|
| 113 # Automutilatie groot probleem onder scholieren # |
Gepost door Misdefinitie op 09-11-2005 om 18:05.
Waarschuwing: Een artikel over automutilatie kan voor sommigen negatieve gevoelens oproepen of aanleiding zijn tot zelfverwonding. Denk na voordat u verder leest. Indien u op dit moment instabiel bent is het niet verstandig dit artikel te lezen.
Het probleem van automutilatie dat al jaren speelt onder veel jongeren wordt vandaag opeens breeduit met grote sensatiekoppen in de media behandeld. Automutilatie is zelfverwonding met als doel het verminderden van extreem negatieve gevoelens en emoties zoals leegte, depressie en eenzaamheid. Vaak gebeurt het ook in reactie op het gevoel van depersonalisatie en dissociatie. Dat is een geestestoestand waarin iemands gedachten en herinneringen zich voor die persoon als het ware buiten het bewustzijn afspelen. Dat is enigszins te vergelijken met dromen op klaarlichte dag; het afwezig zijn van de realiteit.
Ortho Consult in Esch luidt de alarmklok omdat zij na een recent onderzoek (waar we de details helaas niet van kunnen vinden) concluderen dat duizenden scholieren massaal zelfbeschadigend gedrag vertonen zoals in zichzelf snijden, branden en krassen. In het onderzoek hebben ze naar eigen zeggen 20 % van de 656 scholen meegenomen. Daaruit wordt geconcludeerd dat uit deze steekproef blijkt dat automutilatie vrijwel op alle scholen voorkomt. Een schrikbarende conclusie.
Onderzoeker Ard Nieuwenbroek van het bureau stelt dat het hier gaat om een schreeuw om aandacht na een zeer pijnlijke of schokkende ervaring. Natuurlijk zijn er schokkende ervaringen die tot automutilatie kunnen leiden zoals seksueel misbruik, pesten en mishandeling. Door het een schreeuw om aandacht te noemen geeft men echter het signaal af dat mensen het verwerpelijk moeten vinden en ook zo moeten reageren. Dat kan echter funest zijn voor iemand die met de problemen kampt. Hij zal zich door iedereen in de steek gelaten voelen met alle gevolgen van dien.
Wanneer we echter gaan kijken naar de vraag waarom iemand zichzelf beschadigt, dan zit daar veel meer achter. Zoals het willen bestrijden van negatieve gevoelens zoals depressie, spanning en leegte (als in: je leeg voelen). Aangezien mensen die zichzelf beschadigingen vaak ook kampen met een negatief zelfbeeld, kan automutilatie voor hen ook een straf voor zichzelf zijn. Zij vinden in dat geval dat ze boete moeten doen omdat ze zichzelf de schuld geven van alle ellende in hun omgeving. Linehan en Kernberg zouden het omschrijven als een uiting van woede en het willen reguleren van negatieve gevoelens.
Op de partijen die de belangen van de slachtoffers zouden moeten behartigen is veel kritiek. Forse kritiek komt er vanuit het onderzoek op de Riagg-instellingen. Zij zouden volgens 60 % van de scholen veel te traag reageren als een leerling door hen wordt doorverwezen. Ze vinden ook dat een luisterend oor al veel leed kan besparen, maar bieden dat zelf niet. Het is overigens niet nieuw dat de hulpverlening niet zoveel kan en doet tegen de pijn achter de lichamelijke pijn. De hulpverlening vindt automutilatie eng en hebben jarenlang de tactiek gehanteerd om het gedrag te negeren. Iemand die behandeld wilde worden voor een psychische stoornis moet eerst stoppen met zichzelf te verwonden, anders is er geen behandeling mogelijk. Maar als hij dat kon, dan had hij geen probleem. Hierdoor werd er al in 1998 onder andere de Steungroep Zelfbeschadiging opgericht die de negatieve houding ten opzichte van automutilatie wilde doorbreken en de mensen de aandacht en begrip willen geven die ze nodig hebben.
De scholen mogen zelf ook wel eens de hand in eigen boezem steken. ALS zij de problemen al constateren, dan plaatsen zij het probleem het liefst buiten de onderwijsinstelling omdat ze er bang voor zijn of omdat het een reputatiekwestie is. Ze vinden gestoord = gestoord en dat is niet best voor de "goede" naam van de school. In plaats dat docenten en andere leerlingen begrip opbrengen voor de situatie en een luisterend oor bieden, raken ze volgens het artikel in de Telegraaf in paniek. Het wordt gezien als aandachtstrekkerij en als een modetrend van tegenwoordig. Het slachtoffer kan dan het gevoel krijgen dat mensen hem verwerpelijk, stom of gek vinden en voelt zich onbegrepen door de omgeving. Een trend is het zeker niet. Al jaren rust er een taboe op dit onderwerp. Daarom is het ook zo vreemd dat men er nu pas mee komt. Websites die de problemen signaleerden, stichtingen opzetten en aan de bel trokken ontstonden enkele jaren na het ontstaan van het internet.
Ook andere buitenstaanders dragen bij aan het vervelende klimaat rond het automutileren. Wanneer u bijvoorbeeld eens gaat rondkijken op Fok!, waar men ook een artikel over dit onderwerp heeft geplaatst, dan zien we veel reacties terug waarin mensen hun onbegrip willen uiten. Deze mensen worden gezien als aandachtstrekkers (ook bevestigd door de onderzoeker van Ortho Consult) en als zwakke gestoorden met psychische problemen. Uitlatingen die vrijwel altijd door mensen worden gedaan zonder inlevingsvermogen en die zelf niks hebben meegemaakt in het leven. Zij kennen de extreme (emotionele) pijn van de mensen niet en vergissen zich in de "just-world-bias". Een theorie die stelt dat de meeste mensen de wereld door een roze bril bekijken en dat de wereld er daardoor altijd rechtvaardig uitziet. Volgens deze denkwijze hebben mensen die met onrecht of problemen te maken hebben dat aan zichezlf te wijten.
Dat is zeker niet het geval. Automutilatie is voor veel mensen niet te begrijpen, maar zij zouden zich eens moeten leren inleven in het gevoelsleven van een ander. Lees bijvoorbeeld eens ervaringsverhalen van mensen die met het probleem te maken hebben gehad. Aan kortzichtigheid heeft niemand wat. Zolang het in de taboesfeer blijft en veel mensen doen alsof we hier praten over gestoorde gekken zal automutilatie voor de slachtoffers een bizarre en eenzame manier zijn om te overleven.
Let op: Dit artikel kent vanwege het gevoelige onderwerp een streng moderatiebeleid.
Reacties: 5
Pagina's: 1 |
| Reactie door Rose (gast) op 02-01-2006 om 19:57. |
Hey, ik vind het een goed artikel. Het voegt wat toe aan de vele artikelen die automutilatie al probeerden uit te leggen. Ik vind het mooi hoe het onbegrip van buitenstaanders wordt verwoord en hoe automutilatie een beweging is die gesteund kan worden, of kan worden geholpen.
Greetz, Een Ex-Automutilante
|
| Reactie door Misdefinitie op 02-01-2006 om 22:29. |
Bedankt voor uw compliment. Automutilatie is nog steeds een onderwerp dat in de taboesfeer ligt en buitenstaanders kunnen door hun gedrag vaak veel kapot maken. Ik hoop dat als zij dit soort artikelen lezen ze meer begrip krijgen voor het probleem. Velen beseffen niet dat als ze ermee geconfronteerd worden paniek en onbegrip de schade alleen maar erger maken.
U geeft aan ooit zelf geautomutileerd te hebben. Kunt u, als u dat wilt, een beeld schetsen van hoe men in uw omgeving reageerde, wat dat u deed en hoe u van het automutileren af bent gekomen?
|
| Reactie door Anne (gast) op 03-01-2006 om 12:35. |
Hey, ik automutileer(de) zelf ook.
Om antwoord op de vragen te geven: Mensen in mijn omgeving reageerde teleurgesteld als ik weer ge-automutileerd had, en ik ben er vanaf gekomen door er veel over te praten met vrienden.
Ik vind dit een goed artikel, ook goed dat er eerst een waarschuwing bij staat.
Groetjes,
Anne
|
| Reactie door LOD (gast) op 03-01-2006 om 13:31. |
Een erg goed artikel!! deze schrijver weet duidelijk waar hij het over heeft en heeft er begrip voor (zou zo door een automutilant geschreven kunnen zijn).
ik denk dat men meer van deze artikelen in de media moet brengen. misschien dat er daardoor wat meer begrip zal komen voor het probleem automutilatie.
ik denk dat de meeste automutilanten in dit bericht in ieder geval de nodige begrip kunnen vinden (ik in ieder geval wel).
ook goed dat er wordt verwezen naar ervaringsverhalen, die kunnen in mijn ogen een groot verschil maken.
Groeten van een automutilant,
LOD
|
| Reactie door Misdefinitie op 03-01-2006 om 16:11. |
Wat deed de zichtbare teleurstelling met u? Was het opnieuw aanleiding tot terugtrekken en automutilatie of ging u ertegen in?
De media zit niet te springen om iets over het onderwerp te publiceren. Ze zijn erg terughoudend. Als ze erover schrijven dan is het naar aanleiding van een onderzoek dat zich meer richt op de aantallen dan op het specifieke probleem zelf. Ik probeerde al vaker een dergelijk artikel in de landelijke media te krijgen, maar daar wordt niet op gereageerd. Terwijl ik er zeker van ben dat er meer begrip komt als mensen gaan beseffen dat automutilanten niet zo verschrikkelijk zijn als de opinievorming van de paniekzaaiers vermelden.
|
| Reactie toevoegen |
|
U dient in te loggen om een bericht te kunnen plaatsen.
|
|