voor het socialisme. Socialisme is daarom altijd gebaseerd op dwangmatige deelname.
Socialistische dwang.
Dwang is het kenmerk dat de laatste weken onderwerp was van de poppenkast in Den Haag. Balkenende van het CDA sloeg in eerste instantie de spijker op zijn kop. Voordat er aan uitvoering van beleid toegekomen kan worden, zal het beleid en de regels daaromtrend eerst vastgesteld moeten worden. Zonder regels met een wettelijke grondslag wordt het een puinhoop. Mensen kunnen van alles zeggen en willen. Maar als dat niet berust op iets wat wettelijk mogelijk en te rechtvaardigen is kan dat het beste genegeerd worden om problemen te voorkomen. Situaties die uitzonderlijk zijn behoren niet beslecht te worden met het aanpassen en manipuleren wetten en regels; zeker niet om socialisten tevreden te stellen.
Hoe zou het moeten?
Hoe zou het geheel onder normale omstandigheden moeten verlopen na de verkiezingen? Het missionaire kabinet wordt een demissionair kabinet. Er moet dan een nieuw kabinet komen, maar de formatie daarvan laat veelal lang op zich wachten. Zonder regering zal het land echter niet bestuurd kunnen worden. Een onwenselijke situatie. Om te voorkomen dat het kabinet na de verkiezingen ophoudt met regeren omdat ze naar aanleiding van de uitslag toch al weten dat ze verloren hebben, moet er iets anders gebeuren. Praktisch gezien houdt dat in dat het kabinet geen gevoelige onderwerpen meer bespreekt, maar zich alleen nog bezig houdt met de uitvoering van bestaand beleid dat al uitvoerig is besproken. Deze afspraken zijn gemaakt om de besturing van het land in stand te houden totdat er een nieuw kabinet is.
Daarbij merken we op dat de situatie die nu is ontstaan best uitzonderlijk is. Niet omdat we een demissionair kabinet hebben, wat eens in de vier jaar sowieso voorkomt tussen verkiezingen en formatie, maar omdat we te maken hebben met een minderheids-rompkabinet. Democratie stoelt weliswaar op meerderheidsbesluitvorming, maar ook hier zijn duidelijke afspraken over gemaakt in de kamer. Na de val van het kabinet die we dankzij de capriolen van D66 mochten meemaken is de afspraak gemaakt dat er een minderheidskabinet gaat doorregeren. Door deze afspraak kan per definitie het "meerderheidsargument" niet meer opgaan. Logischerwijs hebben we na zo'n afspraak te maken met een minderheid en logischerwijs zit er dan een meerderheid in de kamer die niet regeert. Alles wat niet regeert kan oppositie genoemd worden en in de oppositie zitten impliceert het zijn van een tegenstander van het kabinet. Anders zouden ze wel meeregeren.
Het slaat daarom als een lul op Halsema om dingen te roepen als "de meerderheid wil zus en zo". Lekker interessant als diezelfde meerderheid akkoord ging met het regeren van een minderheidskabinet. Vaak is de samenstelling van de kamer oppositie is veranderd na verkiezingen en verschillen in mening kunnen groter dan ooit zijn. Al met al mag het demissionaire kabinet zich daarom slechts bezig houden met het afhandelen van lopende zaken. Lopende zaken afhandelen houdt in dat er geen veranderingen optreden in het uit te voeren beleid. Speerpunt is het feit dat beleid waar men al overeenstemming over heeft bereikt, geen probleem mag zijn in de korte periode die het kabinet nog rest. Gebaseerd op de afspraken en toezeggingen uit de hele kamer is het ook geen onredelijke situatie.
Goed, het kabinet van Balkenende was reeds gevallen doordat D66 rancuneus en jaloers was jegens VVD minister Verdonk. Ze hadden daarom al een minderheid en bekend was dat de meerderheid de oppositie vormde. Het zal u niet verbazen dat de oppositie in regel altijd tegen het kabinet ageert omdat ze jaloers zijn dat zij niet konden regeren. Niet regeren betekent meestal dat de partijen totaal anders denken dan de regerende partijen. Grote haat en nijd kunt u dan ook verwachten. Nieuwe verkiezingen zijn inmiddels ook geweest en de verdeling van de kamerzetels is ook drastisch veranderd. Is het wenselijk dat men nu al maatregelingen gaat nemen over zaken die het regeerakkoord van de toekomstige coalitie gaat bepalen? NEE. Het is zelfs onacceptabel. Het kan immers nog alle kanten opgaan met het kabinet.
Voor de socialisten onder u zal ik eens een hele duidelijke situatie scheppen. Stel nu dat niet Wouter Bos maar Geert Wilders een motie had ingediend betreffende het generaal pardon. Een motie waaruit zou blijken dat hij, in afwachting op een rechts kabinet dat er toch wel gaat komen, alvast vooruit loopt op de zaken en graag alvast een begin zou willen maken aan de terugkeer van alle vreemdelingen naar hun eigen land. Zou de kamer dat geaccepteerd hebben? Ook hier moet het antwoord keihard NEE zijn. Waarom niet? Om de simpele reden dat het kabinet ook links kan worden. Voorkomen moet worden dat door manipulatie de formatieonderhandelingen onder druk gevoerd worden.
Wantrouwen jegens vele partijen.
Het zal u verder niet ontgaan zijn dat alle linkse partijen hun wantrouwen hebben geuit jegens de zittende partijen in het kabinet. Balkenende toonde zich daarna als een laffe hond en gaf de aanvallers gelijk. Hij maakte een knieval en kroop diep voor het stof voor de vijanden van ons volk. Vertrouwen is echter een belangrijk bindmiddel in de politiek. Zonder vertrouwen, geen medewerking en geen medewerking betekent meestal dat heel veel beleid niet door de kamer komt. Onderling vertrouwen is ook noodzakelijk als het om een formatie gaat. Politieke partners moeten met elkaar door een deur kunnen en als een kabinet het beleid maken, verdedigen en uitvoeren. Drie problemen zijn er naar boven gekomen in dit debakel rond het geklier van Wouter Bos. Het eerste probleem betreft een staatsrechtelijk probleem. Kennelijk is het na deze weken niet meer mogelijk om met een minderheidskabinet te regeren. De overgebleven meerderheid zal dwang en manipulatie niet schuwen om de eigen zin door te drijven. Ten tweede is er een patstelling ontstaan doordat niemand het met elkaar eens kan worden. Als laatste merken we op dat de waardigheid van onze Minister President ernstig in het geding is gekomen.
Staatsrecht.
Wetgeving valt en staat met erkenning door uitvoerders en het volk. Erkennen de uitvoerders, dat wil meestal zeggen de regering, de wet niet meer, dan krijgen we het verschijnsel dat het systeem kapot gaat. Regels kloppen niet meer, wetten hebben geen kracht meer, beleid wordt gebaseerd op natte vingerwerk in plaats van op een grondige jurdische grondslag en deze chaos leidt uiteindelijk tot rechtsongelijkheid en rechtsonzekerheid. Bos heeft laten zien dat uitvoer van nieuw beleid voor mag gaan en Balkenende heeft dat bevestigd door het goed te keuren. Ik zal dat onthouden mocht ik ooit verdacht worden van het niet naleven van de wet. "Maar meneer de rechter, natuurlijk mocht ik dit uitvoeren zonder naar de wet te kijken. De politieke partij die de wet in mijn voordeel gaat veranderen komt binnenkort aan de macht. Dan gaat het toch wel veranderen." Tot voor kort zou hij me hebben uitgelachen, maar dat is nu niet meer mogelijk. Rechtspraak is hierdoor niet meer constistent en consequent. Voor zover dat ooit zo was uiteraard.
Alleen daarom al had Balkenende eens een man moeten zijn en ze keihard moeten wijzen op de gemaakte afspraken: minderheidskabinet die regeert en huidig beleid doorzet totaan de formatie. Hij begon goed, maar ging helaas door de knieën. Slappe lafaard. Mijn respect verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Patstelling van vertrouwen.
Een woord een man, maar dat gaat voor de CDA voorman niet op. Hoe zit het met u? Stel dat u de mensen kunt uitkiezen met wie u samen wilt werken. Grote groepen mensen maken uw werk echter onmogelijk, u moet ander werk gaan doen en als klap op de vuurpijl spreken ze hun wantrouwen uit jegens uw werk en uw mensen. Wat doet u dan? Juist. Ze kunnen de dikke vinger krijgen en die daar steken waar de zon nooit schijnt. Als Balkenende niet zo'n laffe hond was geweest, dan had hij alle partijen die voor de motie van wantrouwen afkeuring uitgesloten van een regeringsdeelname. Blijf maar lekker in de oppositie zitten als het wantrouwen zo hoog zit. Want omdat beleid door het kabinet als geheel naar buiten wordt gebracht en uitgevoerd is het wantrouwen niet alleen gericht tegen Verdonk, maar tegen de hele regering. Nu nog bestaande uit VVD en CDA. Toevalligerwijs samen met PVV ook de enige partijen die geen wantrouwen jegens elkaar hebben uitgesproken. Zij zouden daarom met elkaar moeten regeren.
Geen respect voor de premier.
Balkenende dacht hier anders over. Als een student die net ontgroend is na een maandenlange vernedering draagt hij de macht over aan zijn kwelgeest Wouter bos. Wie nu nog enige vorm van waardigheid en respect op kan brengen voor de beste man dient zich te laten nakijken. Iemand die moedwillig ons rechtssysteem vervuild door met de rechtszekerheid te rotzooien en die een overduidelijk signaal van wantrouwen niet bestraft kan niet serieus genomen worden. Uitwerking mist het besluit niet. Vandaag hoorde ik in de kamer een of andere linkse piepo waarvan ik de naam niet eens wens te onthouden alweer dreigen met een motie nadat een CDA spreker niet het antwoord gaf wat ze wilde horen. Overduidelijk is er nu continu sprake van een machtstrijd. Onacceptabel, want het land behoeft gewoon besturing. Geen links gezeik over van alles en nog wat dat niet eens relevant is.
Het CDA toont zich als vanouds voorstander van het voorzichtig opendoen van de grenzen waar extreem links onmiddellijk alles open wil hebben. Voorsorteren op een generaal pardon is dus wel degelijk iets waar het CDA achterstaat. Daarmee klassificeren ze zich als linkse partij. Veel mensen denken dat het CDA onder rechts valt. Die moet ik helaas teleurstellen. Ze zijn hooguit minder links dan extreem links zoals de PvdA, SP en GroenLinks dat zijn. Onder invloed van die partijen maakt het CDA echter een hele stap naar links zodat niemand meer kan volhouden dat het CDA niet links zou zijn. Zelfs het lonken naar de VVD in het verleden belemmert die conclusie niet aangezien de "liberalen" ook geen persoonlijke vrijheid ondersteunen en te veel naar links keken om rechts genoemd te worden. Schrijnend om te zien hoe het CDA een grote ruk naar links doet en daar wel iets tegen kan, maar niet wil doen. Met Bos aan de macht wordt het CDA verkracht. (En ze vinden het nog lekker ook.)
Reacties: 0
Pagina's: 1 |
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|